Πολιτισμός

Το απόλυτο έργο του έρωτα μετενσαρκώνεται σε νέα μορφή στην σκηνή της πόλης

Λίγο πριν οι Χορευτές του Βορρά ανεβούν στην σκηνή του Μεγάρου, η Τατιάνα Παπαδοπούλου μας μίλησε για την καλλιτεχνική ομάδα και την νέα τους ενδιαφέρουσα παράσταση.

Χριστίνα Παρασκευοπούλου
το-απόλυτο-έργο-του-έρωτα-μετενσαρκών-550857
Χριστίνα Παρασκευοπούλου

Φέτος, για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική πρόταση έρχεται στην θεατρική σκηνή του ΟΜΜΘ, μεταφέροντας ένα κλασικό έργο σε νέα διάσταση και αποτελώντας δυνατή πρόταση για ερωτευμένους και μη.

Το αξεπέραστο έργο του Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» είναι η νέα παραγωγή των Χορευτών του Βορρά, που θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για δύο παραστάσεις στις 14 και 15 Φεβρουαρίου 2020. Με μόνα μέσα τη μουσική και την κίνηση του ανθρώπινου σώματος, η γνωστή ομάδα σύγχρονου χορού μεταφέρει το αρχετυπικό αυτό δράμα στην εποχή μας σχολιάζοντας τα προβλήματα του δικού μας κόσμου.

Η παράσταση διαδραματίζεται στην αίθουσα συσκέψεων μιας πολυεθνικής εταιρείας τεχνολογίας, στελεχωμένης με φιλόδοξους τεχνοκράτες, αδυσώπητους ορθολογιστές που υπαγορεύουν τις κινήσεις της διεθνούς αγοράς και ορίζουν τι τρώμε, τι πίνουμε, πώς αναπνέουμε, πώς ντυνόμαστε, πώς διασκεδάζουμε. Η υποταγή-υπακοή στις αξίες της εταιρείας είναι η υπέρτατη αξία. Η κύρια ώθηση σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι η απαγορευμένη αγάπη, αλλά ο «άρρωστος» ανταγωνισμός, ο αθέμιτος αγώνας για επικράτηση, η φιλοδοξία που συνθλίβει. Το μίσος σκοτώνει τα πάντα και κυρίως τον έρωτα. 

Και αν ξαφνικά κάποιος αισθανθεί; Αν νιώσει, σε έναν κόσμο που κανείς δεν επιτρέπεται να νιώθει; Τότε τον περιμένει η καταστροφή. Η αιώνια μάχη του Ορθού Λόγου και του Συναισθήματος θέτει τους όρους της παράστασης. Όταν το συναίσθημα δεν δονείται, θα έρθει κάποια στιγμή, απροσδόκητη στιγμή, που θα εκδικηθεί. Η άρνηση του συναισθήματος είναι ύβρις. Αυτό συμβαίνει στον Ρωμαίο και στην Ιουλιέτα. Είναι τα παιδιά της λογικής που καταστρέφονται μη μπορώντας να διαχειριστούν τα ακατέργαστα, πρωτοϊδωμένα συναισθήματά τους.

Η ομάδα σύγχρονου χορού Χορευτές του Βορρά ιδρύθηκε το 1994 στη Θεσσαλονίκη από την Τατιάνα Παπαδοπούλου και από τότε έχει παρουσιάσει πολυάριθμα έργα. Βασικοί σταθμοί στην καλλιτεχνική πορεία της ομάδας είναι η επιλογή της από καλλιτεχνικούς διευθυντές διεθνών φεστιβάλ του εξωτερικού για να εμφανιστεί στην 4η & 5η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, οι αλλεπάλληλες συμμετοχές της στα Δημήτρια Θεσσαλονίκης, στο 1o Φεστιβάλ Δάσους του ΚΘΒΕ, στο Sani Festival, Βalkan Arts Market, η συνεργασία της με τον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, η εμφάνισή της στην 11η Biennale Ευρώπης & Μεσογείου αλλά και η ανελλιπής παρουσία της στα φεστιβάλ χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων. Η τελευταία παραγωγή της ομάδας ήταν το «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι», βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ, που παρουσιάστηκε σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τον Φεβρουάριο του 2018.

Λίγο πριν οι Χορευτές του Βορρά ανεβούν στην σκηνή του Μεγάρου, η Τατιάνα Παπαδοπούλου μας μίλησε για την καλλιτεχνική ομάδα και την νέα τους ενδιαφέρουσα παράσταση.

Η ομάδα των Χορευτών του Βορρά μετράει πάνω από 25 χρόνια στα πολιτιστικά δρώμενα, σε Θεσσαλονίκη και μη. Ποια είναι η φιλοσοφία σας μέχρι σήμερα και ο στόχος με κάθε παράσταση;

Η ομάδα και οι βασικοί συνεργάτες της, από την αρχή είχε στόχο τη δημιουργία άρτιων παραστάσεων χορού και τη διάδοση αυτής της τέχνης στην Ελλάδα. Αυτός είναι ο αναλλοίωτος στόχος μας μέχρι και σήμερα. Η φιλοσοφία μας συνοψίζεται στο ότι ο σύγχρονος χορός είναι για όλους και όχι αφαιρετικός και δυσνόητος όπως συνηθίζεται να ακούγεται. Ο στόχος μέσα από κάθε παράσταση είναι να φέρουμε πιο κοντά τον κόσμο στο σύγχρονο χορό και να τον αγαπήσουν. Η νέα σας παράσταση είναι το κορυφαίο έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Πώς σκοπεύετε να αποδώσετε το έπος του Σαίξπηρ σε χορευτική διάσταση;

Η ομάδα μας επιμένει να ασχολείται με κλασικά έργα, γιατί αγγίζουν διαχρονικά θέματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους. Ένα κλασικό έργο γίνεται πιο εύκολα κατανοητό ακόμα και μέσα από τον σύγχρονο χορό, γιατί είναι μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος που είναι ευρέως γνωστή.

Το έργο που θα παρουσιάσουμε θα είναι διασκευή της πρωτότυπης δραματουργίας και θα μεταφερθεί στη σύγχρονη εποχή, όπου την οικογένεια αντικαθιστά ο εργασιακός χώρος, αλλά ο έρωτας και το νόημά του παραμένει ως στοιχείο της δύναμης του ανθρώπου για εξέλιξη. Η απόδοση σε χορευτική διάσταση θα γίνει με μόνα μέσα, τη ψυχή, το σώμα και τη μουσική.

Η παράσταση διαδραματίζεται με υπόβαθρο μια πολυεθνική εταιρεία τεχνολογίας. Γιατί έγινε η συγκεκριμένη επιλογή για την σύνδεση της ιστορίας με το σήμερα και μια σύγχρονη πραγματικότητα;

Πρώτα πρώτα, γιατί η τεχνολογία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ψηφιακή πραγματικότητα είναι το σήμερα. Έπειτα, πολλές φορές στον εργασιακό μας χώρο αναγκαζόμαστε να υπακούμε σε εντολές, ακόμα και για προσωπικά μας θέματα. Είναι ο έρωτας κάτι που μπαίνει σε κουτάκια; Μπορεί κάποιος να μας ορίσει ποιον θα ερωτευτούμε; Κι όμως, η πραγματικότητα γύρω μας είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς, υπακούουν σε εντολές, έχουν έναν απαρέγκλιτο στόχο να είναι οι πιο πρόθυμοι, οι πιο υπάκουοι για να προαχθούν και να καταφέρουν κάτι. Καταπνίγουμε κάθε συναίσθημα, την ανθρώπινη φύση μας.

Πώς θα ενισχύσουν η μουσική και το βίντεο την παράσταση; Και ποιος θα είναι ο ρόλος του Λεωνίδα Κακούρη στο έργο;

Το βίντεο θα λειτουργεί σαν ρυθμιστής της ροής της ιστορίας. Το βίντεο ως πιο διαδραστικό στοιχείο προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή και τον βοηθά να βάλει σε χρονική σειρά την ιστορία. Ο Λεωνίδας Κακούρης ενσαρκώνει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο (CEO) της εταιρείας, που ως μία φωνή, μία ηχώ για την ακρίβεια, καθορίζει τις ενέργειες των χορευτών, σαν εντολή, που πηγάζει όμως από το ίδιο το εγώ των χορευτών. Δηλαδή, φαινομενικά τα πρόσωπα δρουν μόνα τους, όμως όλες τους οι κινήσεις και οι πράξεις καθοδηγούνται από εξωγενείς παράγοντες και δεν είναι παρά ρομποτάκια του συστήματος.

Και οι τελευταίες σας παραστάσεις είχαν ως βάση σπουδαία έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πόσο διαχρονικές είναι τελικά αυτές οι ιστορίες και πόσο επιδέχεται μεταφοράς ένα έργο λόγου σε ένα άλλο μέσο όπως ο χορός; Είναι περισσότερο μια πηγή έμπνευσης και αφορμής για ένα νέου είδους δημιούργημα;

Ακριβώς, πιστεύω ότι είναι πηγή έμπνευσης και αφορμής για τη δημιουργία μιας νέας πρότασης, μιας νέας οπτικής της ίδιας ιστορίας. Είτε πρόκειται για χορογραφική δημιουργία, είτε για άλλο είδος τέχνης. Από άλλη γωνία και ματιά, ο κάθε καλλιτέχνης αποδίδει με το δικό του τρόπο τα ίδια δεδομένα. Οι ιστορίες αυτές αγγίζουν τη ψυχή των ανθρώπων γιατί αφορούν σε ουσιαστικά πράγματα, στις σχέσεις, την κοινωνία, έχουν επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι δημιούργημα όχι της τάσης και της ανάγκης να λεχθεί κάτι διαφορετικό, αλλά της ανάγκης να αποτυπωθούν αλήθειες, από την ίδια τη ζωή. Γι’ αυτό το λόγο και είναι διαχρονικές και αφορούν όλο το κόσμο.

Με ποιον τρόπο προσεγγίσατε αυτή τη μεταφορά στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και σε ποια παράμετρο δώσατε έμφαση; Ποιες είναι οι προκλήσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος;

Το έργο το προσεγγίσαμε με απόλυτο σεβασμό και αγάπη. Θέλαμε να προσδώσουμε μέσα από μία σύγχρονη ματιά τα ίδια νοήματα και αυτή ήταν η κύρια παράμετρος. Δηλαδή να μπορέσουμε, χωρίς να αλλοιώσουμε το περιεχόμενο του έργου, να αποδώσουμε τα ίδια συναισθήματα κινησιολογικά. Η πρόκληση ήταν ο μεστός και πυκνός λόγος του Σαίξπηρ και η μετενσάρκωση σε χορευτικές κινήσεις αυτού του πλούσιου λόγου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία ενός χορευτή, πάνω και κάτω από τη σκηνή;

Πάνω στη σκηνή η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να μπορεί να εκτελεί άψογα τεχνικά και ερμηνευτικά αυτό που του έχει δοθεί. Κάτω από τη σκηνή, να συντηρείται από αυτό το επάγγελμα, να γυμνάζεται σε καθημερινή βάση, να ζει με το άγχος κάποιου τραυματισμού.

Τι είναι αυτό που επιθυμείτε να μείνει στο κοινό με κάθε σας έργο;

Η τέχνη είναι κάτι προσωπικό για τον καθένα και ο καθένας μέσα από τα δικά του μάτια, τη δική του ιδιοσυγκρασία αντιλαμβάνεται και αναλύει αλλιώς τα ίδια δεδομένα. Δεν θα μπορούσα από πριν να καθορίσω τι αποτέλεσμα θα έχει η θέαση μιας παράστασης. Πάντως, σε γενικές γραμμές επιθυμία είναι να διατυπώνουμε ενδιαφέρουσες ιστορίες και η παράσταση να αποτελεί το έναυσμα για σκέψη.

Χορευτές του Βορρά

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Τατιάνα Παπαδοπούλου Υπεύθυνη ομάδας: Αρετή Κουτσικοπούλου

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Χορογραφία: Τατιάνα Παπαδοπούλου, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, σε συνεργασία με τους χορευτές Σύνθεση μουσικής & Μουσική επιμέλεια: Τηλέμαχος Μούσας Δραματολόγος: Κατερίνα Διακουμοπούλου Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Αθανάσιος Κολαλάς Βίντεο-Φωτογραφίες : Μάριος Σπύρογλου Βοηθός σκηνοθεσίας: Ευδοκία Μιμιλίδη Σχεδιασμός φώτων: Tρύφωνας Κεχαγιάς Χορευτές: Γιώργος Βασιλόπουλος, Γαλήνη Γυρτάτου, Δέσποινα Λαγουδάκη, Ηρώ Κόντη, Δημήτρης Μαργαρίτης, Ηλίας Μπαγεώργος, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Στεφανία Σωτηροπούλου Στην παράσταση συμμετέχει σε βίντεο ο Λεωνίδας Κακούρης

Η ομάδα χορού Χορευτές του Βορρά επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού για την περίοδο 2019-2020.

*Παρασκευή 14 & Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020 || Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Τ: 2310 895 800 || Ώρα έναρξης 21:00, Είσοδος: 12€, 10€, 8€ (μειωμένο)

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα