Αδριανούπολη, τόσο κοντά-τόσο μακριά

Αφήνοντας πίσω την Ορεστιάδα και το συνοριακό φυλάκιο των Καστανιών και περνώντας την τούρκικη μεθόριο ο αέρας μυρίζει αλλιώτικα. Τα εννιά χιλιόμετρα μέχρι το Εντιρνέ, σημερινή ονομασία της Αδριανούπολης είναι γέματα εικόνες που δεν μοιάζουν πολύ με την άλλη πλευρά του ποταμού και της Θράκης που άφησες πίσω σου. Φτώχια και Ανατολή.

Το τοπίο δεν διαφέρει και πολύ στις παρυφές της Αδριανούπολης. Τις Παρασκευές δεκάδες πούλμαν με Έλληνες των γειτονικών πόλεων περνούν τα σύνορα για να ψωνίσουν φθηνά τρόφιμα στο παζάρι. Αλλά και φθηνά ρούχα. Η Αδριανούπολη έχει κοτζάμ εκπτωτικό χωριό, outlet με εξαιρετικές ευκαιρίες. Και φθηνό φαγητό στα εστιατόρια της. Εξαιρετικούς κεφτέδες, τζιγέρια και τσορμπά. Ένα ζεστό πιάτο σούπα που σε καλωσορίζει παντού μαζί με το πιλάφι. Και αμυγδαλωτά. Και σοροπιαστά.

Η πόλη ξεκινά πάνω από τη γέφυρα που τη νύχτα βάφεται εντυπωσιακά κόκκινη χάρη στους εξαιρετικούς φωτισμούς. Και φωτίζουν μοναδικά τα ιστορικά τους κτίρια οι Τούρκοι. Τα τζαμιά τους, τα παλιά σχολεία, τα δημόσια κτίρια του παρελθόντος που αναπαλαιώνονται. Δεσπόζουν από χιλιόμετρα, μαγνητίζουν το βλέμμα.

Ένα κράμα ανατολής και δύσης, η πόλη διαθέτει ένα εξαιρετικά μοντέρνο πανεπιστήμιο, με ολοκαίνουργια εντυπωσιακά κτίρια, multiplex κινηματογράφους, εμπορικά κέντρα και κλαμπ αλλά και παζάρια, φτωχογειτονιές, λασπωμένους δρόμους και γυναίκες χαμένες πίσω από μπούρκες.

Τα μαγαζιά της λειτουργούν επτά μέρες τη βδομάδα, τα κουρεία κουρεύουν μέχρι μετά τα μεσάνυχτα, οι φούρνοι φουρνίζουν διαρκώς. Στα περίφημα τζαμιά της με κορυφαίο το Selimiye, αριστούργημα του Σινάν, του μεγαλύτερου αρχιτέκτονα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προσκυνητές και τουρίστες πάνε και έρχονται διαρκώς.

Γερανοί χτίζουν τις νέες γειτονιές της πόλης που μοιάζουν πια ευρωπαϊκές, γιγάντια εμπορικά κέντρα ετοιμάζονται να υψωθούν, ο αέρας της ανάπτυξης σαρώνει τα πάντα αλλά παντού καιροφυλακτεί η φτώχια και το χθες.

Στον μεγάλο κεντρικό πεζόδρομο η κίνηση δεν σταματά ποτέ και οι παρέες των νεαρών μοστράρουν κινητά τελευταίας τεχνολογίας αποτυπώνοντας με selfie το βιαστικό πέρασμα προς τα εμπρός. Σε όλη την πόλη είναι διάσπαρτα κέντρα που ειδικεύονται σε γλέντια γάμων-υπερπαραγωγές.

Με το βλέμμα πιο κοντά στη δύση αφού από κει περνούσε πάντα η σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε την Πόλη με τη Βιέννη μοιάζει μπερδεμένη ανάμεσα στο χθες και το αύριο. Στα στενά ίντερνετ καφέ τις νύχτες γεμάτα πιτσιρικάδες και στις αυλές των τζαμιών παρέες ανδρών συζητούν θρησκευτικά θέματα.