10+1 πίνακες και τα μυστικά τους

Πίσω από κάθε δημιουργία κρύβεται μια ιστορία, το όραμα ενός καλλιτέχνη.

Έντεκα ενδιαφέρουσες πληροφορίες για μερικά από τα διασημότερα έργα τέχνης στον κόσμο, προσδίδουν νέα οπτική στη γοητεία που ασκούν. 

1. Μόνα Λίζα, Λεονάρντο ντα Βίντσι, 1503-1506

Ο πίνακας εικάζεται ότι ήταν αυτοπροσωπογραφία του Λεονάρντο ντα Βίντσι ντυμένο γυναίκα, φήμη που έχει διαψευσθεί. Η έρευνα επιβεβαιώνει ότι ο πίνακας είναι το πορτρέτο της Lisa del Giocondo, γνωστή και ως  Lisa Gherardini. Ο πατέρας του Λεονάρντο και ο πατέρας της Gherardini γνωρίζονταν καλά και υποτίθεται ότι αυτός  παρήγγειλε τον πίνακα. Ωστόσο, είναι περίεργο που ο Ντα Βίντσι δεν ανέφερε τη Μόνα Λίζα σε κανένα από τα προσωπικά του σκίτσα ή σημειωματάρια. 

2. Η εμμονή της μνήμης, Σαλβαδόρ Νταλί, 1931

Ο πίνακας που ζωγράφισε ο εκκεντρικός καλλιτέχνης εγείρει ερωτήματα σχετικά με το νόημα των ρολογιών που λιώνουν, καθώς δεν εξήγησε ποτέ τα κίνητρα πίσω από τα έργα του. Πολλοί κριτικοί ισχυρίζονται ότι τα εμπνεύστηκε από τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Ωστόσο, ο Νταλί αστειεύτηκε ότι αυτό που τον ενέπνευσε ήταν το λιώσιμο των τυριών Camembert, που χάνουν την κυκλική τους μορφή κάτω από τον ήλιο.

3. Οι δύο Φρίντες, Φρίντα Κάλο, 1939

Το διάσημο έργο δείχνει την καλλιτέχνιδα να καθρεφτίζεται σ’ έναν καθρέφτη, με μόνη διαφορά μεταξύ των δύο εικόνων τα ρούχα. Η Frida στα αριστερά είναι ντυμένη σε μοντέρνο ευρωπαϊκό στιλ και στα δεξιά, με παραδοσιακά μεξικανικά ρούχα. Οι επικριτές της λένε ότι επηρεάστηκε από την ψυχική της κατάσταση εξαιτίας του κακού γάμου της, αποτυπώνοντας τις δύο προσωπικότητές της, ενώ οι  κριτικοί ισχυρίζονται ότι οι δύο φιγούρες αντιπροσωπεύουν τη διπλή  κληρονομιά της, καθώς ο πατέρας της ήταν Γερμανός και η μητέρα της Μεξικανή.

4. Η έναστρη νύχτα, Βίνστεν Βαν Γκογκ, 1889

Το έργο φιλοτεχνήθηκε από τον καλλιτέχνη στο δωμάτιο του ασύλου που νοσηλευόταν στο Saint-Rémy-de-Provence. Παρόλο που θεωρείται ένα από τα πιο γνωστά έργα του κι ένα από τα πιο ακριβά   στον κόσμο, ο ίδιος το θεώρησε αποτυχημένο, καθώς δεν πουλήθηκε ποτέ, κάτι που ενίσχυσε την ήδη αδύναμη ψυχική του κατάσταση. 

5. Η Κραυγή, Έντβαρτ Μουνκ, 1893

Ο Μουνκ έχει ζωγραφίσει πέντε εκδοχές της Κραυγής. Οι δύο  πρώτες, από το 1893 βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη στο  Όσλο και στο Μουσείο Munch. Η τρίτη φιλοτεχνήθηκε με παστέλ το 1895 και μια ασπρόμαυρη λιθογραφία κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Η τελική έκδοση ζωγραφίστηκε μετά την επιτυχία των άλλων τεσσάρων. 

6. Γκουέρνικα, Πάμπλο Πικάσο, 1937

Πολλοί κριτικοί τη θεωρούν ως το πιο επιδραστικό αντιπολεμικό έργο στην ιστορία της τέχνης, που στεγάζεται στο Museo Reina Sofía της Μαδρίτης. Ζωγραφίστηκε ως απάντηση στον μαζικό βομβαρδισμό αθώων πολιτών. Αν και ο Πικάσο δεν υπήρξε  μάρτυρας του βομβαρδισμού, λέγεται ότι η έμπνευση για τον πίνακα προήλθε από ένα άρθρο του νοτιοαφρικανού-βρετανού δημοσιογράφου George Steer για τους Times. 

8. American Gothic, Γκραντ Γουντ, 1930

Παρά τις εικασίες για τη σχέση μεταξύ των δύο προσώπων που εμφανίζονται στον πίνακα, ο ζωγράφος επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για πατέρα και κόρη. Μάλιστα, χρησιμοποίησε την αδερφή του και τον οδοντίατρό του ως μοντέλα.

9. Ο Μυστικός Δείπνος, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, περ. 1495-1498

Ο πίνακας απεικονίζει τη στιγμή που ο Ιησούς ανακοινώνει στους μαθητές του ότι ένας από αυτούς θα τον πρόδιδε. Είναι γεμάτος  συμβολικές αναφορές, αλλά μια από τις πιο αξιοσημείωτες είναι το δοχείο με το χυμένο αλάτι από το χέρι του Ιούδα, που θεωρείται κακός οιωνός. 

10. Η γυναίκα που κλαίει, Πάμπλο Πικάσο, 1937

Το συγκεκριμένο έργο κλάπηκε από την Εθνική  Πινακοθήκη της Βικτώριας στη Μελβούρνη το 1986 από τους Τρομοκράτες ACT, που εξέδωσαν μια λίστα με αιτήματα, που αν δεν ικανοποιούνταν, θα κατέστρεφαν τον πίνακα σε μια εβδομάδα. Παρά την άρνηση της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί, η αστυνομία τον ανακάλυψε στο ντουλάπι 227 του Σιδηροδρομικού  Σταθμού Spencer Street.

11. Κονσέρβες σούπας Campbell, Άντι Γουόρχολ, 1962

Πρόκειται για ένα σύνολο 32 καμβάδων, που ο καθένας αντιπροσωπεύει τις 32 ποικιλίες σούπας που πούλησε η εταιρία εκείνη την εποχή. Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη  τους παρουσίασε με τη σειρά παραγωγής με την οποία οι γεύσεις λανσαρίστηκαν στο κοινό, καθώς ο Γουόρχολ δεν έδωσε οδηγίες για το πώς να εκτεθούν.

Κεντρική εικόνα: Unsplash