Parallax View

Ο φόβος της αλλαγής δεν ανήκει στους νέους

Σε κάθε γωνιά του πλανήτη υπάρχουν Έλληνες μορφωμένοι και συχνά καταξιωμένοι.

Ιωάννα Πετρίδου
ο-φόβος-της-αλλαγής-δεν-ανήκει-στους-νέ-28506
Ιωάννα Πετρίδου
Όλο αυτό το διάστημα των στρατηγικών κινήσεων με στόχο την ανασυγκρότηση της χώρας φαντάζει σαν χρόνος επί τόπου τρεξίματος σε κινούμενο διάδρομο. Προσπάθειες επικεντρωμένες σε χαρτιά δίχως τη συνοδεία της πράξης, φυσικά, δεν θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το μνημόνιο δεν είναι ο «από μηχανής θεός». Αντί αυτού θα μπορούσαν να έχουν ληφθεί από τους κυβερνώντες πρωτύτερα ορισμένα μέτρα και να εφαρμοσθούν, ώστε η μηχανή Ελλάδα να αποδώσει και πάλι τα μέγιστα.
Μέτρα, βέβαια, που θα εξασφαλίζουν την πρόοδο, καθώς θα στοχεύουν στις ρίζες του προβλήματος. Η προσπάθεια σωτηρίας των τραπεζών και των ποικίλων χρεογράφων είναι σαν μια προσπάθεια στήριξης και υποστήριξης των κλαδιών ενός δέντρου, όταν από κάτω λείπει ο κορμός. Χωρίς τον κορμό μόνο προσωρινή λύση μπορεί να υπάρξει, διότι κάποιο κλαδί, αν όχι όλα, κάποτε θα καταρρεύσει. Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο κορμός; Ο κορμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά η παραγωγή, η βασική δηλαδή πηγή εσόδων που λύνει τα χέρια. Η παραγωγή μπορεί να είναι οποιασδήποτε μορφής: αγροτική, βιοτεχνική, βιομηχανική, παραγωγή-αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος- επιστημών, γραμμάτων και τεχνών.

Εδώ και χρόνια, όμως, η παραγωγή περιορίστηκε σε μεγάλα κενού περιεχομένου λόγια και ιδίως τις τελευταίες ημέρες σε λόγια εκφοβισμού. Ο μισός ελληνικός πληθυσμός πάσχει από το φόβο της αλλαγής και όσοι έχουν γλυτώσει μέχρι τώρα γίνεται επιστρατευμένη προσπάθεια από πολιτικά πρόσωπα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να τον αποκτήσουν. Μάλλον έχει ξεχαστεί ότι η αλλαγή είναι ζωή.

Η εναλλαγή προσώπων, καταστάσεων, διαθέσεων δύναται να είναι ένας ορισμός της ζωής. Η απόφαση αλλαγής μιας κατάστασης είναι αναπόφευκτη όταν αυτή η κατάσταση δεν οδηγεί πουθενά, δεν ωθεί μπροστά αλλά τραβά προς τα πίσω. Όσο και να καθυστερεί- ο χρόνος ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο-στο τέλος πραγματοποιείται. Είναι μηχανισμός αυτοπροστασίας. Βέβαια, το είδος της αλλαγής και η κατεύθυνσή της είναι απολύτως διαπραγματεύσιμα και υποκειμενικά.

Αντί, λοιπόν, της παραγωγής φοβισμένων ανθρώπων μήπως να επιδιωχθεί μια διαφορετική παραγωγή; Άλλωστε, η Ελλάδα δεν ήταν πότε κολοσσός στη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη βιομηχανία, αλλά μάλλον στο χώρο του πολιτισμού. Είναι από τις χώρες που δύνανται να εξάγουν ιδέες, τέχνες, γράμματα. Αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από τη μακρινή ιστορία του τόπου αλλά και από την πρόσφατη ιστορία της και το παρόν της.

Σε κάθε γωνιά του πλανήτη υπάρχουν Έλληνες μορφωμένοι και συχνά καταξιωμένοι. Πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι η Ελλάδα κατέχει από τα μεγαλύτερα ποσοστά πτυχιούχων ανθρώπων συγκριτικά με τον πληθυσμό της.

Από τη στιγμή, επομένως, που έχει φανεί ότι μπορεί να κερδηθεί έδαφος στον τομέα αυτό και να αποκτηθεί και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, επιβάλλεται να δοθεί η ανάλογη προσοχή και να τεθούν οι ανάλογες προϋποθέσεις ανάπτυξης.

Καιρός να σταματήσει η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της παιδείας που σημειώνεται με διάφορους τρόπους. Προφανώς, εξυπηρετεί πολλά συμφέροντα, διότι ένας απαίδευτος λαός ισούται με έναν εύκολα ελεγχόμενο και χειραγωγούμενο λαό. Όμως η ωφέλεια που θα ακολουθήσει την «επένδυση» σε αυτή θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Οι ίσες ευκαιρίες σε μια σωστή παιδεία ίσως τελικά είναι η φράση κλειδί.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα