Αν έχεις δει UnReal, ξέρεις ακριβώς τι τρέχει με το Power of Love και το Game of Love
Μια σειρά που σε πηγαίνει πίσω από τις κάμερες.
Το ριάλιτι είναι σκληρό πράγμα. Ποτέ δεν ξέρεις πότε μια ιδέα που «πουλάει» θα φτάσει στο σημείο να ξεπουλήσει τους ανθρώπους που συμμετέχουν μέχρι την τελευταία ρανίδα της αξιοπρέπειάς τους.
Φέτος η κατάσταση έχει ξεφύγει. Μετά τα παιχνίδια επιβίωσης, στα οποία χαζεύουμε πεινασμένους ανθρώπους να εξαντλούν τα σωματικά τους όρια για ένα πιάτο φαγητό στη μέση του πουθενά, σειρά πήρε ο έρωτας. Ο αγοραίος, με την έννοια ότι πληρώνεσαι για να ερωτευτείς με το ζόρι (βλ. Power of Love) και εσχάτως πληρώνεσαι για να βλέπεις τον/την σύντροφό σου να φλερτάρει ασύστολα μπροστά σου (βλ. Game of Love).
Η ελληνική τηλεόραση, βυθισμένη στο κακό της το χάλι, δεν δείχνει καμία διάθεση να κάνει έστω και την ελάχιστη προσπάθεια για να ορθοποδήσει. Δεν είναι ότι υπήρξε εποχή που η prime time ζώνη λαμποκοπούσε από καθάρια ποιότητα, αλλά το πράγμα έχει δυστυχώς εκτροχιαστεί. Τρεφόμαστε με τα τηλεοπτικά υπολείμματα του εξωτερικού, με κακοφτιαγμένες αμερικανιές που τις προσαρμόζουμε πρόχειρα και φθηνά στο ελληνικό μας ταπεραμέντο (#not).
Αν όμως έχεις παρακολουθήσει ποτέ το UnReal, την σειρά που ξεσκεπάζει την υποκρισία αυτών των ριάλιτι εκπομπών σε μία μυθοπλαστική προσομοίωσή τους, τότε κρατάς το τηλεκοντρόλ υποψιασμένος. Όλα συμβαίνουν στο παρασκήνιο του Everlasting, ενός ριάλιτι σόου στα πρότυπα του Bachelor, όπου ένας ιδανικός γαμπρός καλείται να επιλέξει τη νύφη των ονείρων του μέσα από μια λίστα γυναικών που ενσαρκώνουν όλα τα πιθανά στερεοτυπικά πρότυπα.
Και εκεί το πάρτι του χαμηλού επιπέδου ξεκινά. Οι παίκτριες κάνουν κυριολεκτικά τα πάντα για να κερδίσουν την προσοχή του περιζήτητου εργένη, σε ένα πρόγραμμα που μεταδίδεται σε εκατομμύρια σπίτια στις ΗΠΑ. Αυτό που έχει όμως περισσότερο ενδιαφέρον στη σειρά είναι το περιβάλλον πίσω από τις κάμερες, εκεί που συμβαίνει η πραγματική δράση, εκεί που κινούνται τα νήματα του (υπο)προϊόντος που παράγεται.
Η πρωταγωνίστρια Ρέιτσελ (Σίρι Άπλμπι) είναι μία από τους παραγωγούς του σόου που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά των παικτών και βγάζει στην επιφάνεια ό, τι πιο σάπιο υπάρχει μέσα τους. Ίντριγκες, πισώπλατα μαχαιρώματα, εκτός ορίων μπούλινγκ είναι μερικές μόνο από τις αντιδράσεις που η Ρέιτσελ και οι συνάδελφοί της με μαεστρία πετυχαίνουν μέσα από την ανελέητη χειραγώγηση των κοριτσιών. Αυτή είναι η δουλειά τους, έτσι βγάζουν το μεροκάματο. Από την αρχή έχουν στοιχηματίσει στο δικό τους «άλογο» που θα κερδίσει την κούρσα, στη γυναίκα που θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με τον Μίστερ Τέλειο. Αν η δική τους παίκτρια φορέσει το νυφικό, τότε πληρώνονται με επιπλέον μπόνους. Ανήθικο; Σύμφωνα με το UnReal, κάπου στον κόσμο μας ίσως και να συμβαίνει.
Τα σκήπτρα του αμοραλισμού στο σύμπαν του UnReal κρατά το μεγάλο αφεντικό, η αδίστακτη Κουίν (Κόνστανς Ζίμερ), η οποία μεταφράζει τα «ξεκατινιάσματα» σε υψηλότερα νούμερα τηλεθέασης μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων. Η κυριαρχική στάση της απέναντι σε όλους δημιουργεί πολλά δυσάρεστα γεγονότα στην εξέλιξη της πλοκής και ταυτόχρονα δημιουργεί στο κοινό της σειράς την αίσθηση ότι ακόμα δεν τα έχουμε δει όλα, πως υπάρχει κι άλλος βούρκος για να βουτήξει εντός του το ανθρώπινο γένος συνολικά.
Το UnReal έχει αισίως φτάσει στην τρίτη του σεζόν, ενώ θα υπάρξει και τέταρτη που θα ολοκληρωθεί με μικρότερο αριθμό επεισοδίων. Για τα εγχώρια Power of Love και Game of Love, που δεν αποτελούν τηλεοπτικές σειρές αλλά προσβλητικά για τη νοημοσύνη μας ριάλιτι, δεν ευχόμαστε σε καμία περίπτωση να ανανεώσουν τον κύκλο ζωής τους στην μικρή οθόνη…
