Νέα βιβλία για να διαβάσεις αυτές τις μέρες

Ακόμα μία σειρά από προτάσεις βιβλίων, για μία εποχή που μπορεί κάπως να μας ταλαιπωρεί με τον άστατο καιρό της, όμως δεν παύει να είναι καλοκαίρι.

Βιβλία που ξεχωρίσαμε και σας τα παρουσιάζουμε προκειμένου να έχετε την πιο καλή «συντροφιά» αυτές τις μέρες.

Μερικά βιβλία, διαφορετικά μεταξύ τους, για διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές απαιτήσεις και πάνω από όλα, για διαφορετικές διαθέσεις που εμείς αγαπήσαμε ήδη.

Σκέφτεστε κάποια καλύτερη παρέα;

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΩΝΑΣΗ 1924–1975

ΙΔΡΥΜΑ ΩΝΑΣΗ – ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ-ΙΤΕ

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είναι ο διασημότερος εφοπλιστής του 20oύ αιώνα, ο άνθρωπος που ενσαρκώνει το πρότυπο του μεγιστάνα εφοπλιστή, το σύμβολο της ελληνικής επιχειρηματικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο εφοπλιστικός όμιλος τον οποίο ίδρυσε καθόρισε την πορεία της παγκόσμιας και της ελληνικής ναυτιλίας. Ο Ωνάσης είναι από εκείνους τους πρωτοπόρους επιχειρηματίες που άνοιξαν δρόμους και συνέβαλε σε καινοτόμους δράσεις συνδυάζοντας την ελληνική και την ευρωπαϊκή ναυτιλιακή τεχνογνωσία με τους αμερικανικούς θεσμούς και πόρους. Η λάμψη του έδωσε τροφή σε πληθώρα σκανδαλοθηρικών αναγνωσμάτων, βασισμένων σε (παρ)ερμηνείες της προσωπικής του ζωής. Στόχος του παρόντος τόμου είναι να καλύψει σφαιρικά την επιχειρηματική δραστηριότητα του Ωνάση στο εμπόριο, τη ναυτιλία, τις αεροπορικές μεταφορές, τη ναυπηγική και πετρελαϊκή βιομηχανία και τις χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες μέσα από τις συνεργασίες και τις συγκρούσεις του με οικονομικά και πολιτικά κατεστημένα στην Ευρώπη και την Αμερική.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης δημιούργησε τη ναυτιλιακή επιχείρηση της νέας παγκοσμιοποιημένης εποχής, η οποία λειτουργεί θεσμικά μέχρι σήμερα ακολουθώντας τα πρότυπα που εκείνος έθεσε. Ο όμιλος επιχειρήσεων Ωνάση, που ξεκίνησε τις δραστηριότητές του το 1924, κλείνει εκατό χρόνια δράσης: πενήντα χρόνια λειτουργίας με τον Αριστοτέλη Ωνάση και άλλα πενήντα χρόνια με την επιχειρηματική οικογένεια Ωνάση. Η επιχείρησή του, χωρίς κληρονόμο, χωρίς μέτοχο, χωρίς συγγενή ή αφεντικό, ζει αποκλειστικά για κοινωφελή έργα του Ιδρύματος σχεδόν πενήντα χρόνια αφότου ο ιδρυτής της έφυγε από τη ζωή.

Το βιβλίο στηρίζεται στο Αρχείο Ωνάση, που ανήκει στο «Ίδρυμα Ωνάση», καλύπτει όλη την πεντηκονταετή επιχειρηματική δράση του Αριστοτέλη Ωνάση και αποτελείται από εκατοντάδες αρχειακά κουτιά στα οποία περιέχονται δεκάδες χιλιάδες έγγραφα. Το Αρχείο αποτυπώνει τη λειτουργία ενός πολυεθνικού επιχειρηματικού ομίλου, με εταιρείες σε τρεις ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αμερική) και 14 χώρες (Ελλάδα, Γαλλία, Μονακό, Γερμανία, Νορβηγία, Σουηδία, Αγγλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παναμά, Ονδούρα, Ηνωμένες Πολιτείες, Σαουδική Αραβία και Λιβερία) και δραστηριότητες σε όλο τον πλανήτη· η συγκρότηση και η ταξινόμησή του αποτελούν καινοτομία στον χώρο της Ιστορίας Επιχειρήσεων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.

