Οι bloggers “πέθαναν”. Ζήτω οι vloggers!

Είναι το vlog το επόμενο βήμα ενίσχυσης του ναρκισσισμού μας; Περπάτημα στους δρόμους με γυρισμένη την κάμερα να δείχνει πρόσωπο ή καθισιό σε ένα κρεβάτι με ακατάπαυστη γλωσσοδιάρροια στον φακό. Είναι οι vloggers η millenial εκδοχή του παλαιολιθικού πλέον πρεστίζ των blogger; Όπως και να έχει, η ανάγκη να μοιραστείς την άποψή σου με τον πλανήτη προϋπήρχε και από τότε που δημιουργήθηκε και η δυνατότητα να το κάνεις πράξη έμμισθα, ο μικρόκοσμος του διαδικτύου γέμισε φάτσες που αναλύουν την ομοφοβία και άλλες που μοιράζονται tips για τις καμμένες άκρες των μαλλιών τους.

Το vlog έκανε την εμφάνισή του πριν από λίγα χρόνια ως video-blog (v-log). Ένα blog που αντί κειμένου αποκτά εικόνα. Ο vlogger αντί να γράφει τα προσωπικά του με την μορφή κειμένου και να τα αναρτά στο ιστολόγιό του πλέον τα λέει απευθείας με την κάμερα στραμμένη στο πρόσωπό του και τα κοινοποιεί στο κανά Για άλλη μία φορά η εικόνα τρώει -μερικώς- τον λόγο και αυτό ευτυχώς ή δυστυχώς λέγεται εξέλιξη.

Τα blogs δεν έχασαν την δυναμική τους ποσοτικά. Ακόμα υφίστανται χιλιάδες εκεί έξω. Έχασαν όμως την δυναμική τους οικονομικά. Πλέον το budget μεταφέρεται στο πεδίο άλλης πλατφόρμας, εκεί που η εικόνα έχει τον πρώτο λόγο. Επίσης ας μην ξεχνάμε πως και με την εμφάνιση των blogs υπήρξε εξίσου μεγάλη μουρμούρα. Παραπληροφόρηση, τί μας ενδιαφέρει το τί σκέφτεσαι και το τί γίνεται στην ζωή σου, μέχρι και η Σούλα από δίπλα έχει blog, και άλλα τέτοια κομψά. Κάτι που μπορούμε να το συζητήσουμε κάποια στιγμή αφού πρώτα όμως αντιληφθούμε ότι τελικά δεν μας ενοχλούν που υπάρχουν, μας ενοχλούν που χρησιμοποιούνται άτσαλα από όλους αδιακρίτως.

Έτσι οι vloggers είναι αναπόσπαστο κομμάτι όχι μόνο της διαδικτυακής καθημερινότητας αλλά και της πραγματικής καθώς παίρνουν το πρόσωπο των πιο γνώριμων ανθρώπων. Από τον μικρό Κωστάκη της διπλανής πόρτας μέχρι την Μαρία της κυρα-Παναγιώτας και τον Δημήτρη τον αρτίστα. Το vlog ανεβαίνει πολύ γιατί δεν απαιτεί να τα γράφεις ωραία αλλά να “γράφεις” ωραία. Με λίγη τσαχπινιά ή κυνικότητα, με αυθεντικότητα ή πιο στημένα, το vlog είναι ο πιο εύκολα πραγματοποιήσιμος στόχος της καθημερινότητας. Έχω smartphone, γυρίζω την κάμερα, λέω κάτι, ανεβάζω. Τόσο απλά, τόσο γρήγορα.

Δεν ενοχλεί κανέναν το vlog, ακόμα και στις περιπτώσεις που τα video είναι αυτό που λέμε “useless but funny”. Το vlog λειτουργεί είτε διασκεδαστικά, είτε ενημερωτικά, είτε επαγγελματικά. Οι πιο πετυχημένοι vloggers -video με χιλιάδες views σε πλατφόρμες τύπου youtube, γίνονται brand ambassador (προωθούν συγκεκριμένα brand έμμεσα ή και άμεσα στα video) κερδίζοντας σεβαστά ποσά.

Σταματημό όμως δεν έχουν και τα σχόλια τύπου “που οδεύουμε” και “πού θα φτάσει ακόμα ο άνθρωπος”. Ένα σύνδρομο αντίδρασης και φόβου το οποίο έμεινε ως κατάλοιπο από την εμφάνιση του πρώτου Big Brother στην ελληνική τηλεόραση. Τα σχόλια και οι αντιδράσεις λειτουργούν αντανακλαστικά πλέον σε κάθε τι νέο που σκάει στην ζωή μας, λειτουργεί τελείως πειραματικά και στο τέλος της κερδίζει κατά κράτος. Το vlog είναι μία μέτρια μορφή αυτής της αντίδρασης. Το ίδιο συνέβη με την μόδα των check in, με τις selfie κλπ.

Στις περιπτώσεις που οι vloggers δεν προωθούν την βασική τους εργασία μέσω αυτού ή δεν την στηρίζουν έμμεσα αλλά χρησιμοποιούν το vlog για να προβάλλουν απλά πληροφορίες για την ζωή τους και την καθημερινότητά τους τότε τί διαφορά έχει αυτό από τα επικριτικά σχολιασμένα ριάλιτι σόου της Κιμ; Καμία απολύτως διαφορά απλά οι Καρντάσιανς το κάνουν πιο πετυχημένα και βγάζουν περισσότερα.

Ανησυχητικό για πολλούς είναι το γεγονός πως σχεδόν όλοι σήμερα νιώθουν την ανάγκη να μοιραστούν πληροφορίες και στιγμές από την πολύ προσωπική τους ζωή. Κάτι που μέχρι πριν από δέκα χρόνια δεν θα το φανταζόταν κανείς. Το vlog είναι αλλά και δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Είναι ένα video και ως εκεί. Παρακολουθείς όσους θέλεις και αδιαφορείς για όλους όσοι όταν τους είδες για πρώτη φορά αναρωτήθηκες αν έχουν φίλους για να τους πουν την αλήθεια. Τόσο απλά.

Είναι ξεκάθαρα ναρκισσιστική έκφανση αλλά δεν θα μπορούσε και αλλιώς καθώς όλες οι εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής βασίζονται προφανέστατα πλέον στην υπερτελειότητά μας που έβραζε τόσα χρόνια μέσα μας και τώρα βγαίνει ανεξέλεγκτα προς κάθε κατεύθυνση. Εδώ υπάρχουν γονείς σήμερα που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με βασική αρχή “είσαι ο καλύτερος στον κόσμο. Θυμήσου να σε προσκυνήσει.” Είτε είμαστε νάρκισσοι είτε είμαστε ανασφαλείς το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Χρησιμοποιούμε τα κοινωνικά δίκτυα, τις νέες τεχνολογίες και τις νέες τάσεις. Αναδιαμορφώνεται έτσι και αλλιώς αλλά και αναδιαμορφώνουμε και εμείς τον επαγγελματικό χάρτη (υπάρχουν vloggers οι οποίοι βιοπορίζονται αποκλειστικά από αυτό) και συμμετέχουμε όλοι στην νέα ταυτότητα της σύγχρονης καθημερινότητας.

Το θέμα είναι η συμμετοχή σε αυτή την συνεχή αναδιαμόρφωση να είναι ατόφια με ανοιχτές προσλαμβάνουσες. Στην εποχή που όλοι έχουν κάτι να πουν και να δείξουν ας μην ξεχνάμε πως δεν στερείται κανείς το δικαίωμα να μην ακούσει και να μην δει τίποτα από όλα αυτά. Ακόμα βασικότερο είναι να πιεστεί το αντανακλαστικό της γκρίνιας. Δεν κρίνουμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε.

Έρχονται νέα πράγματα και το κατά πόσο είναι επικίνδυνες φούσκες ας αφήσουμε τον χρόνο να το δείξει. Δεν πέθανε κανείς επειδή έκανε blogging και δεν θα πάθει κανείς τίποτα αν επιλέξει να μην παρακολουθεί τους vloggers. Αντιθέτως κουράστηκαν πολλοί από την γκρίνια.