Μόλις κυκλοφόρησαν

Το κινητό παιχνιδάδικο

Ο ποιητής Ρίτσαρντ Κάντογκαν φτάνοντας μια νύχτα στην Οξφόρδη για διακοπές βρίσκει τυχαία σε ένα παιχνιδάδικο το πτώμα μιας γυναίκας. Όταν επιστρέφει με την αστυνομία δεν έχει εξαφανιστεί μόνο το πτώμα αλλά και το παιχνιδάδικο και στη θέση του έχει ξεφυτρώσει ένα…παντοπωλείο. Ο Κάντογκαν όμως δεν είναι από τους ανθρώπους που το βάζουν κάτω. Με τον καθηγητή Τζέρβας Φεν αναλαμβάνουν από κοινού δράση για να λύσουν την εξωφρενική υπόθεση παλεύοντας να συλλέξουν στοιχεία βασισμένα σε σατυρικά πεντάστιχα, μια ασυνήθιστη διαθήκη και ίχνη που εξαφανίζονται. Φίλος της Άγκαθα Κρίστι, του Φίλιπ Λάρκιν και του Κίνγκσλεϋ Ειμις, ο συγγραφέας Εντμουντ Κρίσπιν, είχε υψηλές επιδόσεις σε μυστήρια «κλειστών δωματίων». Το κινητό παιχνιδάδικο είναι το πιο γνωστό βιβλίο του, το οποίο κινείται με άνεση από το μυστήριο στην κωμωδία, περιγράφοντας καταστάσεις στο όριο της απιθανότητας, χρησιμοποιώντας γοητευτικούς λογοτεχνικούς και γλωσσικούς γρίφους και συστήνοντας μας  δυο αξέχαστους εκκεντρικούς χαρακτήρες.  (μετ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Άγρα)

Ο αγώνας συνεχίζεται

Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο που είχε ταράξει τα νερά με το Γόμορρα, ζώντας έκτοτε σε καθεστώς προστασίας μετά την επικήρυξη του από τη Μαφία, συνθέτει ένα πορτρέτο της Ιταλίας μέσα από έντεκα ιστορίες. Ο Σαβιάνο γράφει για τον ύπουλο μηχανισμό της μηχανής της λάσπης, την εξάπλωση του οργανωμένου εγκλήματος στο  Βορρά, την αέναη κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω των απορριμμάτων στη Νάπολη, τις πολλές προαναγγελθείσες τραγωδίες. Όμως ο λόγος του Σαβιάνο δεν είναι αποκλειστικά καταγγελτικός. Ο Ιταλός συγγραφέας ξέρει να αφηγείται άλλοτε συγκινώντας μας και άλλοτε ρίχνοντάς μας σε βαθιά περίσκεψη. (μετ. Μαρία Οικονομίδου, εκδ. Πατάκη)

Η ιστορία ενός στρατιώτη

Το ημερολόγιο του Χρήστου Καραγιάννη έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό. Εκείνο της προσωπικής μαρτυρίας και των αναμνήσεων των αφανών πολεμιστών της περιόδου 1918-1922. Το ημερολόγιο του, τουλάχιστον το τμήμα του που έφτασε ως τις μέρες μας, αποκτά μοναδική αξία δίνοντας πληροφορίες για την καθημερινότητα των στρατοπέδων, των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων συμβάλλοντας στην καλύτερη κατανόηση εκείνης της περιόδου και την επανεκτίμηση των γεγονότων που διαμόρφωσαν τις επιλογές της Ελλάδας. Γραμμένο με ανεπιτήδευτο ύφος, χωρίς τίποτε να είναι περιττό, το ημερολόγιο του Χρήστου Καραγιάννη κερδίζει την προσοχή μας. Οι παρεμβάσεις του Φίλιππου Δρακονταειδή, που επιμελήθηκε το κείμενο,  εξασφαλίζουν την αφηγηματική ροή, παρέχουν διευκρινήσεις σε κρίσιμες λεπτομέρειες, αλλά και επιβεβαιώνουν τα γεγονότα συνδυάζοντας αφηγήσεις του Γιάννη Σκαρίμπα, ξένες πηγές και δημοσιεύσεις της Διοίκησης Ιστορίας Στρατού του Ελληνικού Γενικού Επιτελείου. (εκδ. Κέδρος)

Μαύρα μάτια

Στα νεανικά χρόνια του Μάρκου Βαμβακάρη στη Σύρο αλλά και στις αντιθέσεις της συριανής κοινωνίας το διάστημα 1905- 1920 εστιάζει ο Μάνος Ελευθερίου με το νέο του βιβλίο. Ο Μάνος Ελευθερίου αναζητώντας το περιβάλλον που έγινε η ρίζα για τα τραγούδια, τους στίχους και τη μουσική που θα γεννηθούν αργότερα, μας ξεναγεί στη περίοδο εκείνη που το λιμάνι της Σύρου είχε παρακμάσει για να δώσει τη σκυτάλη στον Πειραιά. Ακολουθώντας τα βήματα του Μάρκου Βαμβακάρη φτάνουμε στην Άνω Χώρα των καθολικών και την κάτω χώρα των  ορθοδόξων, μπαίνουμε σε πορνεία και τεκέδες, γνωρίζουμε εφοπλιστές, καρβουνιάρηδες και κουτσαβάκηδες, εργοστάσια και εργαζόμενα παιδιά. Ένα βιβλίο που καταγράφει με ιδιαίτερο τρόπο τις αντιθέσεις ενός τόπου αλλά τον τρόπο που διαμόρφωσαν έναν ξεχωριστό άνθρωπο. (εκδ. Μεταίχμιο).