Η πόλη στο χτες και στο σήμερα: Βασ. Όλγας με Παρασκευοπούλου

Στην παλιά φωτογραφία βλεπουμε τον κινηματογράφο Πατέ, στη συμβολή των οδών Όλγας και Παρασκευοπούλου. Σε όλο το μήκος του οικοδομικού τετραγώνου από την Όλγας μέχρι το τέλος στην οδηγό Σπάρτης, απλωνόταν το μακρόστενο κτίριο του κινηματογράφου. Στην όψη δεξιά, το μικρό ζαχαροπλαστείο, που φαίνεται η ταμπέλα του, δεν υπάρχει πια. Όπως και τα χαμηλά αστικά σπίτια της Παρασκευοπούλου, που αντικαταστάθηκαν όλα με πυκνή πολυώροφη δόμηση.

Το τοπίο άλλαξε άρδην αλλά μερικά στοιχεία παραμένουν στην ίδια χρήση…Αν προσεξετε την φωτο στα αριστερα , θα δείτε την επιγραφή “Αγιασμα Αγιας Σολωμονης”. Το καινούριο μοντέρνο παρεκκλήσι είναι της Αγίας Σολομωνής επίσης. Το περίπτερο λειτουργεί ακόμα στη θέση του παλιού περίτεχνου κιοσκιού – περιπτέρου. Ο κινηματογράφος Ράδιο Σίτυ λειτουργεί περιοδικά ως θέατρο πλέον, πίσω από την τεράστια πολυκατοικία που διαίρεσε το μακρόστενο οικόπεδο του κινηματογράφου Πατέ.

Στην άλλη γωνία της Παρασκευοπούλου επίσης έχει γκρεμιστεί το κτίριο με τον τρούλο που βλέπουμε σε μια πολύ κυκλοφορημένη καρτ ποστάλ εποχής για να πάρει τη θέση του άλλη μια ωραιότατη και με στυλ οκταώροφη οικοδομή. Στην περιοχή παραμένει πσω απ΄το Ραδιο Σίτυ το Ορφανοτροφείο Αλλατίνι σε κακό χάλι και τίποτα άλλο δεν θυμίζει τα παλιά στο μήκος της Παρασκευοπούλου μέχρι την Δελφών. Η σύγκριση είναι απογοητευτική.

Για την ιστορία: Η φωτογραφία απεικονίζει το Πατέ στην κατοχή εξ ου και η ταμπέλα Soldaten Kino Germania (παρόμοια αναρτούν οι Γερμανοί και σε άλλους κινηματογράφους της πόλης). Ο κινηματογράφος Πατέ εγκανιάστηκε καταρχάς στην Παραλία το 1911 και ανήκε στον Αρών Κοέν. Είχε το προνόμιο να προβάλλει ταινίες της γαλλικής εταιρίας Πατέ (που υπάρχει ακόμα) και γι΄αυτό πήρε αυτό το όνομα (κάτι ανάλογο με το σημερινό Odeon). Το καλοκαίρι του 1912 λειτουργούν παράλληλα ο χειμερινός της Παραλίας και ένας θερινός στην Λεωφόρο των Εξοχών. Στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, ο χεμερινός κινηματογράφος της Παραλίας καταστρέφεται ολοσχερώς και τον κατεδαφίζουν το 1919. Αμέσως μετά ο ιδιοκτήτης του αγοράζει μια αποθήκη στην γωνία της Παρασκευοπούλου και την μετατρέπει σε κινηματογράφο. Το 1936 βρίσκουμε σε μια καταγραφή των κινηματογράφων της πόλης το Πατέ, ιδιοκτησίας του κ. Π. Τζιρίτη (που κατείχε επίσης το Πάνθεον στον Βαρδάρη). Το Πατέ στη λεωφόρο των Εξοχών με το εξαιρετικά μακρόστενο κτίριό του συνεχίζει κανονικά τη λειτουργία του και στη διάρκεια της Κατοχής. Δεν έφτανε βέβαια σε πολυτέλεια τον αρχικό κινηματογράφο της παραλίας. Ο κινηματογράφος λειτούργησε μέχρι τέλη της δεκαετίας του 50.

Μετά το νόμο της αντιπαροχής κατεδαφίστηκε μαζί με τα περισσότερα σπίτια της εποχής για να δώσει τη θέση του στις τεράστιες οικοδομές και στον πολυτελή κινηματογράφο Ράδιο Σίτυ, που είχε και το ακριβότερο εισιτήριο προσφέροντας τις πιο εξελιγμένες συνθήκες θέασης την εποχή που εγκαινιάστηκε.

*Η φωτογραφία είναι από το Αρχείο Ν. Μπιλιλή

**Πηγή: Σινέ Θεσσαλονίκη, Ιστορίες από την πόλη και τον κινηματογράφο, Univercity Studio Press