Η ανάρτηση του Χάρη Τζωρτζάκη που τα λέει έξω από τα δόντια

Μία συγκλονιστική ανάρτηση στο Facebook έκανε ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης στην οποία μιλάει έξω από τα δόντια για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα και για τον φόβο του απέναντι στα δεκάδες περιστατικά σωματικής και λεκτικής βίας.

«Ο κόσμος έχει λαλήσει. Υπάρχει κίνδυνος στην παραμικρή εμπλοκή ή να σε σκοτώσουν ή να σκοτώσεις ή εν πάσει περιπτώσει να υπάρξει σοβαρός τραυματισμός με ανεπανόρθωτες συνέπειες» αναφέρει στην ανάρτηση του.

«Την προηγούμενη βδομάδα πήρα την κόρη μου μαζί μου στη δουλειά. Την είχα στο αυτοκίνητο στο παιδικό καρεκλάκι στο πίσω κάθισμα. Μου πετάχτηκε αυτοκίνητο από στενάκι στον κεντρικό δρόμο. Σταμάτησα στο παρατσάκ λίγο πριν συνθλιβούμε. Μέχρι σήμερα ένα «που πας ρε φίλε» θα το έλεγα, ίσως και παραπάνω από αυτό. Τώρα τσιμουδιά δεν έβγαλα, «άσε μην πέσω σε τρελό», σκέφτηκα» σημειώνει στη συνέχεια.

Διαβάστε αναλυτικά την ανάρτηση του:

Δεν είναι πολλές οι μέρες που επέστρεψα στην Αθήνα κι όμως νιώθω σαν το καλοκαίρι να μην υπήρξε ποτέ. Προχθές είπα στην Έφη να προσέχει έξω όταν οδηγεί και να μην δινει σημασία ό,τι κι αν συμβεί. Της είπα οτι ο κόσμος έχει σαλέψει και οτι ειναι επικίνδυνα έξω εκεί. Η ίδια με τη σειρά της μου είπε να πάρω τον πατέρα της στη Θεσσαλονίκη και να μιλήσω και σε αυτόν. Τον πήρα τηλέφωνο και του ειπα τα ίδια και πήρα και την αδερφή μου και τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Και στις συζητήσεις με τους φίλους μου το ίδιο τους ειπα «προσοχή εκεί έξω» και συμφώνησαν κι αυτοί. Συμφώνησαν οι φίλοι μου που τα πιο ήσυχα παιδιά του κόσμου δεν είναι. Ολοι συμφωνήσαμε οτι ο κόσμος έχει λαλήσει και οτι υπάρχει κίνδυνος στην παραμικρή εμπλοκή ή να σε σκοτώσουν ή να σκοτώσεις ή εν πασει περιπτώσει να υπάρξει σοβαρός τραυματισμός με ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Έκανα πρόβα τις προάλλες μέρα μεσημέρι. Άκουσα φωνές και βγηκα στο δρόμο. Ένα μηχανάκι με ένα αυτοκίνητο. Δεν υπήρξε τρακάρισμα ούτε τραυματισμός. Ο ένας έβγαλε λοστό και κοπάνησε τον άλλον στο κεφάλι. Ο άλλος που πήγαμε να του συμπαρασταθούμε έβγαλε κατσαβίδι και πήγε να επιτεθεί σε αυτούς που του συμπαραστάθηκαν.

Την προηγούμενη βδομάδα πήρα την κόρη μου μαζί μου στη δουλειά. Την είχα στο αυτοκίνητο στο παιδικό καρεκλάκι στο πίσω κάθισμα. Μου πετάχτηκε αυτοκίνητο από στενάκι στον κεντρικό δρόμο. Σταμάτησα στο παρατσάκ λίγο πριν συνθλιβούμε. Μέχρι σήμερα ένα «που πας ρε φίλε» θα το έλεγα, ίσως και παραπάνω από αυτό. Τώρα τσιμουδιά δεν έβγαλα, «άσε μην πέσω σε τρελό», σκέφτηκα, «έχω και το παιδί από πίσω.» Κοίταξα τον οδηγό που προφανώς κατάλαβε την π@π@ριά του και σηκώθηκε και έφυγε. Ούτε ένα συγνώμη. Εννοείται.

Προχθές πήγα σε καινούργιο μαγαζί φίλης στο κέντρο των Αθηνών. Το διπλανό μαγαζί ήτανε μαγαζί μπράβων. Όταν η φίλη διαμαρτυρήθηκε για τη δυνατή μουσική που δημιουργεί πρόβλημα στην πελατεία της η απάντηση ήτανε «κοίτα μην έχουμε άλλα.»

«Ρε λες να φάω ξύλο;» μου εκμυστηρεύτηκε μετά η θαρραλέα φίλη μου κι εγώ για να την ξεφοβίσω της είπα «όχι ρε». Ψέματα της είπα. Ποιος θα την προστατεύσει, εγώ;

Κάθε μέρα που πάω στη δουλειά βλέπω τουλάχιστον ένα περιστατικό λεκτικής ή σωματικής βίας. Πιο έντονα από ποτέ.

Όταν έγινε το περιστατικό με τον Αντώνη στο λιμάνι, δεν μου έκανε εντύπωση. Εξοργίστηκα, στεναχωρήθηκα αλλά εντύπωση δεν μου έκανε. Το βρήκα λογικό. Λογικό επακόλουθο όλης αυτής της περιρρέουσας ατμόσφαιρας. Πάντα καταλήγει σε θάνατο. Το τραγικό είναι ότι το ξέρουμε. Πλέον ξέρουμε ότι όλο αυτό, όλη αυτή η σήψη και παρακμή οδηγεί στη βία. Στη βία και στο θάνατο.

Ο Αντετοκούνμπο, ο Λάνθιμος, ο Παπαϊωάννου, ο Τεντόγλου, ο Κωσταντίνος Δασκαλάκης, δεν αποτελούν πρότυπα. Είναι πετυχημένοι αναγνωρίσιμοι αλλά πρότυπα δεν είναι. Ο Αλκίνοος, ο Αγγελάκας, ο Θανάσης πρότυπα δεν είναι. Και δεν λέω να θες να πας στη συναυλία τους, λέω για πρότυπα. Να θες δηλαδή να τους μοιάσεις. Ποιος θέλει να τους μοιάσει; Ελάχιστοι. Θέλει κόπο και παίδεμα πολύ να μοιάσεις σε αυτούς και δεν βαριέσαι τώρα..

Ενώ ο Μπέος. Ο Μπέος από την άλλη είναι πρότυπο για πολλούς ανθρώπους. Πρότυπο είναι ένας άνθρωπος που το μοντέλο του μπορεί να αναπαραχθεί. Εύκολα, άκοπα, αβασάνιστα. Αρκεί να είσαι νταής, να βγάζεις φράγκα, να μην «μασάς τα λόγια σου» να βρίζεις δημόσια επανειλημμένα και σε πανελλαδική εμβέλεια και να ρίχνεις και τίποτα χαστούκια άμα λάχει.

Τον νομιμοποίησε και ο πρωθυπουργός της χώρας με φιλαυτίες αγκαλίτσες και ταπ ταπ στην πλάτη.

Και πόσο φλώροι να είμαστε όταν κινδυνεύουν τα παιδιά μας κύριε Πρόεδρε; Είναι επειδή δεν έχετε δει γατούλες πώς κάνουν όταν κινδυνεύουν τα γατάκια τους. Θα δείτε λίαν συντόμως γιατί οι γατούλες είμαστε πολλές. Κι αυτή τη φορά δεν έχει ΣΥΡΙΖΑ να σας χαϊδεύει τα αυτάκια..