Αλλάζουμε

Αλλάζουμε…

Ήτανε μια φορά και έναν καιρό μια πόλη που τη λέγανε Θεσσαλονίκη… Μια πόλη που αυτοπροσδιοριζόταν με χίλια δυο κοσμητικά επίθετα: «νύφη του Θερμαϊκού», «ερωτική πόλη», «πρωτεύουσα των Βαλκανίων», «συμπρωτεύουσα» και όλα αυτά γιατί ήθελε να καλύψει την εσωτερική της γύμνια και την εξωτερική της ασχήμια. Όχι δεν ήταν άσχημη. Απλά οι κάτοικοι και οι τοπικοί της άρχοντες τη μεταμόρφωσαν σε ένα απέραντο γκρίζο άχρωμο τοπίο.

Μια πόλη που ΔΕΝ άκουγε, ΔΕΝ έβλεπε, ΔΕ μίλαγε, ΔΕΝ οσφραινόταν και δεν προκαλούσε αλλαγές κλεισμένη μέσα στον εαυτό της. Ήταν απλά συμβιβασμένη και εφησυχασμένη στους τίτλους που μόνη της είχε δώσει στον εαυτό της. Για ότι στραβό γινόταν σε αυτήν όλοι ξέρανε ποιος ήτανε ο φταίχτης. Μα φυσικά η Αθήνα. Ποτέ κανείς σε αυτήν την πόλη (ούτε κάτοικος, ούτε τοπικός άρχοντας) δεν ανέλαβε καμία ευθύνη για τίποτα και όλα κυλούσαν, μέσα στο μυαλό της, φυσιολογικά.

Ώσπου μια μέρα έγινε κάτι που κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί….

Κάποιοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται, να βλέπουν την ασχήμια της, να ακούνε τις φωνές και τις κραυγές αγωνίας για το που πάει αυτή η πόλη, να αφυπνίζονται και να «οσφραίνονται» τις αλλαγές που έπρεπε να γίνουν τι και αν οι μυρωδιές των σκουπιδιών μπέρδευαν την όσφρησή τους… Άρχισαν να αντιλαμβάνονται την ατομική τους Ευθύνη (Ατομική Ευθύνη; Τι είναι αυτό;) Αυτοί οι κάποιοι ήταν η μειοψηφία και χαρακτηρίζονταν ως οι γραφικοί στην πόλη των «εξυπνάκηδων». Αυτοί οι λίγοι κάποιοι, με τον καιρό πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν πολλοί. Άλλωστε η παλιά νοοτροπία όλοι γνώριζαν πολύ καλά που οδήγησε αυτήν την πόλη. Σε ένα αποτέλεσμα αποκρουστικό. Μιζέρια, εσωστρέφεια, αγένεια, ασέβεια, α-φιλοξενία και όλα αυτά κλεισμένα σε μια αεροστεγή γυάλα με μπόλικα συντηρητικά στοιχεία.

Μια επιλογή φάνταζε λοιπόν ως η πλέον ξεκάθαρη. Αλλαγή. Αλλαγή πλεύσης…

Ναι, σταδιακά τα πράγματα αλλάζουν. Τώρα ξέρουμε, τώρα μπορούμε, τώρα απαιτούμε αλλαγή…Μην τρομάζετε.. Κάθε αλλαγή θέλει θυσίες…Θέλει αγώνες, θέλει κόπο αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα μας δώσει ικανοποίηση.. Άλλωστε δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα…

Οι επαναστάσεις λένε ξεκινάνε από κάτω προς τα πάνω. Και όλοι μας πιστεύω έχουμε πάρει το μήνυμα…Γιατί μπορεί να μην

«ξέρουμε πώς αλλάζει ο κόσμος, αλλά ξέρουμε πώς χειροτερεύει. Μπορεί να μην ξέρουμε πώς αναμορφώνεται μια κοινωνία, αλλά ξέρουμε πώς μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα απ’ ό, τι τα βρήκαμε. Στη μικρή ζωή μας, για τα μικρά είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι – τα μεγάλα μας ξεπερνούν. Δεν είναι το χώμα η μόνη λύση. Ο ουρανός υπάρχει και τον βλέπουμε. Δεν υπάρχει ταβάνι. Το θέμα είναι να μη γεράσει το μυαλό μας»( Χ. Κ. Τσούκας καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick).

Είμαι αισιόδοξος…Πλέον είναι πολλοί αυτοί που θέλουν μια Θεσσαλονίκη Αλλιώς. Πλέον είναι πολλοί αυτοί που They Love Thessaloniki… Όχι άλλη μιζέρια σε αυτήν την πόλη.. Φτάνει.. Αλλάζουμε και πλέον ΔΕΝ βουλιάζουμε.

ΥΓ: Η πόλη μας κάνει μια προσπάθεια να κερδίσει τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας για το 2014 (http://www.thessaloniki2014.eu/) παρουσιάζοντας ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσεων, ιδεών, προτάσεων και συνεργασίας για τους νέους σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.. Ας στηρίξουμε όλοι μαζί αυτήν την προσπάθεια. Ας βοηθήσουμε ο καθένας, με όποιες δυνάμεις διαθέτει και με την ενεργή συμμετοχή, την υποψηφιότητα της Θεσσαλονίκης μας. Γιατί αυτή η πόλη αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία μετά την αποτυχημένη Πολιτιστική Πρωτεύουσα . Μην της γυρνάτε την πλάτη…