Κάπως έτσι το αεροδρόμιο της πόλης λογοκρίνει ένα γλυπτό
Επιτρέπεται στη «δημοκρατική» Ελλάδα του 2016 να φιμώνονται οι καλλιτέχνες;
Αγαπητοί αναγνώστες,
Ονομάζομαι Κυριακοπούλου Ολύβια, είμαι εικαστικός, εργαστηριακή συνεργάτης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και Υποψήφια Διδάκτωρ στην Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Στα πλαίσια της διάθεσης προσφοράς προς την πόλη μου και πιστεύοντας ακράδαντα ότι η αισθητική του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και κινούμαστε είναι μείζονος σημασίας για την πνευματική καλλιέργεια και την ανάταση της ψυχικής μας διάθεσης, το 2014 ανέλαβα αφιλοκερδώς και με δικά μου έξοδα τη διακόσμηση του Κρατικού Αερολιμένα Θεσσαλονίκης με φωτογραφίες δικής μου λήψης, οι οποίες απεικόνιζαν τοπία της Β. Ελλάδας. Επίσης, ανέλαβα τη διακόσμηση ενός αιωρούμενου γλυπτού, το οποίο τροποποιούσα περιστασιακά ώστε να διατηρείται μια ποικιλομορφία στο χώρο και μια εναρμόνιση με τις εκάστοτε κοινωνικές και άλλες συνθήκες.
Ενόψει των λυπηρών γεγονότων στη Γαλλία τα περασμένα Χριστούγεννα, όπως σίγουρα θυμάστε, πολλά κράτη εξέφρασαν τη λύπη και τη συμπαράστασή τους έκδηλα, μεταξύ άλλων, με διάφορες εικαστικές παρεμβάσεις. Για παράδειγμα, στην Αθήνα φωταγωγήθηκε το κτίριο της ΕΡΤ. Προκειμένου να συμβάλλω τα ελάχιστα σε αυτή την εκδήλωση συμπαράστασης και με τη σύμφωνη γνώμη των υπεύθυνων του αεροδρομίου, προχώρησα στην υλοποίηση μίας νέας ιδέας που αφορούσε στην προσθήκη του παγκόσμιου συμβόλου της ειρήνης στο χρωματισμό των αιωρούμενων στοιχείων του γλυπτού με τα χρώματα της γαλλικής σημαίας που θα έδινε και έμφαση στην αλληλεγγύη των εθνών.
Ωστόσο, κατά την διάρκεια της υλοποίησης αυτής της ιδέας, η οποία θα ήθελα να επαναλάβω ότι δεν ήταν αυθαίρετη εκ μέρους μου αλλά κατόπιν της απαραίτητης συνεννόησης με τους ιθύνοντες του αεροδρομίου, επενέβη η υπεύθυνη πολύ γνωστής αεροπορικής εταιρείας, η οποία μου ζήτησε το λόγο για την καλλιτεχνική αυτή παρέμβαση. Η συγκεκριμένη κυρία, πιθανώς δε γνώριζε το σύμβολο της ειρήνης και, όπως φάνηκε, μάλλον το μπέρδεψε με το σύμβολο των αναρχικών και φοβήθηκε ότι θα δυσαρεστούνταν και θα τρομοκρατούνταν ενδεχομένως οι πελάτες της εταιρείας. Μετά από την παρέμβασή της, ο αερολιμενάρχης μου απαγόρεψε την ολοκλήρωση του έργου και μάλιστα αποφάσισε τελικά τη διακοπή του.
Αισθάνομαι λοιπόν την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τα κάτωθι εύλογα ερωτήματα:
- Επιτρέπεται άτομα σε υπεύθυνες θέσης στον Αερολιμένα Θεσσαλονίκης να μην γνωρίζουν το σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης και να το μπερδεύουν με το σύμβολο των αναρχικών;
- Επιτρέπεται οι ιθύνοντες του αεροδρομίου να συγκαλύπτουν την άγνοια, να επιβραβεύουν την αμάθεια και να λογοκρίνουν με τέτοιο τρόπο ένα εικαστικό έργο;
- Επιτρέπεται στη «δημοκρατική» Ελλάδα του 2016 να φιμώνονται αυταρχικά οι καλλιτέχνες και μάλιστα κατά την υλοποίηση ενός έργου που δηλώνει τη συμπαράστασή της στο τραγικό γεγονός που έπληξε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα και που προωθεί την αλληλεγγύη των εθνών;
Τα συμπεράσματα δικά σας…
