Η Σοφία Φιλιππίδου κατακεραυνώνει το Υπουργείο Πολιτισμού

Η Σοφία Φιλιππίδου συντάσσει νέα επιστολή με αποδέκτες τους Λ. Μενδώνη, Ν. Γιατρομανωλάκη και τους αρμόδιους της επιτροπής επιχορηγήσεων και μέσω αυτής κατακεραυνώνει ουσιαστικά το υπουργείο Πολιτισμού.

Αφορμή το γεγονός ότι η εταιρεία της «Τ3χνη» και η πρότασή της με τίτλο «Υβόννη Πριγκίπισσα της Βουργουνδίας» του Β. Γκόμπροβιτς δεν περιλαμβάνεται στην λίστα των επιχορηγήσεων για το έτος 2022/23.

Παρακάτω ολόκληρη η επιστολή της Σοφίας Φιλιππίδου:

«Αξιότιμοι κ. Λ. Μενδώνη και κ. Ν. Γιατρομανωλάκη,

Κυρίες και κύριοι της επιτροπής επιχορηγήσεων του Υπουργείου, είδα πως η εταιρεία μου «Τ3χνη» και η πρόταση μου «Υβόννη Πριγκίπισσα της Βουργουνδίας» του Β. Γκόμπροβιτς, δεν περιλαμβάνεται στην λίστα των επιχορηγήσεων για το έτος 2022/23. Μπράβο σας μπορείτε να χαίρεστε, αφού με γελοιοποιήσατε και με ταπεινώσατε ακόμα μια φορά. Διότι στο μικρό κείμενο-κλισέ που μου στείλατε πέρσι τον Αύγουστο, λέγατε εν συντομία, πως εκτιμάτε εμένα και το σχήμα μου, αναγνωρίζετε την δουλειά μου, αλλά η πρόταση μου δεν ήταν αναπτυγμένη σωστά… και ακόμη ό,τι δεν διακρίνατε το καλλιτεχνικό μου όραμα! Θα έπρεπε βέβαια να γνωρίζετε το όραμα μου από το έργο μου και την ζωή μου, αλλά και πάλι δεν είστε υποχρεωμένοι αφού τα λεφτά από τα κρατικά κονδύλια -ως γνωστόν- δεν μοιράζονται απαραίτητα με αξιοκρατικά κριτήρια. Εγώ πάντως διάβασα τα βιογραφικά σας, μιας και είστε όλοι καινούργιοι της επιτροπής (αλήθεια πότε άραγε άλλαξε η επιτροπή δεν μας είπατε, να ξέρουμε) και έχω να πω, πως θαύμασα το εύρος των σπουδών, των πτυχίων και των γνώσεων σας (απορώ τι κάθεστε εδώ με εμάς τους ντόπιους ιθαγενείς και δεν πάτε να διδάξετε στα πανεπιστήμια του εξωτερικού) Όσο και να θέλετε λοιπόν να με προσβάλετε και να μου δείξετε το απροσπέλαστο τάχα του Υπουργείου «σας» …όσο και να υψώνετε τείχη με λαγούμια για τους «δικούς σας», να ξέρετε πως αν ζούμε του χρόνου και εσείς και εγώ (χτύπα ξύλο), θα με βρείτε μπροστά σας με νέα πρόταση. Για σήμερα δημοσιεύω εδώ την ανάπτυξη του ταπεινού μου «οράματος» για την παράσταση (όπως περιλαμβάνετε στην πρόταση μου) για κάθε ενδιαφερόμενο. ΥΣ κι επειδή τα δικά μου και τα δικά σας μέσα στην παγκόσμια κρίση, τον παγκόσμιο πόλεμο και την απεραντοσύνη του σύμπαντος είναι μικρά κι ασήμαντα…θα σας σας πω (για να μη σκάσω) πάλι το περσινό (που δεν σας πιάνει) Πρέπει να ντρέπεστε! Και τώρα να και το όραμα! «Οραματιζόμαστε μια σύγχρονη παράσταση ανεβασμένη με πίστη στο έργο και αγάπη στον συγγραφέα, ο οποίος στο έργο του η ΔΙΑΘΗΚΗ γράφει: Η βωβή, φοβισμένη παρουσία των αναρίθμητων ελαττωμάτων της Υβόννης αποκαλύπτει στον καθένα τις δικές του ατέλειες, τις δικές του διαστροφές, την δική του βρομιά. Η αυλή δεν αργεί να γίνει ένα εκκολαπτήριο τεράτων και κάθε τέρας ονειρεύεται να σκοτώσει την Υβόννη! Τελικά η αυλή κινεί όλη της την μεγαλοπρέπεια, την ανωτερότητα και την λάμψη