Parallax View

Βαλκανική απόβαση στις Βρυξέλλες

Πολυήμερο φεστιβάλ βαλκανικής μουσικής με τους επισκέπτες να περιφέρονται από αίθουσα σε αίθουσα του μουσείου, απολαμβάνοντας τις συναυλίες και το ποτό τους. Μία εικόνα που μοιάζει επιστημονικής φαντασίας για την ελληνική πραγματικότητα, που είναι όμως πολύ συνηθισμένη στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Το Bozar, λοιπόν, άνοιξε και πάλι τις πύλες του για να […]

Μιχάλης Γουδής
βαλκανική-απόβαση-στις-βρυξέλλες-9219
Μιχάλης Γουδής
imam.jpg

Πολυήμερο φεστιβάλ βαλκανικής μουσικής με τους επισκέπτες να περιφέρονται από αίθουσα σε αίθουσα του μουσείου, απολαμβάνοντας τις συναυλίες και το ποτό τους. Μία εικόνα που μοιάζει επιστημονικής φαντασίας για την ελληνική πραγματικότητα, που είναι όμως πολύ συνηθισμένη στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Το Bozar, λοιπόν, άνοιξε και πάλι τις πύλες του για να υποδεχτεί χιλιάδες επισκέπτες για το τετραήμερο φεστιβάλ Balkan Trafik. Το Bozar δεν είναι ένα μουσείο τέχνης με την κλασική έννοια, αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτιστικός κόμβος για την Ευρώπη και στην προκείμενη περίπτωση ισχύει το «ό,τι δηλώσεις είσαι».

 

 

Από τη νύχτα των μουσείων που έντυσε τις μόνιμες εκθέσεις του με διάφορες εγκαταστάσεις, συναυλίες, και άλλες εκπλήξεις και άνοιξε ένα μεγάλο μπαρ για τους επισκέπτες του μέχρι φεστιβάλ, σεμινάρια, εργαστήρια, κινηματογραφικές προβολές και πολλά ακόμη.

Το Σάββατο το βράδυ, όμως, ένας χώρος όπως το Bozar έμελλε να υποκλιθεί στο βαλκανικό ταμπεραμέντο. Είναι πολύ διαφορετική εμπειρία να μοιράζεσαι ήχους, ρυθμούς και χορούς που λίγο πολύ είναι στην ταυτότητά σου με τόσους άλλους λαούς να σε περιστοιχίζουν. Να λες σε έναν Ιταλό τι πρέπει να πει πάνω στο κέφι, να δείχνεις σε έναν Βέλγο πώς πρέπει αν χορέψει το «Ακρογιαλιές δειλινά»… Αλλά είναι ξεχωριστή εμπειρία να γυρνάς δίπλα σου στην καρδιά της Ευρώπης και να βλέπεις μόνο Έλληνες να χαίρονται σε πολλαπλάσιο βαθμό μία συναυλία που στην Ελλάδα μάλλον θα προκαλούσε λιγότερο ενθουσιασμό. Εδώ αυτός ο ήχος- σύνδεση με το σπίτι ακούγεται αλλιώς…

Οι Imam Baildi έδωσαν μία συναυλία πραγματική διαφήμιση για την Ελλάδα, την ελληνική μουσική παράδοση αλλά και για το παρόν της ελληνικής μουσικής σκηνής. Διαθέτοντας μία εξαιρετική βάση από σπουδαία τραγούδια των δεκαετιών του ’50, του ’60 αλλά και όχι μόνο που τόσο εύστοχα επέλεξαν αλλά και μία επεξεργασία που αμέσως ξεχωρίζει για το σεβασμό και την έμπνευσή της τα αδέρφια Λύσανδρος και Ορέστης Φαληρέας ένωσαν τις δυνάμεις τους με την ωραία φωνή της Ρένας Μόρφη και τη δύναμη του MC Yinka σε μία πολύ νόστιμη συνταγή του Imam Baildi.

Η διαδρομή τους είναι πια αρκετά σημαντική τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με την παρουσία τους σε δεκάδες διεθνή φεστιβάλ, για να χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Αυτό, όμως, που αξίζει να κρατήσει κανείς επίσης από την παρουσία τους στη σκηνή είναι πως πρόκειται για ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Ο Λύσανδρος Φαληρέας να παρουσιάζει σε άπταιστα γαλλικά σε όσους δεν ήταν Έλληνες το πρότζεκτ των Imam Baildi, τη Ρένα Μόρφη να  ορίζει τη συμμετοχή του κοινού σε ένα μικρό θεατρικό δρώμενο σε κανονικά αγγλικά. Στο τέλος της συναυλίας φυσικά μπορούσε κανείς να προμηθευτεί κανείς τα CD και μπλουζάκια του συγκροτήματος. Μία ολοκληρωμένη παρουσία που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απ’ όσα συγκροτήματα υποδεχόμαστε μετά βαΐων και κλάδων στην Ελλάδα κατά καιρούς.

Είναι ωραίο να διαπιστώνει κανείς πως η Ελλάδα διαθέτει πολιτιστικά προϊόντα ικανά να συνδέσουν το παρελθόν με το παρόν για να την οδηγήσουν στο μέλλον. Είναι σπουδαίο ενάντια στη μιζέρια και τον αρνητισμό που έχει εκπέμψει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια να μπορείς να αντιπαρατάξεις για ένα βράδυ ένα θέαμα πραγματικά υψηλού επιπέδου. Και σίγουρα έχουμε πολύ περισσότερα απ’ αυτό.

 

 

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα