Μια έκδοση αφιερωμένη στον αξέχαστο Γιώργο Πούπη

Ένας φόρος τιμής σε ένα σπουδαίο φωτογράφο της πόλης και τη σχέση του με το Άγιο Όρος. Το Γιώργο Πούπη, που δεν είναι μαζί μας εδώ και δυο χρόνια.

Η νέα δίγλωσση (Ελληνικά και Αγγλικά) έκδοση της Αγιορειτικής Εστίας με το φωτογραφικό υλικό του Γιώργου Πούπη με τίτλο «Ύψωσις. Ο Σταυρός στην γη του Αγίου Όρους». Η έκδοση περιέχει υλικό του αείμνηστου φωτογράφου από τους υπαίθριους σταυρούς που βρίσκονται στην Αθωνική Πολιτεία, με την μοναδική του ματιά και φυσικά με την δική του πολύ προσωπική αισθητική.

Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην εν λόγω έκδοση, προέρχονται από το υλικό που συγκέντρωσε ο φωτογράφος με υπομονή και αγάπη σε κάθε ένα από τα πολυάριθμα ταξίδια που πραγματοποίησε στο Άγιον Όρος κατά την τριακονταετή εργασία του εκεί.

Η έκδοση περιλαμβάνει τους χαιρετισμούς της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου, της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και του Δημάρχου Θεσσαλονίκης και Προέδρου του Δ.Σ. της Αγιορειτικής Εστίας κ. Κωνσταντίνου Ζέρβα, καθώς επίσης και κείμενο του Αρχιμανδρίτη Βασίλειου Γοντικάκη, Προηγούμενου της Ιεράς Μονής Ιβήρων με τίτλο «Ὁ Σταυρὸς (καὶ οἱ σταυροὶ) στὸ Ἅγιον Ὄρος» και ένα μικρό κείμενο του ίδιου του φωτογράφου. 

Ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος, γράφει μεταξύ άλλων:  

«Μιὰ ὁμάδα παιδιῶν –τὰ πολλὰ ἀσπρογένηδες– ποὺ παίζουν μετὰ θάνατον στὸν χῶρο τοῦ Παραδείσου, ξεχασμένα ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ θυμοῦνται καὶ δοξολογοῦν Αὐτὸν ποὺ τὰ πάντα καταδέχεται «ἵνα τοῖς πᾶσι δωρήσηται τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν» . Σηκώνουν τὸν προσωπικό τους σταυρὸ καὶ προσβλέπουν σ᾿ Αὐτὸν ποὺ ὑψώθη ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως  καὶ νίκησε τὸν θάνατο διὰ τοῦ θανάτου. 

«Ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ» . Βρίσκεται μαζί τους. Καὶ ψάλλουν ἐκφώνως καὶ μυστικῶς, γιατὶ τὸ ζοῦν: «Ὢ θείας, ὢ φίλης, ὢ γλυκυτάτης σου φωνῆς, μεθ’ ἡμῶν ἀψευδῶς γὰρ ἐπηγγείλω ἔσεσθαι μέχρι τερμάτων αἰῶνος, Χριστέ» . Καὶ ἁπλώνεται ἡ ἀνάκουστη μελωδία καὶ εὐωδία στὴν ὑφήλιο.

Πῆραν τὰ βουνὰ καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὸν κόσμο, καὶ βρῆκαν Αὐτὸν ποὺ θυσιάζεται «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας» .

Γίνεται Αὐτὸς τὸ φῶς, ἡ ἀναπνοή, ἡ ζωή τους. Καὶ «ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων» . Νοιώθουν ὅτι εἶναι ἀδύνατοι καὶ ἀνάξιοι τέτοιας τιμῆς. Καὶ Αὐτὸς ἐξακολουθεῖ νὰ τοὺς ἀγαπᾶ. Καὶ λυγίζουν ἀπὸ τὸ βάρος τῆς εὐλογίας. Καὶ ἔχουν ἐμπιστοσύνη σ’ Αὐτόν, ὄχι στὸν ἑαυτό τους. Γιατὶ τὸν ζοῦν ὡς χαρὰ καὶ εὐεργεσία καὶ δωρεὰ θεία.»

Ο δε Γιώργος Πούπης γράφει εξομολογητικά: 

 «…Γύρισα σχεδὸν ὅλο τὸ Ὄρος, ὄχι γιὰ νὰ καταγράψω ὅλους τοὺς τύπους τῶν ὑπαιθρίων σταυρῶν του ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίσω ποιὸς θὰ μοῦ μετέδιδε τὶς πιὸ οὐσιαστικὲς δονήσεις τοῦ λόγου ὕπαρξής του. Κι εὐτυχῶς ἦταν πολλοί, κάποιοι δὲ, σοῦ τὸ μεταδίδουν πρὶν κἂν τοὺς δεῖς.

Ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι πρωταθλητισμὸς ἀλλὰ κυρίως ἀθλητισμός, ἡ χαρὰ τοῦ ν’ ἀθλεῖσαι, ἡ χαρὰ τῆς σχέσης, ἡ χαρὰ τοῦ κοσμικοῦ παιχνιδιοῦ χωρὶς ἀγωνία πρώτου καὶ δεύτερου, γιατὶ οἱ ἔσχατοι ἔσονται πρῶτοι καὶ τοὔμπαλιν. Αὐτὴν τὴν γοητευτικὴ ταπεινότητα μεταδίδουν οἱ ὑπαίθριοι σταυροὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εἴτε εἶναι σὲ τρούλλους, εἴτε σὲ τοίχους ἀρχαίους ἢ σὲ φράχτες καὶ προσκυνητάρια ἢ σὲ δέντρα, βράχους ἢ σ’ ἄλλα σημεῖα τῆς κτιστῆς φύσης παραπέμπουν στὴν ἀπαστράπτουσα ἀλήθεια τῆς ἄκτιστης οὐσίας. Αὐτὴν θέλησα νὰ ψαύσω μὲ τὴν τέχνη μου, καὶ ὅ,τι μοῦ μετέδωσε νὰ τὸ κοινωνήσω καταλλήλως. 

Προσκυνῶ ταπεινὰ τὴν Χάρη τους.»

Η Αγιορειτική Εστία σε συνεργασία με τον Γιώργο Πούπη ξεκίνησε το 2017 την προετοιμασία της έκδοσης και της ομότιτλης έκθεσης. Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της, ο φωτογράφος εκδήλωσε την επιθυμία να διατεθεί στην Αγιορειτική Εστία το φωτογραφικό του αρχείο που αφορά το Άγιον Όρος, επιθυμία που τελικά υλοποίησε η αδελφή του Παναγιώτα Πούπη. Το εν λόγω αρχείο απόκειται πλέον στην Αγιορειτική Εστία και μετά την ψηφιοποίηση και καταγραφή του, θα είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό. 

Η έκδοση αποτελεί τον Κατάλογο της ομότιτλης έκθεσης, η οποία έχει ήδη αναρτηθεί στους εκθεσιακούς χώρους της Αγιορειτικής Εστίας και θα είναι διαθέσιμη για το κοινό, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. 

Γιώργος Πούπης (1950 – 2018)

«…είναι θέμα αισθητικής»

 Ο Γιώργος Πούπής γεννήθηκε το 1950 στην Πτολεμαΐδα, όπου έζησε μέχρι το 1968, και στη συνέχεια έφυγε στην Ιταλία, για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Μιλάνο. Στην διάρκεια των σπουδών του άρχισε να ασχολείται με την φωτογραφία μαθητεύοντας κοντά σε διάσημους φωτογράφους, ενώ από το 1975 εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου παρακολουθεί μαθήματα φωτογραφίας και πλαστικών τεχνών. Παράλληλα, μαζί με τον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο ξεκινούν μια σειρά συνεντεύξεων με θέμα «Ελληνικότητα και σύγχρονη τέχνη», και συνδέεται στενά με σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους της ελληνικής παροικίας στο Παρίσι, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ιάννης Ξενάκης, ο Νίκος Κεσσανλής κ.ά. 

Μετά από δεκαετή απουσία επέστρεψε στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη και συνεργάστηκε με ξένα και ελληνικά πρακτορεία και ιστορικά περιοδικά. Υπήρξε βασικός συνεργάτης του Οργανισμού «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης – Θεσσαλονίκη 1997», ενώ ήταν και αποκλειστικός φωτογράφος του πολιτιστικού ένθετου «Πανσέληνος» της εφημερίδας Μακεδονία. Πολυετής ήταν επίσης και η συνεργασία του με τον αείμνηστο Μανόλη Ανδρόνικο στην Βεργίνα και τον Δημήτρη Παντερμαλή στο Δίον.

Ταξίδεψε στην Ελλάδα, την Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, όπου φωτογράφισε μνημεία, σκηνές της καθημερινότητας, αστικά τοπία, καθώς και την ύπαιθρο. Άνθρωπος καλλιεργημένος, αγαπούσε την μουσική, τα βιβλία και ιδιαίτερα την ζωγραφική, και δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί καλλιτέχνες τον εμπιστεύτηκαν για να φωτογραφίσει τα έργα τους˙ ένας καλλιτέχνης φωτογράφος για τον οποίον όλα ήταν «…θέμα αισθητικής», όπως χαρακτηριστικά έλεγε συχνά σε συζητήσεις.

Φωτογραφίες του περιέχονται σε πολλές εκδόσεις και φωτογραφικά λευκώματα, ενώ πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό: στο Παρίσι, στην Galeria Diaframa του Μιλάνο, στην γκαλερί ΕΙΡΜΟΣ της Θεσσαλονίκης («Παπαρούνες», 2004, «Πρόσωπα», 2005), στους εκθεσιακόύς χωρους της ΑγιορειτικΉς Εστίας («Παναγία Πόρταΐτισσα. Αέναος Ευλογία», 2004), στο Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών, στο Ίδρυμα Ευγενίδου («Σίφνος. Φως και σκιές στου γλαυκού το γειτόνεμα», 2005), στην Πάτρα στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης («Η γενιά του ‘70»), στον Αρτεμώνα Σίφνου, στον πολιτιστικό πολυχώρο ΜΥΛΟ Θεσσαλονίκης («Το πνεύμα του οίνου»), στο Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης («Διαδρομές του νερού στη Θεσσαλονίκη», 2011).

Επιμέλεια έκδοσης: Αναστάσιος Ντούρος, Διευθυντής της Αγιορειτικής Εστίας 

Σχεδιασμός έκδοσης: Θανάσης Γεωργίου

Χαρακτηριστικά έκδοσης: Διαστάσεις: 20Χ25 εκ. / Σελίδες: 160 / Χαρτί: Magno Volume 150gr.

Τιμή πώλησης: 25,00 €

Για τηλεφωνικές παραγγελίες και περισσότερες πληροφορίες, καλέστε στο 2310 263308 & 2310250648.  

www.agioritikiestia.gr

[email protected]

Το κείμενο του Γιώργου Πούπη που βρίσκεται μέσα στην έκδοση: 

ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ

Ὁ Σταυρός, ἀρχετυπικὸ σύμβολο περιγραφῆς τῶν ἀξόνων τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, πάνω, κάτω, δεξιά, ἀριστερά, παρελθόν, μέλλον κλπ. στὸ κέντρο τὸ παρόν. Μᾶς δίνει τὴν σιγουριὰ ὅτι μποροῦμε νὰ ὁρίσουμε καὶ νὰ τιθασεύσουμε τὸ χάος μέσῳ τῶν αἰσθήσεων καὶ τῆς ἔλλογης γνώσης τοῦ κτιστοῦ. Σὲ πεῖσμα τοῦ μυστηρίου ποὺ ζοῦμε [αἰὲν τῶν μυστηρίων τὸ φῶς τὸ περιιπτάμενο ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξη τῆς ζωῆς μυστηρίου ἀείδιον…] (Ἄξιον ἐστί, Ὀδυσσέας Ἐλύτης). Αὐτὸ τὸ ἀρχετυπικὸ σύμβολο τὸν σταυρὸ διάλεξε ἡ θεότητα νὰ μαρτυρήσει τὴν μοναδικὴ ἀλήθειά της γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κτίσης ὀλάκαιρης. Μὲ τὸ μαρτυρικὸ θεῖο δρᾶμα ἐπ’ αὐτοῦ, τὴν μετὰ τριημέρου ἀνάσταση, σὰν ὕστατο νόημα τῆς νίκης ἐπὶ τὸν θάνατον ὅλου τοῦ γένους τῶν θνητῶν γιατί καὶ ὁ Χριστὸς σὰ θνητὸς ἐσταυρώθηκε. Ὁ Σταυρὸς σὰν σύμβολο τῆς πίστης μας, ὑπόσχεση ἀθανασίας καὶ οὐσιαστικῆς ἐλευθερίας τῆς ὕπαρξης, μέσῳ τοῦ ὁποίου λειτουργεῖται κατὰ Χάρη, τὸ κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν. Λειτουργοῦσε πάντα γιὰ τὸν πιστὸ σὰν σημεῖο ἀναφορᾶς μυστηριακῆς καὶ λυτρωτικῆς παρηγορίας, ψυχικῆς δύναμης καὶ ἀνάτασης, βιωματικὴ ἐπαλήθευση τῆς μυστικῆς ἐμπειρίας τῆς πίστης.

Προσπαθώντας τώρα νὰ τὸν περιγράψω στὸ Ἅγιον Ὄρος, νιώθω νὰ τὸν προσβάλω λέγοντας ὅτι εἶναι… , γιατὶ εἶναι πέρα κι ἀπὸ εἶναι, διὰ μέσου τοῦ εἶναι. Τὸ μόνον ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ ὅτι εἶναι ἕνα συλλείτουργο ἀνάμεσα στὴν ἁγιορείτικη φύση καὶ χῶρο, καὶ στὴν πίστη σὰν ὑπέρτατη σοφία τῆς ὕπαρξης. Αὐτὸ τὸ θεῖο συλλείτουργο θέλησα νὰ φωτογραφήσω καὶ καλλιτεχνικὰ νὰ ἀναδείξω χωρὶς νὰ προσβάλω τὸ μυστικὸ μεγαλεῖο του.

Γύρισα σχεδὸν ὅλο τὸ Ὄρος, ὄχι γιὰ νὰ καταγράψω ὅλους τοὺς τύπους τῶν ὑπαιθρίων σταυρῶν του ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίσω ποιὸς θὰ μοῦ μετέδιδε τὶς πιὸ οὐσιαστικὲς δονήσεις τοῦ λόγου ὕπαρξής του. Κι εὐτυχῶς ἦταν πολλοί, κάποιοι δὲ, σοῦ τὸ μεταδίδουν πρὶν κἂν τοὺς δεῖς.

Ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι πρωταθλητισμὸς ἀλλὰ κυρίως ἀθλητισμός, ἡ χαρὰ τοῦ ν’ ἀθλεῖσαι, ἡ χαρὰ τῆς σχέσης, ἡ χαρὰ τοῦ κοσμικοῦ παιχνιδιοῦ χωρὶς ἀγωνία πρώτου καὶ δεύτερου, γιατὶ οἱ ἔσχατοι ἔσονται πρῶτοι καὶ τοὔμπαλιν. Αὐτὴν τὴν γοητευτικὴ ταπεινότητα μεταδίδουν οἱ ὑπαίθριοι σταυροὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εἴτε εἶναι σὲ τρούλλους, εἴτε σὲ τοίχους ἀρχαίους ἢ σὲ φράχτες καὶ προσκυνητάρια ἢ σὲ δέντρα, βράχους ἢ σ’ ἄλλα σημεῖα τῆς κτιστῆς φύσης παραπέμπουν στὴν ἀπαστράπτουσα ἀλήθεια τῆς ἄκτιστης οὐσίας. Αὐτὴν θέλησα νὰ ψαύσω μὲ τὴν τέχνη μου, καὶ ὅ,τι μοῦ μετέδωσε νὰ τὸ κοινωνήσω καταλλήλως. 

Προσκυνῶ ταπεινὰ τὴν Χάρη τους.

Πούπης Γιῶργος

Γιώργος Πούπης (1950 – 2018)

«είναι θέμα αισθητικής…»

Ο Γιώργος Πούπης γεννήθηκε το 1950 στην Πτολεμαΐδα όπου έζησε μέχρι το 1968 και στη συνέχεια έφυγε στην Ιταλία για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Μιλάνο. Στην διάρκεια των σπουδών του άρχισε να ασχολείται με την φωτογραφία, μαθητεύοντας κοντά σε διάσημους φωτογράφους από τον χώρο του ρεπορτάζ και της διαφήμισης, ενώ από το 1975 εγκαθίσταται στο Παρίσι όπου παρακολουθεί μαθήματα φωτογραφίας και πλαστικών τεχνών. Παράλληλα, μαζί με τον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο ξεκινούν μια σειρά συνεντεύξεων με θέμα «Ελληνικότητα και σύγχρονη τέχνη» και συνδέεται στενά με σημαντικούς καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους της ελληνικής παροικίας στο Παρίσι, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης –για τον οποίο εργάζεται ως ο προσωπικός του φωτογράφος-, ο Ιάννης Ξενάκης, ο Νίκος Κεσσανλής και άλλοι. 

Μετά από δεκαετή και πλέον απουσία επιστρέφει στην Ελλάδα, εγκαθίσταται στην Θεσσαλονίκη και αρχίζει να εργάζεται ως φωτογράφος. Συνεργάστηκε με ξένα και ελληνικά πρακτορεία, δούλεψε σε ιστορικά περιοδικά και φωτογράφισε μεγάλες στιγμές και πρόσωπα της πόλης. Αξίζει να αναφερθεί ότι υπήρξε βασικός συνεργάτης του Οργανισμού «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης – Θεσσαλονίκη 1997» με πληθώρα εντύπων και λευκωμάτων να εικονογραφούνται με δικές του φωτογραφίες, ενώ ήταν και αποκλειστικός φωτογράφος του πολιτιστικού ένθετου «Πανσέληνος» της εφημερίδας Μακεδονία. 

Ταξίδεψε στην Ελλάδα και αποτύπωσε την αρχαία κληρονομιά αλλά και την φύση της, φωτογράφισε τα αστικά της τοπία καθώς και την ύπαιθρο και νησιωτική χώρα, και παράλληλα επισκέφτηκε πολλές φορές την Κωνσταντινούπολη, την Μικρά Ασία, την Καππαδοκία, την Αίγυπτο, την Ιορδανία όπου φωτογράφησε τα μνημεία, την καθημερινότητα και την αρχιτεκτονική της ανατολής από την οποία γοητεύθηκε. Πολυετής ήταν επίσης και η συνεργασία του ως αποκλειστικός συνεργάτης του αείμνηστου Μανώλη Ανδρόνικου στην Βεργίνα και του Δημήτρη Παντερμανλή στο Δίον. 

Άνθρωπος ιδιαίτερα καλλιεργημένος, αγαπούσε την μουσική, τα βιβλία και ιδιαίτερα τη ζωγραφική και δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί καλλιτέχνες τον εμπιστεύτηκαν να φωτογραφίσει τα έργα τους. Ένας καλλιτέχνης φωτογράφος για τον οποίο όλα ήταν «θέμα αισθητικής» όπως χαρακτηριστικά έλεγε συχνά σε συζητήσεις που περιλάμβαναν ποικιλία θεμάτων όπως φιλοσοφίας, θεολογίας, τέχνης και λογοτεχνίας.

Πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό: στο Παρίσι, στην Galeria Diaframa του Μιλάνο, στην γκαλερί ΕΙΡΜΟΣ της Θεσσαλονίκης («Παπαρούνες» 2004, «Πρόσωπα» 2005), στους εκθεσιακούς χώρους της Αγιορειτικής Εστίας («Παναγία Πόρταΐτισσα – Αέναος Ευλογία» 2004, η έκθεση παρουσιάστηκε επίσης στην Ίμβρο, στη Νέα Τένεδο και την Ξάνθη), στο Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών, στο Ίδρυμα Ευγενίδου («Σίφνος: Φως και σκιές στου γλαυκού το γειτόνεμα» 2005), στην Πάτρα στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσα της Ευρώπης, με θέμα την «γενιά του ‘70», στον Αρτεμώνα Σίφνου, στον πολιτιστικό πολυχώρο ΜΥΛΟ Θεσσαλονίκης με θέμα το πνεύμα του οίνου, ενώ το 2011 παρουσίασε την έκθεση με τίτλο «Διαδρομές του νερού στη Θεσσαλονίκη» στο Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης.

Φωτογραφίες του περιέχονται σε πολλές εκδόσεις και φωτογραφικά λευκώματα: Παναγία Πορταΐτισσα, Αέναος Ευλογία (Ιερά Μονή Ιβήρων, 2002), Παπαρούνες (Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2005), Πάτρα πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης (Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2006), 365 Άγιον Όρος (Μίλητος, 2007), Κοχύλια από τις Ελληνικές θάλασσες (Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, 2007), Μαγειρική του Αγίου Όρους (Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2008), Εορδαίας εγκώμιον (Επίκεντρο 2008), Μνήμης οδοιπορία. Ανατολική Θράκη (Επίκεντρο 2008), Οι τοιχογραφίες του παρεκκλησίου του Αγίου Ευθυμίου (1302/3) στον ναό του Αγίου Δημητρίου (Πουρναράς 2008), Οι θαυματουργές εικόνες στο Περιβόλι της Παναγιάς (Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2013), Λίμνες της Βόρειας Ελλάδας, (ΕΥΑΘ, 2014). 

Με την Αγιορειτική Εστία συνεργάστηκε στην φωτογράφιση του καταλόγου της Έκθεσης Μανουήλ Πανσέληνος εκ του Ιερού Ναού του Πρωτάτου, του Ημερολογίου 2002 «Άγιον Όρος: το σκευοφυλάκιο του Πρωτάτου», του Ημερολογίου 2003 «Το φυσικό κάλλος του Αγίου Όρους», του Ημερολογίου 2004 «Άγιον Όρος: Τα κελιά των Κάρυών», του καταλόγου της Έκθεσης «Άγιον Όρος – Κειμήλια Πρωτάτου». 

Σημαντικό κομμάτι της ζωής του υπήρξε το Άγιον Όρος, με το οποίο «δέθηκε» με ιδιαίτερους δεσμούς και αγάπησε πολύ. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην φωτογραφική αποτύπωση της φύσης, της καθημερινής ζωής και της αρχιτεκτονικής του. 

Η Αγιορειτική Εστία σε συνεργασία με τον Γιώργο Πούπή ξεκίνησε το 2017 την προετοιμασία της έκθεσης «Σταυροί του Αγίου Όρους» από πλούσιο υλικό και πολυετή δουλειά του στην Αθωνική Πολιτεία. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της έκθεσης, εκδήλωσε το ενδιαφέρον το φωτογραφικό του αρχείο που αφορά το Άγιον Όρος, να διατεθεί στην Αγιορείτικη Εστία. Το ενδιαφέρον του αυτό υλοποίησε η αδελφή του, Παναγιώτα Πούπη, η οποία διέθεσε το εν λόγω αρχείο στην Αγιορείτικη Εστία και το οποίο μετά την ψηφιοποίηση και καταγραφή του, θα είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό. 

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ της Αγιορειτικής Εστίας, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΥΠΗΣ, Ύψωσις, Ο Σταυρός στην γη του Αγίου Όρους