Η καλύτερη Σβώλου ήταν η χθεσινή! Το θαύμα μιας γειτονιάς.

Εικόνες: Κατερίνα Αλεξάνδρου, Χριστίνα Παρασκευοπούλου, Aστέρης Μασούρας

Χτες το βράδυ, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η οδός Αλεξάνδρου Σβώλου γέμισε τραπέζια, καρέκλες, μουσικές, σπιτικό φαγητό και πάνω από όλα κόσμο της γειτονιάς σε μια μεγάλη γιορτή κατά μήκος όλου του δρόμου!

Η γειτονιά της Σβώλου υποδέχτηκε αυτή την Παρασκευή 10 Ιουνίου για μια ακόμη φορά το Δείπνο της Άνοιξης, που αποτέλεσε ένα ανοιχτό κάλεσμα, όχι μόνο προς τους κάτοικους και τους καταστηματάρχες της γειτονιάς, από τους οποίους συμμετείχαν πάνω από 80, άλλα και προς όποιον ήθελε να συμμετέχει σ’ αυτό το αστικό πείραμα συναναστροφής.

Το Δείπνο έχει πια καθιερωθεί από το 2014, σε πρότυπο αυτού που πρωτοέγινε στη Βαρκελώνη, όπου οι κάτοικοι μια μέρα έφεραν κάτω στο δρόμο τα τραπέζια τους κι έκαναν ένα μεγάλο τραπέζι για όλη την γειτονιά. Έτσι και στη Θεσσαλονίκη, η γνωστή κι αγαπημένη γειτονιά της Σβώλου έχει θέσει πια το δικό της παράδειγμα, δείχνοντας πως δεν είναι απρόσωπη κι αντίθετα αποτελείται από κόσμο που εκτιμάει την συλλογικότητα και χαίρεται την επαφή με τον διπλανό του, ακόμα κι αν πρόκειται για μεγαλούπολη.

Το στήσιμο ξεκίνησε ήδη από το απόγευμα της Παρασκευής, καθώς μέλη της οργανωτικής επιτροπής της ομάδας “Γειτονιά της Αλεξάνδρου Σβώλου” και εθελοντές άρχισαν να ξεφορτώνουν τραπέζια και καρέκλες κατά μήκος της οδού, ενώ από τις 7 το απόγευμα σταμάτησε επίσημα η κυκλοφορία στον δρόμο. Τα τραπέζια άρχισαν να στήνονται σε όλη την έκταση της οδού, με μερικά κενά λόγω των κάθετων δρόμων στους οποίους η κυκλοφορία συνεχιζόταν, ενώ καινοτομία φέτος ήταν το στήσιμο όχι στο πεζοδρόμιο αλλά πάνω στο ίδιο το οδόστρωμα, καθώς η Σβώλου πεζοδρομήθηκε μέχρι τις 12.00 τη νύχτα, από την οδό Αγγελάκη μέχρι το ιερό της Αγίας Σοφίας, αφήνοντας μια λωρίδα έκτακτης ανάγκης.

Ήδη από τις 7.30 που το στήσιμο προχωρούσε, τα τραπέζια τοποθετούνταν στη σειρά με τα χάρτινα τραπεζομάντιλά τους και τα μπαλόνια υψώνονταν σε διάφορα σημεία του δρόμου, έβλεπες κόσμο και μαγαζάτορες να βγαίνει από τις πόρτες του, να παρατηρεί, να ρωτάει, να κάνει λόγο για φαγητό μαγειρεμένο από τα χέρια του για την περίσταση, να ενθουσιάζεται και να ετοιμάζεται για γιορτή. “Αν έρθεις να δοκιμάσεις το κέικ μου, θα δοκιμάσω το σνίτσελ σου!” και “Θα κρεμάσουν κι εδώ μπαλόνια!”.

Αργά αλλά σταθερά, το στήσιμο συνεχίστηκε κι ολοκληρώθηκε, ο κόσμος άρχισε να κάθεται και τα τραπέζια γέμισαν σπιτικό φαγητό και ποτό, οι κουβέντες φούντωσαν και πριν το καταλάβει κανείς χιλιάδες γέμισαν τη Σβώλου. Είτε περνώντας μια βόλτα κατά μήκος της γιορτής, είτε κάνοντας μια στάση να τα πουν με παλιές και νέες παρέες, οι Σβωλιώτες και μη που τίμησαν το Δείπνο έφτασαν καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς περίπου τις 5.000.

Οκτώ μουσικά σχήματα, οι ΓιαΓιαΚω, Hejazz Collective, Elevation trio, τα Κρουστά του Κρατικού Ωδείου, Μουσικό Πολύτροπο, ΜέθΩδος των Τριών, Omid Santoori και το σχήμα κρουστών του Αλέξανδρου Ιωάννου, είχαν τους σταθμούς τους σε διαφορετικά σημεία κατά μήκος του Δείπνου, ξεσηκώνοντας το κοινό σε χορό με διαφορετικά είδη μουσικής. Και δεν έλειπαν οι εικαστικές παρεμβάσεις, καθώς στο πλαίσιο του Δείπνου βάφτηκε μια διάβαση στο ύψος της Ναυαρίνου, μια έκθεση κόμικ περιμένε τους περαστικούς με σελίδες κόμικ κολλημένες στις βιτρίνες των γύρω καταστημάτων, ενώ κρεμασμένα μπλουζάκια που είχαν ζωγραφίσει μαθητές Δημοτικών σχολείων αποτέλεσαν την περαιτέρω διακόσμηση του δρόμου.

Προς το τέλος, ο κόσμος είχε αρχίσει να αραιώνει όμως δεν φαινόταν διατεθειμένος να αφήσει πίσω του τόσο γρήγορα τη βραδιά. Ακόμα και στα πιο μαζεμένα τραπέζια, η χαλαρή κουβέντα δεν σταμάτησε μέχρι αργά, καθώς η Σβώλου απέδειξε για μια ακόμα χρονιά πως η γειτονιά της είναι ζωντανή, δραστήρια και πάνω από όλα γεμάτη ανθρώπους που θέλουν να έρθουν κοντά, και βρήκαν την καλύτερη πρόφαση να το κάνουν.

Και του χρόνου!

Και μια μαρτυρία του Σπύρου Βούγια:

ΑΣΤΙΚΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΣΤΗ ΣΒΩΛΟΥ

Πήγα και φέτος στο “Δείπνο της Ανοιξης” στη Σβώλου και ήταν καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Μια ξαφνική γιορτή της πόλης, αυθόρμητη, ευφορική, σχεδόν γόνιμη. Κόσμος πολύς κάθε ηλικίας, άφθονο (και νόστιμο, όπου δοκίμασα) φαγητό, πολύ κρασί, υπέροχη μουσική σε κάθε γωνιά χωρίς μικροφωνικές εγκαταστάσεις, χορός, ταμπούρλα, ένας καλός χαμός.

Δεν είμαι κάτοικος της Σβώλου αλλά εφάπτομαι ξανά με τις κάθετες παρυφές της, τώρα που επέστρεψα στο πατρικό μου, προέκταση Μητροπόλεως. Τη θυμάμαι όταν λεγόταν ακόμη Πολωνίας(!) και αργότερα Πρίγκηπος Νικολάου. Είναι η οδός που είχα προτείνει να γίνει αποκλειστικός τραμόδρομος, γιατί είναι ο πιο κεντροβαρικός άξονας, αφήνοντας την κίνηση των αυτοκινήτων στις παράλληλες Εγνατία και Τσιμισκή.

Σήμερα, έγινε, για λίγες ώρες, ένας θαυμάσιος πολύχρωμος πεζόδρομος. Ο δημόσιος χώρος επανακτήθηκε, η γειτονιά ζωντάνεψε, πόρτες άνοιξαν, χαμόγελα άνθισαν παντού, διώχνοντας τη μιζέρια, τη γκρίνια, την κατάθλιψη της εποχής. Ηταν ένα πολύ πετυχημένο πείραμα που τροφοδότησε γόνιμα το αστικό φαντασιακό για μια πόλη που μπορεί να ανήκει πραγματικά στους κατοίκους της.

Αξίζουν συγχαρητήρια στην ομάδα πρωτοβουλίας που δούλεψε σκληρά, αθόρυβα και αποτελεσματικά πολλούς μήνες, στους κατοίκους και τους καταστηματάρχες που αγκάλιασαν την προσπάθεια και (ας πούμε και γι αυτούς μια καλή κουβέντα) την Τροχαία, που προστάτεψε συνειδητά την εκδήλωση από κάθε μηχανοκίνητη προσβολή, υπερβαίνοντας παρωχημένες νοοτροπίες και τυπολατρία.

Το “Δείπνο της Ανοιξης” μας έδειξε πως θα μπορούσε να λειτουργεί η πόλη, όχι μόνο στη Σβώλου, όχι μόνο για μια μέρα και γι αυτό κρατάμε αυτή τη βραδιά για το μέλλον.