Νέα αρχή στην πιο μακρινή πόλη του κόσμου

Ένα χρόνο το προετοίμαζα το ταξίδι και είμαι ένα μήνα τώρα στην πιο μακρινή πόλη του κόσμου, στο Πέρθ της Δυτικής Αυστραλίας. Το “καθαρό ιπτάμενο” ταξίδι είναι 15 ώρες απο το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, όποιος όμως το ‘χει πάρει απόφαση δε μετράει ώρες ταξιδιού, ανυπομονεί να φθάσει στην άκρη του κόσμου. Η τουριστική βίζα, e-visa, είναι δωρεάν, διαρκεί 3 μήνες και βγαίνει από το ίντερνετ, χαλαρά.

Λέξεις: Αφροδίτη Τρουπιώτη

Πρόκειται για μια πολύ όμορφη πόλη, γεμάτη τεράστια πάρκα με λίμνες, περιοχές για πικ-νικ και παιδικές χαρές και μαύρους κύκνους και πολλά άλλα εξωτικά πετούμενα που κάθονται στα πόδια σου… γιατί είναι απόλυτα προστατευμένα. Μια επίπεδη πόλη, ιδανική για ποδήλατο, που το χρησιμοποιούν αρκετά αν και όχι όσο θα περίμενε κανείς, δεδομένων των τεράστιων αποστάσεων από προάστιο σε προάστιο, γεγονός που ενθαρρύνει τη χρήση του αυτοκινήτου… πολλά, πάρα πολλά αυτοκίνητα λοιπόν και εδώ!

Το Πέρθ διασχίζει ένας πολύ δραστήριος ποταμός, ο Swan River, που πιο πολύ σε θάλασσα φέρνει μια και έχει θαλασσινό νερό και πολλές μαρίνες, για τα εντυπωσιακά πολλά σκάφη, που έχουν οι Περθιώτες. Η πόλη ειναι απλωμένη με πολλά προάστια κατά μήκος του Ινδικού ωκεανού, όπου υπάρχουν τεράστιες οργανωμένες παραλίες και φυσικά μαρίνες για πιο μεγάλα σκάφη και για το στόλο των αλιευτικών σκαφών, οι Έλληνες, οι Καστελλοριζιοί, ορίζουν την αλιεία και το εμπόριο των ψαριών και των μαργαριταριών εδω και δεκαετίες, από fish & chips ξεκίνησαν και το 2012 κλείνουν 100 χρόνια παρουσίας στην Αυστραλία!

Ο ινδικός ωκεανός είναι εντυπωσιακός, όπως και οι παραλίες με άμμο πούδρα και πολλούς ναυαγοσώστες, αν και δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα με το λευκό καρχαρία να είναι παντού… Όπως μου εξήγησαν όλοι εδώ, καλύτερα στην πισίνα, τι να την κάνεις τη θάλασσα… αδιανόητο για μας, ε;

Όλες οι φυλές του κόσμου κατοικούν στο Πέρθ και οι Κινέζοι μετανάστες αυξάνονται με τεράστια ταχύτητα, όχι μόνο για τις ευκαιρίες απασχόλησης και το πολύ καλό επίπεδο ζωής, αλλά και λόγω των πολύ καλών και ακριβών Πανεπιστημίων, που υπάρχουν εδώ, με κυρίαρχο το U.W.A. Το University of Western Australia είναι ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια με απίστευτα όμορφο campus δίπλα στο ποτάμι και με πολύ ισχυρή ερευνητική παρουσία παγκοσμίως, γεγονός που αποφέρει εκατομύρια δολλάρια στο Ίδρυμα και αναβαθμίζει το επίπεδο των διδασκόντων, που είναι με συμβάσεις και κρίνονται διαρκώς απο το διοικητικό -οικονομικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου και των σπουδών, φυσικά.

Πολύς κόσμος θέλει να έρθει στην Αυστραλία, κυρίως απο χώρες που έχουν οικονομικά ή πολιτικά προβλήματα και γι’ αυτό η αυστραλιανή κυβέρνηση είναι αυστηρή με την παραχώρηση της βίζα παραμονής και εργασίας, τους θέλουν, αλλά με τους όρους τους και με απόλυτο έλεγχο.

Το “σπόρ” της μετανάστευσης εδώ είναι ακριβό, είναι για δυνατές τσέπες, με απόθεμα από την Ελλάδα, αλλιώς πάρα πολύ δύσκολα. Ένα ενδεικτικό στοιχείο αυτού είναι ότι για να πάρεις άδεια παραμονής και να μη σε διώξουν μιά και καλή απο την χώρα πρέπει να έχεις βρεί δουλειά, έτσι ώστε ο εργοδότης να γίνει ο σπόνσοράς σου, και να εγγυηθεί ότι θα βγάζεις χρήματα για να ζεις, αλλά και το γεγονός ότι η έκδοση της βίζας κοστίζει περίπου 2500 δολλάρια και προστίθεται στα έξοδα του ταξιδιού, που κοστίζει άλλο τόσο.

