Parallax View

Στιγμές της πόλης που μου λείπουν

Ο Λευτέρης Κογκαλίδης θυμάται.

Parallaxi
στιγμές-της-πόλης-που-μου-λείπουν-10515
Parallaxi
1.jpg

Λέξεις: Λευτέρης Κογκαλίδης

Στη διάρκεια των εκατό χρόνων, στέκια καθιερώθηκαν που δεν υπάρχουν πια, πλούσιοι και διάσηµοι παρέλασαν από την πόλη, events έλαβαν χώρα που θα µείνουν αξέχαστα. Αποτυπώµατα στην πόλη που άλλα σβήστηκαν από τη µνήµη και άλλα τα θυµούνται ακόµα…

+ Η Ελένη Βλάχου, που δεν ήταν µόνο έκδοτης αλλά και δηµοσιογράφος, µε κεφαλαίο ∆. Τα κείµενα της παραµένουν ζωντανά, διαχρονικά.

+ Το Λούνα Παρκ της ∆ΕΘ που ήταν η χαρά µικρών και µεγάλων.

+ Ο Τάκης Κανελλόπουλος, ο διορατικός Σαλονικιός σκηνοθέτης, που πίνοντας τον καφέ του στον Φλόκα της Τσιµισκή µας µιλούσε ατέλειωτες ώρες για τον κινηµατογράφο.

+ Τα υπέροχα τζουκ µποξ στο Water Lily, στο εντευκτήριο των αποφοίτων του “Ανατόλια”, που είχαν τις επιτυχίες της εποχής και τις χορεύαµε. Και το βίντεο τζουκ µποξ στην “Ροµάντικα”.

+ Τα δυο θερινά θέατρα της Θεσσαλονίκης, το ∆ιάνα και το Στρατιωτικό, που έπαιζαν κάθε καλοκαίρι επιθεωρήσεις.

+ Στην κλειστή αίθουσα του δευτέρου είδαµε την επαναστατική Κατερίνα Γώγου στο “Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται”- κι ήταν ο εαυτός της.

+ Τον σκηνοθέτη Ηλία Καζάν να δίνει συνέντευξη µπροστά στον κινηµατογράφο Ηλύσια, όπου αρκετά χρόνια πριν σχηµατίζονταν απίστευτες ουρές για τον “Μεθύστακα”.

+ Το κυνήγι του θησαυρού-για όσους είχαν αυτοκίνητο-και τα ετερόκλητα αντικείµενα που έπρεπε να φέρουν στον τερµατισµό.

+ Την Ρίτα Χέιγουορθ αγέρωχη αλλά στο πρώτο στάδιο πάρκινσον να παρακολουθεί το φεστιβάλ κινηµατογράφου στο θέατρο ΕΜΣ.

+ Τον διαφηµιστή Στέλιο Πανέτσο, που τόλµησε και δηµιούργησε στην ταράτσα περίπτερου της ∆ΕΘ τον πρώτο ιδιωτικό σταθµό τηλεόρασης-γύρω στο 1965.

+ Την απίστευτη συναυλία του Χάλιντεϊ και της Σιλβί Βαρτάν στο Παλαί ντε Σπορ το 1968.

+ Τις συνεντεύξεις τύπου και τα γεύµατα των πρωθυπουργών στην Ρέµβη του Θ. Μπένδου.

+ Τις εµφανίσεις των Ολύµπιανς στην “Χαβάη”.

+ Τον ευπατρίδη Κώστα Παπαδάτο, από τους λίγους προέδρους της ∆ΕΘ, που ήταν γλωσσοµαθείς.

+ Τους αξέχαστους χορούς των Ανεµώνων, του Χρύσου Τριφυλλίου, του Ανατόλια.

+ Τον κορυφαίο Γάλλο ντισκ τζόκεϊ της Γαλλίας Γκι Κουέβας ντε Καριόν να παίζει µουσική στο “Σαρκ” σε γαµήλια δεξίωση και οι τζόκεϊ της Θεσσαλονίκης να βάζουν µέσο για να περάσουν στην αίθουσα.

+ Τον Βολταίρο, το µοναδικό εστιατόριο όπου κάποτε τρώγαµε αυθεντικό φοντί.

+ Τις εξαιρετικές µουσικές εκποµπές της Τώνιας Κάραλη.

+ ∆ηµοσιογράφοι όπως οι Ηλίας Κύρου, Τάκης Ζαφειρόπουλος, Κώστας ∆ηµάδης. +Το πρώτο δωρεάν ενηµερωτικό περιοδικό “Ενηµέρωση”.

+ Οι εκδηλώσεις της “Νεολαίας” του “Ελληνικού Βορρά” µε πάρτι και αβάν πρεµιέρ που χαλούσαν κόσµο.

+ Ο ∆ηµήτρης Λοράνδος, γενικός διευθυντής του “Καψής”, που έφερε στο ξενοδοχείο όλη την σοσιετέ των Αθηνών.

+ Η οικογένεια Κλέωνος και Πάτρας Μακρή που είχε την καλύτερη βεράντα της Θεσσαλονίκης στην πλατεία Αριστοτέλους.

+ Ο κοσµικογράφος Στέλιος Σκουτερης, που όλοι τον αγαπούσαν και τον ήθελαν στις δεξιώσεις τους.

+ Ο καπνέµπορος και πολιτισµένος µπον βιβέρ Κρίτων Σπηλιώτης.

+ Οι δυο συναυλίες των Φόρµιγξ στο Παλαί ντε Σπορ και η πρώτη που έδωσαν στο Θέατρο ΕΜΣ το 1964.

+ Ο Αλέξης Παπαδηµητρίου, σήµερα συνθέτης, κάποτε τραγουδιστής στο “Πάιπερ”.

+ Ο Νίκος Παπάζογλου να ερµηνεύει Ότις Ρέντιγκ µε ορχήστρα.

+ Η Ελένη Ανουσάκη, νεαρή στάρλετ, να πέφτει στα νερά του σιντριβανιού στον Λευκό Πύργο για να διαφηµίσει το φεστιβάλ.

+ Το θερινό “Λουξεµβούργο” όταν ειδικά φιλοξένησε και τον Ντοµένικο Μοντούνιο και τον Σέρτζιο Εντρίγκο.

+ Ο παλιός κινηµατογράφος “Κρόνος”, όπου είδαµε όλες τις ταινίες της Κατερίνα Βαλέντε.

+ Ο Άλκης Στέας διότι δίδαξε στυλ µε ήθος στο ραδιόφωνο.

+ Η γλυκιά, διδακτική και ευρυµαθής Λίτσα Φωκίδου.

+ Η Ελένη Χαλκούση, που προσέθετε γαλλικές φράσεις στους ρόλους της, όταν οι περισσότεροι ηθοποιοί γύρω της µιλούσαν µόνο την ελληνική.

+ Τα εξαιρετικά προγράµµατα του Γιώργου Μαρίνου.

+ Τις δεξιώσεις του Γιάννη Καρά στην υπέροχη βίλα του µε θεά το µισό Αιγαίο.

+ Τα σουτζουκάκια του Ρογκότη και το παγωτό στο “Ελληνικόν”.

+ Η λέξη σκαλοµαρία, που όταν υπήρχαν τραµ ήταν της µόδας.

+ Το φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο των Βαλκανίων “Όλυµπος Νάουσα”.

+ Η βίλα Ριτζ, το πιο κοσµοπολίτικο άλλοτε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα