Ρεπορτάζ

Αντώνης Καφετζόπουλος: «Κι εγώ σπανίως σοβαρολογώ»

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι στην πόλη μας για τις παραστάσεις της επιθεώρησης “Τι Βουλή θα παραδώσεις μωρή;”. Περίμενα να τον βρω κουρασμένο από την περιοδεία, αλλά έπεσα έξω. Η κουβέντα μαζί του κύλησε αβίαστα. no credit check account Κύριε Καφετζόπουλε, μου έχει κολλήσει τελευταία η ιδέα ότι είμαστε σε ένα τεράστιο πάλκο από τη στιγμή […]

Μιχάλης Αποστολίδης
αντώνης-καφετζόπουλος-κι-εγώ-σπανίω-32092
Μιχάλης Αποστολίδης
1.jpg

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι στην πόλη μας για τις παραστάσεις της επιθεώρησης “Τι Βουλή θα παραδώσεις μωρή;”. Περίμενα να τον βρω κουρασμένο από την περιοδεία, αλλά έπεσα έξω. Η κουβέντα μαζί του κύλησε αβίαστα.

Κύριε Καφετζόπουλε, μου έχει κολλήσει τελευταία η ιδέα ότι είμαστε σε ένα τεράστιο πάλκο από τη στιγμή που γεννιόμαστε, ότι η ζωή έχει κάνει ήδη casting και έχει μοιράσει ρόλους. Έχετε την ίδια αίσθηση;

Όχι καθόλου. Στις τέχνες όσα κάνουμε δεν έχουν συνέπειες. Στην πραγματική ζωή όλα μετράνε. Προσωπικά βρίσκω πιο συναρπαστική τη ζωή.

Στις μέρες μας είναι δύσκολο να αρθρώνεις δημόσιο λόγο; Ο κόσμος ξεσπάει εύκολα.

Και μόνο που εκφράζεται είναι θετικό. Τα Social Media έχουν κάνει πιο εύκολη τη μεταξύ μας επικοινωνία. Παλαιότερα που υπήρχαν μόνο οι εφημερίδες το πολύ να κατέβαζε κάποιος καμία Χριστοπαναγία που δεν μάθαινε κανείς. Εμένα μ’αρέσει προσωπικά ο κόσμος να μιλάει ακόμα κι αν έχει εμένα στο στόχαστρο.

Ο Τατσόπουλος έλεγε τις προάλλες στη Βουλή ότι ένας στους δύο Έλληνες δεν έχει ανοίξει βιβλίο.

Είναι σοκαριστικό. Ωστόσο όσα βιβλία κι αν γράφονται, δεν βελτιώνουν την κατάσταση, άμεσα τουλάχιστον. Η παραγωγή αφηγήσεων και ιδεών, από μόνη της, δεν αλλάζει το κλίμα. Τα σχολεία μπορούν να το κάνουν αυτό, η πολιτική που είναι η καθοδηγητική ιδέα πίσω από την κοινωνία. Πρέπει να δούμε πώς θα αλλάξουμε αυτό το ιδιόρρυθμο εμφυλιοπολεμικό κατασκεύασμα που ονομάζουμε ελληνικό κράτος.

Από την μία ο Χέλντερλιν: «Όπου αυξάνεται ο κίνδυνος αυξάνεται και η πιθανότητα σωτηρίας». Και από την άλλη ο Κούντερα: «Οι άνθρωποι βγαίνουν από μία ιστορική περίοδο όσο βλάκες είχαν μπει».

Ή όσο έξυπνοι! Εξαρτάται από την κοινωνία και η δική μας παραμένει βαθύτατα διχασμένη. 50% των ανθρώπων φαίνεται πως θέλει να αλλάξουμε και το υπόλοιπο 50% να μείνουμε όπως ήμασταν. Νομίζω ότι ζούμε μία μεταβατική στιγμή. Δεν είναι σαφές πού θα κάτσει ακόμα η μπίλια. Αυτό που με απογοητεύει είναι αυτή η αυτοτροφοδοτούμενη ιδεοληψία. Για πολλά χρόνια μας είχε κολλήσει η εθνική ιδέα ότι είμαστε μοναδικοί και ότι μας οφείλουν. Τώρα βγήκε στην επιφάνεια μια φυλετική ιδέα, ότι είμαστε λευκοί και διαφορετικοί. Όλα αυτά στέκονται εμπόδιο. Εξακολουθώ να πιστεύω, όμως, στους ανθρώπους ως μοναδικότητες.

