Κράτος Αθηνών Vs Βόρεια Επαρχία

Μια Θεσσαλονικιά συναντά μια Αθηναία και εύχονται η μια στην άλλη χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το 2016. Ο διάλογός τους αποκαλυπτικός για όσα μας ενώνουν και όσα μας χωρίζουν.                               

-Στου Ζόναρς να με πας, τώρα που θα’ ρθω Αθήνα.

– Αει μαρή που θα  δώκω 7 ευρώ για έναν καφέ και θα περιμένω και στην ουρά.

-Άσχετη, η επαναλειτουργία του Ζόναρς έχει σημειολογική και  κοινωνιολογική ερμηνεία.

-Το άκουσα κι αυτό!

– Δεν είδες που λύσσαξαν όλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

– Αυτό που ζούμε την εποχή του «έχω γνώμη για όλα»…

-Αμέ, που λέτε κι εσείς εκεί κάτω!

-Εσείς τι λέτε;

-«Ντάξ» ή «Ντάξει», πάντως όχι αυτό το εκνευριστικό, «αμέ»!

-Θες τώρα να τα ακούσεις; Το «με» και «σε» σαν να πετάγεται ο Βουτσάς από ελληνική ταινία, το ξέχασες;

-Αυτό να ξέρεις έχει απενοχοποιηθεί και η χρήση του θεωρείται γραμματικά και συντακτικά σωστή.

-Α…βάλαμε τα μεγάλα μέσα τώρα.

-Τώρα που είπες για μέσα, τα εγγόνια μου είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα απολαμβάνουν το υπερσύγχρονο μετρό της Θεσσαλονίκης.

-Τόσο καλά οδεύουν οι εργασίες;

-Είμεθα περήφανοι!

-Και τι δεν θα’ δινα φίλη μου, για μια βόλτα στη Νέα Παραλία. Άλλος τρόπος ζωής, ποδήλατα, περπάτημα, ποιότητα.

-Αρκεί να φτάσεις ως εκεί. Τα λεωφορεία έχουν μειωθεί και όταν στοιβάζεσαι σ’ αυτά βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή. Η κίνηση στο κέντρο είναι αφόρητη και εντός ολίγου θα δούμε παρκαρισμένα να επιπλέουν!

-Σαν το Λευκό τον Πύργο..

-Αν βέβαια πετύχεις το εκλεπτυσμένο ωράριο των υπαλλήλων και καταφέρεις να τον επισκεφτείς.

-Σαν τη μπουγάτσα Θεσσαλονίκης..

-Τώρα που είπες μπουγάτσα, πόσο μου’ χει λείψει μια βόλτα στη Βουλή.

-Βλάχα, βλαχάρα, εννοείς κλασική φωτογραφία μπροστά στη Βουλή;

-Τι να καταλάβεις εσύ; Εννοώ να επισκεφτώ τη Βουλή, τους διαδρόμους, αχ, την υπέροχη βιβλιοθήκη, τα έδρανα!

-Θεέ μου, αυτή έπαθε Βουλολατρεία!

-Το καφενείο της Βουλής με τις οικονομικές τιμές..

– Αυτό, ναι, ισχύει.

-Γιατί, όμως;

-Για να διευκολύνουμε τους βουλευτές μας, κρίση, φίλη μου, κρίση.

-Θα ξεχάσω που είδα τη Ραχήλ Μακρή να απολαμβάνει το καφεδάκι της ..

-Αξία, όχι, αξία.

-Τον Γιακουμάτο.

-Με προκαλείς Χριστουγεννιάτικο.

-Το Βαγγέλη το Μεϊμαράκη.

-Το ντόμπρο μουστάκι;

-Μεγάλες στιγμές.

-Θα με πας και Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών;

-Τώρα μιλάς όμορφα.

-Εσύ θα με πας στο Κρατικό  Θέατρο Θεσσαλονίκης;

-Κατευθείαν.

-Θα βγω και σέλφυ με Μπουτάρη;

-Αυτό είναι το μόνο εύκολο.

-Θέλω να με πας σε δρόμους στην Αθήνα, όπου οι άνθρωποι λένε ακόμα «καλημέρα», μαζεύουν τρόφιμα και ρούχα για τους πρόσφυγες και ελπίζουν.

-Πετράλωνα, Πατήσια, Ν. Σμύρνη, Εξάρχεια. Εσύ που θα με πας;

-Θα σε πάω Αγ. Δημητρίου, Κάστρα, Τούμπα, Καραμπουρνάκι.

– Να δω ανθρωπιά.

-Όση απέμεινε.

-Σ’ αυτήν ελπίζουμε.

-Χρόνια Πολλά, φίλη μου.

-Χρόνια ανθρώπινα, φίλη μου.