Δημήτρης Μαμαλούκας: Άνδρας μόνος σε μια ξένη πόλη

Ένας άνδρας φτάνει μόνος σε μια ξένη πόλη, αφήνοντας πίσω του τη παλιά του ζωή. Δεν γνωρίζουμε γι αυτόν πολλά, παρά μόνο πως προσπαθεί να ξεφύγει από κάτι σκοτεινό που τον καταδιώκει. Η μεγαλύτερη επιθυμία του είναι να ολοκληρώσει το βιβλίο που γράφει. Η νέα του ζωή ξεκινά σε ένα μικρό διαμέρισμα που βρίσκεται πίσω από έναν κινηματογράφο με αποτέλεσμα τις περισσότερες ώρες τις μέρες να επικρατεί σε αυτό ένας εκκωφαντικός θόρυβος. Ποιος είναι ο άνδρας αυτός και από τι προσπαθεί να ξεφύγει; Τι ρόλο θα παίξει στην ζωή του η συνάντησή του με μια νέα γυναίκα, σχεδόν παιδί, θύμα ενός κυκλώματος πορνείας; Στο σχετικά σύντομο μυθιστόρημά του, ο Δημήτρης Μαμαλούκας, συνθέτει ένα υπαρξιακό δράμα που το χαρακτηρίζει η ατμόσφαιρα μυστηρίου και φόβου.

– Στο Kράτα μου το χέρι ο κεντρικός χαρακτήρας βλέπει τον κόσμο γκρίζο, όχι όπως οι περισσότεροι μεταφορικά, αλλά γκρίζο κυριολεκτικά. Ενδιαφέρουσα επιλογή.  Πώς καταλήξατε σε αυτό; 

Σίγουρα όλοι μας διανύουμε μια γκρίζα περίοδο ή τουλάχιστον αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας με μια γκρίζα οπτική. Ο ήρωάς μου δεν αρκείται σε φανταστικές μεταφορές και οραματισμούς, αλλά μέσα από μια παθολογική κατάσταση προσπαθεί να φτάσει στο τέλος. Η απουσία των χρωμάτων σηματοδοτεί τη στέρηση της ζωής και ταυτόχρονα την απόλυτη ανάγκη να βάλεις ένα στόχο για το τέλος. Όπως έχω επανειλημμένως πει δεν αναζητώ τους ήρωές μου βάσει κάποιων προδιαγεγραμμένων κριτηρίων, αλλά εκείνοι έρχονται και με βρίσκουν από πολύ καιρό στοιχειωμένοι μέσα μου.  

– Ο κεντρικός χαρακτήρας σας είναι κατά κάποιο τρόπο και το κέντρο ολόκληρης της ιστορίας που αφηγείστε. Επινοήσατε πρώτα αυτόν;

Αν έψαχνα μέσα μου προσεκτικά θα έβρισκα ότι ναι, ήταν ο ήρωας, αλλά ίσως πρώτα υπήρχε το μικρό του διαμέρισμα, πίσω από το σινεμά. Κι η πρώτη σκηνή είναι στο μπαρ όπου ο θυρωρός του μιλάει γι’ αυτό. Πάνω σ’ αυτό το δίπολο χτίστηκε  η πλοκή  του βιβλίου. Τόσο ο κεντρικός ήρωας όσο και η ιστορία γενικότερα βαδίζουν παράλληλα για το μεγαλύτερο διάστημα μέχρι τη στιγμή που οι δρόμοι τους θα συναντηθούν. Ποιος ήρθε πρώτος και ποιος μετά σίγουρα δεν ξέρω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως γράφοντας αυτό το βιβλίο παρέα με τον ήρωα μου βίωσα πολύ δυνατά συναισθήματα.

– Στο βιβλίο σας το μυστήριο και ο φόβος παίζουν ένα σημαντικό ρόλο και παρά το γεγονός πως ο ήρωας σας πραγματοποιεί μια περιπλάνηση μέσα στο σύγχρονο αστικό τοπίο,  η αγωνία που βιώνει και η μάχη του με το κακό μοιάζει αρχέγονη. Θα μπορούσε είναι η αγωνία των ανθρώπων κάθε εποχής; 

Αναμφισβήτητα ο άνθρωπος, από καταβολής κόσμου, διακατέχεται από φόβο για το άγνωστο και αρέσκεται στο μυστήριο. Και πρέπει να ομολογήσω πως αποτελώ αυθεντικό παράδειγμα λάτρη κάθε είδους μυστηρίου. Άλλωστε το έχω αποδείξει με τη γραφή μου κυρίως στην αστυνομική λογοτεχνία. Η αέναη πάλη μεταξύ του Καλού και του Κακού, του δυνατού και του αδυνάτου θα υπάρχει για πάντα όχι από θεϊκή βούληση, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι τη διαιωνίζουμε από απλή ευχαρίστηση και γιατί γοητευόμαστε από το άγνωστο και το μυστήριο. 

– Από την άλλη, το βιβλίο σας άλλοτε ξεκάθαρα και άλλοτε υπαινικτικά σχολιάζει ζητήματα της εποχής μας όπως η μοναξιά, η βία, το υπαρξιακό αδιέξοδο, η εγκατάλειψη. Δεν δείχνετε ιδιαίτερα αισιόδοξος ως προς την επίλυσή τους. 

Δε σας κρύβω πως όταν ξεκινώ να γράψω ένα βιβλίο δε σκέφτομαι καθόλου αν θα έχει κοινωνικές, πολιτικές ή φιλοσοφικές προεκτάσεις. Κι αυτό γιατί θεωρώ πως όντας ενεργός πολίτης αυτής της χώρας και γενικότερα αυτού του πλανήτη, ενστικτωδώς η οποιαδήποτε ιστορία μου θα εκμαιεύσει καθημερινά ζητήματα και καταστάσεις που ταλανίζουν τόσο εμένα τον ίδιο όσο και τους οικείους μου. Πολλές φορές μου έχουν πει πως οι ιστορίες μου αγγίζουν λεπτά κοινωνικά θέματα. Μου βγαίνει αυθόρμητα και ανεπιτήδευτα.   

-Πολύ συχνά συγγραφείς επιλέγουν για ήρωες ανθρώπους που γράφουν, όπως εσείς. Είναι το γράψιμο όχι μόνο τρόπος ζωής αλλά και σκοπός ζωής; 

Ο συγγραφέας κάνει ένα από τα πιο μοναχικά επαγγέλματα. Για πολλές ώρες κάθεται ολομόναχος απέναντι από έναν υπολογιστή. Ο χαρακτήρας που μπορεί να αναλύσει καλύτερα δεν είναι άλλος από τον ίδιο το συγγραφέα, οπότε δεν είναι καθόλου παράξενο να τον προτιμά και για κεντρικό του ήρωα. Η συγγραφή για μένα είναι σκοπός ζωής και χωρίς να βάζω όρους και όρια στη ζωή μου, αυτό που μπορώ επίσης να πω με σιγουριά είναι πως το γράψιμο αποτελεί για μένα την απόλυτη έκφραση και απελευθέρωση σκέψεων, βιωμάτων και αποφόρτιση συναισθημάτων.

*Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα όπου και κατοικεί. Έχει γράψει επτά μυθιστορήματα μεταξύ των οποίων Η απαγωγή του εκδότη, Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα (υποψήφιο για το βραβείο αναγνωστών ΕΡΤ-ΕΚΕΒΙ το 2007) και Κοπέλα που σε λένε Φίνι. Το πρώτο του βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, ενώ διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες όπως Έρως 13, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, Ελληνικά Εγκλήματα, Είσοδος Κινδύνου. Έχει γράψει επίσης τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς παιδικής λογοτεχνίας Τα παιδιά του χρόνου – Κρις Πινόκιο και Νοεμί Αστράκη, που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

*Τον Δημήτρη Μαμαλούκα φωτογράφισε ο Γιώργος Μαυρόπουλος