H κοπέλα που ζούσε κάτω από την σκιά του απαγωγέα της…δεν τα παράτησε

Δεν έχασε το νόημα της ζωής. Το μυαλό της γυρνά συνεχώς πίσω. Στη μνήμη της επανέρχονται οι εικόνες της απαγωγής της, όσα φριχτά βίωσε, η μοίρα της, αλλά δεν φαίνεται να την επιβαρύνουν. Η Νατάσα Κάμπους, ηλικίας σήμερα 35 χρονών, υποστηρίζει μιλώντας στο γερμανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο DPA ότι το έγκλημα καθόρισε την πορεία της ζωής της, αλλά δεν την προσδιόρισε αμετάκλητα. Τι είχε συμβεί τότε; Πριν από 25 χρόνια, στις 2 Μαρτίου 1998, έπεσε θύμα απαγωγής καθώς πήγαινε στο σχολείο. Επί 5μιση χρόνια κρατήθηκε αιχμάλωτη σε ένα μπουντρούμι κοντά στη Βιέννη. Η υπόθεση συγκλόνισε τότε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Κλεισμένη και αλυσοδεμένη σε μπουντρούμι

Σήμερα η Κάμπους είναι συγγραφέας. Μετά από τρία βιβλία για τις 3096 ημέρες φυλάκισης και τις συνέπειές της, θέλει να δώσει συμβουλές σε άλλους ανθρώπους στο τέταρτο βιβλίο της με τον τίτλο “Δείξε δύναμη” για το πώς να ζήσουν μια επιτυχημένη ζωή.  “Το βιβλίο μου δεν έχει σκοπό να γίνει οδηγός, αλλά μια διακριτική υπόμνηση για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του και έτσι να ανακαλύψει τις δυνάμεις του”, λέει η Κάμπους. Παραδέχεται ότι της λείπει κάποια εμπειρία ζωής, αλλά „η φυλάκιση δεν με εμπόδισε να αναπτύξω ωριμότητα και γνώση” λέει δείχνοντας ότι έχει μια ψύχραιμη και κατασταλαγμένη άποψη για τον εαυτό της και τη ζωή. Η περίπτωσή της έκανε τον γύρο του κόσμου. Στις 23 Αυγούστου 2006, η Κάμπους εκμεταλλεύτηκε μια ευνοϊκή συγκυρία στο Στράσχοφ, μια περιοχή κοντά στη Βιέννη, για να ξεφύγει από τον απαγωγέα, βιαστή και βασανιστή της. Την ημέρα της απαγωγής ήταν μόλις 10 ετών. Ο απαγωγέας της, Βόλφγκανγκ Πρίκλοπιλ, την είχε κλειδώσει σε ένα κελί 5τμ, ένα μπουντρούμι χωρίς παράθυρα, που ασφαλιζόταν εξωτερικά με μια χοντρή ατσάλινη πόρτα. Ο δράστης ήθελε να τη διαμορφώσει σε γυναίκα όπως ο ίδιος ήθελε και προτιμούσε.

Και όταν η Κάμπους κατάφερε να δραπετεύσει ο 44χρονος Πρίκλοπιλ αυτοκτόνησε.  Όμως η επιστροφή στην ελεύθερη ζωή δεν είχε μόνο θετικές πλευρές για την Κάμπους. Από τη μία πλευρά βίωσε πολλή συμπάθεια και πραγματικό ενδιαφέρον για την τύχη της, από την άλλη δέχθηκε επίσης επιθέσεις και φθόνο. Ειδικά στο διαδίκτυο, οι άνθρωποι την κατηγορούσαν ότι είναι διψασμένη για προβολή και δημοσιότητα και άπληστη για χρήματα. „Φαίνεται ότι πολώνω τους ανθρώπους” λέει. Αυτήν την εποχή γράφει βιβλία και σχεδιάζει μια συλλογή κοσμημάτων. Και έχει φιλοδοξίες να κάνει καλό. „Πάντα ήθελα να κάνω φιλανθρωπικό έργο” φέρνοντας ως παράδειγμα τη χρηματοδότηση κατασκευής ενός παιδικού νοσοκομείου στη Σρι Λάνκα. Η υπόθεση της απαγωγής της θεωρείται ως η μεγαλύτερη στέρηση της ελευθερίας ενός παιδιού χωρίς θάνατο στην Ευρώπη. Απήχθη όταν ήταν10 ετών και δραπέτευσε στα 18 της.

Σοβαρές παραλείψεις των ανακριτικών αρχών

Στο μεσοδιάστημα, η Κάμπους έπρεπε να ζει στο μπουντρούμι της και να ελπίζει πάντα ότι ο βασανιστής της θα της έδινε να φάει και να πιει. Όταν μπήκε στην εφηβεία, ο Πρίκλοπιλ την αλυσόδενε με χειροπέδες και την κακοποιούσε σεξουαλικά. Αργότερα της άφησε μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας. Η Κάμπους ανέλαβε την καθαριότητα, καθήκοντα στην κουζίνα και πήγαινε στους άλλους ορόφους του σπιτιού. „Τα βίαια ξεσπάσματα του Πρίκλοπιλ ήταν τρομερά”, γράφει στο ημερολόγιό της. „Αρκετές φορές με χτυπούσε, είχα μαύρους μώλωπες κάτω από τις ωμοπλάτες μου και κατά μήκος της σπονδυλικής μου στήλης”. Τον Φεβρουάριο του 2006, η κοπέλα έγινε 18 χρονών. Τους επόμενους μήνες ο βιαστής της τήν άφηνε να πηγαίνει στον κήπο, στο φούρνο, στο κατάστημα με οικοδομικά υλικά. Σύμφωνα με την ίδια, ο Πρίκλοπιλ την είχε απειλήσει ότι θα την σκότωνε, αν δραπέτευε. Αλλά τελικά τόλμησε να το κάνει. Και οι γείτονες, η αστυνομία, ο γύρω κόσμος τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια; Μετά το αίσιο τέλος για την Κάμπους γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι αρχές δεν εργάστηκαν με επιμέλεια για την απελευθέρωση της κοπέλας. Παρέβλεψαν σημαντικά στοιχεία ή δεν τα εξέτασαν προσεκτικά.

Μάρτυρες κατέθεσαν ότι είδαν την Κάμπους να σύρεται μέσα σε ένα λευκό φορτηγάκι. Αλλά λίγο αργότερα, έγινε έλεγχος σε αυτό το φορτηγάκι χωρίς να βρεθούν ύποπτα στοιχεία. Κάποιος αστυνομικός που γνώριζε κάπως τον Πρίκλοπιλ, τον περιέγραψε ως μονόχνοτο τύπο με σεξουαλικές διαστροφές στα παιδιά. Αλλά τί περίεργο. Ένας αστυνομικός δίνει το προφίλ του δράστη, αλλά η πληροφορία “πνίγεται” μέσα στην προχειρότητα. Η κοπέλα θα μπορούσε να είχε απελευθερωθεί μόλις 6 εβδομάδες μετά την απαγωγή της. Εξεταστική επιτροπή που συστάθηκε αργότερα υπό τον επικεφαλής της Γερμανικής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Εγκληματικότητας Γιεργκ Τσίρκε κατήγγειλε, όπως κι άλλες επιτροπές, λάθη των ανακριτικών αρχών.  Αλλά η Νατάσα κοιτά μπροστά. ΄Έχει γεμίσει τις αποθήκες ενέργειάς της και πάλι και λέει ότι περνά πολύ χρόνο στη φύση αλλά και με το άλογό της. Θέλει ακόμη να ασχοληθεί περισσότερο με τον αθλητισμό.  “Έχω θετική διάθεση, είμαι όλο αισιοδοξία”.

Ματίας Ρέντερ/DPA

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου/DW