Τα καινούρια βιβλία που θα διαβάσεις τώρα που χειμωνιάζει

Τώρα που χειμωνιάζει ο καιρός, τα βιβλία θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας στο σπίτι, με μία κουβερτούλα στα πόδια και ένα τζάμι να κοιτάμε έξω.

Ο χειμώνας άλλωστε, έχει σπίτι, ζέστη και γιατί όχι, και ιστορίες γραμμένες στις βιβλιοθήκες μας που μία μία περιμένουν να αποκαλύψουν τα νοήματα τους σε εκείνον που θα τις επιλέξει.

Οι καινούριες εκδόσεις βιβλίων υπόσχονται ωραίους κρύους μήνες για όλους εμάς που αγαπάμε τα βιβλία και αφού διαβάσαμε μερικά από αυτά, σας προτείνουμε τα βιβλία που θα επιλέξετε να σας κάνουν παρέα ή θα κάνετε δώρο σε εκείνους που αγαπάτε.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ | Σουζάνα Αντωνακάκη

Η Μαρία Σουζάνα Κολοκυθά-Αντωνακάκη (1935–2020) είναι η πιο γνωστή Ελληνίδα αρχιτέκτονας της γενιάς της, εντός και εκτός των συνόρων της χώρας μας. Η ενεργή παρουσία της στην αρχιτεκτονική σκηνή για έξι δεκαετίες, από την ολοκλή­ρωση των σπουδών της στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1959 μέχρι το τέλος της ζωής της το 2020, είναι από μόνη της εντυπω­σιακή. Μολαταύτα, τα περισσότερα κείμενα από τις δημόσιες ομιλίες και διαλέξεις των έξι αυτών δεκαετιών της σταδιοδρομίας της παρέμεναν έως σήμερα αδημοσίευτα ή δυσεύρετα.

Ισορροπώντας ανάμεσα στις αναφορές της στους κόσμους της φιλοσοφίας και των καλών τεχνών, η Αντωνακάκη αποτελούσε η ίδια την ενσάρκωση της βαθιάς της πεποίθησης ότι η αρχιτεκτονική αποτελεί πολιτισμικό αγαθό. Τα κείμενά της αναπτύσσονται γύρω από ζητήματα όπως: η ποιητική σύλληψη του κτισμένου περιβάλλοντος της καθημερινότητάς μας, η σημασία των ορίων, της κίνησης και των μεταβάσεων στην αρχιτεκτονική, η χρήση του χρώματος στην αρχιτεκτονική και στην πόλη, η θεατρικότητα και η κατοίκηση, οι σχέσεις χρόνου και χώρου στην αρχιτεκτονική, ο διάκοσμος και η ποιητική διάσταση των αντικειμένων της καθημερινής ζωής, η αρχιτεκτονική της πολυκατοικίας και η συσχέτιση της ελληνικής πόλης με τον τόπο και το φυσικό περιβάλλον. Γράφοντας ανοιχτόκαρδα για την τέχνη της, με τη χαρακτηριστική της ευρυμάθεια και ευαισθησία, η Αντωνακάκη προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό τα κλειδιά που του χρειάζονται για να μάθει να κοιτάζει με οξύτερο, κριτικό βλέμμα το χώρο όπου ζει και κινείται καθημερινά.

*Η Σουζάνα Αντωνακάκη (1935–2020), αρχιτέκτων σε μόνιμη συνεργασία με τον Δημήτρη Αντωνακάκη, ήταν ιδρυτικό μέλος του Εργαστηρίου 66. Το κοινό τους έργο απέσπασε πολυάριθμες βραβεύσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και δημοσιεύτηκε επανειλημμένα σε σημαντικές εκδόσεις διεθνών ιξκστορικών της αρχιτεκτονικής. Διετέλεσε μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ, 1971–1972), πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ, 1980–1984), μέλος της Εθνικής Γραμματείας της Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA, 1982–2002) και αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής (Académie d’Architecture, 1995–2020). Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της δίδαξε σε πανεπιστημιακά σεμινάρια και έδωσε πολυάριθμες διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 584

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ | Αύγουστος Κορτώ

Η µικρή Μοκοσάντα φεύγει απ’ το χωριό της λίγο πριν ξεσπάσει εµφύλιος. Οδηγός της το πράσινο αστέρι, όπου ζουν, παντοτινά ευτυχισµένες, οι ψυχές των καλών ανθρώπων. Στο ταξίδι της συναντά ζώα που γίνονται φίλοι της, κι όλοι µαζί αναζητούν την Αλτάντα, το πέρασµα των κόσµων, γιατί η Μοκοσάντα ονειρεύεται να ξαναδεί τον πατέρα της, που έχασε µικρή, κι ίσως ακόµα και τη µάνα της, γιατί δεν ξέρει τι απόγινε όταν ο πόλεµος κατάπιε το Μοκόσο.

Ο Ίκο-Ίκο, το πεινασµένο, φοβισµένο λυκάκι. Ο Λίτολο, ο µελαγχολικός γύπας. Η Ζουζούτα, το µικρό βασανισµένο φίδι. Κι εσείς, οι αναγνώστες της περιπλάνησής τους, κάτω απ’ τη λάµψη του πράσινου αστεριού.

Ένα µυθιστόρηµα για τη φιλία και την αγάπη. Μια περιπέτεια για τον άλλο κόσµο, που ζει µέσα µας. Μια ιστορία σαν παραµύθι, για παιδικές ψυχές – σ’ ό,τι σώµα κι αν κατοικούν.

*Ο Αύγουστος Κορτώ, κατά κόσμον Πέτρος Χατζόπουλος, γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Έχει εκδώσει διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, νουβέλες, κριτικές και βιβλία για παιδιά. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το βιβλίο της Κατερίνας (2013), Επειδή είναι η καρδιά μου (2014), Μικρό χρονικό τρέλας (2016), Ρένα (2017), Σκυλίσια ψυχή (2018), Το μυστικό του Λεονάρντο (2019), Δέσποινα (2020), Όταν κοιμούνται οι φίλοι μου (2021), Μισό παιδί (2021), Η άλλη Κατερίνα (2022), Η μικρή λέξη αγάπη (2022), Τζέρι (2023), Τσιτσιμπού, η μάγισσα της πίστας (2023)• τα ευθυμογραφήματα Έρως ανίκατε μάσαν (2015), Νεοελληνική μυθολογία (2016), Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά (2016), Φωτιά στα Σαββατόπαχα (2018)• η μαρτυρία Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωής σου. Κουβέντες για το φως μες στο σκοτάδι της κατάθλιψης (2020). Επίσης, έχει γράψει βιβλία για παιδιά: Η εξαφάνιση της Ντόροθυ Σνοτ (2003), που απέσπασε το Κρατικό Βραβείο παιδικής λογοτεχνίας, καθώς και το Βραβείο Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού βιβλίου, Ο στοιχειωμένος πύργος της Ούρσουλα ντε Φλαφ (2005), Η μαμά δε θέλει να μου πάρει ζωάκι (2005), Έγκλημα στο Τούνδρα εξπρές (2011), Δεν ξανακάνω μπάνιο ποτέ! (2013), Το καταραμένο περιδέραιο της Νιαουφερτίτης (2016), Κορνήλιος Κρικ, σκίουρος ντετέκτιβ (2016) και Το ουφάκι (2017). (Πηγή: Εκδόσεις Πατάκη, 2023)

Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 104

ΠΕΡΙ ΣΧΕΣΕΩΝ (Ανθολόγιο – Ημερολόγιο για το 2024)

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS το Ανθολόγιο – Ημερολόγιο για το 2024 με τίτλο «Περί σχέσεων».

Για ακόμη μία χρονιά το Ανθολόγιο – Ημερολόγιο του Ιανού «φιλοξενεί» αποσπάσματα έργων δεκάδων συγγραφέων, Ελλήνων, αλλά και ξένων. Φέτος, καταπιάνεται με ένα διαχρονικό και επίκαιρο θέμα, τις σχέσεις: γονιών και παιδιών, αδελφιών, φίλων, συντρόφων, συζύγων, ανθρώπων και ζώων κ.ά. Μέσα από τα κείμενα θεωρητικών της επιστήμης της Ψυχολογίας αλλά και λογοτεχνών «βλέπουμε» όλα τα είδη σχέσεων αλλά και πρακτικές συμβουλές σχετικά με αυτές. Άλλωστε, είναι ένα ζήτημα που απασχολεί και ενδιαφέρει, καθώς διατρέχει όλη τη ζωή του ανθρώπου, από τη γέννησή του ως τον θάνατο, και βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία εξέλιξης.

Το έργο στο εξώφυλλο είναι του Γιώργου Σταθόπουλου.

Εκδόσεις IANOS, σελ. 128

2049: ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ | Δημήτρης Δημητριάδης και Γιάννης Σκορδάς

“Αν ο προσδιορισμός που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς την λέξη Μέλλον, είναι «αβέβαιο» ή «ασταθές», τότε έρχεται το ιδανικό βιβλίο για να προετοιμαστείς καλύτερα για τις επερχόμενες αλλαγές.” Το 2049 φιλοδοξεί να γίνει ένα εγχειρίδιο επιλογών προς τα δικά σου επιθυμητά μέλλοντα. Αποτελεί μια θετική προσέγγιση για το πώς τα μεγάλα δεδομένα, η τεχνητή νοημοσύνη, το blockchain και οι εκθετικές τεχνολογίες διαμορφώνουν την ανθρωπότητα, μέσα από την μελέτη των μεγατάσεων, αλλά και ασθενών σημάτων και εξηγεί τι πρέπει να γνωρίζεις για όλα αυτά σήμερα.

Από τους έξυπνους οικιακούς βοηθούς και τις ιπτάμενες μετακινήσεις, ως τις καθηλωτικές εμπειρίες ψυχαγωγίας και τους αισθητήρες μακροβιότητας, οι συγγραφείς ερμηνεύουν πώς τα πρόσφατα τεχνολογικά επιτεύγματα σε συνάρτηση με τις επιλογές μας θα αλλάξουν προς το καλύτερο την ανθρωπότητα.

Το βιβλίο μας προετοιμάζει για τα πιθανά μέλλοντα της εργασίας που χαρακτηρίζεται από τη συνεργασία ανθρώπων και μηχανών και εξηγεί πώς τα νέα μέσα εκπαίδευσης, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας θα μας διατηρήσουν στην αιχμή της “κοινωνίας 5.0”.

Περιγράφει, ακόμα, πώς οι επερχόμενες μεταμορφωτικές αλλαγές στην ενέργεια, τις μεταφορές και την επικοινωνία, τομείς που αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της εξέλιξης μιας κοινωνίας, έχουν τη δυνατότητα να εξαλείψουν οικουμενικά προβλήματα, όπως η επισιτιστική κρίση, η λειψυδρία και η ενεργειακή ένδεια και αποσαφηνίζει πώς οι θεσμοί θα ανανεωθούν μαζί με την εμπιστοσύνη μας προς αυτούς για ένα δικαιότερο, πιο αξιοκρατικό και ισότιμο μέλλον.

Οι συγγραφείς, μας καθοδηγούν στο πώς να αγκαλιάζουμε την αβεβαιότητα ως την απαραίτητη συνθήκη που μας οδηγεί να εξετάσουμε πολλαπλά πιθανά σενάρια και με σκέψη στραμμένη στο μέλλον να αποκτήσουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση, ώστε να προετοιμαστούμε καλύτερα για την περίπτωση που τα πράγματα ανατραπούν.

*Ο Δημήτρης Δημητριάδης είναι αφοσιωμένος στην «εξερεύνηση» του μέλλοντος και στον εντοπισμό των μέγα-τάσεων, των ασθενών σημάτων και της σύγκλισης των τεχνολογιών που διαμορφώνουν τον κόσμο μας. Είναι Futurist και ειδικός στο σχεδιασμό των εταιρειών «του αύριο» και ερευνητής στην Ειδική Γραμματεία Μακρόθεσμου Σχεδιασμού στην Προεδρία της Ελληνικής Κυβέρνησης. Ως ομιλητής, δίνει στο κοινό μια αισιόδοξη, αλλά προσγειωμένη άποψη για τα πιθανά μέλλοντα και πώς οι τεχνολογίες διαταράσσουν ό,τι κάνουμε, απαντώντας σε ερωτήματα που θα καθορίσουν την ανθρωπότητα: Πώς οι εκθετικές τεχνολογίες, όπως το AI, το blockchain και η εικονική πραγματικότητα, συναντώνται και διαμορφώνουν τον κόσμο μας;

*Ο Γιάννης Σκορδάς σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Rotterdam School of Management. Είναι οικονομολόγος με ειδίκευση στο σχεδιασμό αειφόρων και ψηφιακών επιχειρηματικών μοντέλων. Έχει συνεργαστεί με startups και πολυεθνικές εταιρείες. Το ερευνητικό του αντικείμενο αφορά τον αντίκτυπο της τεχνολογίας στην καινοτομία και την σύγχρονη οικονομική ζωή.

