Τράβα μπρος και μη σε (water)mellon

Καλοκαίρι είναι …απόλαυσέ το ανεύθυνα.

To καλοκαιράκι συνδέεται και η γκρίνια από το survivor μεταφέρεται εκεί που σκάει το κύμα και φωτογραφίζεται το πέλμα. Γκρίνια περί «δήθεν», μεγαλοστομίες περί αισθητικής και εκφυλισμού της παραλίας. Παραλία είναι, δεν είναι συνέδριο. Για όνομα του ήλιου και της άμμου δηλαδή. Δημιούργησε μία ιστορία που σε βολεύει, πέταξε τα σωσίβια και «Απόλαυσε Ανεύθυνα». Δεν καταστρέφουν τα παλιοκόριτσα, οι σέλφι και οι ξαπλώστρες τον μύθο του ελληνικού καλοκαιριού. Αυτό το lifestyle έχουμε με αυτό πορευόμαστε.

Τα νησιά και τα ανεξερεύνητα τοπία, τα απάτητα, μοναχικά και μη, παραμένουν άπαντα στην θέση τους για να μας χωρέσουν όλους. Το συναίσθημα ίδιο θα΄ναι είτε σχολιάζοντας δημόσια πισινούς που δεν έπρεπε να φοράνε μπραζίλ είτε γκρινιάζοντας για τις ξαπλώστρες που δεν δέχονται μικροσκοπικούς ανθρώπους είτε για τον λαό που δεν κάνει πλέον μπάνια αλλά ηλιοθεραπείες. Ποιος μας πήρε το καρπούζι;

Κεφτεδάκια, νεκταρίνια, χαρτοπετσέτα να περικλείει ασφυκτικά την άκρη από το σάντουιτς και από πάνω αλουμινόχαρτο τυλιγμένο και τσακιστό στις άκρες. Μία ελληνική μπάμπουσκα από υδατάνθρακα και χοντροκομμένο ζαμπόν. Ψυγειάκι φορητό, άσπρο-μπλε και λίγο αταίριαστο κίτρινο στο χερούλι. Σπαστές καρέκλες, διαφημιστικές ομπρέλες από την δουλειά του μπαμπά, τίναγμα των ποδιών πριν μπεις στο αυτοκίνητο, πετσέτα απλωμένη στο κάθισμα με την αλμύρα να παίρνει πάνω στο outfit το σχήμα των απόκρυφων.

Το κασκορσέ φανελάκι εξελίχθηκε σε καλογυαλισμένους στον ήλιο κοιλιακούς, το φόρεμα με τις τιράντες έγινε μπραζίλ το σαντουιτσάκι έγινε street food η σπαστή καρέκλα εγένετο μπαμπού ξαπλώστρα και τα μπάνια του λαού εξελίχθηκαν ως μία σύγχρονη πλέον ταυτότητα του ελληνικού καλοκαιριού. Πού το πρόβλημα και από πού ξεπηδάει όλη αυτή η ανάγκη να επιστρέψουν καταναγκαστικά οι λουόμενοι στο lifestyle του ’60;

Όταν λέμε ελληνικό καλοκαίρι όλοι έχουμε μια (πολλές) εικόνα στο μυαλό μας. Από μυαλό σε μυαλό αλλάζει αλλά πάντα υπάρχει μια άτυπη συμφωνία σε κάποια στοιχεία.

Από τον κλασικό οικογενειάρχη δηλαδή που θα απλώσει την οικογένεια με όλο το σπιτικό της στην άμμο μέχρι εκείνον που θα πάει σε κονσεπτικό beach bar και θα επιμένει ότι μπορεί να ενώσει τις ξαπλώστρες και να βγάλει το τάβλι, μέχρι τους εναλλακτικούς που τρέχουν με τα σακίδια και μια βερμούδα μακριά από τις παραλίες για να βρούνε καταρράκτες, τους γυμνιστές που ξεμακραίνουν διακριτικά σε κολπίσκους κολυμπώντας, τα ωραία παλιοκόριτσα που σκαρφαλώνουν στα βράχια για μια σέλφι αλλά ταυτόχρονα και τις παρέες που επιστρέφουν στην ψάθα, σπαστός καφές και το κόλπο του λάδι-λεμόνι-τάβλα-ήλιος.

