Travel blogger: Όταν το επάγγελμα σου μπορεί να φέρει την ευτυχία

Όταν συναντηθήκαμε, είχε μόλις παραιτηθεί από τη δουλειά της για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το travel blogging. Μέχρι να γράψω αυτή τη συνέντευξη (ναι, άργησα λίγο), ταξίδεψε σε Αίγυπτο-Τοσκάνη-Μιλάνο-Λέσβο-Σπέτσες-Μύκονο-Σαντορίνη-Μετέωρα-Βουδαπέστη, ετοιμάζεται να κάνει τον Σεπτέμβριο το τρίτο της ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό ενώ έχει ήδη κλείσει τα εισιτήρια για Χριστούγεννα στο Πουέρτο Ρίκο. Η Μαρία Κόφου είναι ένα κορίτσι που ταξιδεύει και πληρώνεται. Kαι μας εξηγεί πώς τα κατάφερε!

Συνέντευξη: Άννα Ποδάρα, εισηγήτρια του σεμιναρίου «Ταξιδιωτική Δημοσιογραφία», στο εκπαιδευτικό κέντρο Seminarialand.

«Η πιο έντονη στιγμή της ζωής μου ήταν στη μέση της Μογγολικής Στέπας, δυο ημέρες στη μέση του πουθενά χωρίς σήμα στο κινητό και κάποιον δικό μου άνθρωπο κοντά. Θυμάμαι να ανοίγω την πόρτα του ger μου (νομάδικη σκηνή) και έξω να τρέχουν αμέριμνα άλογα. Εικόνα που δε μπορώ να βγάλω με τίποτα από το μυαλό μου.

Όταν ήμουν μικρή δεν ταξίδευα πολύ… Τα μόνα ταξίδια που κάναμε οικογενειακώς ήταν στη Κωνσταντινούπολη, τον τόπο καταγωγής του πατέρα μου. Ήθελα όμως πάντα να γράφω. Έτσι σπούδασα δημοσιογραφία. Το πόσο σημαντικό πράγμα είναι το ταξίδι το ανακάλυψα όταν πήγα να σπουδάσω με το πρόγραμμα Erasmus στην Ισπανία. Εκεί συνειδητοποίησα ότι ήθελα να ταξιδέψω πολύ, να γνωρίσω άλλους πολιτισμούς, ανθρώπους, μέρη, τοπία. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου στη Πάντειο, έφυγα για Ιταλία και μετά από λίγο καιρό ξεκίνησα να κάνω μεταπτυχιακό στο Μιλάνο με θέμα «Digital Media & Eπικοινωνία»

Train stories

«Στην Ιταλία, τον Αύγουστο του 2012, ξεκίνησα το blog μου tstories.gr, κυρίως για να διαβάζουν αυτά που γράφω οι φίλοι μου και οι γονείς μου που ήταν μακριά. Επειδή περνούσα πολλές ώρες στο τρένο, οι πρώτες μου ιστορίες ήταν όλες γύρω από αυτό. Οι σκέψεις ενός επιβάτη. Έγραφα για να περάσει η ώρα όταν ήμουν στο τρένο, όταν είχε καθυστέρηση ένα δρομολόγιο, κατέγραφα τις ιστορίες που άκουγα από τους διπλανούς μου κοκ.

Όταν γύρισα στην Ελλάδα, το 2013, ξεκίνησα να γράφω και για άλλα. Για τα ταξίδια που έκανα, για τις αποδράσεις μου… Είχα ξεκινήσει, βλέπεις , να δουλεύω στον πολύ απαιτητικό τομέα του digital marketing και εργαζόμουν άπειρες ώρες. Έπαιρνα όμως καλά λεφτά και έτσι όποτε μπορούσε δραπέτευα, ξόδευα όλα τα λεφτά μου στα ταξίδια! Έφευγα Παρασκευή βράδυ με Δευτέρα ξημερώματα ή έκανα μεγάλα ταξίδια δυο εβδομάδων (συγκέντρωνα τις άδειες μου ή έπαιρνα άνευ αποδοχών).

Ένας από τους προορισμούς που με εντυπωσίασαν ήταν τα νησιά San Blas: Νησάκια στην Καραϊβική που δεν είναι γνωστά στους τουρίστες. Τα πρώτα λεπτά που πλησίαζα με τη βάρκα σε ένα από τα νησάκια αυτά, στο οποίο θα διανυκτέρευα, θυμάμαι πως έβγαλα μια φωτογραφία απλώνοντας το χέρι μου γιατί σκέφτηκα πως δε θα με πίστευε κανείς ότι βρισκόμουν  κι εγώ μέσα σε αυτό το σκηνικό! Το ηλιοβασίλεμα και η ανατολή του ηλίου σε αυτόν τον καλά κρυμμένο παράδεισο ήταν για μένα από τις πιο δυνατές – και παράλληλα μοναχικές- στιγμές των ταξιδιών μου.»

