Μια αναπάντεχη στιγμή στο κέντρο της πόλης

Παρασκευή βράδυ μετά τις 10 και το δισκοπωλείο Stereodisc Record Shop είναι ακόμα ανοικτό. Δεν έχει να κάνει φυσικά με το ωράριο. Ο Κοσμάς και η Μέμα οργάνωσαν ένα μυστικό λαϊβ (secret gig) μέσα στο Stereodisc, προάγγελο για την κανονική συναυλία του Hugo Race and the Fatalists Live In Thessaloniki at Mylos Club, που θα ακολουθούσε το Σάββατο στον Μύλο.

Έχουν μαζευτεί λίγοι τυχεροί που ενημερώθηκαν τηλεφωνικά ή μέσω μηνυμάτων. Και φυσικά οι περαστικοί που δεν είναι λίγοι. Από το πρώτο τραγούδι μαζεύτηκαν πάνω από 50 άτομα και έγιναν μάρτυρες του πρώτου λαϊβ σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις ο Hugo Race. Ένας πολυσχιδής μουσικός και παραγωγός, έχει παίξει κατά καιρούς κιθάρα, χάμμοντ, συνθεσάιζερ, ηλεκτρονικά, μέχρι και σαξόφωνο. Και πάνω από όλα η αισθαντική του φωνή. Και φυσικά η μουσική του είναι μια κατηγορία μόνη της. Και ροκ και μπλουζ και ακουστική. Από τη δεκαετία του ’80 με την συμμετοχή του στους τρομερούς δύο πρώτους δίσκους των Bad Seeds, μέχρι σήμερα με τους True Spirit και τους Fatalists, με τους οποίους ήρθε στην Ελλάδα.

Πίνοντας το κρασί που μας πρόσφεραν οι πολύ φιλόξενοι Μέμα και Κοσμάς ακούσαμε και τη Semeli Tagara να παίζει σαξόφωνο, κάτι που θα κάνει και στο κανονικό λαϊβ του Σαββάτου.

Πώς πέρασε μία ώρα κανένας δεν κατάλαβε. Μόνο βλέπαμε τον περαστικό κόσμο να μαζεύεται και σιγά – σιγά να γινόμαστε όλο και περισσότεροι. Όλοι να ρωτάν ποιοι είναι αυτοί οι μουσικοί, πότε θα παίξουν.

Ένας περαστικός νέος μου είπε: “Είμαι Θεσσαλονίκη μόνο για 2 μέρες, αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα που άκουσα και είδα. Σας ευχαριστώ!” και χάθηκε στην πλατεία Αριστοτέλους. Μην ευχαριστείς εμένα. Τον Κοσμά και την Μέμα να ευχαριστείς, που ακόμα αντέχουν. Αντέχουν και παλεύουν. Να ευχαριστήσεις αυτούς τους δύο υπέροχους ανθρώπους που ακόμα έχουν δισκοπωλείο στη Θεσσαλονίκη. Στην εποχή της ελεύθερης και της “τζάμπα” μουσικής. Κόντρα σε όλους και σε όλα, ώστε να δώσουν στον ακροατή και φαν της μουσικής ότι καλύτερο κυκλοφορεί στον κόσμο.

Στο λάιβ του Σαββάτου στο Μύλο δεν πήγαμε γιατί μας αρέσει η μουσική του Hugo Race. Δεν πήγαμε γιατί μας τιμάει με την πρώτη του λαϊβ εμφάνιση στην Ευρώπη. Δεν πήγαμε για να ακούσουμε ένα θρύλο της εναλλακτικής σκηνής που παλεύει με ό,τι μέσα έχει. Πήγαμε γιατί πρέπει να στηρίξουμε όλους αυτούς, που έχουν τα καλύτερα υλικά για να φτιάξουμε τα πιο όμορφα όνειρα και τους πιο σαγηνευτικούς μύθους σε αυτήν την πόλη. Αρκεί να είμαστε εκεί. Nα βρισκόμαστε, να αντέχουμε και να ονειρευόμαστε.