Θεσσαλονίκη: η πόλη που ζεις με δική σου ευθύνη

Μια από τις πιο γνωστές και κεντρικές διασταυρώσεις της πόλης μας είναι η τομή των οδών Εγνατία με Αγίας Σοφίας. Για δεκαετίες αποτελεί σημείο συνάντησης και ορόσημο στην πόλη.

Από τον Αύγουστο του 2006 βρίσκεται υπό κατάληψη από το εργοτάξιο του Μετρό. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει αμέτρητες τροποποιήσεις του οδοστρώματος και των πεζοδρομίων.

Οι τελευταίες εξελίξεις είναι οι καλύτερες. Αν και το εργοτάξιο έχει μπει τους τελευταίους μήνες σε μια σειρά όλα τα άλλα έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Τα πεζοδρόμια έχουν μετατραπεί σε πάρκινγκ για ΙΧ, φορτηγά και κανιβάλους. Η Δημοτική Αστυνομία περνάει σπανιότατα και η διοίκηση του δήμου καμαρώνει για τις 10.000 κλήσεις που κόβει κάθε μήνα σε μια πόλη με 20.000 παράνομες σταθμεύσεις την ημέρα.

Οι τεχνικές υπηρεσίες του δήμου δεν έχουν τοποθετήσει αποτρεπτικά στάθμευσης πουθενά. Οι προσωρινές ράμπες αναπήρων είναι σε άθλια κατάσταση. Οι διαγραμμίσεις είναι ξεθωριασμένες και οι διαβάσεις έχουν τις γνωστές θεσσαλονικιώτικες λακκούβες.

Οι ταχύτητες που αναπτύσσουν οι οδηγοί στο σημείο είναι μεγάλες και πολύ συχνά γίνονται επιτόπου αναστροφές και παράνομες στροφές.

Τους τελευταίους μήνες έχουμε και το περίεργο φαινόμενο να χαλάνε οι σηματοδότες ανά δεκαπενθήμερο και να παραμένουν για δυο τρεις μέρες εκτός λειτουργίας. Η ευθύνη συντήρησης και λειτουργίας βαραίνει την Περιφέρεια.

Όταν οι σηματοδότες σβήνουν γίνονται άπειρες κλήσεις προς την τροχαία από κατοίκους, καταστηματάρχες και από τους εργαζόμενους στο εργοτάξιο του Μετρό προς την τροχαία η οποία φυσικά έχει άλλες πιο σοβαρές δουλειές να κάνει.

Χθες στις πέντε η ώρα το απόγευμα είχαμε ένα θλιβερό γεγονός. Μία κοπέλα παρασύρθηκε από διερχόμενο όχημα στη διάβαση ενώ οι σηματοδότες ήταν και πάλι εκτός λειτουργίας. Φθάνοντας στο σημείο λίγα λεπτά μετά είδα τους τραυματιοφορείς να την μεταφέρουν αιμόφυρτη στο ασθενοφόρο. Στο σημείο βρισκόταν ένα όχημα του ΟΑΣΘ.

Το πατρικό μου βρίσκεται ακριβώς απέναντι και έτσι καθημερινά διασχίζω το συγκεκριμένο σημείο.

Με το κείμενο αυτό θέλω να ευχαριστήσω το Δήμο Θεσσαλονίκης, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και την Τροχαία που με κάνουν να εκτιμώ το δώρο της ζωής, η οποία είναι εύκολο να χαθεί στο συγκεκριμένο σημείο από την αδιαφορία τους.