Solo traveler

«Ξεκίνησα να ταξιδεύω μόνη, γιατί σπάνια θα συγχρονιζόμουν με την παρέα μου, είτε λόγω προγράμματος ή λόγω οικονομικών. Μου αρέσει να ταξιδεύω μόνη τώρα πια, γιατί κάνω το πρόγραμμα μου όπως μου αρέσει και έχω άπλετο χρόνο να γράφω και να σημειώνω τις σκέψεις μου. Στην Ελλάδα δεν είμαστε μαθημένοι στους solo travelers, είναι κάτι που μας φαίνεται περίεργο. Την πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνη μου, δεν σου κρύβω ότι κι εγώ φοβόμουν. Μην με κλέψουν, μην πάθω κάτι… Αισθανόμουν λίγο περίεργα. Ακόμα και όταν καθόμουν να φάω, ήθελα να έχω πάντα ένα βιβλίο δίπλα μου, από αμηχανία. Τώρα πια θα βγω μόνη μου, μέχρι και για ποτό. Θα κάτσω στο μπαρ, θα μιλήσω στο γκαρσόνι, θα πιάσω κουβέντα με τους διπλανούς μου. Όταν ταξιδεύεις μόνος σου χρειάζεται να αφεθείς, να αφήσεις τις ανασφάλειες σου στην άκρη και φυσικά να είσαι ανοικτός σε νέες γνωριμίες.

Ένα από τα ταξίδια που ήθελα να κάνω πολύ, λόγω και της αγάπης μου για τα τρένα, ήταν να διασχίσω την Ασία με τον Υπερσιβηρικό. Το έκανα για πρώτη φορά, τον Ιούλιο του 2015. Τα πρώτα λεπτά που βρέθηκε μόνη μου πάνω σε αυτό το τρένο δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Ένιωθα ευτυχισμένη και ταυτόχρονα αγχωμένη. Ένα μου πολύ μεγάλο όνειρο γινόταν πραγματικότητα. Θυμάμαι, είπα στον εαυτό μου “Αυτό το ταξίδι θα το διηγείσαι στα εγγόνια σου μια μέρα!».

Travel blogger

Τα δυο πρώτα χρόνια δεν είχα δείξει το blog μου πουθενά, απλά έγραφα σε αυτό. Όταν ένιωσα αυτοπεποίθηση, είδα ότι άρεσε, άρχισε κόσμος να με διαβάζει, αποφάσισα πλέον να το δημοσιοποιήσω, έφτιαξα τη σελίδα στο Facebook, το Instagram, άρχισα να κάνω δημόσιες σχέσεις κλπ. Πέρασαν τέσσερα χρόνια, μέχρι να πω ότι είδα διαφορά, στην αναγνωσιμότητα αλλά και στο κοινό μου στα social media. Πλέον αποφάσισα να αφήσω τη δουλειά μου στο digital marketing και να ασχοληθώ αποκλειστικά με το blogging. Τώρα πλέον το blog μου δεν περιλαμβάνει μόνο train stories αλλά και travel stories από όλα τα μέρη που έχω επισκεφτεί και στις πέντε ηπείρους και true stories, σχετικά με τις σκέψεις μου γύρω από το ταξίδι και τη φιλοσοφία του.

Τo travel blogging στην Ελλάδα είναι σε εμβρυακό στάδιο.

Είναι κρίμα η Ελλάδα, μια τόσο τουριστική χώρα να έχει travel bloggers μετρημένους στα δάχτυλα. Αυτό ξεκινάει τώρα σιγά σιγά, παράλληλα με την αυξανόμενη εξοικείωση μας με το ταξίδι. Οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να ταξιδεύουμε περισσότερο εκτός Ελλάδος.

Μαθαίνουμε σιγά σιγά να ταξιδεύουμε, δεν ξέραμε. Θεωρούσαμε ότι το ταξίδι στο εξωτερικό είναι πολυτέλεια. Ξενοδοχεία πολυτελή, ακριβά πακέτα… μέχρι τώρα έτσι είχε μάθει να ταξιδεύει ο Έλληνας. Δεν είναι έτσι. Εγώ ταξιδεύω σε περιόδους διαφορετικές από τις συνηθισμένες.

Αύγουστο αν κλείσεις νησί θα πληρώσεις πολύ περισσότερα από το να πας τριήμερο στο Μιλάνο. Πολλοί μου λένε, είναι το τριήμερο την 28^ης , ψάχνω να κλείσω κάτι τότε και είναι όλα ακριβά! Ναι, το καταλαβαίνω ότι το τριήμερο είναι τότε αλλά είναι δεδομένο ότι θα είναι πιο ακριβά. Αν έχεις μια μέρα άδεια, πάρτη και κανόνισε το δικό σου τριήμερο.

Για παράδειγμα πήγα Ρώμη μια εβδομάδα πριν του Αγίου Βαλεντίνου και οι τιμές είχαν τεράστια διαφορά, από επτά ημέρες μετά! Πήγα Χριστούγεννα στη Μάλτα και πλήρωσα το 1/3 από κάποιον που θα πάει καλοκαίρι. Πέρασα τέλεια και είχα και όλο το νησί στα πόδια μου.

Είναι και θέμα επιλογών… Εσύ που θα βγεις το Σαββατοκύριακο σε πέντε μαγαζιά, θα χαλάσεις όσα εγώ που θα πάω ένα Σαββατοκύριακο στο εξωτερικό. Πέρσι, στα γενέθλια μου πήρα τις κολλητές μου και τους είπα να τους κάνω τα εισιτήρια για Ρώμη. Επειδή ξέρω ότι αν πηγαίναμε κάπου έξω να της κεράσω, π.χ. στα μπουζούκια, θα πλήρωνα τουλάχιστον 30 ευρώ το άτομο. Βρήκα – εγκαίρως όμως- εισιτήρια για Ρώμη και τους λέω «πάμε, σας κάνω δώρο τα εισιτήρια!». Και μου βγήκε περίπου το ίδιο σε κόστος. Είναι και ο τρόπος που ζεις καθημερινά, οι προτεραιότητες που βάζεις.

Οι πιο νέοι έχουν βρει τον τρόπο να ταξιδέψουν και απλά θέλουν μια παρότρυνση. Είναι άλλη γενιά. Είμαστε στη γενιά του low cost το πιστεύω ακράδαντα αυτό.

Κάντο και συ!

Κάποιος που θέλει να ξεκινήσει το travel blogging πρέπει καταρχάς να ταξιδεύει αρκετά, (πάνω από δυο ταξίδια το χρόνο που κάνουν οι περισσότεροι) και να προσδιορίσει ακριβώς που θέλει να εστιάσει, ποιο θα είναι το κοινό του.  Άλλο το luxury travel, άλλο το backpacking, για παράδειγμα. Eγω κάνω οικονομικά ταξίδια, θα σου προτείνω low cost προορισμούς όπως η Μπαγκόνγκ, που έχει πολύ ακριβά εισιτήρια αλλά εκει είναι πάμφθηνα.

Επίσης, αν κάποιος θέλει να γίνει travel blogger θα τον συμβούλευα να κρατά σημειώσεις συνέχεια και να ξεκινήσει δημιουργώντας μια ωραία ιστοσελίδα, όπου θα δημοσιεύει καλογραμμένα κείμενα, με εξίσου ωραίες φωτογραφίες. Πρέπει να έχει υπομονή. Θέλει μεθοδικότητα.

Πρέπει να είναι επικοινωνιακός… Να κάνει ένα λαικ παραπάνω, να μπει να σχολιάσει στο blog κάποιου άλλου. Να συστηθεί στους άλλους travel bloggers, να συζητήσει μαζί τους, να συνεργαστεί…

Στην αρχή, ξεκινάς μόνος σου, ταξιδεύοντας με οικονομικές πτήσεις. Σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο μπορείς να ξεκινήσεις ναν χτυπάς πόρτες σε ξενοδοχεία και αεροπορικές εταιρίες και να ζητάς υποστήριξη. Χρειαζεται να χτυπήσεις ο ίδιος κάποιες πόρτες, να ετοιμάσεις ένα press kit και να συστηθείς στα brands. Και έτσι κάπως ξεκινάει… Πλασάρεις τον εαυτό σου.

Εγώ επειδή δούλευα σε digital agency, ήξερα πώς κινείται η αγορά. Γενικά όμως είναι δύσκολο.

Mπορεί να φαίνεται ότι το travel blogging είναι ένα επάγγελμα που απλά ταξιδεύεις και πληρώνεσαι αλλά δεν είναι έτσι! Μπορεί να είναι ένα ταξίδι πληρωμένο αλλά έχεις δουλειά να κάνεις όταν βρίσκεσαι σε έναν προορισμό, δεν κάνεις διακοπές.

Σημειώσεις, φωτογραφικό υλικό, live instagram stories, post με hashtag… Είναι δουλειά κανονικότατη. Είμαι πολύ συγκεντρωμένη στο να μεταφέρω την πληροφορία που μου δίνει ο απέναντι. Ξυπνάω νωρίς και κοιμάμαι νωρίς. Εκτός φυσικά αν μια πόλη έχει έντονη νυχτερινή ζωή που πρέπει να καταγράψω, όπως συνέβη για παράδειγμα στη Μπρατισλάβα.

Αλλά ακόμα και όταν δεν ταξιδεύεις, δουλεύεις! Γράφεις, μοντάρεις, φτιάχνεις φωτογραφίες, επιλέγεις ποιες θα ανεβάσεις. Πολλές φορές σου προκύπτουν και θέματα που έχουν έρθει απλά από ένα inbox, μια ερώτηση που σε βάζει σε διαδικασία να γράψεις.

Μου στέλνουν πολλοί και με ρωτάνε για ταξιδιωτικές οδηγίες. Παλιότερα απαντούσα άμεσα, τώρα είναι τόσος πολύς ο όγκος των μηνυμάτων που πολλές φορές δεν προλαβαίνω να απαντήσω την ίδια μέρα. Έχω πολύ δουλειά μπροστά μου, υπάρχουν μέρη που έχω ταξιδέψει και δεν πρόλαβα να γράψω ακόμα. Είναι ένα 8ωρο τη μέρα. Έχω επίσης μια λίστα από ταξίδια που πρέπει να κάνω. Ταξίδια για τα οποία οι Έλληνες ψάχνουν, επειδή είναι κοντά. Μπρατισλάβα, Μάλτα, Ρώμη, Κωνσταντινούπολη…

Καθημερινά δέχομαι πολλά μηνύματα από νέους ανθρώπους που με ρωτάνε πληροφορίες για ταξίδια, λες και είμαι φίλη τους. Μου στέλνουν πάρα πολύ και φοιτητές. Πχ πολλοί μου λένε: «Κοίτα να δεις… για τη Σόφια ήμασταν προκατειλημμένοι, και διαβάσαμε το κείμενο σου και αποφασίσαμε να πάμε!» Όταν δημοσίευσα το κείμενο για τη Σόφια, σε τρεις μέρες μου στείλανε 5 άτομα, ότι κανονίζουν να φύγουν τις επόμενες μέρες από Θεσσαλονίκη.

Είναι ευθύνη η δουλειά αυτή, δεν είναι απλά να λέτε «πηγαίνετε»! Για μένα ο travel blogger δεν είναι αυτός που απλά θα σου παρουσιάσει έναν προορισμό και θα σου πει απλά «πήγαινε, αξίζει» ούτε αυτός που θα σου πει πράγματα που είναι λίγο πολύ γνωστά για ένα προορισμό (π.χ. στη Θεσσαλονίκη κάνε μια βόλτα στη Νέα Παραλία).

Είναι αυτός που θα σου προτείνει λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, είναι αυτός που θα τον νιώσεις και λίγο φίλο σου. Στα ελληνικά κείμενα θα βρεις πολλές πληροφορίες για ταξίδια αλλά θα είναι γενικές, δεν θα βρεις πολλούς να σου παρουσιάζουν τη προσωπική τους ματιά. Aυτό είναι ο blogger και γι΄αυτό διαφέρει από τον ρεπόρτερ. Εγώ γράφω για αυτά που μου λείπουν και αυτά που θα έψαχνα και εγώ. Είναι καθαρά προσωπική η εικόνα που παρουσιάζω, δεν έχω το άγχος να τα δω όλα.

Τravel with me

Όταν αποφάσισα να κάνω μόνη μου πρώτη φορά το ταξίδι με τον υπερσιβηρικό, μου έλειψε πολύ αυτό. Δεν έβρισκα πληροφορίες στα ελληνικά ή έβρισκα πολύ γενικά info για πακέτα κλπ. Εμένα αυτό δεν με ένοιαζε, ήθελα πληροφορίες to the point, ήθελα tips, τι να κάνω ή να μην κάνω. Τα τελευταία δυο χρόνια έχω λάβει πολλά μηνύματα από ανθρώπους που μου ζητούν πληροφορίες για τον Υπερσιβηρικό ή μου εκμυστηρεύονταν ότι θέλουν να κάνουν το ταξίδι αυτό αλλά δεν έχουν παρέα. Έτσι, δημιούργησα το νέο μου παιδάκι, την ιστοσελίδα tfortravel.gr για όσους θέλουν να ταξιδεύουν μαζί μου. To πρώτο μας ταξίδι, θα είναι φυσικά τι άλλο; Με τον Υπερσιβηρικό! Η υπερμογγολική διαδρομή, διασχίζει όλη τη Ρωσία, περνάει από Μογγολία και φτάνει μέσα σε έξι μέρες στο Πεκίνο. Ελα να ταξιδέψουμε μαζί!»