Ας μιλήσουμε για αλήθειες. Καλοκαιρινές αλήθειες. Από εκείνες που δεν σκοπεύουν να γίνουν κλισέ.

Αγόρασε ανερυθρίαστα το καρπούζι σου από τα στέκια σε κάθε οδικό κόμβο δίπλα από το αυτοσχέδιο κιόσκι με τις πλαστικές καρέκλες, κάψε ελληνικό καφέ σε αλουμινόχαρτο και μαστούρωσε πριν από τα κουνούπια σε κήπους, παρατήρησε κολλημένος στην κίνηση τα ποδήλατα δεμένα στις σχάρες οροφής των οικογενειακών ΙΧ και φλέρταρε μέσα από ανοιχτά παράθυρα.

Άφησε τα κρυσταλλάκια της ζάχαρης από τους λουκουμάδες να κολλάνε σε στέρνο χέρια και με ανεξήγητο τρόπο ακόμα και στους μηρούς σου, γέμισε τα βιβλία σου με άμμο και αποστήθισε τα τρίγλωσσα ηχητικά μηνύματα των πλοίων προς τους επιβάτες.

Βγάλε όσες σέλφι θέλεις, γκρεμοτσακίσου στα βράχια, ζήσ’το στα beach bar και στην ξαπλώστρα ή τρέχα με το βιβλίο σου σαν ντόπιος σε μοναχικές παραλίες.

Είτε με μπάτζετ είτε χωρίς είτε σε «ιν» προορισμό είτε στην ταράτσα σου είτε σε γλυκό νερό είτε σε αλμυρό ακόμα και σε ανυδρία είτε με παρέα είτε μόνος, αυτή η πληθωρικότητα του ελληνικού καλοκαιριού, ο άτσαλος συγκερασμός του μοντέρνου με το λαϊκό, το καθιστούν κυριολεκτικά κατάλληλο προς όλους.

Έχε στο μυαλό σου μόνο τρία αληθινά καλοκαιρινά κλισέ για να πας πιο ξυπόλυτος από ποτέ σε αυτό τον πόλεμο:

Όλα τα δροσιστικά και κολασμένα, αλκοολούχα ή σοκολατένια δεν έχουν θερμίδες.

Στο σεξ δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση η χημεία, αλλά η άμμος.

Οι προβλήτες γεμίζουν ωραίο λαό, με κουτάκια μπίρας στα χέρια έτοιμο για να ερωτοτροπήσει με όποιο τρόπο υπάρχει. Αφέσου.

Οι γνωριμίες του κάμπινγκ, οι τεκίλες το βράδυ και το ξημέρωμα στις βάρκες, η πανσέληνος και οι μέδουσες του Αυγούστου ακόμα και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις της επαρχίας και το παγωτό μηχανής, τα αθάνατα συγκρουόμενα και οι ξεχασμένες προβολές στους θερινούς, τα ενοχλητικά μπαλάκια ρακέτας και τα ακόμα πιο ενοχλητικά ανήλικα τριγύρω. Οι σέλφι στις οποίες θα συμμετέχεις χωρίς να θέλεις, οι τσαμπουκάδες εκείνου που πρέπει να ανεχθείς επειδή δεν καταλαβαίνει πως οι ξαπλώστρες είναι σαν τα τραπέζια στα εστιατόρια.

Αυτή είναι η ορίτζιναλ μαγεία αυτού του τόπου που κουβαλάμε μαζί μας ως επίλογο ακόμα και στις πιο κλασικές ιμιτασιόν διακοπές κάθε ελληνικού καλοκαιριού. Όλα τα υπόλοιπα είναι θόρυβος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Hot Urban Manifesto SKG: το αστικό καλοκαίρι είναι επιλογή