Η οργάνωση, η καταλογογράφηση και η ταξινόμηση του Αρχείου Ωνάση καθώς και η συγγραφή της ιστορίας των επιχειρήσεων Ωνάση είναι προϊόν ερευνητικού έργου που ανέθεσε το  Ίδρυμα Ωνάση στο Κέντρο Ναυτιλιακής Ιστορίας του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ, και είναι προϊόν συνεργασίας πλειάδας ερευνητών υπό τη διεύθυνση της κ. Τζελίνας Χαρλαύτη.

Γράφουν οι: Μαρία Δαμηλάκου, Αμαλία Παππά, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, Lars Scholl, Χρήστος Τσάκας, Τζελίνα Χαρλαύτη.

“Κάμερα και εθνογραφία στην Ελλάδα” | Επιμέλεια: Αθηνά Πεγκλίδου

“Ψευδοεπιστήμες και θεωρίες συνομωσίας” |  Επιμέλεια: Μανώλης Πλειώνης

Όταν βάλλεται ο ορθολογισμός, η αλληλουχία αιτίου και αιτιατού —η ίδια η βάση δηλαδή της λογικής και της ικανότητάς μας να συνδια­λεγόμαστε και να συναποφασίζουμε ως κοινωνία—, βάλλεται η ίδια η Δημοκρατία. Σε ένα βαθιά δημοκρατικό πλαίσιο, απαιτούνται συνειδη­τοί πολίτες, με γνώση των κατακτήσεων του πολιτισμού μας, με ανα­πτυγμένη την ικανότητα να αξιολογούν ποικίλα δεδομένα αλλά και να φιλτράρουν πλείστα όσα στοιχεία παραπληροφόρησης, που πλέον, με τη σύγχρονη τεχνολογία, εύκολα διακινούνται και αναπαράγονται.

Μια κοινωνία που κυριαρχείται από μια παραμορφωτική αντίληψη της πραγματικότητας, από συνωμοσιολογικές ερμηνείες της ιστορίας και των κοινωνικών διεργασιών, μια κοινωνία χωρίς σταθερές γνωσιακές βάσεις ώστε να μπορεί μέσω του διαλόγου να καταλήγει σε αποδεκτά πολιτικά σχέδια, εύκολα κατευθύνεται και χειραγωγείται.

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με σκοπό να ενισχύσει την προσπάθεια συ­στράτευσης του ορθού λόγου έναντι του ανορθολογισμού, της λογικής έναντι του παραλογισμού. Δεκαπέντε Έλληνες επιστήμονες, ο καθένας στην ειδικότητά του, παρουσιάζουν τις δέκα πιο διαδεδομένες θεωρίες συνωμοσίας και ψευδοεπιστημονικές απόψεις. Σύντομα μεν αλλά μεθο­δικά, επισημαίνονται οι αντιφάσεις τις οποίες ενέχουν και επιχειρείται η αποδόμησή τους με λογικά επιχειρήματα και επιστημονικά δεδομένα. Παρά την πλούσια επιστημονική βιβλιογραφία που υπάρχει για τη συ­γκεκριμένη θεματική, η παρούσα έκδοση συγκεντρώνει και πραγματεύ­εται, με τρόπο συνεκτικό και περιεκτικό, τις συνωμοσιολογικές θεωρίες και απόψεις με τη μεγαλύτερη απήχηση, φιλοδοξώντας να προσφέρει στους αναγνώστες μια ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη προσέγγιση.

Γράφουν οι: Μανώλης Πλειώνης, Νίκος Δεμερτζής, Σταύρος Άκρας, Όμηρος Γιαννακής, Μανώλης Σαριδάκης, Ιωάννης Παπουτσής, Αλίκη Φλώρου, Βασιλική Κοτρώνη, Κωστής Λαγουβάρδος, Βασιλική Ασημακοπούλου, Νίκος Μιχαλόπουλος, Ιωάννης Καλόγηρος, Ιωσήφ Χαλαβαζής, Δημήτρης Δημόπουλος, Χάρης Βάρβογλης.

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 240

“Η Εποχή του Κακού” | Deepti Kapoor

Νέο Δελχί, 2004. Ένα φρικτό τροχαίο δυστύχημα: μια Mercedes θερίζει πέντε πεζούς – ανάμεσά τους μια έγκυος. Στο τιμόνι, ένας άντρας είκοσι δύο χρονών, παιδί για τα θελήματα στην ουσία, στουπί στο μεθύσι – άψογα ντυμένος, γραμμωμένος, με τέλεια κουπ, υπηρέτης όμως παρόλα αυτά, και ο μοναδικός στον τόπο του δυστυχήματος. Τον λένε Ατζέι. Τον πάνε στη φυλακή, όπου τον χτυπάνε και τον βασανίζουν∙ δεν βγάζει άχνα. Μετά από μερικές μέρες στη φυλακή, εμφανίζονται οι φύλακες. «Έχει γίνει κάποιο λάθος» του λένε. «Γιατί δεν μας το είπες;» ρωτούν, ενώ του δίνουν ζεστό φαγητό και το πορτοφόλι του, καθαρά ρούχα, τσάι. Είναι μεταμελημένοι, έως και σεβαστικοί. «Δεν ξέραμε ότι είσαι άνθρωπος των Ουαντία».

Κινούμενο επιδέξια μεταξύ διαφορετικών χρόνων και οπτικών, το μυθιστόρημα Η εποχή του κακού περιστρέφεται γύρω από τη ζάπλουτη, πανίσχυρη και τελείως διεφθαρμένη οικογένεια Ουαντία – τον νεαρό, φιλόδοξο, κακομαθημένο Σάνι∙ τον αυταρχικό, αδίστακτο και καταπιεστικό πατέρα του, τον Μπάντι∙ και τον βίαιο, ισχυρό, αιμοδιψή, θείο Βίκι. Όσοι έρχονται κοντά στους Ουαντία μπλέκονται στα δίχτυα της διαρκούς αναζήτησής τους για περισσότερο έλεγχο, περισσότερη επιρροή και εξουσία, περισσότερη γη, περισσότερο πλούτο (και, μερικές φορές, για έναν αποδιοπομπαίο τράγο): η Νέντα, μια περίεργη νεαρή δημοσιογράφος παγιδευμένη ανάμεσα στο επάγγελμά της και τις ηδονές της πόλης∙ ο Γκαουτάμ Ραθόρι, ένας παρακμιακός πλεϊμπόι που πρέπει να εξιλεωθεί στα μάτια του κοινού∙ κι έπειτα, ο Ατζέι: ένα προσεκτικό αγόρι κατώτερης κάστας γεννημένο μέσα στη φτώχεια που η μάνα του το πούλησε για άμισθο υπηρέτη, ο οποίος τελικά βρέθηκε να ανεβαίνει τις βαθμίδες των αφοσιωμένων στην οικογένεια των Ουαντία.

Ένα πολυσύνθετο, συναρπαστικό, σαρωτικό page-turner επικών διαστάσεων∙ μια ιστορία εξουσίας, αφοσίωσης, εκδίκησης, και οικογενειακών δεσμών που δένουν, βασανίζουν, και σκοτώνουν. Το πρώτο μέρος μιας μεγάλης τριλογίας που έχει περιγραφεί ως «Ο Νονός μεταφερμένος σε ινδικό έδαφος».

*Η Deepti Kapoor (Ντίπτι Καπούρ) μεγάλωσε στη Βομβάη και το Μπαχρέιν, ακολουθώντας τον πατέρα της που εργαζόταν στην Κρατική Τράπεζα της Ινδίας. Κατά τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου έζησε σε οικοτροφείο θηλέων στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, στη Ντέχραντουν∙ το 1997 μετακόμισε στο Δελχί όπου σπούδασε δημοσιογραφία, με μεταπτυχιακό στην κοινωνική ψυχολογία. Μετά τις σπουδές της εργάστηκε για πολλά χρόνια στο Δελχί ως δημοσιογράφος. Εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία το 2009 και πήγε στην Γκόα, όπου ασχολήθηκε με τη γιόγκα και έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα, το A Bad Character (2014), που εκδόθηκε στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, καθώς και τη Γαλλία, όπου ήταν υποψήφιο για το Prix Medicis 2015. Ζει στη Λισαβόνα.

Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 800

“Τα πατσατζίδικα της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη της Δύσης” | Λένα Καλαϊτζή – Οφλίδη

