Αυτά είναι τα βιβλία που θα διαβάσεις αυτή την άνοιξη

Βιβλία που βρέθηκαν στα χέρια μας και ξεχωρίσαμε, σας τα παρουσιάζουμε προκειμένου να έχετε την πιο καλή «συντροφιά» αυτές τις μέρες της άνοιξης.

Αυτή τη φορά, έχουμε μερικές εξαιρετικές εκδόσεις που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και απευθύνονται σε εκείνους που αναζητούν ένα καλό βιβλίο – συντροφιά και γνώση για διαφορετικές απαιτήσεις ενδεχομένως, αλλά με διάθεση για κάτι ενδιαφέρον.

Εμείς πάντως, τα αγαπήσαμε αμέσως και δεν γινόταν να μην τα μοιραστούμε. Σκέφτεστε άλλωστε κάποια καλύτερη παρέα από ένα καλό βιβλίο;

Αρχαίος Πίθηκος | Χλόη Κουτσουμπέλη

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Τίποτε δεν είναι πραγματικά καινούργιο. Μήπως από παλιά δεν συνέλεγαν οι άνθρωποι τον Χρόνο σε ξύλινα βαρέλια που είχαν μια τρύπα στον πάτο, κι όταν έσμιγαν στο δάσος οι φλέβες τους δεν σχημάτιζαν πεταλούδες στους καρπούς; Και, όταν έθαβαν τα παιδιά τους, δεν έβαφαν μαύρο το χώμα κι έσπαζαν το νερό μες στο πηγάδι για να μην αντανακλά το πρόσωπο του Καβαλάρη; Και, όταν χώριζαν, δεν έριχναν στη θάλασσα τα πήλινα ομοιώματα των αγαπημένων; Και, όταν τους πρόδιδαν οι φίλοι, δεν χαράκωναν την αριστερή παλάμη και πασάλειβαν το μισό τους πρόσωπο με αίμα αφού είχαν χάσει τον άλλο εαυτό; Όλα είναι παλιά κι έχουν συμβεί ξανά. Αυτό που εσύ αποκαλείς πόνο είναι μόνο ένα παλιό λαγήνι γεμάτο από στιγμές που συστρέφονται με αγωνία και τρώνε την ουρά τους. Γι’ αυτό όταν μου λες πρώτη φορά εγώ ακούω πάλι.

*Η Χλόη Κουτσουμπέλη γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε για δεκαοκτώ χρόνια στον τραπεζικό τομέα. Το 1984, σε ηλικία 22 ετών, εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Σχέσεις σιωπής (εκδ. Εγνατία) και ακολούθησαν οι εξής ποιητικές συλλογές: Η νύχτα είναι μια φάλαινα (εκδ. Βιβλιοπωλείου «Λοξίας», 1990), Η αποχώρηση της λαίδης Κάπα (εκδ. Νέα Πορεία, 2004), Η λίμνη, ο κήπος και η απώλεια (εκδ. Νέα Πορεία, 2006), Η αλεπού και ο κόκκινος χορός (εκδ. Γαβριηλίδης, 2009), Στον αρχαίο κόσμο βραδιάζει πια νωρίς (εκδ. Γαβριηλίδης, 2012), Κλινικά απών (εκδ. Γαβριηλίδης, 2014), Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης (εκδ. Γαβριηλίδης, 2016), το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, και Το σημείωμα της οδού Ντεσπερέ (εκδ. Πόλις, 2018). Έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα μυθιστορήματά της Ψιθυριστά (εκδ. Παρατηρητής, 2002), Ο βοηθός του κυρίου Κλάιν (εκδ. Μελάνι, 2017), καθώς και τα θεατρικά έργα Ορφέας στο μπαρ (εκδ. Πάροδος, 2005) και Το Ιερό Δοχείο (εκδ. Θίνες, 2015).

Εκδόσεις Πόλις , σελ. 56

Στο κάδρο της Παρακμής | Peter Jeffreys (Παναγιώτης Τσαφαράς)

Kατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αγγλία τη δεκαετία του 1870, ο έφηβος Καβάφης γοητεύθηκε από το κίνημα του αισθητισμού στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο. Τα χρόνια εκείνα πρωτοήλθε σε επαφή με τους προραφαηλίτες ζωγράφους και το έργο τους, μεταξύ των οποίων ο Burne-Jones και ο Whistler, καθώς και με το έργο των αισθητιστών που έφεραν επανάσταση στη βρετανική λογοτεχνική σκηνή εισάγοντας γαλλικές επιρροές και συνεισφέροντας με τη σειρά τους στην ανάπτυξη του διεθνούς κινήματος της παρακμής. Στο Κάδρο της παρακμής ο Peter Jeffreys μάς μεταφέρει σε αυτή την καθοριστική περίοδο της ζωής του Καβάφη αναδεικνύοντας τις λογοτεχνικές οφειλές του στους γάλλους και στους βρετανούς πρωτοπόρους αισθητιστές, των οποίων η απήχηση στην ποίησή του αποδεικνύεται βαθιά. Στη συνέχεια, προχωρεί στην κριτική επανεκτίμηση του Καβάφη, σε σχέση πάντοτε με τον βικτωριανό αισθητισμό και το γαλλικό παρακμιακό κίνημα.

Από τις θεματικές της παρακμής το ενδιαφέρον του Καβάφη έλκουν κυρίως η παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η άνοδος του χριστιανισμού και το μακρύ λυκόφως του Βυζαντίου. H επίδραση του Walter Pater στη διαμόρφωση της οπτικής με την οποία ο Καβάφης αντικρίζει την κλασική και την ύστερη αρχαιότητα ήταν τεράστια· χρωματισμένα με μια απενοχοποιημένα ομοερωτική ευαισθησία, την οποία υιοθέτησε και ο Καβάφης, τα φανταστικά πορτρέτα του Pater καταλήγουν βασική πηγή έμπνευσης της ιστορικοποιητικής ποίησης του Αλεξανδρινού. O Καβάφης προχώρησε παραπέρα από τον Pater διερευνώντας έναν πιο ανοιχτά ομοερωτικό αισθησιασμό, αλλά ποτέ δεν απομακρύνθηκε εντελώς από αυτήν την πλούσια βικτωριανή κληρονομιά, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην ανάδειξή του σε ποιητή των παγκόσμιων γραμμάτων. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την ψηλάφηση της τρέχουσας δημοφιλίας του Καβάφη ως γκέι ποιητή και της ιδιαίτερης σχέσης του με το κιτς όπως προκύπτει από μεταφράσεις της ποίησής του και μεταφορές της σε οπτικά μέσα.

*O Peter Jeffreys (Παναγιώτης Τσαφαράς) είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Suffolk University (ΗΠΑ). Το πεδίο των επιστημονικών ενδιαφερόντων του περιλαμβάνει τον βρετανικό μοντερνισμό, τη γοτθική λογοτεχνία, τη μετα-αποικιακή θεωρία, τη λογοτεχνία της παρακμής, τους συγγραφείς του Κύκλου του Μπλούμσμπερυ, την οπτική αφήγηση και ζητήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Για το έργο του Κ. Π. Καβάφη έχει εκδώσει επίσης τα βιβλία: Eastern Questions: Hellenism and Orientalism in the Writings of E. M. Forster and C. P. Cavafy (ELT Press, 2005)· The Forster–Cavafy Letters: Friends at a Slight Angle (The American University in Cairo Press, 2009· ελλ. έκδ. E. M. Forster–Κ. Π. Καβάφης, Φίλοι σε ελαφρήν απόκλιση, Ίκαρος, 2013)· C. P. Cavafy: Selected Prose Works (University of Michigan Press, 2010). Έχει γράψει (σε συνεργασία με τον Gregory Jusdanis) τη βιογραφική μελέτη Alexandrian Sphinx: The Life of C. P. Cavafy, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Farrar, Straus and Giroux, και έχει συνεπιμεληθεί τον τόμο Approaches to Teaching the Work of C. P. Cavafy (Modern Language Association, 2024).