Οφείλει να έχει το χιούμορ σήμερα μεγαλύτερη κοινωνική σημασία λόγω της συγκυρίας;

Νομίζω ότι το χιούμορ και η πλάκα συνυπάρχουν όχι μόνο στη δική μας αλλά σε όλες τις κοινωνίες. Οι Άγγλοι, ας πούμε, είχαν και τους Monty Python και τον Benny Hill. Κι εγώ σπανίως σοβαρολογώ.

Γνωρίζω ότι αγαπάτε την επιστήμη της Φυσικής. Πώς είδατε την ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς; Εντέλει όλες οι ανακαλύψεις της επιστήμης λειτουργούν συσπειρωτικά για τις θρησκείες;

Είχα την ελπίδα ότι κάτι άλλο θα προέκυπτε. Η φυσική έχει στουμπώσει ανάμεσα σε δύο συστήματα, την Κβαντομηχανική και τη θεωρία της Σχετικότητας, οι οποίες δεν συμφωνούν. Δίνουν δυο διαφορετικές εικόνες για τη φύση. Όταν θέλουμε να μελετήσουμε κάτι στο μικρόκοσμο χρησιμοποιούμε την Κβαντομηχανική, ενώ όταν μελετάμε τον μακρόκοσμο χρησιμοποιούμε τη θεωρία του Αϊνστάιν. Είναι τόσο ασυμβίβαστα ωστόσο μεταξύ τους αυτά τα δύο συστήματα όσο το άσπρο με το μαύρο. Πίστευα ότι από το πείραμα στο CERN θα προέκυπτε κάτι πιο εξωτικό, να σας πω την αλήθεια. Θέλω να ελπίζω ότι όλο και κάποια νέα θεωρία θα υπάρξει τα επόμενα χρόνια που θα ενώνει τις δυο. Παρόλο που το κόστος είναι τεράστιο αξίζει τον κόπο να ξοδεύονται λεφτά για όλα αυτά.

Σύνθημα σε δρόμο:«Μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει».

Καλό! Εμένα μου άρεσε πολύ ένα άλλο και το φωτογράφισα κιόλας. Όλγα ή τίποτα! Το βρήκα καταπληκτικό.

Ο Τζήμερος κάτι έλεγε προεκλογικά για πολιτική χωρίς πολιτικούς. Δημοκρατία γίνεται να έχουμε χωρίς δημοκράτες;

Όχι, αυτό είναι αδύνατο. Αν δεν είσαι έτοιμος να υποστείς όλες τις βλάβες της Δημοκρατίας, δε θα γίνεις δημοκράτης. Χάνουμε στη Δημοκρατία. Αποδέχεσαι όμως τα δεινά της μειοψηφίας, συμβιβάζεσαι. Στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν άνθρωποι που δεν είχαν δικαιώματα. Αυτή η δημοκρατία μετά κόπων και βασάνων διευρύνεται. Αποκτούν δικαιώματα τα ζώα, τα παιδιά, οι μετανάστες. Εξοργίζομαι ας πούμε με την αδιαφορία που η κοινωνία μας αποδέχεται το γεγονός ότι κάποιοι μαλάκες βγαίνουν και μαχαιρώνουν τα βράδια ανθρώπους στο μετρό. Το κάνουμε γαργάρα.

Αν δίπλα στο θέατρό σας άνοιγε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών πώς θα αντιδρούσατε;

Τα στρατόπεδα Χρυσοχοΐδη, που μέσα στην απελπισία του άρχισε να φτιάχνει για να επανεκλεγεί, ήταν καθαρά για βιτρίνα. Ούτε το πρόβλημα λύνουν, ούτε αν κάποιος προσφύγει στα διεθνή Δικαστήρια αντέχει όλο αυτό. Η προληπτική φυλάκιση ανθρώπων, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι ναζιστική συμπεριφορά.

Μπροστά στο φάντασμα του φασισμού, ήρθε η ώρα να φωνάξουμε ζήτω σε όλα τα “ίσως’ και τα “ενδεχομένως”;

Είναι μια ωραία αρχή. Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουμε πάλι ορισμένα πράγματα να τα σκεφτόμαστε από το μηδέν. Ο άνθρωπος στην πραγματικότητα ποτέ δεν έπαψε να είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. Ο ατομισμός του, ενώ μπορεί να είναι τρομερά δημιουργικός, συγκρούεται με την κοινωνικότητα. Υπάρχει διαρκής τριβή. Και η Δημοκρατία ξεκινάει με τον πρώτο κανόνα. Για να είσαι ευτυχισμένος είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι και να συμβιώνεις με άλλους ανθρώπους. Και αυτό δεν ήταν ποτέ κάτι εύκολο.

