Η επικίνδυνη ολίσθηση

Το ότι ζούμε σε ακραίες και επικίνδυνες εποχές το ξέρεις, δεν χρειάζεται να στο επισημαίνει καθημερινά κανείς. Το ότι πολύ εύκολα θα χειροτερέψουν τα πράγματα καθώς ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού άγεται και φέρεται από ανθρώπους που εξυπηρετούν συγκεκριμένες καταστάσεις είναι αυτό που θα έπρεπε να προβλέψουμε.

Διαβάζοντας χθες το περιστατικό στην Αλβανία με τον Έλληνα που σκοτώθηκε από σφαίρες αστυνομικών και όντας λίγο παρατηρητικός αντιλαμβανόσουν εύκολα ότι κάτι στην ιστορία της σημαίας που έγινε από μερίδα των media καραμέλα δεν κολλούσε καλά. Οι μαρτυρίες άλλα έλεγαν. Οι εθνικιστικές θέσεις του, το look Ράμπο με στρατιωτικές στολές, η δράση του και όσα ερχόταν ως πληροφορίες για εγκληματική συμπεριφορά από την πλευρά των Αλβανών τα διέψευδαν, αλλά ποιος τους άκουσε. Μέχρι και το Υπουργείο Εξωτερικών σηκώθηκε στα κάγκελα. Δεν φρόντισε να μάθει ότι στο χωριό Βουλιαράτες της Βόρειας Ηπείρου χθες είχαν υψωθεί δεκάδες ελληνικές σημαίες χωρίς κανείς να τις εμποδίσει να ανεμίσουν.

Χρειάστηκε ελάχιστη ώρα για να δημιουργηθεί στα social media ένας καταιγισμός καλεσμάτων εναντίον των Αλβανών, γενικώς και αορίστως και άνθρωποι να βγαίνουν στους δρόμους και να περικυκλώνουν προξενεία της γειτονικής χώρας. Μετά ο Φαήλος Κρανιδιώτης ζήτησε να βομβαρδίσουμε την Αλβανία. Φυσικά το μέγα πλήθος δεν περίμενε να ακούσει τα πάντα για να βγάλει συμπεράσματα. Επίθεση με μολότωφ λέει ως αντίποινο για τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Είμαι σίγουρος πως αν δεν ερχόταν σήμερα οι εξηγήσεις της Ελληνικής Αστυνομίας για το περιστατικό, αν δεν διέρρεαν σιγά σιγά πληροφορίες, από τα ίδια site που χθες έγραφαν άλλα, ότι ο θανών είχε συλληφθεί παλαιότερα για εμπόριο ναρκωτικών κλπ, θα έπαιρναν στο κατόπι τους Αλβανούς που ζουν στη χώρα μας κοντά 30 χρόνια.

Ανθρώπους που έχουν ενσωματωθεί πλήρως με την ελληνική κοινωνία, που αποτέλεσαν για όλους μας το αποκούμπι όσων δεν θέλαμε να κάνουμε εμείς και αναθέταμε μονίμως σε κείνους. Τις βαριές και ανεπιθύμητες δουλειές. Ανθρώπους με αξιοπρέπεια που ήρθαν εδώ ή και γεννήθηκαν στο μεταξύ εδώ και πρόκοψαν και προχώρησαν με τη δουλειά τους τη ζωή τους αλλά και το δικό μας τόπο.

Χθες ήταν οι Σκοπιανοί εχθροί, προχθές οι Τούρκοι, σήμερα δυνητικά οι Αλβανοί, πιθανά αύριο οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι και που ξέρεις μπορεί και μεθαύριο οι Ιταλοί. Η καχυποψία και η μισαλλοδοξία είναι η αρχή του ολέθρου πάντα. Οι μεγάλοι πόλεμοι έτσι ξεκινάνε.

Δες τι γίνεται στη Βραζιλία σήμερα. Ένας λαός σε απόγνωση από τα προβλήματα, την  ανασφάλεια, το χάος και ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα καμαρώνει έναν φασίστα πρόεδρο που μισεί τους μαύρους, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους. Και τεράστια στρώματα πληθυσμού έτοιμα, μπερδεμένα, χαμένα, πρόθυμα να ακολουθήσουν. Να γίνουν η αγέλη που θα εκτονώσει μέσα από το μίσος το κουβάρι της απογοήτευσης. Βρίσκοντας κάθε φορά άλλα εξιλαστήρια θύματα και πιθανούς εχθρούς.

Όλα αυτά σε μια  Ευρώπη και ένα πλανήτη που παραπαίει ξανά, που δοκιμάζει τα όρια του φλερτάροντας με τα άκρα και τον επόμενο χαμό.

Και βέβαια με την αρωγή των media και όλων όσων έχουν συμφέρον να κερδοσκοπήσουν από την αναμπουμπούλα. Γλιστράμε επικίνδυνα. 

Η ψυχραιμία σε όλες τις περιπτώσεις είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Το τι ακριβώς έκανε αυτός ο άνθρωπος εκεί πάνω θα το μάθουμε σύντομα. Το πως θα το διαχειριστούμε έχει σημασία.