Η νύχτα με τις μάσκες

Οι μάσκες είναι τόσο παλιές όσο είναι και ο άνθρωπος. Όσο παλιά είναι και η ανάγκη αλλαγής προσωπικότητας και επανεφεύρεσης ενός νέου εαυτού. Η λέξη μάσκα προέρχεται από το λατινικό masca που σημαίνει προσωπίδα. Μασκαράς είναι ο μασκοφόρος, ο μεταμφιεσμένος της αποκριάς αλλά και ο απατεώνας, ο κίβδηλος.

Φοράμε μάσκες για να καλύψουμε το αληθινό μας πρόσωπο, την ταυτότητά μας και είμαστε έτοιμοι να παραπλανήσουμε τον κόσμο όλο. Αλλά και να γίνουμε ένα πρόσωπο της φαντασίας μας που θέλουμε να διακωμωδίσουμε ή ίσως που θαυμάζουμε.

Μάσκες καρναβαλιού, θεατρικές, νεκρικές, τελετουργικές. Φοριούνται αιώνες τώρα… Από την Αρχαία Αίγυπτο στους σαμάνους μάγους των ινδιάνικων φυλών και από την Αρχαία Ελλάδα και την Comedia dell Arte στο καρναβάλι της Βενετίας.

Στην αρχαία Ελλάδα η μεταμφίεση ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των διονυσιακών δρώμενων. Οι πιστοί συνοδοιπόροι του θεού Διόνυσου μεταμφιέζονταν σε Σάτυρους, σε ερωτύλους δαίμονες με τραγίσια αυτιά, κέρατα και πόδια.

Σήμερα οι μάσκες περιορίζονται στις καρνιβαλικές εκδηλώσεις (άντε και σε καμιά ληστεία τράπεζας). Και μπορεί οι βενετσιάνικες να είναι οι πιο διάσημες, σχεδόν έργα τέχνης, αλλά αυτές που σκαρφίζεται η φαντασία των ανθρώπων και εφαρμόζονται με κάθε είδους υλικό στα πρόσωπα των καθημερινών ανθρώπων είναι και οι πιο αστείες. Και τέτοιες είδαμε εκατοντάδες χτες στο Πάρτυ της Τσικνοπέμπτης στην Πλατεία Χρηματιστηρίου.