της και με υψηλοφροσύνη την δολοφονεί». Η Υβόννη κατά τον ίδιο κατάγεται περισσότερο από την βιολογία παρά την κοινωνιολογία και κατάγεται από κείνη την περιοχή μέσα του, όπου υφίσταται τις επιθέσεις της απεριόριστης αναρχίας της Μορφής, της ανθρώπινης μορφής, της διάλυσης και του εκτραχηλισμού της «Άρα η Υβόννη βρισκόταν πάντα μέσα μου…κι εγώ μέσα της» λέει ο ίδιος. Επιθυμία μας είναι να δημιουργήσουμε μια παράσταση που να ανατρέπει τις μορφές του συρμού και να δυναμιτίσουμε την θεωρία, που δεν μας οδηγεί πουθενά. Θέλουμε στο έργο μας να λάμψει η οξύνοια και το χιούμορ του συγγραφέα και να κινηθούμε και μείς όπως και εκείνος με εμπιστοσύνη στην διαίσθηση μας. Θα επιδιώξουμε να εξάψουμε το ενδιαφέρον του θεατή, να τον αιφνιδιάσουμε, να τον καταπλήξουμε, όχι μόνο με τις εσκεμμένα παραδοξολογικές και προκλητικές σκηνές του έργου, αλλά περισσότερο μέσω της αυτοπεποίθησης μας: ότι εμείς, ακόμη και στις χειρότερες μας στιγμές, δεν εγκαταλείψαμε το πάθος για δημιουργία, είχαμε άσβεστη αγάπη για ζωή, δίψα για παιχνίδι και χαρά και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στο έργο μας. Σκηνοθετικά θα κινηθούμε στο δύσκολο χώρο της παρωδίας που σχοινοβατεί στο τεντωμένο σχοινί της κωμωδίας και της τραγωδίας. Θα επιδιώξουμε να δώσουμε στην Μορφή (εδώ την μορφή της παράστασης) τα χαρακτηριστικά που της προσδίδει ο Γκόμπροβιτς «και φοβάμαι την Μορφή σαν να ήταν άγριο θηρίο» λέει ο ίδιος στην Διαθήκη του. Κατά τον ίδιο η Μορφή διακατέχεται από δημιουργική μανία, είναι γεμάτη ιδιοτροπίες και διαστροφές, ιζήματα και διαλύματα ζεύγματα και διαζεύγματα δεν είναι σκέτος φορμαλισμός όπως τον γνωρίσαμε μέσα από μεταμοντέρνες παραστάσεις όπου παραμερίζεται ο παράγοντας άνθρωπος. Στον Γκόμπροβιτς η Μορφή εξισορροπείται από ανθρωπισμό, δηλαδή από το ανθρώπινο στοιχείο, από τον ανθρώπινο πόνο, την ποίηση το πάθος, την υψηλή τέχνη. Το έργο του είναι καινούργιο, πρωτότυπο άφθαρτο. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως είναι ένας γελωτοποιός, ακροβάτης προβοκάτορας «εγώ είμαι τσίρκο, λυρισμός, ποίηση, τρόμος, καβγάς, παιχνίδια τι άλλο θέλετε;» . Ο Γκόμπροβιτς υπάρχει και ζει μέσα στο έργο του: Διάφοροι πιθανοί εαυτοί, πτυχές που μπορούσε να ενσαρκώσει μόνο μέσα από το όνειρο της θεατρικής δημιουργίας, απραγματοποίητες μορφές του εαυτού του, μια ανάγκη υπαρξιακού αυτοπροσδιορισμού. Στην Υβόννη πχ. ερεύνησε την δική του ικανότητα για αναισθησία. Κατά την διάρκεια της τριακονταετούς εξορίας του από τον εργασιακό κόσμο του θέατρου δημιούργησε με την φαντασία του μια μοναδική μονοπρόσωπη εταιρεία ρεπερτορίου της οποίας το κοινό ήταν γενικά ο ίδιος. Με την ίδια λογική είναι δίκαιο να πούμε ότι σήμερα κάπου στον κόσμο ένας από τους εαυτούς του εμφανίζεται σχεδόν πάντα στην σκηνή! Από την μεριά μας θέλουμε να διασκεδάσουμε το κοινό και δεν θα φοβηθούμε να κάνουμε όπως και εκείνος ισχυρίζεται «διπλές κωλοτούμπες» γι αυτό.»