Parallax View

Έχει ομορφιά πολύ αυτός ο δίσκος!

Για την ανίκητη μανία του ανθρώπου να ξεβολεύεται. Για αυτό!

Γιώργος Τούλας
έχει-ομορφιά-πολύ-αυτός-ο-δίσκος-251778
Γιώργος Τούλας

Δεν γράφω πια συχνά, σχεδόν ποτέ για μουσική. Σε αντίθεση με παλιά. Ίσως γιατί σπάνια ξαφνιάζομαι. Συμβαίνει στους ανθρώπους όταν μεγαλώνουν.

Όπως και λίγα τραγούδια πια θα μπορούσα να βάλω στο repeat. Να τα ακούσω απανωτά, καπάκι που λέμε. Με αυτό το τραγούδι όμως θα μπορούσα να οδηγήσω από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Καλαμάτα σερί ακούγοντας το διαρκώς. Είναι απόλυτα ταξιδιάρικο, απόλυτα φρέσκο, απόλυτα όμορφο. Είναι η Ελλάδα που θέλεις και οφείλεις να αγαπάς, να κουβαλάς μέσα σου να oνειρεύεσαι. Ο στίχος του ”Καθώς θα γίνουμε δυο γέρικα πουλιά, μικρές χαρές θα ανθίζουν και θάμαστε αγκαλιά”, είναι η προσευχή των ερωτευμένων ανθρώπων που μεγαλώνουν μαζί!

Και είναι όλη αυτή η δουλειά, αυτό το cd του Βασίλη Πετρίδη και των Γκαϊλέ που ξεφεύγει από την πεπατημένη μιας εικοσαετίας. Που δεν αναπαράγει κλισέ πιασάρικα, που πάει αυτό το είδος της νέας έντεχνης ελληνικής σκηνής πιο πέρα από τη μίμηση του Μάλαμα, του Παπακωνσταντίνου, των Πυξ Λαξ. Χωρίς να αναπαράγει κλισέ μιας ξεχειλωμένης εντεχνίλας, αλλά αλλιώς.

Τι είναι λοιπόν αυτός ο δίσκος και γιατί μου άρεσε τόσο; Είναι η ιστορία μιας φιλίας που ένωσε επτά νέους ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη. Επτά ταλαντούχα παιδιά που έπαιζαν ως μουσικοί με ένα μεγάλο φάσμα καλλιτεχνών της ελληνικής μουσικής σκηνής από την Τσαλιγοπούλου μέχρι τους Locomondo. Που δοκίμασαν δεξιότητες και ιδέες σε πολλές και διαφορετικές συνεργασίες και ήρθε η ώρα να ενώσουν δυνάμεις για ένα πιο προσωπικό ταξίδι μιας παρέας που έχει τις ίδιες αγάπες, τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια πάθη, τα ίδια μεράκια.

Έτσι το ρεμπέτικο, το έντεχνο, το παραδοσιακό, ο αμανές και η ροκιά, το λαγούτο και ο ηλεκτρικός ήχος, είναι εκείνα που κουβαλά ο καθένας τους χώρια και όλοι μαζί σαν παρέα από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι σήμερα και τα οποία αφομοιώθηκαν μαγικά, χωνεύτηκαν και γέννησαν νέους ήχους που σε ξαφνιάζουν διαρκώς. Ταξιδιάρικα τέμπο ή μοναχικά ταξίδια της ψυχής, στιγμές γλεντιού αλλά και στιγμές που το αχ υπερτερεί της χαράς.

Ο Βασίλης Πετρίδης στον οποίο χρωστάμε τα τραγούδια αυτού του δίσκου μόλις πέρασε τα 30. Μέσα σε μια δεκαπενταετία κατάφερε να αφομοιώσει μαγικά ένα τεράστιο μέρος του ελληνικού πολιτισμού. Από την ανατριχίλα ενός κλαρίνου που παίζει τσάμικο σε ένα ξέφωτο στην Πίνδο μέχρι το γέλιο ενός μεθυσμένου κοριτσιού σε μια ταβέρνα της Άνω Πόλης που συχνάζουν φοιτητές την ώρα που το μπουζούκι παίζει ένα παλιό ρεμπέτικο.

