Θεσσαλονίκη

Ονειρεύομαι μια πόλη…

Ένας ενεργός πολίτης και μέλος της Ένωσης Πεζών βάζει στη ζυγαριά τα συν και τα πλην της πενταετίας Μπουτάρη.

Αντώνης Καράγιωργας
ονειρεύομαι-μια-πόλη-61324
Αντώνης Καράγιωργας

DSCN2551

του Αντώνη Καράγιωργα, Ένωση Πεζών Εικόνα: Άγγελος Ζυμάρας

Θα τα βάλω ανάκατα τα συν και τα πλην της πενταετίας Μπουτάρη σε γλυκόπικρο σερβίρισμα.

Κατάφερε την κατά 100% ανεβασμένη τουριστική κίνηση και την προσέλευση ξένων με κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι, με τουρκικά λεωφορεία να παρκάρουν άναρχα μπροστά στο προξενείο τους. Το πάλεψε με πολλά ταξίδια σε Ισραήλ και Τουρκία. Βέβαια τουριστική πολιτική με σπασμένες πλάκες γύρω από τα μουσεία και χωρίς δημόσιες τουαλέτες και info kiosk δεν λέει.

Έκανε την πόλη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα νεολαίας για το 2014, και ανταλλάχθηκαν καλές πρακτικές με Ευρωπαίους, χωρίς όμως να παραμείνουν και για μετά το ‘14 μόνιμες δομές.

Έγιναν μικρές αναπλάσεις του ιστορικού κέντρου, με τα κολονάκια που έδιωξαν ΙΧ από τους δρόμους, αλλά ταυτόχρονα άφησαν απροστάτευτα τα πεζοδρόμια, βορά   στη λερναία εξάπλωση των τραπεζοκαθισμάτων. Το Βατερλό του: τα άναρχα τραπεζοκαθίσματα, οι εμποδιζόμενες διαβάσεις, οι πεζόδρομοι-πάρκινγκ και τα διπλοπαρκαρισμένα. Η πόλη είναι άναρχη, χωρίς ωράριο κοινής ησυχίας και ντεσιμπελόμετρο.

Η αισθητική του κυρ Γιάννη στα πολιτιστικά είναι συν αλλά δεν κατάφερε να ανοίξει την πόλη στην θάλασσα και να στήσει θαλάσσια συγκοινωνία.

Στην κοινωνική πολιτική άργησε λίγο γιατί άφησε 3 κρύους χειμώνες της κρίσης, τους άστεγους σαν τα πουλιά, αλλά τελικά αξιοποίησε την προσφορά της Φιλάνθρωπου Αδελφότητας Ανδρών Θεσσαλονίκης, και μαζί με την ΑΡΣΙΣ ξεκίνησε να λειτουργεί το Κέντρο Αστέγων στην Ανδρέου Γεωργίου, περιοχή Βίλκα.

Επί φτερωτού δήμαρχου, οι πόρτες ήταν κλειστές για θέματα εθελοντικών συλλογικοτήτων της πόλης, πλην φουστανελοφόρων κλειστού κυκλώματος. Ο κυρ Γιάννης, στο πλαίσιο της πολυδιαφημισμένης αλλά και επιβληθείσας διαβούλευσης με την κοινωνία των πολιτών, άνοιξε την πόρτα της Δημαρχίας, αλλά και πάλι μας παράτησε στη βαρύθυμη δημοσιοϋπαλληλική συμπεριφορά των υπαλλήλων της, πλην φωτεινών εξαιρέσεων.

Ονειρεύομαι μεγαλύτερο δίκτυο ποδηλατοδρόμων, το ιστορικό κέντρο ελεύθερο από ΙΧ , μεγάλο και φθηνό δημοτικό πάρκινγκ για να κάνω τις δουλειές μου. Προσπάθησα να στριμώξω πολλά εν σμικρώ, σαν λεξικό τσέπης. Αυτά.

DSCN1637

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα