Parallax View

Στα άκρα (μου)

του Ιορδάνη Κουμασίδη Με κοιτάς. Πλαγίως. Με εκνευρίζει πολύ αυτό. Ειδικά όταν έχεις εξαπολύσει τα φαρμακερά σου βέλη και τώρα περιμένεις σαδιστικά να δεις πόσο βαθιά έχουν μπηχτεί μέσα μου. Εγώ θα υποκριθώ πάντως ότι δεν πονάω. Θα σου χαμογελάσω με τη σειρά μου ειρωνικά, υπεροπτικά. -Δεν έχεις να πεις κάτι; -Τι να σου πω […]

Ιορδάνης Κουμασίδης
στα-άκρα-μου-19330
Ιορδάνης Κουμασίδης
scenephotopeaaa2.jpg

του Ιορδάνη Κουμασίδη

Με κοιτάς. Πλαγίως. Με εκνευρίζει πολύ αυτό. Ειδικά όταν έχεις εξαπολύσει τα φαρμακερά σου βέλη και τώρα περιμένεις σαδιστικά να δεις πόσο βαθιά έχουν μπηχτεί μέσα μου.

Εγώ θα υποκριθώ πάντως ότι δεν πονάω. Θα σου χαμογελάσω με τη σειρά μου ειρωνικά, υπεροπτικά.

-Δεν έχεις να πεις κάτι; -Τι να σου πω μωρέ, καταλαβαίνεις από λόγια εσύ;

Μου είναι δύσκολο να σου μιλάω έτσι, όσο σκληρά κι αν μου μίλησες πιο πριν. Δίνω αγώνα με τον εαυτό μου. Και με τις γαμωλέξεις.

-Για κάτι γυναίκες σαν κι εσένα μετανιώνω που υποστήριξα τον φεμινισμό. -Κι εγώ για κάτι άντρες σαν κι εσένα οικτίρω τη φύση που δε μου έδωσε τη δύναμη να σας πλακώσω στο ξύλο.

Αυτό ήταν. Ορμάω κατά πάνω σου, σ’ αρπάζω απότομα απ’ τα μαλλιά. Κάνω έναρξη με μια μπάτσα δυνατή στο πρόσωπο. Κοκαλώνεις. Δεν προβάλλεις αντίσταση. Τέτοια είσαι, πρώτα προκαλείς τα γεγονότα και μετά το παίζεις αποστασιοποιημένη, υπεράνω. Αυτό με εξοργίζει περισσότερο. Ακολουθεί δεύτερη μπάτσα (μ-π-ά-τ-σ-α, όχι χαστούκι) πιο δυνατή απ’ την πρώτη. Πέφτεις κάτω. Αρχίζω τις κλωτσιές τώρα. Σ’ αυτή την εκδίκηση πρέπει να πάρει μέρος κάθε μέρος του σώματός μου. Τα άκρα μου βγάζουν φωτιές.

Σέρνεσαι σαν κουρέλι. Βιαιοπραγώ πάνω σου, δεν υπάρχει κανένας ρομαντισμός, κανένα έλεος, πρέπει όλα να τα καταπνίξω, κάθε θετικό να γίνει αιτία λύσσας που ξεσπάει στο σώμα σου. Ήδη βλέπω τα κανάλια να με δικάζουν, τις εφημερίδες με σκούρα μεγάλα γράμματα, ”τέρας”, ”ειδεχθής”, τη γειτονιά να πέφτει απ τη σύννεφα και μετά να θέλει να με λιντσάρει, τα πάνελ να ζητούν την καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται. Σε χτυπάω πιο δυνατά, παρατεταμένα. Νιώθω να βγάζω αφρούς στο στόμα από το μένος, μα δεν βλέπω να τρέχει τίποτα στο πηγούνι μου. Μετά από κάποιους σπασμούς, έχεις ακινητοποιηθεί. Σταματώ. Ελέγχω την αναπνοή σου. Δεν κινείσαι πια.

Παγώνω για μια στιγμή. Τα φώτα σβήνουν. Ξανανάβουν αμέσως. Το κοινό χειροκροτά. Κι απόψε ήμαστε γεμάτοι. Μπαίνω στο καμαρίνι κοντανασαίνοντας. Στην αυριανή πρόβα πρέπει να μιλήσω σε κάποιον, είτε σε σένα είτε στο σκηνοθέτη. Δε μπορώ να παίζω πια αυτό το ρόλο έναντι της γυναίκας που είμαι ερωτευμένος κρυφά εδώ και δυο χρόνια.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα