78N | τράνζιτ του μοναδικού αστικού μεταφορέα της πόλης

Της Λίλιας Μίτσιου

Βραδινή διαδρομή με το λεωφορείο 78N για αεροδρόμιο- μια  επένδυση των συναισθημάτων στην κίνηση των χιλιομετρικών διανυσμάτων.

Αν η κλίμακα της πόλης καθορίζεται από τις αποστάσεις της,  τότε αυτή  η πόλη  βρίσκεται στο μεταίχμιο της φαντασιακής της ολοκλήρωσης σε μητρόπολη,  προς τη διαδρομή της για το αεροδρόμιο.

Το 78Ν  ως μεταβατικός χώρος  εν κινήσει,  μια  υποκουλτούρα των μοναδικών  μέσων μαζικής μεταφοράς τη νύχτα,  λειτουργεί ως μικρογραφία της κοινωνικής δομής και της αστικής συμπεριφοράς.  Η διαδρομή ακολουθεί την υπολειμματική φαντασμαγορία του νυχτερινού κέντρου, των ανατολικών συνοικιών, της λωρίδας της κατανάλωσης λίγο πριν φτάσεις στο καζίνο με τελευταία στάση  το αεροδρόμιο, ως ελπίδα τη μελλοντική εξωστρέφεια.  Η αμφισημία της  βιώνεται ως σύνθετη εμπειρία της υποκειμενικότητας του “άλλου” που πρέπει να γυρίσει σπίτι του, στη δουλειά του, στη πτήση του, στοιβαγμένος μικροαστικά σε ένα μόνο βαγόνι μη σταθερής τροχιάς…

Η  μητρόπολη προσπαθεί να φτάσει στο μυθικό εκείνο σημείο όπου ο κόσμος θα είναι ολοκληρωτικά κατασκευασμένος από τον άνθρωπο και θα ταυτίζεται ακριβώς με τις επιθυμίες του, έγραψε  κάποτε ο Rem Koohlaas, ίσως τότε το 78N εκπληρώνει τις  νυχτερινές επιθυμίες και ανάγκες του  μέσα σ’ ένα παραλήρημα ήχων και  κραυγών συνωστισμένο  να θυμίζει  μια πόλη που ασφυκτιά για αστικοποίηση. Σ’ ένα τρισδιάστατο πλέγμα στάσεων όπου το night life του κέντρου, η εφηβεία μαζί  με τη φοιτητική  ταυτότητα, οι τρανζιτ επισκέπτες της πόλης και οι εργαζόμενοι στο μεταίχμιο της νύχτας,  έχουν ραντεβού…

*H Λίλια Μίτσιου είναι Αρχιτέκτονας