Κινηματογράφος

O δικός μας Αλεξάντερ Πέιν φαβορί στη φετινή Mostra

O Αλεξάντερ Πέιν ανοίγει τη Mostra και βάζει ήδη υποψηφιότητα για τα επόμενα Όσκαρ.

Parallaxi
o-δικός-μας-αλεξάντερ-πέιν-φαβορί-στη-φε-225303
Parallaxi

O Αλεξάντερ Πέιν ανοίγει τη Mostra και βάζει ήδη υποψηφιότητα για τα επόμενα Όσκαρ.

του Ορέστη Ανδρεαδάκη

Το Downsizing του ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν (το πλήρες όνομα του οποίου είναι Αλέξανδρος Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος) θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μια «μικρογραφία» του κόσμου μας. Οι ήρωές του εξάλλου είναι άνθρωποι οι οποίοι οικειοθελώς συρρικνώθηκαν κι έγιναν μόλις 12 εκατοστά.

Βασικός του συνεργάτης είναι και πάλι ο -υποψήφιος για Όσκαρ- διευθυντής φωτογραφίας Φαίδωνας Παπαμιχαήλ, ο οποίος φωτίζει με εκπληκτικό τρόπο κάθε πλάνο της ταινίας αναδεικνύοντας τις μικρές αθέατες λεπτομέρειες και αποδεικνύοντας ότι η σπουδαία κινηματογραφική φωτογραφία δεν είναι παρά η μαγική διαδικασία της απλότητας.

Σε ένα μάλλον κοντινό μέλλον κάποιος Νορβηγός επιστήμονας βρίσκει τη λύση για τον υπερπληθυσμό της γης και την εξάντληση των φυσικών της πόρων. Με μία πολύπλοκη διαδικασία μπορεί να συρρικνώσει τους ανθρώπους στο 0,03% της φυσιολογικής τους μάζας.

Δέκα χρόνια μετά την ανακοίνωση αυτής της επιστημονικής επανάστασης χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δέχονται να σμικρυνθούν, μετακομίζουν μαζικά σε ειδικές λιλιπούτειες πολιτείες, ζουν σε ένα ιδανικό περιβάλλον όπου όλα είναι υπέροχα και τέλεια. Όλα; Όχι βέβαια.

Ο Αλεξάντερ Πέιν καταπιάνεται και πάλι με τον «απλό καθημερινό άνθρωπο». Τον άνθρωπο που είναι γεμάτος αδυναμίες, προβλήματα, μικρότητες, ακόμη και κακία. Ακτινογραφώντας όμως αυτόν τον άνθρωπο ο Πέιν καταφέρνει και σε αυτή την ταινία του – όπως και σε όλες τις προηγούμενες – να εξυμνήσει το μεγαλείο, την ομορφιά, τον πλούτο της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ο κεντρικός ήρωάς του εδώ (Ματ Ντέιμον) αποφασίζει να σμικρυνθεί μαζί με τη σύζυγό του (Κρίστεν Γουίγκ). Λίγο πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας όμως εκείνη τον εγκαταλείπει κι αυτός βρίσκεται μόνος του μαζί με χιλιάδες άλλους αγνώστους.

Αρχίζει τότε η οδύσσειά του μέσα σε ένα κόσμο ο οποίος αρχικά έμοιαζε ιδανικός στην πραγματικότητα όμως έχει ήδη προλάβει να αναπαράξει όλα τα μοντέλα του κανονικού κόσμου.

Εκτός από την πληκτική κανονικότητα των αμερικανικών προαστίων και την τηλεοπτική καταναλωτική μανία θα βρούμε ακόμα και τους μικρομαφιόζους που διατείνονται ότι η Αμερική είναι η χώρα των ευκαιριών μόνο και μόνο για να τεμαχίσουν διακόσιες φορές ένα αυθεντικό πούρο Cohiba και να αποκομίσουν τεράστιο κέρδος.

Αυτό κάνει ο –δυο φορές βραβευμένος με Όσκαρ- Κριστόφ Βαλς ο οποίος από τη στιγμή που εμφανίζεται στο μέσο περίπου δίνει στην ταινία τον πραγματικό της ρυθμό και μας κάνει να κατανοήσουμε τέλεια αυτά που μέχρι εκείνο το σημείο έχουμε δει αλλά και αυτά που θα ακολουθήσουν.

Είναι προφανές ότι ο Πέιν συνδέει την ενεργειακή κρίση και τις επερχόμενες οικολογικές καταστροφές με το συγκεκριμένο καπιταλιστικό μοντέλο στο οποίο ζούμε.

Έχοντας και πάλι γράψει ένα αριστουργηματικό σενάριο, το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα βρεθεί υποψήφιο στα επόμενα Όσκαρ, ο Αλεξάντερ Πέιν υποκλίνεται με ταπεινότητα στον άνθρωπο ακολουθώντας τον ακόμη και στις πιο δύσκολες αποφάσεις του, ακόμα και στο τέλος του κόσμου.

Τη στιγμή που όλα μοιάζουν να έχουν τελειώσει, η εξαιρετική Χονγκ Τσάου θα ρωτήσει τον Ματ Ντέιμον μία εξοργιστικά απλή αλλά και σπαρακτικά ουσιαστική ερώτηση πάνω στην οποία θα χτιστεί η υπέροχη μικρή φιλοσοφία του φινάλε.

Ποια είναι αυτή η ερώτηση; Μα φυσικά δεν πρόκειται να την αποκαλύψω. Κάντε λίγο υπομονή και θα απολαύσετε μια πραγματικά σπουδαία ταινία.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα