Η δυσάρεστη πραγματικότητα για τον COVID στην Ελλάδα

Λέξεις: Γιώργος Παππάς, γιατρός

Ημερολόγιο κορωνοϊού, 10 Αυγούστου 2022: Θάνατοι ΜΕ SARS-CoV-2 και θάνατοι ΑΠΟ SARS-CoV-2, ή “η δυσάρεστη πραγματικότητα θα παραμείνει άσχημη, όσο κι αν την εξωραΐσεις”.

1. Προηγήθηκε η ανακοίνωση από τον Υπουργό Υγείας ότι θα αλλάξει ο τρόπος καταγραφής των θανάτων επειδή αυτό φταίει που έχουμε σταθερά καθημερινά, το αντίστοιχο ενός λεωφορείου των ΚΑΠΗ στο γκρεμό. Ακολούθησε σήμερα και αναπαράγεται ευρύτατα, το άρθρο της Καθημερινής με τον εντυπωσιακό τίτλο “47,6% των θανάτων ήταν άσχετοι με τον ιό, αλλά καταγράφηκαν ως θάνατοι από τον ιό”. Βασίζεται δε σε μια μελέτη που έχει παρουσιαστεί εδώ και τρεις μήνες στο Πανελλήνιο Συνέδριο Λοιμώξεων, σε περιληπτική μορφή (είναι η ΕΑ15 στον αντίστοιχο τόμο του συνεδρίου- https://www.loimoxeis.gr/…/2022-05-06-EEL_21o_Synedrio… ) . Όπου για 126 ασθενείς των πρώτων 3 1/2 μηνών του 2022, διερευνήθηκε η αιτία θανάτου, και βρέθηκε ότι οι 60 πέθαναν από άλλα αίτια, άσχετα με τον ιό, και απλά έτυχε να έχουν κολλήσει, ενώ 41 πέθαναν αποκλειστικά από τον ιό και 25 πέθαναν από τον ιό και κάτι άλλο. Αυτό έχουμε, δεν έχουμε ακόμη μελέτη ή προδημοσίευση, περίληψη μόνο.

2. Σχολιάζει μάλιστα στο άρθρο της Καθημερινής εις εκ των συγγραφέων, μέλος της επιτροπής ειδικών (και επιστήμονας που κατά τα άλλα εκτιμώ και έχω την οικειότητα να του απευθυνθώ στον ενικό), ότι “η Δανία είπε κι αυτή ότι ήταν άσχετο το 45% των θανάτων το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2022”. Ναι, αλλά η Δανία συνεχίζει να παρουσιάζει στοιχεία, δεν την έφερα εγώ ως παράδειγμα. Να πάμε να δούμε τα νέα στοιχεία της Δανίας λοιπόν όπως παρουσιάζονται στις εβδομαδιαίες εκθέσεις της; Οι θάνατοι ΜΕ SARS-CoV-2 ήταν μόνο το 17,3% των συνολικών την τελευταία εβδομάδα στην Δανία. Άλλο 17%, άλλο 47%, συμφωνούμε; Και αν πάμε συνολικά στις 13 τελευταίες εβδομάδες, που έχει πινακάκι, οι θάνατοι ΜΕ τον ιό ήταν το 21,5% των συνολικών. Άλλο 21,5%, άλλο 47% νομίζω. Έχει αλλάξει από μηνών αυτό το στατιστικό της Δανίας, και είναι δημόσιο ( https://files.ssi.dk/…/ugentlige-tendenser-covid19…).

3. Να δούμε και άλλες χώρες τι στατιστικά δίνουν, από αυτές που δίνουν αναλυτικά; Πάρτε την Αυστραλία (https://www.abs.gov.au/…/covid-19-mortality-australia...), δείτε τι ποσοστό των θανάτων που ήταν ΑΠΟ τον ιό εκεί: 85,9% των καταγεγραμμένων. Και θα μου πεις, γιατί να εμπιστευτείς τα στατιστικά της Δανίας ή της Αυστραλίας και όχι τα ελληνικά; Επειδή ΔΕΝ έχω ελληνικά, έχω μόνο μία περίληψη επί του παρόντος, για 126 θανάτους από τους χιλιάδες καταγεγραμμένους εντός του 2022. Από την άλλη έχω μια χώρα που από την αρχή μελέτησε το φαινόμενο “με ή από”, και μια χώρα που δίνει αναλυτικά στοιχεία για συν-νοσηρότητες και όχι μόνο. Με τον μέσο όρο της Δανίας, οι αντίστοιχοι ελληνικοί θάνατοι είναι 35 την ημέρα, 246 την εβδομαδα. Δεν είναι εντελώς γεμάτο το λέωφορείο που πέφτει στο γκρεμό.

4. Ακόμη όμως κι αν ήταν πραγματικό αυτό το 47%, σε τι αριθμό θανάτων θα αναλογούσε; Στους μισούς από τους 314 της εβδομάδας που ανακοινώθηκαν χτες (και που στην πραγματικότητα είναι 345) ; Πάμε στους 157 εβδομαδιαίους πραγματικούς σύμφωνα με την πολιτεία, ΑΠΟ τον ιό. Πώς εξηγείται η τεράστια διαφορά από τις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Αν πάμε στα επίσημα στατιστικά του ECDC, το πλέον πρόσφατο situation update (https://www.ecdc.europa.eu/en/covid-19/country-overviews) και κόψουμε στο μισό το ελληνικό ποσοστό θανάτων, πάλι τεράστιο θα είναι, δεν θα είμαστε μακράν πρώτοι στην Ευρώπη όπως τώρα αλλά τέταρτοι, σε κόντρα με Κροάτες, Ιταλούς και Μαλτέζους. Αυτό το εκτιμούμε κάπως; Υπάρχει λόγος που πεθαίνουν περισσότεροι στην Ελλάδα, όσο κι αν το μακιγιάρουμε; Ψάχνουμε τους λόγους;

5. Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι; Πρώτον η χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη. Στους άνω των 60 ετών, τα στοιχεία του ECDC δίνουν κάλυψη 78,4% με 3η δόση στην Ελλάδα, πολύ μακριά π.χ. από το 96,3% της Δανίας, το 92,1% του Βελγίου που κάποτε είχαμε του κλώτσου και του μπάτσου, μακριά από το 90%+ πολλών άλλων χωρών. Κάναμε κάτι για να ενισχύσουμε την εμβολιαστική κάλυψη αυτών των ηλικιών, των περισσότερο ευάλωτων; Ή πάει αυτό, τους αφήσαμε τους ανεμβολίαστους βορά στους επαγγελματίες παραπληροφορητές θρησκευτικού, πολιτικού, ή απλά αριβίστικου υποβάθρου; Εδώ θα μου πεις έχουν αρχίσει να προσεγγίζουν πλείστοι όσοι πολιτικοί την μαχητική μειοψηφία αυτού του κοινού, νομίζοντας ότι θα συλλέξουν ψήφους.

6. Δεύτερον: η ποιότητα της νοσηλείας. Έχεις τόσο μεγάλη διασπορά στα νοσοκομεία που μπαίνει ο άλλος για το χρόνιό του πρόβλημα και κολλάει και τον ιό; Και το έχεις τόσον καιρό, το γνωρίζεις τόσον καιρό και δεν κάνεις κάτι; Ή έχει γίνει κάτι; Ποιο είναι αυτό; Έχουμε ποσοτικά ελλείμματα; Έχουμε ποιοτικά ελλείμματα; Το πρώτο είναι εύκολα διορθώσιμο, ή όφειλε να είναι. Το δεύτερο είναι μακροπρόθεσμα διορθώσιμο, αλλά κάποτε πρέπει να ξεκινήσει, κι ας μην ξεκινάει ποτέ επειδή η λέξη αξιολόγηση παραμένει μιαρή στο μυαλό κάποιων. Θα τολμήσουμε ποτέ να τα συζητήσουμε αυτά με δεδομένα; Θα παρουσιάσουμε δεδομένα; Θα πολεμήσουμε την δυσάρεστη πραγματικότητα ή θα την εξωραΐσουμε απλά; Δεν είναι θέμα κομματικό προφανώς (ειδικά όταν η αντιπολίτευση “διαπρέπει” με την παράβαση, σε ανώτατο επίπεδο, κανόνων δημόσιας υγείας και με την ανοχή της συνεχιζόμενης υπονόμευσης των εμβολίων από στελέχη της). Είναι θέμα απόφασης, του “να κολλήσουν όσοι το δυνατόν περισσότεροι τώρα, μήπως και αποκτήσουμε ανοσία κοινότητας το φθινόπωρο, αν δεν μας κάνει κάποια έκπληξη και ο ιός”. Κι αυτό είναι, συγγνώμη, δυσγονική (για να τελειώνουμε και με το άστοχο αντιδάνειο της “ευγονικής”).

7. Λέει ο Ορχάν Παμούκ σε κάποιο σημείο στο εκπληκτικό πρόσφατο βιβλίο του “Νύχτες Πανούκλας” (για μια επιδημία πανούκλας σε ένα φανταστικό νησί του Αιγαίου το 1901): “με άλλα λόγια, κανείς στο νησί δεν ήξερε πόσοι πέθαιναν κάθε μέρα. Ούτε η διοίκηση ήθελε να ξέρει”. Αυτό. Εγκλήματα του Μέλλοντος, όπως ο τίτλος της ταινίας της εικόνας.