Εννέα και πέντε ακριβώς!

Ο άνθρωπος που μας σύστησε το «Κορίτσι του Fruit Punch» μέσα από το βιβλίο του, «Ζει το κορίτσι του Fruit Punch?», ο εμπνευσμένος γραφιάς στις δόξες της έντυπης αρθρογραφίας, ο αμετανόητος ραδιοφωνατζής με 20 και πλέον χρόνια ραδιοφωνικής παρουσίας, ο χαρισματικός στιχουργός, ο Οδυσσέας Ιωάννου, ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή. Η μουσικοθεατρική παράσταση, «Εννέα και Πέντε», με τη σκηνοθετική ματιά του Παντελή Βούλγαρη, τη διαχρονική μουσική φυσιογνωμία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τις ερμηνείας της Ρίτας Αντωνοπούλου, τα κείμενα και την αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου, συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία της για 3^η συνεχή χρονιά και επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη. Το τρένο καθυστερεί και δίνει αφορμές για ιστορίες, συλλογικές μνήμες, εικόνες, συναισθήματα, όνειρα, ματαιώσεις και αστείρευτο χιούμορ με τη συνοδεία των σπουδαιότερων τραγουδιών του ελληνικού πενταγράμμου.

«Δεν μπορώ να μπω στην ατζέντα κανενός κόμματος, όποτε το έκανα στριμώχτηκα πολύ και αυτολογοκρίθηκα. Πρέπει, πέρα από τα συλλογικά οράματα να σκύβουμε και στον άνθρωπο, ένα ατελές ον με φοβερές αδυναμίες. Δεν μπορώ να αφεθώ στα χέρια καλών προθέσεων, έχω δει το πώς μεταλλάσσεται κάποιος από την εξουσία. Δεν ψάχνω σωτήρες ούτε μαγικές λύσεις, τα πάντα θέλουν σκληρή κι επίπονη προσπάθεια, μια διαδικασία με πολλές ματαιώσεις και απογοητεύσεις, αλλά είναι μονόδρομος.»

«Ο Παντελής έχει πολύ ανθρώπινα μάτια. Μάτια καλοσύνης. Και το ίδιο έχει και η κάμερά του στις ταινίες του. Κάμερα με ανθρωπιά. Ο Βασίλης, είναι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει σε αυτόν τον χώρο. Ένα καλοσυνάτο παιδί, δεν έχει χάσει την παιδικότητά του και δεν έχει αλλοιωθεί από την δημοφιλία και την λατρεία σαράντα χρόνων. Η Ρίτα είναι μια κοπέλα με απίστευτο χιούμορ και δεν φοβάται να τσαλακωθεί, να παίξει, να μικρύνει όσο γίνεται την απόσταση από την σκηνή στον κόσμο.»

3^η χρονιά της μουσικοθεατρικής παράστασης, Εννέα και Πέντε. Περιοδεία, Θεσσαλονίκη και εξωτερικό. Πώς ερμηνεύεται από σας η πορεία της αυτή; Είναι μία παράσταση που έχει φτάσει πολύ πιο μακρυά από τις προβλέψεις μας η διάρκειά της, και από τις προθέσεις μας η αποδοχή της. Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε μέσα από κοινούς συναισθηματικούς κώδικες για γεγονότα που ζήσαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια. Η επιλογή των τραγουδιών, η εξαιρετική ορχήστρα, τα βίντεο του Παντελή Βούλγαρη, ο εσωτερικός Βασίλης, και το δέσιμο όλων αυτών με αναφορές στους κοινούς μας τόπους μέσα από τα κείμενα, ήταν θεωρώ τα στοιχεία που έκαναν την παράσταση να αγαπηθεί.

Το τρένο καθυστερεί, τι αφορμές προσφέρει αυτή η καθυστέρησή του; Σε εμένα αφορμές να γράψω ένα γράμμα στον πατέρα μου, να του πω πράγματα που δεν του έχω πει. Όχι μόνο προσωπικά, αλλά να του μιλήσω για το πώς ζήσαμε αρκετοί από την γενιά μου κάποια από τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται η παράσταση. Επίσης δίνεται η αφορμή να ανιχνεύσουμε το πώς το ελληνικό τραγούδι τέμνει κάποια από αυτά τα γεγονότα, όχι απαραίτητα με χρονολογική ταύτιση αλλά κυρίως μέσα από κάποιες δεύτερες αναγνώσεις.

Τα κείμενά σας, δε φαίνεται να διακατέχονται από διδακτική διάθεση ή κάποιο δασκαλίστικο ύφος. Τα διακρίνει η απλότητα. Είναι αυτός ο κατάλληλος τρόπος να μιλήσει κανείς αληθινά ή να ακουστούν αυτά που λέει; Δεν ξέρω ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος, αυτός είναι ο τρόπος που επέλεξα εγώ για την συγκεκριμένη παράσταση.

Θα συναντήσουμε σ’ αυτά, το α’ πρόσωπο, ως βιωματικό, το εμείς ως ενωτικό στοιχείο ή το εσείς ως καταγγελτικό πρόσωπο; Το γράμμα γράφεται σε πρώτο ενικό αλλά βέβαια καταλλήγει στο «εμείς». Νομίζω πως υπάρχουν πράγματα που τα βιώσαμε με τον ίδιο τρόπο. Εκείνο που μας διαχωρίζει είναι η ερμηνεία τους και η πρόταση για το πώς πορευόμαστε από δω και μπρος. Ό,τι ζούμε όλοι μας το ζούμε σε «παγκόσμια πρώτη» και όσο κι αν διδασκόμαστε από την Ιστορία πάντα υπάρχει ένα αχαρτογράφητο έδαφος που καλούμαστε να το περπατήσουμε.

Πώς καταφέρνει, για εσάς, να ισορροπήσει ο πολιτικός με τον πολιτικοποιημένο λόγο; Δεν ξέρω πώς ακριβώς τον διαχωρίζετε. Φαντάζομαι πως εννοείτε τις διαφορές του πολιτικού λόγου από τον στρατευμένα κοματικοποιημένο. Τα κόμματα είναι κατάκτηση του πολιτικού μας πολιτισμού. Η αλήθεια βέβαια είναι πως ο τρόπος που λειτουργούν υπονομεύει αυτήν την κατάκτηση. Δεν μπορώ να μπω στην ατζέντα κανενός κόμματος, όποτε το έκανα στριμώχτηκα πολύ και αυτολογοκρίθηκα. Πρέπει, πέρα από τα συλλογικά οράματα να σκύβουμε και στον άνθρωπο, ένα ατελές ον με φοβερές αδυναμίες. Δεν μπορώ να αφεθώ στα χέρια καλών προθέσεων, έχω δει το πώς μεταλλάσσεται κάποιος από την εξουσία. Δεν ψάχνω σωτήρες ούτε μαγικές λύσεις, τα πάντα θέλουν σκληρή κι επίπονη προσπάθεια, μια διαδικασία με πολλές ματαιώσεις και απογοητεύσεις, αλλά είναι μονόδρομος.

Η έκθεση του εαυτού σας, γίνεται τόσο από τα τραγούδια σας, τα κείμενά σας, τα βιβλία σας, το ραδιόφωνο, εδώ όμως, επί σκηνής, η έκθεση είναι άμεση, διαφορετική. Πώς τη διαχειρίζεστε; Παραδόξως δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα. Το είδα από την αρχή ως ένα παιχνίδι και μπήκα να παίξω. Χρησιμοποίησα κάποια από τα «κλειδιά» του ραδιοφώνου στην έκφραση, και σε όλο το υπόλοιπο με βοήθησαν πολύ οι συνεργάτες μου στην παράσταση.

20 και πλέον χρόνια ραδιόφωνο. Χαρακτηριστική φωνή και σταθερό ραντεβού 6-8μμ για πολλά χρόνια. Ήταν μια σταθερά για εσάς; Κι όταν άλλαξε, πιάσατε τον εαυτό σας να κοιτάει το ρολόι του αυτήν την ώρα; Έκανα καθημερινή εκπομπή 22 χρόνια την ίδια ώρα. Όταν σταμάτησα, δεν μου έλειψε καθόλου. Μάλλον ήταν για να γίνει στην κατάλληλη στιγμή. Βρήκα τον χρόνο και την ηρεμία που χρειαζόμουν για να κάνω κάποια άλλα πράγματα που με ενδιέφεραν.

Το ραδιόφωνο αλλά και ο Τύπος με την έντυπη μορφή του δεν είναι ο ίδιος πια. Παρά το γεγονός ότι αυτά τα δυο μέσα έχουν συνδεθεί με δύσκολες κοινωνικοπολιτικές στιγμές, τώρα φαίνεται να βιώνουν τη μεγαλύτερη κρίση τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο ένα λόγος είναι ο οικονομικός. Όλα τα μέσα ενημέρωσης ζούν από την διαφήμιση (τουλάχιστον αυτός είναι ο φανερός τους πόρος). Διαφήμιση σημαίνει κατανάλωση, σημαίνει χρήματα. Άρα, δίχως χρήματα και αγοραστική δύναμη του κόσμου, δεν μπορούν πια να συντηρηθούν. Ο άλλος είναι φυσικά η αξιοπιστία τους που έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Εκτελούν συμβόλαια με βάση τις ιδεολογικές αναφορές και τα επαγγελματικα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Ακόμη και τα δελτία ειδήσεων έχουν πάψει εδώ και χρόνια να είναι δελτία ειδήσεων, έχουν μετατραπεί σε βήμα για να λέει ο κάθε δημοσιογράφος την άποψή του με βάση τα πιστεύω του. Δεν ενημερώνει, δεν ερμηνεύει, δεν αναλύει. Καθοδηγεί.

Οι συνεργασίες σας, σε επίπεδο δισκογραφίας, μαρτυρούν και μια ιδιαίτερη σχέση με τους ανθρώπους που συνεργάζεστε. Είναι άνθρωποι της ίδιας οπτικής με εσάς. Είναι αυτό ένα βασικό στοιχείο στις συνεργασίες σας; Το επιδιώκω. Το έχω καταφέρει τις περισσότερες φορές. Μία δισκογραφική δουλειά είναι σαν μια σχολική εκδρομή. Θα ήθελες να την κάνεις με φίλους και μετά να βλέπεις τις φωτογραφίες και να νοσταλγείς- αν και δεν είμαι άνθρωπος της νοσταλγίας. Κάποιες φορές υπάρχει μία απόσταση που δεν καλύπτεται εύκολα αλλά ακόμη και τότε πρέπει να υπάρχει ο σεβασμός και η εκτίμηση του ενός για το ταλέντο του άλλου.

Παντελής Βούλγαρης ο σκηνοθέτης, Βασίλης Παπακωνσταντίνου στην ερμηνεία μαζί με τη Ρίτα Αντωνοπούλου. Πείτε μας κάποια χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων που σας γοητεύουν. Πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο και των τριών τους, θα έλεγα πως ο Παντελής έχει πολύ ανθώπινα μάτια. Μάτια καλοσύνης. Και το ίδιο έχει και η κάμερά του στις ταινίες του. Κάμερα με ανθρωπιά. Ο Βασίλης, είναι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει σε αυτόν τον χώρο. Ένα καλοσυνάτο παιδί, δεν έχει χάσει την παιδικότητά του και δεν έχει αλλοιωθεί από την δημοφιλία και την λατρεία σαράντα χρόνων. Έχει κερδίσει ένα στοίχημα που σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις κερδίζεται. Η Ρίτα είναι μια κοπέλα με απίστευτο χιούμορ και δεν φοβάται να τσαλακωθεί, να παίξει, να μικρύνει όσο γίνεται την απόσταση από την σκηνή στον κόσμο.

Είστε άνθρωπος του λόγου. Στις μέρες μας, που η παιδεία αποτελεί κομματικό παιχνίδι εκάστοτε συμφερόντων, η μόρφωση έχει υποβιβαστεί, η γραπτή έκφραση έχει αλλοιωθεί και τείνει να εξαφανιστεί. Ποιος είναι ο τρόπος για να μετατρέψουμε το λόγο, την καλλιέργεια, τη γνώση ως τα σημαντικότερα όπλα του ανθρώπου; Αν και προσπαθώ να μην είμαι μόνο άνθρωπος του λόγου, εννοώ πως με γοητεύει η ζωή και όπως έχω πει και σε ένα τραγούδι μου «μισός ψυχή- μισός κορμί- κι η πείνα μου θηρίο- μισή ζωή σπατάλησα- να ζήσουν και τα δύο» η γλώσσα και η ουσιαστική καλλιέργεια – εννοώ εκείνη με το ανθρώπινο πρόσημο- είναι τα σημαντικότερα μέσα για τον μεγάλο μας δρόμο που είναι η συνεχής διεκδίκηση της ελευθερίας.

