Μην ελπίζετε να απαλλαγείτε από τα βιβλία: Ρωμανός Σκλαβενίτης- Πιστοφίδης

– Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που αγαπήσατε; Ένα Δέντρο Μεγαλώνει Στο Μπρούκλιν της Μπέτυ Σμιθ. (Το αγαπώ ακόμη)

-Από τους αγαπημένους σας συγγραφείς οι πιο αγαπημένοι είναι… Μου αρέσει η Μπέτυ Σμιθ, που έχει γράψει κι άλλα, λιγότερο γνωστά, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Μου αρέσει η Άυν Ραντ, γιατί έχει γράψει την ίδια υπέροχη ιστορία με τρεις υπέροχους τρόπους. Μου αρέσει ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, γιατί από τα βιβλία του βαρέθηκα μόνον ένα και ο Ναθέινιελ Γουεστ γιατί έχει γράψει ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα. Μου αρέσει ο Μαξ Φρις, παρότι φοβάμαι ότι δεν μπορώ να του μοιάσω. Αύριο, θα έχω μια διαφορετική απάντηση.

– Από τους μεγάλους συγγραφείς υπάρχει κάποιος που δεν καταφέρατε να συμπαθήσετε; Αν θέλετε, εξηγείτε και τους λόγους. Τα κλασικά μυθιστορήματα έγιναν κλασικά για μια σειρά από λόγους. Η ποιότητα είναι μόνον ένας από αυτούς. Συνεπώς, πολλά κλασικά βιβλία είναι λιγότερα άξια από άλλα. Πάρτε για παράδειγμα τον Σολζενίτσιν που διαβάζεται διαρκώς. Την ίδια στιγμή, τα υπέροχα μυθιστορήματα της μεταπολεμικής Βρετανίας έχουν ξεχαστεί.     – Ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα δεν μπορέσατε ποτέ να ξεπεράσετε; Οι περισσότεροι ήρωες μένουν στο μυαλό μου. Για παράδειγμα, σκέφτομαι τον Χένρι Σκριμσάντερ και την πορεία του στο μπέιζμπωλ• την ερωτική σχέση του Μάικ Σουώρτς και της Πέλλα Άφενλαϊτ, που μάλλον θα κρατήσει• την ερωτική σχέση του πατέρα της Πέλλα και πρύτανη του Κολλεγίου Γουέστις, Γκερτ Άφενλαϊτ,  και του φοιτητή Όουεν Νταν, ο οποίος θα σπουδάζει πια στην Ιαπωνία. Πρόκειται για τους ήρωες του μυθιστορήματος The Art of Fielding (Little, Brown and Company) του Chad Harbach.

-Από όλους τους συγγραφείς του κόσμου εσείς θα θέλατε να συναντήσετε… Πολλούς – δεν μου φτάνει όμως να τους συναντήσω, θέλω να είναι κολλητοί μου φίλοι• να ξέρω τι θα γράψουν, προτού το γράψουν.

-Υπάρχουν βιβλία στα οποία επιστρέφετε ξανά και ξανά; Κυρίως, στα βιβλία της πρώτης νεότητας. Έχω διαβάσει το Ένα Δέντρο Μεγαλώνει Στο Μπρούκλιν κάμποσες φορές. Επίσης, το έχω αγοράσει άλλες τόσες. Και σε μια γειτονιά του Μπρούκλιν, ξετρύπωσα ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης.

– Ο μεγαλύτερος μύθος που συνδέεται με την βιβλιοφιλία είναι… Ότι κάνει αυτόχρημα καλό: το να συζητάς διαρκώς για βιβλία μου φαίνεται εξίσου σαχλό με το να μην συζητάς ποτέ γι’ αυτά.

-Ποιος είναι για σας ο ιδανικός τόπος για ανάγνωση; Το θρανίο μου. Ή οποιοδήποτε θρανίο.

-Η βιβλιοθήκη κάποιου διηγείται και την ιστορία της ζωής του; Όχι: η βιβλιοθήκη κάποιου λέει τόσα πράγματα γι’ αυτόν όσα και οι ενδυματολογικές του επιλογές ή η διακόσμηση του σπιτιού του. Αποκαλύπτει τις αισθητικές του επιλογές και μας βοηθάει να αποφεύγουμε κακοτοπιές στη σύναψη σχέσεων.

-Τι σκέφτεστε, όταν βλέπετε στην βιβλιοθήκη σας τα βιβλία, που ακόμη δεν προλάβατε να διαβάσετε; Τα αδιάβαστα βιβλία δεν χωρούν στη βιβλιοθήκη, έτσι βρίσκονται στο πάτωμα ή πάνω στον καναπέ. Όταν τα κοιτώ, μένω ευχαριστημένος: αν αύριο ξεσπάσει πόλεμος, με τις προμήθειες που έχω, μένω δύο χρόνια διαβασμένος.

*Ο Ρωμανός Σκλαβενίτης- Πιστοφίδης γεννήθηκε το 1991 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Τελείωσε το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και σπουδάζει Ιατρική. Οι Διαβάτες στην πόλη είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Το δεύτερο με τιτλο Τ θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Απόπειρα.