Από την Μικρά Ασία σε ένα χαμάμ στην Άνω Πόλη
Μια ιστορία στην οδό Ισμήνης.
Στη γειτονια της Άνω Πολης οι μνήμες του παρελθόντος και ειδικότερα της προσφυγιάς είναι πιο έντονες από οπουδήποτε άλλού. Εκεί κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου κατοικούσαν οι πιο πλούσιοι Τούρκοι αφού το κλίμα ήταν πιο υγιεινό (η πόλη κάτω ασφυκτιούσε πριν κατεδαφιστούν τα παραθαλάσσια τείχη). Τα σπίτια είχαν μεγάλες αυλές και μόνο γύρω από τις εκκλησίες, τα τζαμιά και τους τεκέδες η δόμηση ήταν πιο πυκνή. Στην μεγάλη πυρκαγιά του 1917 η φωτιά, παρόλο που ξεκίνησε από ένα φτωχόσπιτο κοντά στην Ολυμπιάδος, κατευθύνθηκε προς την κάτω πόλη και ανατολικά και τα σπίτια στην Άνω πόλη έμειναν ανέπαφα.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 (92.000 πρόσφυγες περίπου εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη) τα σπίτια που εγκατέλειψαν οι Μουσουλμάνοι κατοικήθηκαν από προσφυγικές αστικές οικογένειες της Μ. Ασίας, ενώ για να καλυφθούν οι ανάγκες στέγασης των προσφύγων άλλαξε ο αρχικός χαρακτήρας της συνοικίας, καθώς αλλοιώθηκε η αρχική τυπολογία των σπιτιών και διαμορφώθηκε η σημερινή πυκνή δόμηση της περιοχής είτε νόμιμα είτε αυθαίρετα.
Το συγκεκριμένο μίνι χαμάμ παραχωρήθηκε σε οικογενεια προσφυγων για να τους στεγασει κι εκείνοι, νυκοκυραίοι άνθρωποι, το μετετρεψαν σε σπίτι. Μέλος της οικογένειας εκείνης και η ηλικιωμένη κυρία που κατοικεί εκεί σήμερα και το διατηρεί φρεσκοασβεστωμένο και απαστράπτον, μάρτυρα της ιστορίας της πόλης.
