Ποιος νομοταγής πολίτης;

Τους τελευταίους μήνες διάφορα ερωτήματα τριβελίζουν το μυαλό μου, χωρίς να μπορώ να δώσω μία πειστική απάντηση στον εαυτό μου. Θα σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε στην φοροδιαφυγή που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας; Είμαστε διατεθειμένοι να ανακυκλώνουμε σε μόνιμη βάση και αν χρειαστεί να κρατήσουμε τα σκουπίδια μερικές μέρες στα μπαλκόνια μας; Εν τέλει, αγαπάμε την πόλη μας και την πατρίδα μας, αλλά την αγαπάμε περισσότερο οπ’ όσο αγαπάμε την τεμπελιά μας ή ακόμα χειρότερα την αδιαφορία που μας διακατέχει;

Εκεί που κατέληξα είναι ότι στην μεγάλη μας πλειοψηφία, επικεντρωνόμαστε στην αλλαγή των μονάδων και όχι των νοοτροπιών. Λες και οι μονάδες, ως δια μαγείας, θα αναλάβουν το ατομικό βάρος ευθυνών του καθενός και θα νουθετήσουν τα πλήθη για να πράξουν, σε πολλές περιπτώσεις, τα αυτονόητα.

Κατά την άποψή του γράφοντος, αν κάτι μας οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση είναι η μη πιστή εφαρμογή των νόμων. Είτε από μειοψηφίες, οι οποίες ακύρωναν έναν ψηφισμένο νόμο στην εφαρμογή του, είτε από την στρουθοκαμηλική τάση μας να εναντιωνόμαστε σε ρυθμίσεις που ξεβολεύουν την καθημερινότητα μας. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όσα μνημόνια και να ‘ρθουν και όσοι νόμοι και να ψηφισθούν, εάν δεν τους τηρήσουμε και τους σεβαστούμε, τότε δεν θα μπορέσουμε να εξελίξουμε την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Ακόμα και αν διαφωνούμε απόλυτα με ένα νομοσχέδιο, το οποίο ψηφίσθηκε από την πλειοψηφία του κοινοβουλίου.

Σίγουρα, η ψήφος είναι η ύψιστη δύναμη που έχει ένας πολίτης για να εκφραστεί σε μία δημοκρατία. Η αυτενέργεια στην δημοκρατία, όμως, δεν σταματάει σε μια διαδικασία που διαρκεί λιγότερο από 10 λεπτά, αλλά συνεχίζεται σε κάθε γειτονιά, με την καθημερινή αντιμετώπιση των προαναφερθέντων ερωτημάτων. Εκεί, άλλωστε, είναι που η δράση του πολίτη έχει άμεσο αντίκτυπο στην ζωή του.

Εν κατακλείδι, είναι ζωτικής σημασίας να εντρυφήσουμε στην αυστηρή τήρηση των νόμων, να αποτινάξουμε την σύγκριση με τους άλλους από πάνω μας και να επικεντρωθούμε και στις δύο όψεις του εαυτού μας, αν θέλουμε να συμβάλλουμε, σε προσωπικό επίπεδο, στην αλλαγή πορείας της χώρας.

Κλείνω με μια φράση από το οπισθόφυλλο του τελευταίου βιβλίου του Στέλιου Ράμφου (“Η λογική της παράνοιας”): “Ασ’ τούς άλλους. Εσύ ο ίδιος, πού ευθύνεσαι; Τι προσάπτεις στον εαυτό σου; Από εκεί θα βρεθούν τα υπόλοιπα”.

* O Μπάμπης Παπαδάκης είναι Απόφοιτος Οικονομικού Τμήματος του Α.Π.Θ., MSc Marketing (University of Brighton)