Τα ”Δανεικά και Κλεμμένα” είναι ένα ταξίδι από μέσα προς τα έξω, από τα σκοτάδια του εαυτού στις χαρές της παρέας και από τη μουσική των παππούδων μας που κουβαλάμε στην άκρη της ψυχής μέχρι τις γυροβολιές των πάρτι με τα ξένα. Ο δίσκος γεννήθηκε στη διάρκεια της Ελληνικής Κρίσης. Αυτό είναι αντιληπτό με ένα προσεκτικό άκουσμα. Τα σημάδια της εντυπώθηκαν στα κομμάτια του που άλλες φορές μοιάζουν μικρά σπαράγματα μιας ζόρικης εποχής και άλλες ελπίδα που γεννιέται στο πιο βαθύ σκοτάδι. Στις ηλικίες του Βασίλη και των υπολοίπων, που μια επταετία τώρα τα διλήμματα του φεύγω ή μένω, το αποχαιρετώ και ξαναβρίσκομαι, το ουφ της ψυχής και η ομορφιά μιας χώρας που αργοπέθαινε εναλλάσσονται διαρκώς. Είναι η επιστροφή σε μια ουτοπία, που μεταμορφώθηκε αυτή η χώρα τόσο γρήγορα και τόσο βίαια.

Ο Βασίλης σπούδασε έξω, ταξίδεψε πολύ, έζησε πολύ και επέστρεψε. Και πάλεψε φαντάζομαι με τους δαίμονες τους γυρνώντας τους σε δημιουργία. Και βρήκε σύμμαχους και συνταξιδιώτες εκλεκτούς τους άλλους επτά Γκαϊλέ και τον υπέροχο άνθρωπο Θανάση Παπακωνσταντίνου που λειτούργησε ως καύσιμο αλλά και πράσινος σηματοδότης που ανάβει και συ μαρσάρεις για να ξεχυθείς στο μεγάλο δρόμο. Στο δικό του studio στο Μεταξοχώρι παίχτηκε η πιο ωραία πράξη αυτού του έργου, υπό την ετικέτα της Αχός κυκλοφορεί.

Τα Δανεικά και κλεμμένα είναι ανατολή και δύση μαζί, είναι κάτι ασπρόμαυρες φωτογραφίες σε μπαούλα ξεχασμένες και ταυτόχρονα οθόνες έξω από ψηλά κτίρια που παίζουν αστικές εικόνες σε παγωμένες πόλεις του Βορά. Είναι η αναζήτηση και η ανίκητη μανία του ανθρώπου να ξεβολεύεται όπως λέει το εσώφυλλο. Γιαυτό το αγάπησα πολύ.

*Οι Γκαϊλέ είναι: Γιώργος Βαρτσάκης, Στέλλα Γιαλτζή, Γιώργος Καρακούλιας, Μηνάς Βακαλούδης, Κώστας Αναγνώστου, Χαριτίνη Κώττη

Στα τραγούδια ακούγονται επίσης οι μουσικοί: Φρίξος Αντωνιάδης, Ιωάννα Κουρκούδιαλου, Γιάννης Διονυσίου, Περικλής Βραχνός, Νίκος Βαρελάς, Παντελής Αγκυστριώτης, Ευτύχης Βιττοράκης, Χάρης Παπατσάκαλος, Θάνος Κανδύλας

Αναζητήστε τα κομμάτια του Βασίλη Πετρίδη στο YouTube στο κανάλι του Θανάση Παπακωνσταντίνου

◆ iTunes: http://apple.co/2vEPaab ◆ Google Play: http://bit.ly/2uhtYHD ◆ Spotify: http://spoti.fi/2ufrHsJ ◆ Apple Music: https://itun.es/gr/F_JLkb ◆ Deezer: http://bit.ly/2wyHKT4

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα