Ο θριάμβος της ζωής στη λάσπη της Ειδομένης

Εικόνες: Γκέλη Δούμπη

Στη συννεφιά της Ειδομένης μια γυναίκα φωνάζει την Γκέλη κοντά της. Το μωρό της είναι νεογέννητο. Τα μάτια του έχουν μόλις αντικρύσει τον κόσμο. Ένα κόσμο λασπωμένο, απεγνωσμένο, άγριο. Το βλέμμα του μωρού όμως τα σκεπάζει όλα. Είναι ο θρίαμβος της ζωής κόντρα στο σκοτάδι, την ξενοφοβία, τον πόλεμο, την απόγνωση. Η γυναίκα ταξίδεψε με την κοιλιά στο στόμα ως εδώ. Στην άγνωστη ελληνική μεθόριο. Γέννησε και το μωρό βρέθηκε από την αρχή σε μια σκηνή με τη λάσπη να καλύπτει τα πάντα έξω. Το μωρό μοιάζει ήρεμο. Η μάνα του το κρατά αγκαλιά, κοιμάται ντυμένο με ρούχα που πρόσφεραν κάποιοι, προτρέπει τη Γκέλη να το αποθανατίσει. Να καταγράψει τη στιγμή. Να υπάρχει μια μαρτυρία πως σε τούτη εδώ την άκρη της Ευρώπης ένα πλάσμα γεννιέται κόντρα στο σκοτάδι. Γίνεται άθελα του ένα σύμβολο. Το σύμβολο μιας επόμενης εποχής που πρέπει να παλέψουμε για να είναι καλύτερη. Το οφείλουμε σε αυτό το παιδί.