Η βυζαντινή καρδιά της πόλης

Άραγε πόσες φορές μπορεί να χάσει την ταυτότητά της μια πόλη, χωρίς να θεωρηθεί στο τέλος η ίδια α- μνήμων α- γνώμων και α- νόητη;

Κάποτε, λέει, μια πόλη καταστρεφόταν. Πλημμύρισε από μεγάλη νεροποντή κι ο πιστός ανέβηκε επάνω στο καμπαναριό περιμένοντας την σωτηρία από τον Θεό. Σε βάρκες πλέοντας οι διασωθέντες τον καλούσαν να πηδήξει σε μια από αυτές, να σωθεί επιτέλους κι αυτός αλλά επέμενε, λοιδορώντας τους, «πάτε εσείς, εμένα θα με σώσει ο Θεός». Εν τέλει πέρασαν μια, δυο, τρεις βάρκες, ανέβηκε ψηλά το νερό της πλημμύρας και, φυσικά, ξεπέρασε το καμπαναριό και ο …άπιστος στις ευκαιρίες πιστός, πριν πνιγεί, εγκάλεσε τον Κύριο που επεκαλείτο, για την έλλειψη ανταπόκρισης στην πίστη του.

Κάπως έτσι, συμπεριφέρεται η Θεσσαλονίκη εδώ και τουλάχιστον …100 χρόνια. Νομίζει ο …Θεός θα την σώσει. Γενικώς και ίσως ειδικότερα, λόγω πολλών βυζαντινών καμπαναριών. Έστω, εκκλησιών. Όταν πρόκειται να αυτό- διασωθούμε, πελαγώνουμε, διασπαζόμαστε, αδιαφορούμε, αυτοκαταστρεφόμαστε περισσότερο. Κι όταν αυτοκαταστραφούμε, μετά μας φταίνε οι άλλοι…

Δεν κομίζω «γλαύκα ες Αθήνας», S.O.S.κομίζω, προφανώς προς κάθε συμπολίτη της … «Συμβασιλεύουσας» αλλά και προς Αθήνας, προς κεντρική κυβέρνηση, προς ΚΑΣ, προς συμπολίτες του κόσμου, εν ονόματι της βαθιάς ανησυχίας όσων γνωρίζουν και της ακόμη βαθύτερης άγνοιας όσων, μη γνωρίζοντας, θα αποδεχτούν σιωπηλά και αδιάφορα αυτό το «έγκλημα», όπως έγραψε η Χρύσα Νάνου, απέναντι στην βυζαντινή καρδιά της Θεσσαλονίκης.

Παραθέτω αποσπάσματα. Παρακαλώ, ας τα διαβάσουμε πολλές φορές, να τα μάθουμε απ’ έξω να τα λέμε απλά και εύκολα σε πρώτη ευκαιρία. ” Να δουν τα ευρήματα, ανεξάρτητα με την μελλοντική τύχη τους, τώρα, όλοι οι Θεσσαλονικείς. Να δοθούν σε δημόσια θέα ώστε να αντιληφθούν όλοι με τα μάτια τους για τι ανεκτίμητους αρχαιολογικούς θησαυρούς μιλάμε” Πολυξένη Αδάμ- Βελένη, αρχαιολόγος, Διευθύντρια Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. (απόσπασμα από συνέντευξη που παραχώρησε στον 958fm, εκπομπή «Τεχνηέντως, 14/2/2013.). «Η Θεσσαλονίκη έχει έναν μοναδικό ρόλο στην Ευρώπη. Είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πόλη – ζωντανός κρίκος που συνδέει την σύγχρονη Ευρώπη με το βυζαντινό παρελθόν της Ιστορίας της, που είναι κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Και τα ευρήματα στον σταθμό Μετρό στη Βενιζέλου είναι τα σημαντικότερα τεκμήρια της βυζαντινής ευρωπαϊκής Ιστορίας. Αυτόν τον χαρακτήρα της πόλης μας, αυτήν της την κληρονομία πολλαπλά αξιοποιήσιμη (πολιτιστικά, ιστορικά, πολιτικά, τουριστικά) στο παρόν και στο μέλλον δεν πρέπει να την υποτιμήσουμε πόσω μάλλον να την καταστρέψουμε.» ( Από συνέντευξη του Πάολο Οντορίκο, Διευθυντή Σπουδών στην Σχολή Ανώτατων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες των Παρισίων και ιδρυτή του Κέντρου Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Νοτιοανατολικών Ευρωπαϊκών Σπουδών στον 958 στην Αναστασία Γρηγοριάδου, 15/2/2013.)

Έγραφα σε παλαιότερες δημοσιεύσεις ότι η Ελλάδα μικραίνει, έστω δείχνει να το αποδέχεται υπό τις παρούσες συνθήκες. Και ζει και μια ταπείνωση. Έλεγα ότι την φτώχεια και το άδικο το αντέχεις, το πολεμάς, την ταπείνωση δεν αντέχεις. Μα έχει και η ταπείνωση τα όριά της. Δεν θα αποξηλώσουμε εντελώς κάθε κομμάτι πολιτισμού, επειδή λεφτά δεν έχουμε, επειδή λίγο κουραστήκαμε…

Υ.Γ.1 Πού είναι τα μεγάλα πανελλήνιας εμβέλειας τηλεοπτικά ΜΜΕ; Ακόμη και τα δημόσια της ΕΡΤ σε αυτή την ιστορία;;;

Υ.Γ.2 Από Δευτέρα, είναι καλό να περιμένουμε και να επιμένουμε, ένας, μα έστω ένας, βουλευτής Θεσσαλονίκης να κάνει επερώτηση στη Βουλή για την εύρεση στη Θεσσαλονίκη της “Βυζαντινής Καρδιάς” της πόλης. Επίσης να αναμένουμε, λεπτό προς λεπτό, μια ανακοίνωση από τους – έστω 20; 30; – πλούσιους αυτής της πόλης, μπας και πάρουν θέση και δώσουν χρήματα για την επί τόπου διατήρηση και ανάδειξη. Πέρα από την συλλογή υπογραφών και την σύναξη για διαμαρτυρία πολλών συμπολιτών. Χορηγοί, εθνικοί Ευεργέτες, υπήρξαν πάντα… Στο κάτω- κάτω η υστεροφημία και το όνομα στην ιστορία έτσι κατακτιέται. Αλλιώς… πολλοί έχουν και ωραία σπίτια και μετοχές και οφσορ και κότερα… Αλλά θα τους τα σκεπάσουν με χώματα οι επόμενοι πολιτισμοί… (Γκέγκε;; με ρωτούσε ο πατέρας μου, όταν ήθελε βαθιά να καταλάβω κάτι…)