…«Η Θεσσαλονίκη είναι μια ερωτική πόλη και ο πατσάς δεν έχει τίποτα το ερωτικό». Έτσι, πέρα από την καταγραφή του είδους και της ιστορίας του, επιφορτίστηκα και μ’ ένα ακόμα καθήκον. Να αποδείξω πως, σ’ ό,τι υπάρχει μεράκι και αφοσίωση, υπάρχει και έρωτας. Και ότι βέβαια ο ερωτικός χαρακτήρας της πόλης μας δεν προδίδεται από τα πατσατζίδικά της. Ίσα-ίσα που ο πατσάς είναι μια απόδειξη του ερωτικού της δεσμού με την Ανατολή περισσότερο απ’ όλες ίσως συγκεκριμένη και χειροπιαστή. Εξάλλου γνώρισα πολλούς πελάτες πατσατζίδικων προσκολλημένους στη γαστρονομική τους προτίμηση με την απαρέγκλιτη αφοσίωση του ερωτευμένου. Τόση, που να θεωρούν πραγματική ερωτική μυσταγωγία ένα ζεστό πιάτο «σούπα» στις πέντε τα ξημερώματα… Από το 1992 της πρώτης έκδοσης αυτού του βιβλίου μέχρι τη σημερινή νέα, επικαιροποιημένη και βελτιωμένη έκδοσή του πέρασαν πολλά χρόνια. Η Θεσσαλονίκη, ως ζώσα οντότητα, άλλαξε! Άλλαξε η γεωγραφία της και ο κοινωνικός της χάρτης. Άλλαξε, όπως ήταν αναμενόμενο, και ο χάρτης των πατσατζίδικών της. Σημειώθηκαν μεταβολές στους κώδικες της γαστρονομίας, απουσίες εμβληματικών πατσατζίδικων και παρουσίες νέων. Η δεύτερη, λοιπόν, έκδοση αυτού του βιβλίου μπορεί να θεωρηθεί και ως μία νέα σκηνοθεσία του ίδιου έργου.

*Η Λένα Καλαϊτζή-Οφλίδη και ο Σίμος Οφλίδης είναι ζευγάρι. Ζουν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη και γράφουν μαζί από το 1989. Το 1996 εξέδωσαν τα “Καραγκιόζικα της Θεσσαλονίκης”, τρία θεατρικά έργα, βραβευμένα από το υπουργείο Πολιτισμού. Το 1998 τα διηγήματα “Δυτικά της Σαλονίκης στις παράγκες με τους κύκνους”. Την ίδια χρονιά το οδοιπορικό “Μονοξυλίτης”, έκδοση της Ιεράς Μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους. Το 2001 τα τρία θεατρικά έργα “Τρία από την Τροία”, το ένα από τα οποία βραβεύτηκε από το υπουργείο Πολιτισμού. Από την προσωπική πορεία της η Λένα Καλαϊτζή-Οφλίδη έχει να παρουσιάσει “Τα πατσατζίδικα της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη της Δύσης” το 1994, και το θεατρικό έργο για παιδιά “Η Φουρφούρα και τ αηδόνι”, με το οποίο μέρος στο θεατρικό διαγωνισμό της Ιθάκης, το 1988.

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 168

“Αμφορείς Αναμνήσεων” (Ποιητική Συλλογή) |Νίκος Παπακώστας

(Δεν) Είμαστε Είμαστε αμφορείς αναμνήσεων, διάφανα δοχεία φυλακισμένων ονείρων ποτάμια πόθων ξέχειλα πλάι σε απάτητους όρκους, που όμως καταλήγουν στην αποβάθρα της πεζής καθημερινότητας.

Τι ωστόσο έχουμε καταφέρει; Να αγγίξουμε μια σπίθα αστεριών χωρίς να καούμε; Να βαδίσουμε κόντρα στο κύμα της μανιασμένης θάλασσας, ένα κρύο δειλινό του Δεκέμβρη; Να στολίσει τα μαλλιά μας ένα ανθάκι μυγδαλιάς, που σκόρπισε ο μπάτης; Άραγε ξέρουμε να αγαπάμε όσο αφόρητα μισούμε;

Θεέ μου, πόσο μικροί μοιάζουμε στη θέα του ουρανού, πόσο αθώα ένοχοι για όσα δεν κάναμε μπροστά στη γλυκιά αμαρτία της ζωής, που σπαταλήσαμε άσκοπα. Προσποιούμενοι κάτι που δεν είμαστε βουλιάζοντας στα ρηχά νερά της θολής τελειότητας.

*Ο Νίκος Παπακώστας είναι συνθέτης και το βασικό όργανό του είναι η κιθάρα. Εχει συνεργαστεί με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Έχει γράψει μουσική και κείμενα για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ, ενώ έχει δώσει συναυλίες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Το ποιητικό του έργο είναι επίσης ευρύ. Έχει γράψει στίχους για πολλά τραγούδια, που μελοποίησε ο ίδιος, λιμπρέτα για ορατόρια, (REQUIEM MEDITERRANEO), καθώς και ποιητικές αποδόσεις αρχαίων κειμένων, όπως η “Αποκάλυψη του Ιωάννη”. Είναι μέλος των Ενώσεων Συνθετών και Στιχουργών της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, καθώς και πολλών οργανώσεων της παγκόσμιας ανεξάρτητης μουσικής σκηνής.

Εκδόσεις ΑΩ, σελ. 40