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 348

Μανώλης Μητσιάς – Ήλιος χειμωνιάτικος, άρχοντας λαμπρός | Γιάννης Κούρκουλος

Ο βυζαντινός ερωτικός ψαλμός, που οδηγεί σε ένα ατελείωτο ονειρικό ταξίδι στην αιωνιότητα, είναι χωρίς αμφιβολία αυτό που θα μπορούσε να προσδιορίσει με απόλυτη ακρίβεια την έννοια της καλλιτεχνικής διαχρονικότητας. Μοίρα καλή, η ευτυχής αυτή συγκυρία είναι υπαρκτή και βρίσκει την υπόστασή της σε έναν άνθρωπο που θα έλεγε κανείς αβασάνιστα πως έχει παθολογική εμμονή στην ποιότητα. Η συνθήκη αυτή είναι όμως επαρκής για το «ταξίδι»; Ενδεχομένως, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί, αλλά όταν αυτή εμπλουτίζεται με αγγελική χροιά ήχου, διανθισμένη με λυρική δωρικότητα, τότε το πράγμα… απογειώνεται. Κι όμως. Κατά μια ευτυχή συγκυρία, ο άνθρωπος που από την ψυχή του εκφράζει τον ελληνικό λόγο και την πνευματική και πολιτιστική ποιότητα της χώρας, υπάρχει. Όλα αυτά τα αξιοζήλευτα προσόντα, λοιπόν, χαρίστηκαν απλόχερα στον Μανώλη Μητσιά, που φρόντισε να τα διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού για διάστημα μεγαλύτερο του μισού αιώνα. Ίσως ο μοναδικός καλλιτέχνης που δεν έκανε την παραμικρή έκπτωση από αυτό που χαρακτηρίζει την ποιότητα, χωρίς να υπολογίσει ούτε στιγμή το κόστος της επιλογής αυτής. Ξεκινώντας να πω όσα ξέρω για τον σύγχρονο μύθο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού, οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στον νου είναι «Να γράψω θέλω, σ’ αγαπώ πολύ…» από το δικό του «Πάρτυ» που ταυτίζονται απόλυτα με τα συναισθήματά μου γι’ αυτόν. Γνωρίζω, βέβαια, πως τα συναισθήματα αυτά απλώς… παραβιάζουν ανοικτές θύρες. Ανακαλύπτω την… Ακρόπολη, αφού κάπως έτσι νιώθει το σύνολο της γενιάς μας, και ευτυχώς όχι μόνον, καθώς η διαχρονικότητά του προσφέρει στη νεολαία μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εμβάπτιση στην ποιότητα. Και θέλω να πιστεύω το ίδιο θα κάνουν και οι επερχόμενες γενεές. Μανώλης Μητσιάς. Το παιδικό μου ίνδαλμα, η αισθαντική φωνή που με σαγήνευσε και με κυρίευσε από το ξεκίνημά του στα εφηβικά μου χρόνια, ένα συναίσθημα που με τη συνεπή καλλιτεχνική του πορεία φρόντισε να το σφυρηλατήσει, να το κρατήσει αναλλοίωτο και να το επαυξήσει σε μέγιστο βαθμό σε μια πορεία πενήντα έξι, το 2023, χρόνων. Μανώλης Μητσιάς. Ο μοναδικός. Ο άνθρωπος ο οποίος ξεδιπλώνει όλες τις ερμηνευτικές ικανότητές του και μαγεύει με τη μοναδική, την ανεπανάληπτη φωνή του. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Στο βιβλίο του Γιάννη Κούρκουλου «Μανώλης Μητσιάς – Ήλιος χειμωνιάτικος, άρχοντας λαμπρός», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος, μιλούν και θυμούνται στιγμές με τον αγαπημένο ερμηνευτή, τα αδέλφια του, παιδικοί φίλοι, συγχωριανοί και συνεργάτες. Ο Μανώλης Μητσιάς αφηγείται στο συγγραφέα τη διαδρομή του από τα Δουμπιά της Χαλκιδικής στην Αθήνα.

Η έκδοση συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό και το εξώφυλλο σχεδίασε ο Πέτρος Παράσχης.

Εκδόσεις Μετρονόμος, σελ. 184

Το νυχτόσπιτο | Jo Nesbo

Όταν σε καλούν οι φωνές, μην απαντήσεις… Μετά τον θάνατο των γονιών του στη φωτιά του σπιτιού τους, ο δεκατετράχρονος Ρίτσαρντ Ελόβντ πηγαίνει να μείνει με τους θείους του στην απομακρυσμένη πόλη Μπάλανταϊν. Ο Ρίτσαρντ κερδίζει πολύ γρήγορα τη φήμη του παρία κι όταν ένας συμμαθητής του, ο Τομ, εξαφανίζεται, όλοι υποπτεύονται το καινούργιο θυμωμένο αγόρι. Κανείς δεν τον πιστεύει όταν τους λέει ότι ο τηλεφωνικός θάλαμος στην άκρη του δάσους τον ρούφηξε σαν να ήταν σε ταινία τρόμου. Κανείς, εκτός από την Κάρεν, μια εξίσου μοναχική συμμαθήτρια που ενθαρρύνει τον Ρίτσαρντ να ακολουθήσει τα στοιχεία που η αστυνομία αρνείται να διερευνήσει. Εντοπίζει τον αριθμό που κάλεσε ο Τομ για να κάνει φάρσα σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι στο Δάσος των Κατόπτρων. Εκεί βλέπει φευγαλέα ένα τρομακτικό πρόσωπο στο παράθυρο. Και τότε οι φωνές αρχίζουν να ψιθυρίζουν στο αυτί του… Όταν ένας ακόμη συμμαθητής εξαφανίζεται, ο Ρίτσαρντ πρέπει να βρει έναν τρόπο να αποδείξει την αθωότητά του –και σώσει το μυαλό του από την τρέλα–καθώς παλεύει με τη σκοτεινή μαγεία που πνίγει το Μπάλανταϊν και μεθοδεύει την καταστροφή του. Τελικά όμως, ίσως ο Ρίτσαρντ δεν είναι ο πιο αξιόπιστος αφηγητής της δικής του ιστορίας…

*Ο νορβηγός Jo Nesbo (Τζο Νέσμπο, 1960) είναι ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς αστυνοµικής λογοτεχνίας στον κόσµο, το οποίο είναι µια κάποια παρηγοριά για τον ίδιο καθώς η πολλά υποσχόµενη καριέρα του ως ποδοσφαιριστή διακόπηκε ξαφνικά όταν έπαθε ρήξη χιαστών και στα δύο γόνατα στα δεκαοχτώ του. Αφού σπούδασε οικονοµικά, άρχισε να εργάζεται ως χρηµατιστής, ενώ τα βράδια έπαιζε µε το ροκ συγκρότηµά του, τους Di Derre. Όταν ένας εκδότης τού ζήτησε να γράψει τις εµπειρίες του από τις περιοδείες µε το συγκρότηµά του, ο Nesbo κατέληξε να γράφει το πρώτο αστυνοµικό µυθιστόρηµα της σειράς Χάρι Χόλε, τη Νυχτερίδα. Σήµερα τα βιβλία του (κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) εκδίδονται σε 50 γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από 55 εκατοµµύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσµο.

Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 280

Σαν Νορμάλ | Διονύσης Μαρίνος

Μια επινοημένη πόλη κάπου στον χάρτη. Θα μπορούσε να λέγεται και Twin Peaks, καθώς πολλά παράξενα πράγματα συμβαίνουν στους ήρωες (κυρίως άντρες) που κυκλοφορούν στους δρόμους της. Πρόκειται για σπονδυλωτό μυθιστόρημα όπου άνθρωποι χάνονται στη θάλασσα μέσα στο σπίτι τους. Παράξενα ζώα που ζηλεύουν παθολογικά σαν να ήταν ερωτικοί σύντροφοι. Άντρες που παίζουν πιάνο χωρίς να ακουμπούν καν τα πλήκτρα. Ο συγγραφέας που βλέπει να γράφεται το βιβλίο του από κάποιον ήρωά του, αφού πρώτα συναντήσει την πανέμορφη ηρωίδα του στον δρόμο. Ένα παράξενα γοητευτικό μυθιστόρημα.

Συνέχισα να απομακρύνομαι. Συνέχισε να μικραίνει το περίγραμμα του φίλου του, να θαμπώνει. Ώσπου στο τέλος έγινε μια κουκκίδα, τόσο μακρινός μου φαινόταν ή τόσο μακρινός μπορεί να του φαινόμουν εγώ εκεί που είχα μεταφερθεί και πια δεν μπορούσε να με διακρίνει. Τότε και μόνο τότε κατάλαβα για πρώτη φορά πως ήμουν πάνω στο αφρισμένο νερό της θάλασσας που χόρευε για χάρη μου μόνο κι άρχισα να γελάω, να γελάω δυνατά, να γελάω δίχως λόγο. Έως τη στιγμή που το πρόσωπό μου έσβησε από το πρόσωπό μου, ξεκόλλησε από πάνω μου και πέταξε μακριά στο τέρμα του ορίζοντα, σαν εξωτικό πουλί φτεροκοπώντας ελεύθερο.

*O Διονύσης Μαρίνος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Είναι δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής. Υπήρξε μέλος της ομάδας εργασίας για τη δημιουργία του δανειστικού τμήματος της Εθνικής Βιβλιοθήκης και επί τρία χρόνια ήταν μέλος της Επιτροπής Κρατικών Βραβείων (μεταφρασμένη λογοτεχνία). Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Μπλε ήλιος (2021).

Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 296