Το τέλος μιας μοναδικής εποχής

     Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια γεωπολιτική μοναδικότητα, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, αποτελεί το τέλος αυτής της μοναδικότητας. Για πάνω από 1.500 χρόνια η Ανατολή, και με αυτόν τον όρο θα αναφερόμαστε στην Ινδία και την Κίνα, αποτελούσε αθροιστικά περίπου το 50% του παγκόσμιου πλούτου. Συγκεκριμένα, αναλύοντας τα ποσοστά του παγκόσμιου Α.Ε.Π, από το έτος 1 μ. Χ έως και το έτος 1820 το ποσοστιαίο άθροισμα επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π της Κίνας και της Ινδίας κυμαίνεται από 46,8 έως 57,4%. Αυτή η κατάσταση αποτελεί μια παγκόσμια σταθερά. Αίτιά της είναι ο μεγάλος πληθυσμός αυτών των κρατών, η έντονη εμπορική τους δραστηριότητα σε τομείς που είχαν ζήτηση στις δυτικές κοινωνίες (όπως οι πολύτιμοι λίθοι, τα μπαχαρικά, η πορσελάνη, το μετάξι και το τσάι) καθώς και το γεγονός ότι η Κίνα μπορούσε να εξυπηρετεί μόνη της όλες τις παραγωγικές της ανάγκες.

Με την επικράτηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στην Δύση αρχίζει σταδιακά η ανατροπή αυτής της σταθεράς. Η βιομηχανική επανάσταση που γιγαντώνει τις εμπορικές δραστηριότητες και η δυτική αποικιοκρατία που εξαπλώνεται, σταδιακά φέρνουν το επίκεντρο του κόσμου στην Δύση. Από το 1870 και μετά λοιπόν, ο δυτικός κόσμος, και με αυτό εννοούμε την Μεγάλη Βρετανία, την Γαλλία, την Γερμανία και τις Η.Π.Α, ξεπερνάει τον ασιατικό. Συγκεκριμένα, το 1870 η Ινδία έχει το 12 % του παγκόσμιου Α.Ε.Π και η Κίνα το 17,1 % (αθροιστικά 29,1 %). Από την άλλη, Μ. Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία έχουν αθροιστικά το 22 % και οι Η.Π.Α το 8,9 %. Βλέπουμε λοιπόν ότι σταδιακά αλλάζει το κέντρο του παγκόσμιου πλούτου. Μεταπολεμικά, υπό το βάρος των δύο Παγκόσμιων Πολέμων, η Ευρώπη χάνει την πρωτοκαθεδρία και οι Η.Π.Α μετατρέπονται σε μητρόπολη του καπιταλισμού ( 1950: Η.Π.Α: 27,3 %, Ινδία: 4,2 %, Κίνα: 4,6 %, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία: 15,6 %). Από το 1980 ξεκινάει αργά αλλά σταθερά η συρρίκνωση του δυτικού κόσμου. Από το 2008 και  έπειτα η Ασία, κυρίως με την πρωτοκαθεδρία της Κίνας, φτάνει την Δύση και σήμερα πλέον την ξεπερνάει. Ζούμε έτσι την αποκατάσταση της παγκόσμια σταθεράς, που είναι η κυριαρχία της Ασίας στο παγκόσμιο σύστημα ισχύος. Η παρέκκλιση από αυτήν την σταθερά κράτησε περίπου 150 χρόνια και οφείλεται στην ραγδαία ανάπτυξη που έδωσε στην Δύση η αποικιοκρατία και η βιομηχανική επανάσταση.

Που οφείλεται η ραγδαία άνοδος της Ασίας, με πρωτεργάτη την Κίνα όμως; Αρχικά στον τεράστιο πληθυσμό της Κίνας. Οι μεγάλοι αριθμοί σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της αποδοτικότητας του εργατικού της δυναμικού δίνουν μεγάλη ώθηση στην κινεζική οικονομία. Η παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με την χρήση των δημόσιων εσόδων από την άλλη συμβάλλουν στην σταδιακή μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Τέλος, μεγάλο προτέρημα της κινεζικής οικονομίας είναι η έμφασή της στην βιομηχανική παραγωγή. Από το 1996 και έπειτα η Κίνα είναι πρώτη στην παραγωγή χάλυβα και, πέραν τούτου, σημειώνει μια ετήσια αύξηση της παραγωγής άνθρακα της τάξης του 5-6 %. Αυτή η παραγωγική ανάπτυξη μετατρέπει την Κίνα σε εμπορική και στρατιωτική (δυνητικά) υπερδύναμη και της προσφέρει μια ενεργειακή επάρκεια.  Αυτοί είναι κάποιοι από τους βασικούς παράγοντες που μας οδηγούν στην αποκατάσταση της ιστορικής, δυτικής “ανωμαλίας”.

Πηγή: https://infogram.com/share-of-world-gdp-throughout-history-1gjk92e6yjwqm16