Δεν είναι οξύμωρο ότι ενόσω ζούσαμε με δανεικά, κανείς ποτέ δεν έθετε το ζήτημα της ανεξαρτησίας μας;

Η μεγαλύτερη υπονόμευση της ανεξαρτησίας μας ήταν το χρέος για το οποίο όλοι λίγο ή πολύ γνωρίζαμε και σιωπηλά αποδεχόμασταν. Σας θυμίζω το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα» ή εκείνο το τριχίλιαρο που μοίρασε οριζοντίως σε όλους η κυβέρνηση Καραμανλή όταν κάηκε η Πελοπόννησος.

Ωστόσο η τιμωρία δεν παρατραβάει; Πόσο αφορά τελικά η υπόθεση τους διεφθαρμένους λαούς της Ευρώπης;

Έχετε δίκιο. Μας επιβλήθηκε μία τιμωρία που είναι άδικη. Απαράδεκτη για τους νέους και για όσους ήταν προσεκτικοί όλα τα χρόνια. Δεν μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να έχουν πλήρη εικόνα των οικονομικών του κράτους. Ζούμε συνθήκες κοινωνικής έκρηξης. Το να νοσταλγούμε ωστόσο ένα παρελθόν όπου το αυτοκίνητο έτρεχε με φόρα προς τον τοίχο, είναι παιδαριώδες. Χρειαζόμαστε πράγματα πιο τολμηρά να υποστηρίξουμε.

Πιστεύετε ότι υπάρχει κίνδυνος να σκάσει η χώρα μία μέρα και οι πολιτικοί μας να μην το υποψιάζονται καν;

Η πολιτική ελίτ είναι ανεύθυνη. Ο Σαμαράς μου δίνει την εντύπωση ότι περιμένει ένα θαύμα. Ότι κάτι θα αλλάξει στην παγκόσμια οικονομία, ότι η Κύπρος θα βρει λίγο παραπάνω φυσικό αέριο και θα το δώσει σε εμάς. Η αντιπολίτευση κινήθηκε κι αυτή προεκλογικά με τη λογική κερδίζοντας και κάνοντας. Ο Βενιζέλος συνεχίζει τις πολιτικοιδεολογικές μετακινήσεις και τις γκάφες. Θα μου πείτε γίνεται να είναι τόσο ηλίθιοι για να επιστρέψουμε και στον Κούντερα; Ανέκαθεν έτσι συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι. Ακόμα και οι Μάγιας αν δείτε την Ιστορία, κάπως έτσι εξαφανίστηκαν. Μέχρι τελευταία στιγμή ήλπιζαν ότι το κλίμα θα άλλαζε αλλά η ξηρασία συνεχίστηκε. Με τον ίδιο ελαφρύ τρόπο αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα την κλιματική αλλαγή. Δεν έχουν καμία πρόβλεψη για τα επόμενα χρόνια και αυτό που θα γίνει θα είναι πολύ ζοφερό.

Τα μελλοντικά σας σχέδια;

Θέλουμε να κάνουμε κι άλλη ταινία με τον Φίλιππο Τσίτο, το χειμώνα θα ανεβάσουμε με την Όλια Λαζαρίδου τις «Καρέκλες» του Ιονέσκο και είναι να έρθουμε και Θεσσαλονίκη. Με την Άννα Παναγιωτοπούλου επίσης σκεφτόμαστε να κάνουμε τη «Μαντάμ Σουσού» σε μιούζικαλ. Τέλος, υπάρχει το «Εύρηκα». Είχε γίνει η πρόταση στην ΕΡΤ, υπήρχε ενδιαφέρον αλλά προς το παρόν δεν προχωράει, όπως πολλά πράγματα εξάλλου.

*Η επιθεώρηση «Τι Βουλή θα παραδώσεις μωρή» περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Θα φιλοξενηθεί στο θέατρο Δάσους, στην Θεσσαλονίκη, Δευτέρα 23/07 και Τρίτη 24/07.

Συμμετέχουν: Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Χρύσα Ρώπα, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Παντελής Καναράκης Γιώργος Γαλίτης, Άννα Μονογιού, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Γιώργος Τσούρμας και η Κατερίνα Δημάδη.

Συγγραφική ομάδα: Άννα Παναγιωτοπούλου, Αλέξης Καλλίτσης, Μίνως Θεοχάρης

Μουσική επιμέλεια: Διονύσης Τσακνής

Σκηνοθεσία: Φωκάς Ευαγγελινός, Άννα Παναγιωτοπούλου

Τιμές εισιτηρίων: 20€ κανονικό 15€ φοιτητικό/μαθητικό/πολύτεκνοι/Τρίτη ηλικία (άνω των 65) 12€ άνεργοι ΟΑΕΔ

‘Ωρα έναρξης παραστάσεων: 9.15 μμ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝ (πλατ.Αριστοτέλους) Τηλ. 2310 37 84 30

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα