Αυτή είναι η σειρά που πρέπει να δεις μέσα στα Χριστούγεννα

Είναι παράδοση τελικά ο Δεκέμβριος να έρχεται με… rom-com ταινίες που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου, αναζωογονώντας παλιά ρομάντζα.

Αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Όλοι ξέρουν ότι αγαπούν ο ένας τον άλλον. Επίσης, διστάζουν να αποκαλύψουν τα συναισθήματά τους ο ένας στον άλλο. Η πλοκή δημιουργεί επιπλοκές, όπως την εμφάνιση ας πούμε, νέων ερωτικών συντρόφων στη ζωή τους. Το αγόρι και το κορίτσι συνδέονται με άλλους ανθρώπους, αν και βαθιά μέσα τους, δεν μπορούν να ξεχάσουν ο ένας τον άλλον. Αφού ταλαιπωρηθούν λοιπόν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, οι δύο ερωτευμένοι τελικά ενώνονται και φιλιούνται κάτω από την έναστρη νύχτα…

Κάθε σειρά και ταινία των ημερών και αυτής της διάθεσης, ακολουθεί το συγκεκριμένο πρότυπο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και η ισπανική σειρά οκτώ επεισοδίων, “Smiley” που έκανε την εμφάνιση της στο NetFlix, δεν είναι τόσο διαφορετική.

Απλά, αντί το αγόρι να συναντά το κορίτσι, εδώ έχουμε το αγόρι που συναντά το αγόρι και η υπόλοιπη υπόθεση κυλάει πάνω κάτω στον ρυθμό που παραπάνω σας περιέγραψα.

Βέβαια, ένα πρώτο μεγάλο ατού της σειράς των 8 επεισοδίων, είναι πως είναι δημιούργημα του Καταλανού συγγραφέα Γκιγιέμ Κλούα, που στη χώρα μας έγινε γνωστός τα τελευταία χρόνια με το σπουδαίο θεατρικό του έργο «Το Χελιδόνι» που παλιότερα είδαμε να ανεβάζουν ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η Σοφία Σεϊρλή και φέτος, ανέβηκε με πρωταγωνιστές την Κατερίνα Διδασκάλου και τον Δημήτρη Τσίκλη.

Η επίσημη περιγραφή του Netflix λέει: «Κουρασμένοι να παρασύρονται και να απογοητεύονται από τα ραντεβού στον Grindr, ο Άλεξ και ο Μπρούνο είναι δύο πολύ διαφορετικοί άντρες που αναζητούν κάποιον που φαίνεται να μην μπορούν να βρουν, μέχρι που ένα τηλεφώνημα τους φέρνει με τα μούτρα σε έναν έρωτα. Μια ιστορία που κανείς δεν είδε να έρχεται». Λοιπόν, βρίσκουν την αγάπη που και οι δύο λαχταρούσαν; Έπιασε τόπο ο λάθος αριθμός; Είναι το πεπρωμένο απλώς μια φάρσα που γελάει μαζί μας;

Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή και ας συστήσουμε τους πρωταγωνιστές του «Smiley».

Ο Άλεξ (Carlos Cuevas), ένας γοητευτικός μπάρμαν με καλοφτιαγμένους μύες, είναι ακριβώς το είδος του τύπου που άνθρωποι όπως ο Μπρούνο (Miki Esparbé), ένας αρχιτέκτονας, αποφεύγουν επειδή πιστεύουν ότι δεν έχουν την ευκαιρία να βγουν ραντεβού μαζί τους.

Κι όμως, η ζωή εδώ, θα παίξει το δικό της παιχνίδι (εντάξει, με τη βοήθεια του Γκιγιέμ Κλούα προφανώς)

Ο Μπρούνο είναι λάτρης του σινεμά, ξέρει από έξω τίτλους, σκηνοθέτες, ταινίες, χρονολογίες, ηθοποιούς και είναι αυτός που στην παρέα θα βρει σίγουρα τρόπο να μιλήσει για σινεμά και μάλιστα για καλό σινεμά, όχι για ταινίες όπως…  το «Frozen» που θα του αναφέρει ο Alex ως αγαπημένη του (πρώτο χάσμα μεταξύ τους;)

Η πρώτη συνομιλία του Alex και του Bruno από κοντά, είναι γεμάτη προσβολές και μαγνητισμό που ακόμα και ως θεατής, νιώθεις άβολα. Οι δυο τους άλλωστε πολύ γρήγορα, ξεκαθαρίζουν ότι δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, πώς φτάνουν να ξυπνήσουν στο ίδιο κρεβάτι την επόμενη μέρα, είναι μία άλλη συζήτηση…

Λίγο το βλέμμα του Alex όταν ξυπνάει και τον βλέπει δίπλα του να κοιμάται, λίγο το χαμογελαστό πρόσωπο που ζωγραφίζει ο Μπρούνο στον καθρέφτη (ένα χαμογελαστό πρόσωπο που έχει το δικό του νόημα και θα σας αφήσω να το μάθετε μόνοι σας, αφού δείτε τη σειρά – άλλωστε δεν τίθεται θέμα spoilers αφού η βάση της ιστορίας είναι γνωστή, αλλά έχει τέτοιες λεπτομέρειες που αξίζει να τις δείτε μόνοι σας), λίγο το πάθος που από το πρώτο επεισόδιο μοιάζει να «καίει» την οθόνη χωρίς ιδιαίτερες μάλιστα ερωτικές σκηνές, συνθέτουν μία ιστορία αγάπης που αγαπάς από την αρχή της, όχι μόνο για αυτά που λένε μεταξύ τους, όσο για αυτά που δεν ομολογούν και νιώθουν.

Εκτός από τον Alex και τον Μπρούνο, υπάρχουν και άλλοι (ωραίοι) χαρακτήρες με τα δικά τους ειδύλλια και προβλήματα. Υπάρχει η Vero (που έχει σχέση με την Patri), η φίλη και συνάδελφος του Άλεξ στο μπαρ που σκέφτεται να μετακομίσει στην Ίμπιζα για δουλειά αλλά το έχει κρύψει από την κοπέλα της. Η Núria και ο Albert είναι παντρεμένοι και έχουν τρία παιδιά. Ο Άλμπερτ δουλεύει με τον Μπρούνο στην ίδια εταιρεία (μάλιστα ο Μπρούνο τους έχει βαφτίσει τα παιδιά) και νιώθει ότι βαριέται τη δουλειά του. Θέλει «να βρει τον εαυτό του» και η σχέση του με τη γυναίκα του πλέει σε… βαθιά νερά. Από την άλλη, η μητέρα του Alex βρίσκει κάποιον από το παρελθόν της και ο ίδιος άντρας έλκεται από τον Javi, τον φίλο και αφεντικό του Άλεξ και της Vero.

Αναμενόμενα, οι προαναφερθείσες σχέσεις θα βρουν τον δρόμο τους μέχρι το τέλος, αν και δεν θα έχουν όλες την ευτυχισμένη κατάληξη που ίσως εμείς να θέλουμε. Κάποια ζευγάρια καταλήγουν να μένουν μεταξύ τους, ενώ κάποια χωρίζουν, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει πραγματική αγάπη. Είναι άλλωστε καλύτερα να αναγνωρίζεις τα αληθινά αισθήματα σου για κάποιον και να κατανοείς τα προβλήματα παρά να βουλιάζεις στη… λάσπη μαζί με τον άλλον. Κι αν αυτό πολλές φορές το λέμε κακή κατάληξη, καλό θα ήταν να σκεφτούμε τελικά, πως ίσως ένα χωρισμός να είναι ένα ευτυχισμένο τέλος, πολλές φορές και πιο ευτυχισμένο από αυτό που κάποιοι αναγκάζονται να μείνουν μαζί για άλλους λόγους από την αγάπη.

Όλοι γνωρίζουμε την ιαπωνική ιστορία για το κόκκινο νήμα της μοίρας που συνδέει δύο άτομα (Αν όχι, ψάξτε το στο διαδίκτυο). Ο Μπρούνο εξηγεί την ιστορία του «κόκκινου νήματος» στον Άλεξ και αυτός με τη σειρά του το θεωρεί έναν απλό μύθο… Η έννοια του «κόκκινου νήματος» έχει τεράστια σημασία σε όλη τη σειρά, και στο τελευταίο επεισόδιο απεικονίζεται μοναδικά (υπομονή).

Η αλήθεια είναι πως το «Smiley» δεν ξεφεύγει από όλα τα κλισέ του κόσμου σε ταινίες αυτού του είδους, με τη διαφορά πως εδώ έχουμε να κάνουμε με πολύ ωραία αισθητική, με διαλόγους που φαίνεται πως γράφτηκαν από κάποιον που έχει γνώση και συγγραφικό λόγο και με μία αναφορά σε μεγάλα και σοβαρά προβλήματα τόσο της LGBTQ+ κοινότητας και όχι μόνο, αφού ξεκάθαρα πρόκειται για μία ωραία σειρά που αφορά όλους και μπορούν να τη δουν όλοι.

Ιστορίες ανθρώπων, πολύ διαφορετικών μεταξύ τους ώστε να μη χρειαστεί να ταυτιστεί ο τηλεθεατής με όλες, αλλά να βρει τον εαυτό του μέσα στη σειρά σε κάποια από αυτές. Με εξαιρετικούς πρώτους ρόλους, αλλά και σημαντικούς δεύτερους που δημιουργούν τα διλήμματα και προχωρούν την ιστορία αριστοτεχνικά (και πάλι εδώ, φαίνεται η ικανότητα του Κλούα) .

Ολόκληρη η σειρά διαδραματίζεται γύρω από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, οι διακοσμήσεις, τα πάρτι και τα δείπνα της Ημέρας των Ευχαριστιών είναι φυσικά σκηνές που θα δούμε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Ακόμη και η σκηνή της Ημέρας των Ευχαριστιών είναι σημαντική επειδή η Patri καλείται να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που αλλάζει τη ζωή της. Στο «Smiley», το μοντάζ έκανε εξαιρετική δουλειά, επειδή, όπως ακριβώς και το είδος της σειράς, τα χρώματα ήταν ρομαντικά και φωτεινά όπως όφειλαν να είναι σε μία τέτοιου είδους σειρά και σε μία τέτοια εποχή που υποτίθεται ότι εκτυλίσσεται.

Σκηνές σεξ όταν χρειάζονται (χωρίς να υπάρχουν απλά για να τραβήξουν κοινό), συγκίνηση, γέλιο, συναίσθημα, προβληματισμός, μουσικές, ωραίες ερμηνείες και σκηνοθεσία συνθέτουν μία από τις πιο ωραίες σειρές του Δεκέμβρη για τα προβλήματα των σχέσεων και των ανθρώπων.

Είναι ωραία που στο τέλος, δείχνουν όλα να συνδέονται με έναν μαγικό τρόπο. Από την θεωρία του κόκκινου νήματος μέχρι την θεωρία του Smiley καταλαβαίνει ο θεατής πως όλα έτσι έπρεπε να γίνουν από την αρχή, κάπως σαν πεπρωμένο που έρχεται μία μέρα στη ζωή όλων (μας). Είναι όλα εκείνα τα δραματικά που ζούμε άλλωστε, μέχρι να έρθει το χαμόγελο και το happy end στη ζωή μας.

Και μη κοιτάτε που η αγάπη είναι drama queen, στο τέλος γίνεται γελοτοποιός και το χαίρεται!