Γρήγορα όμως διαπιστώνεις ότι και το φαγητό είναι ακριβό και τα ενοίκια είναι πανάκριβα, π.χ ένα δυάρι, περίπου 70-80 τ.μ. σε παλιά μονοκατοικία, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, έχει ενοίκιο 1.400 δολλάρια το μήνα, γεγονός που επιβεβαιώνει οτι Αυστραλία χωρίς καλό κομπόδεμα από την Ελλάδα δεν παίζει, αν δε θες να σου μείνει μόνο το ταξίδι…

Επίσης, ένας τρόπος διαχείρισης της οικονομίας των νοικοκυριών έχει όρισει όλα εδώ να πηγαίνουν με την εβδομάδα, με την εβδομάδα πληρώνεσαι και με την εβδομάδα πληρώνεις κάρτες, ενοίκια, δάνεια και όλα από τον υπολογιστή σου! Ο μέσος βασικός μισθός ανέρχεται σε 1.200-1.400 δολλάρια το μήνα. Αν έχεις χρήματα, γνωρίζεις τα αγγλικά καλά και οπλιστείς με αρκετή υπομονή, τότε θα μπορέσεις να βρείς μια αξιοπρεπή δουλειά και θα αρχίσεις να σκέφτεσαι, αν θέλεις να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου εδώ.

Ο τρόπος ζωής είναι ίδιος με την Ελλάδα, στο μέτρο του καπιταλιστικού συστήματος και της κυρίαρχης κουλτούρας, που διέπει όλες τις αναπτυγμένες χώρες, δηλαδή δουλεύω, καταναλώνω (κινητό, αυτοκίνητο, τιβί, πολύ σούπερ μάρκετ, σπίτι, έξοδος για πίτσα ή ινδικό φαγητό), δανείζομαι, δουλεύω, καταναλώνω κλπ.

Η Ελληνική Κοινότητα είναι Αυστραλοί όλοι πλέον, στη νοοτροπία, ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ, στον τρόπο ζωής και φυσικά δεν έχουν καμία διάθεση να “φορτωθούν” κανένα, αλλά έχουν περάσει πολύ δύσκολα και η άτιμη η απόσταση απο την πατρίδα ξεθώριασε τα πάντα.

Η Ελλάδα είναι για διακοπές, σου λένε. Άλλωστε, δεν είναι και λίγοι που γύρισαν πίσω στην πατρίδα από αφόρητη νοσταλγία και τους “φάγανε” και τους τα “φάγανε” συγγενείς, βουλευτές και πατρατρεχάμενοι, μόλις είδαν φρέσκο και ανυποψίαστο καγκουρο-πατριωτάκι, οπότε μακριά και αλάργα από τους Ελληνες και το πολύ μια καλημέρα στην εκκλησία και καμία συνάντηση σε συναυλία ή δείπνο της κοινότητας, με την ευκαιρία κάποιας επετείου, για να μαζευτεί χρήμα, για τους σκοπούς της Κοινότητας.

Άλλωστε ,όπως μου είπε ενας σαραντάρης Ελληνας γιατρός,γεννημένος στη Ν.Αφρική, που μιλάει καλά ελληνικά, πράγμα σπάνιο εδώ, Ελλάδα για μένα εδώ στη Αυστραλία σημαίνει λεφτά, η Κοινότητα, η Εκκλησία, οι διάφορες οργανώσεις (Μακεδονικού αγώνα κλπ) μου ζητάνε να δίνω συνέχεια λεφτά, και δεν παίρνω τίποτα, δεν αντέχω πια να είμαι Ελληνας!

Σε λίγο ξεκινούν εδώ τα ανοιξιάτικα αντίστοιχα “ΔΗΜΗΤΡΙΑ” με συναυλίες, εκθέσεις, χάπενιγκ, έθνικ κουζίνες, θέατρο κλπ, όπου απαγορεύεται παντελώς και δια ροπάλου το ποτό.

Τι να πρωτοπώ, ο κόσμος ανάποδα είναι έτσι κι αλλιώς, σημασία βέβαια μεγάλη έχει, σε ποια ηλικία έρχεσαι,σε τι προσωπική και οικογενειακή κατάσταση είσαι, πώς έχεις ζήσεις τη ζωή σου μέχρι σήμερα και πάνω απ’ όλα πού το πας, τι θέλεις από τη ζωή σου, τι ψάχνεις,ποιος είναι ο στόχος σου.