Η φωνή της Μοδιάνο, 40 χρόνια τώρα
Ανάμεσα στα πρόσωπα που βρίσκεις δεκαετίες εντός της, η φωνή που ακούγεται στη στοά Μοδιάνο εδώ και πάνω από 40 χρόνια.
Εικόνα: Σοφία Λαμπρινοπούλου
Περπατώντας στις στοές της αγοράς Μοδιάνο, η οποία ερημώνει μέρα με τη μέρα, καθώς εντός των επόμενων μηνών και οι τελευταίοι της καταστηματάρχες θα αποχωρήσουν λόγω της επικείμενης ανακαίνισης, συναντά κανείς μνήμες δεκαετιών από άκρη σε άκρη της, σε κάθε πάγκο, κάθε σπιθαμή.
Ανάμεσα στα πρόσωπα που βρίσκεις δεκαετίες εντός της, ο κ. Μανώλης, η φωνή που ακούγεται στη στοά Μοδιάνο εδώ και 40 χρόνια.
Πλανόδιος μουσικός, με βάση του αυτή την ιστορική στοά της Θεσσαλονίκης, τον συναντάς να προχωρά στους διαδρόμους της κρατώντας το ακορντεόν του, έτοιμο να ικανοποιήσει κάθε παραγγελία που μπορεί να έχεις για τραγούδι, με ένα χαμόγελο που δεν συναντάς πια εύκολα στην στοά που βρίσκεται μπροστά στο να αλλάξει για πάντα.
Όπως αναφέρει για τους μαγαζάτορες, που γνωρίζει χρόνια και χαιρετά καθημερινά, “Άλλος πάει επάνω, άλλος φεύγει πιο πάνω, άλλος το δίνει άλλονα, τι ακριβώς θα γίνει δεν ξέρω.
Εγώ είμαι απλώς με την μουσική, εδώ έπαιζα πολλά χρόνια. Εδώ μέσα έχω 40 χρόνια. Έκαμνα και άλλες ψιλοδουλειές, αλλά έχω πολλά χρόνια.
Εδώ πριν 15-20 χρόνια ήτανε το Μοδιάνο ζωντανό. Η Θεσσαλονίκη ήταν εδώ μέσα. Εδώ και το Καπάνι πιο πάνω. Όλοι οι Θεσσαλονικείς από εδώ περνούσαν.
Τώρα ο κόσμος σκέπτεται, δεν ξέρει τι να κάνει. Βλέπεις το κρεοπωλείο εδώ τώρα ετοιμάζεται να φύγει από εδώ, και πού να πάει; Όταν είναι κάποιος σε μια ηλικία, πάνω από 50 χρονών, 60 χρονών, τι να φτιάξει;
Είπαν ότι άμα γίνουν καινούργια θα πάρουν τους ίδιους. Είναι σίγουρο ότι θα βάλουν τους ίδιους; Θα’ ρθει άλλος, θα το χτυπήσει και θα το πάρει το μαγαζί. Άμα είναι καλό δηλαδή θα το πάρει αυτός. Ο άλλος θα μείνει απ’ έξω.
Εγώ εδώ είναι η στοά μου, όλα αυτά τα χρόνια, και Καπάνι και λίγο πλατεία Άθωνος πάω. Τώρα που θα κλείσει η στοά, θα πάω λίγο στο Καπάνι, θα περιμένω. Άμα τύχει και προλάβουμε και ζήσουμε και ανοίξει πάλι, πάλι θα έρθουμε.”
