Τι συμβαίνει τα Σάββατα στον Καρεκλά;

Στη δεκαετία του 30, ένας πρόσφυγας από την Σμύρνη άνοιξε έναν καφενέ στη συνοικία της Καλαμαριάς που μόλις σχηματιζόταν, αρχικά με παραπήγματα προσφύγων. Φτώχεια αλλά και με την ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα, συγκεντρώνονταν εκεί οι άρρενες για να τα πουν γύρω από ένα ουζάκι. Αν ζητούσες μεζέ ο Βασίλης Καρέκλας έβγαζε καμιά ελιά, άντε και λιγό τουρσί  για να μην πάει ξεροσφύρι το πιοτί και πάει πίσω και η δουλειά που ήταν σκληρή εκείνα τα χρόνια και τα σπίτια στήνονταν τούβλο τούβλο από όλη την οικογένεια.

Στο Καραμπουρνάκι εκείνα τα χρόνια ψάρευαν. Δίχτυα και παραγάδια ήταν στην ημερήσια διάταξη κι ένας από αυτούς είχε μια αποθηκούλα στην παραλία, για να φυλάει δίχτυα και χρειαζούμενα. Μετά την απελευθέρωση, το 1944, φώναξε τον κυρ Βασίλη και του έδωσε το κτίσμα, να κάνει έναν καφενέ πάνω στο κύμα, να ανοίξει το μάτι των ανθρώπων που κουτσοέπιναν καμιά Κυριακή.

Το οίκημα σουλουπώθηκε, μπήκαν και μερικά τραπεζάκια, θέση δίπλα στο κύμα προνομιακή, δεν χρειαζόταν και πολλά για να γίνει στέκι. Το όνομα δεν έψαξε πολύ ο κυρ Βασίλης. Καρεκλάς. Μουσική δεν είχαν τότε. Ψαράκι και καλή καρδιά και το χειμώνα μια σόμπα ζέσταινε το μικρό χώρο με την μεγάλη αυλή που αγνάντευε όλη τη Σαλονίκη. Τα κέντρα τα παραλιακά ήταν προς την Αρετσού ή προς την πόλη. Δεν έφταναν Σοφούλη.

Τέλη της δεκαετίας του ’57 το ταβερνάκι ξεκινά να λειτουργεί πια κανονικά σαν οικογενειακή ταβέρνα. Το αναλαμβάνουν ο υιός Δημήτρης και η γυναίκα του η Γεωργία. Στην κουζίνα. Ούτε που της περνούσε απ΄το μυαλό της Γεωργίας να τραγουδήσει. Ανάμεσα στα τηγάνια και στις σαλάτες που έκοβε, ξαπόσταινε για λίγο μόνο κοιτάζοντας τη θέα, κάνοντας ένα τσιγάρο διάλειμμα.

Τέλη δεκαετίας του 80 το προφίλ της ακτής στο σημείο αλλάζει. Η μεγάλη αποθήκη δίπλα μετατρέπεται στο πιο trendy μαγαζί του καιρού του. Το Lalas island ανοίγει ο Δημήτρης Φίστας που ήδη έχει φέρει έναν πιο νέο κόσμο στην Αρετσού με το θρυλικό Ακρόαμα. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1997, ο Δημήτρης Μπέτας, ο Πέτρος Θεοδωρίδης και ο Πάνος Σπηλιωτίδης στο σημείο στήνουν το Shark, ένα bar restaurant από αυτά που η Θεσσαλονίκη δεν γνώριζε ακόμη. Δυο κόσμοι παρκάρουν έκτοτε τα αυτοκίνητά τους στην αλάνα μπροστά στα δυο, εκ διαμέτρου αντίθετα σε κόσμο και προφίλ, μαγαζιά στη Σοφούλη, που βρέθηκαν να διεκδικούν μια θέση στη Σαββατιάτικη νύχτα γειτνιάζοντας μπροστά στη θάλασσα, στο Καραμπουρνάκι.

Ήταν τέλη της δεκαετίας του ’90 που στον Καρεκλά ξεκίνησε να παίζει και live μουσική και τυχαία η Γεωργία αποφάσισε να πει ένα τραγούδι. Κι έγινε ο κακός χαμός. Και το ένα τραγούδι έγιναν δυο και μετά μόλις τέλειωνε με τα τηγανίσματα και όλοι οι πελάτες είχαν σερβιριστεί πετούσε την ποδιά, έβαζε τ’ αστραφτερά της, έπαιρνε το μικρόφωνο και έτσι το μαγαζί γίνεται γνωστό ως Καρεκλού. Κι ο κόσμος που το έκανε στέκι πια, πήγαινε εκεί για “τα μάτια της μόνο”. Για να την ακούσει να τραγουδάει ως άλλη «Ρίτα» και να σηκωθεί να χορέψει με χύμα κοκκινέλι να ζεσταίνει την διάθεση.

Πίστα για την Γεωργία ήταν ο χώρος ανάμεσα στα στριμωχτά τραπέζια και οι παραγγελιές δεν έλειπαν φυσικά, προσθέτοντας συνέχεια διάσημα λαϊκά στο ρεπερτόριό της. Δεν άφηνε τραπέζι να μην του αφιερώσει ένα τραγούδι, ενώ οι ζεϊμπεκιές αναζητούσαν χώρο να απλωθούν. Και έβρισκαν πάντα. Κι έφταναν οι μικρές ώρες της μέρας και το μαγαζί γινόταν μια παρέα.

Και 20 χρόνια μετά ακόμη αυτό γίνεται. Δεν άλλαξε τίποτα. Απλώς την ταβέρνα μετά μουσικής ανέλαβε ο υιός Βασίλης με τη γυναίκα του τη Νάνσι, η τρίτη γενιά στην οικογενειακή επιχείρηση και η Γεωργία ακόμη τηγανίζει στην κουζίνα ενώ μια κιθάρα κι ένα μπουζούκι παίζουν και τραγουδούν και την περιμένουν να τελειώσει.

Κι όταν όλες οι παραγγελίες μπουν στα μεγάλα τραπέζια, γιατί μαζεύει μεγάλες παρέες ο Καρεκλάς, εκείνη αρπάζει το μικρόφωνο κι αφού χαιρετίσει τους θαμώνες, μεταμορφώνεται σε αυθεντική λαϊκή τραγουδίστρια…

Ο Καρεκλάς δεν είναι μια συνηθισμένη οικογενειακή ταβέρνα μετά μουσικής. Θα το καταλάβεις όταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα έρθεις στο τσακίρ κέφι, ακόμη κι αν δεν το περιμένεις, και βρεθείς να χορεύεις με άλλους 20 και με την Γεωργία δίπλα σου, απαστράπτουσα να καίει ντέρντια και καημούς με ένα μικρόφωνο διακοσμημένο με διαμαντένια στρας για περισσότερη λάμψη. Αν και η Γεωργία δεν χρειάζεται πρόσθετη λάμψη. Λάμπει κάθε βράδυ. Ειδικά όταν πιάνει το μικρόφωνο, καμιά φορά μαζί με τα εγγόνια της, και τραγουδούν ντουέτο τα σουξέ της Σακελαρίου.

Τα καλοκαίρια η Γεωργία κάνει διακοπές, δεν τραγουδά. Την φωνή της αντικαθιστά ο φλοίσβος των κυμάτων. Η αυλή του Καρεκλά είναι μαγική. Κάντε μια βόλτα από κει μόλις φτιάξει ο καιρός και βγουν τα τραπέζια έξω. Είναι ένα από τα πιο ωραία και γραφικά σημεία στην πόλη. Να φάτε ψαράκι εκεί. Ο κατάλογος δεν είναι μεγάλος αλλά ό,τι έχει είναι φρέσκο.

*Καρεκλάς, Θεμιστοκλή Σοφούλη 76. Ανοικτά κάθε μέρα μετά τις 12 το μεσημέρι. Δευτέρα κλειστά.