Θεσσαλονίκη. Τι σας συνδέει μ’ αυτή την πόλη, ένας στίχος, μια ανάμνηση, ένα τραγούδι. Η πρώτη μου εκδρομή με συμφοιτητές μου της ΑΣΟΕΕ το 1985, η πόλη που σπούδασε η γυναίκα μου, το σημαντικότερο όλων όμως η σύλληψη της πρώτης μας κόρης πριν απο εφτά χρόνια. Άρα, την λες και μισοσαλονικιά, ε;

Εννέα και Πέντε AΠΟ 25 Νοεμβρίου

3^ος χρόνος παραστάσεων 

Μετά από δύο χρόνια, 210 παραστάσεις στο θέατρο Διάνα, 70.000 θεατές όλων των ηλικιών, και μία μαγική βραδιά στο κατάμεστο Ηρώδειο στις 30 Αυγούστου, η παράσταση που αγαπήθηκε όσο λίγες τα τελευταία χρόνια, με ενθουσιώδεις κριτικές από κοινό και δημοσιογράφους, ξεκινάει τον τρίτο χρόνο της με μία μεγάλη περιοδεία σε πόλεις της Ελλάδας.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Οδυσσέας Ιωάννου υποδέχονται στην παράσταση την σπουδαία ερμηνεύτρια Ρίτα Αντωνοπούλου, και ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για επιλεγμένους σταθμούς.

Ένα τρένο που αργεί, μία μπάντα μουσικών και ένας παραγωγός ραδιοφώνου περιμένουν στον σταθμό, όπου συναντιούνται μελωδίες, σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, προσδοκίες και διαψεύσεις των τελευταίων σαράντα χρόνων.

Το ελληνικό τραγούδι τέμνει την συλλογική μας μνήμη και τους προσωπικούς δρόμους.

Επί σκηνής

Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ρίτα Αντωνοπούλου

Αφήγηση: Οδυσσέας Ιωάννου

Πιάνο: Ανδρέας Αποστόλου, Γιώργος Θεοδωρόπουλος

Drums – κρουστά: Στέφανος Δημητρίου

Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης Πατεράκης

Βιολί – τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη

Κιθάρες –πνευστά: Γιάννης Αυγέρης

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης

Κείμενα: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική ενορχήστρωση: Ανδρέας Αποστόλου

Ηχοληψία: Αλέξανδρος Μπίτος

Φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης

Πότε

Παρασκευή 25/11, 2/12, 9/12 : 21:00

Σάββατο 26/11, 3/12, 10/12 : 21:00

Κυριακή 27/11, 3/12, 11/12 : 19:00

Πού

Θέατρο Ράδιο Σίτυ Λεωφόρος Βασ. Όλγας 11 – Παρασκευοπούλου 9 (περιοχή Φαλήρου) 546 40, Θεσσαλονίκη

Τηλ. πληροφοριών: 2310-819153, 2310-824970

Τιμές Εισιτηρίων:

• VIP – 25€ (περιορισμένες θέσεις και μόνο από το ταμείο του θεάτρου)
• Πλατεία, Α και Β Ζώνη – 20€
• Εξώστης – 17€
• Φοιτητικά, Ανέργων, Συνταξιούχων – 15 € (Πλατεία Β Ζώνη, Θεωρεία, Εξώστης)

Προπώληση εισιτηρίων

• Στο ταμείο του Θεάτρου, Λεωφόρος Βασ. Όλγας 11 – Παρασκευοπούλου 9, καθημερινά από 10:30 ως 13:30 και 17:00 ως 21:00, τηλ πληροφοριών 2310-819153, 2310-824970 • Καταστήματα Public, Media Markt, Seven Spots,Reload Stores και σε όλα τα συνεργαζόμενα σημεία με το viva.gr • Ηλεκτρονικά στο viva.gr,public.gr • Τηλεφωνικά στο 11876