ΣΙΤΩ: Τα δημητριακά στον πολιτισμό της διατροφής στην αρχαία Ελλάδα και οι μελλοντικές τους προοπτικές

Το βιβλίο εστιάζει στη διαχρονική σχέση των ανθρώπων με τα δημητριακά και τα προϊόντα τους. Μέσα από την κριτική ματιά των συγγραφέων αναδεικνύεται η συμβολή των δημητριακών στην εξέλιξη του πολιτισμού από τους προϊστορικούς χρόνους στην αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα, όπως και οι σύγχρονες αντιλήψεις για τη διατροφική τους αξία και την παραγωγή νέων προϊόντων αρτοποιίας με βελτιωμένα ποιοτικά και διατροφικά χαρακτηριστικά που στοχεύουν στη βελτίωση της υγείας και της ευεξίας του ανθρώπου.

Παρουσιάζονται οι προοπτικές της χρήσης των δημητριακών και του εμπλουτισμού των αρτοσκευασμάτων με εναλλακτικά άλευρα, όπως αυτά των οσπρίων. Διερευνώνται, επίσης, οι δυνατότητες της αναβίωσης παραδοσιακών πρακτικών στην παραγωγή προϊόντων, όπως το προζύμι, που τα τελευταία χρόνια έχουν επικρατήσει στην παγκόσμια και την ελληνική αγορά. Προς αυτή την κατεύθυνση στο παράρτημα ο αναγνώστης θα βρει εύκολες συνταγές για νόστιμες παρασκευές αρτοσκευασμάτων με ρίζες στο προϊστορικό παρελθόν και την αρχαία Ελλάδα.

*Συγγραφείς: Σουλτάνα Μαρία ΒαλαμώτηΕυγενία ΓκατζόγιαΣταύρος ΔημακόπουλοςΑγγελική ΚαραθάνουΚαλή ΚώτσιουΑθηνά ΛαζαρίδουΕλένη ΜανακίδουΚωνσταντίνος ΜπιλιαδέρηςΧρυσάνθη ΝούσκαΑθανασία ΠαπαμαρτζιβάνουΧρύσα ΠετρίδουΜαγδαληνή Χατζηκαμάρη

University Studio Press, σελ. 208

ΦΕΛΙΤΣΙΤΑ | Μάρω Δούκα

Ο Κωνσταντίνος Καβουράκης ήθελε να γίνει αστυνοµικός, ήθελε να ζει για πάντα αγαπηµένος µε την Ελένη του και τα τρία παιδιά τους, ήθελε να τον σέβονται… Μια µέρα, που ο θυµός θα τον κάνει για άλλη µια φορά να παραφερθεί, θα αντιµετωπίσει την αντίσταση του µεγάλου του γιου, θα νιώσει εκδιωγµένος από το σπίτι του, και από τα Σεπόλια θα βρεθεί άστεγος στο κέντρο της Αθήνας. Αντιµετωπίζει τις δυσκολίες και τους κινδύνους της καινούριας του συνθήκης, αναπολεί τη ζωή του και βρίσκει συµπαράσταση και καλοσύνη από άλλους απόκληρους. Και αν αυτό δεν είναι ευτυχία, τουλάχιστον η Φελιτσιτά, µια ασπρόµαυρη γάτα που συχνάζει στα πέριξ της πλατείας Αγίας Ειρήνης, του ζεσταίνει την καρδιά.

Τα µέλη της οικογένειάς του, όµως, έχουν το καθένα τη δική του εκδοχή για το παρελθόν, το παρόν και το τι µέλλει γενέσθαι. Πέντε πρόσωπα, το καθένα µε τα δικά του βάρη, τις έγνοιες και τα βάσανα, θέλουν να πουν τη δική τους ιστορία, το διήγηµα της δικής τους ιστορίας, που συµπλέκεται µε το µυθιστόρηµα της οικογενειακής ζωής.

Εξοµολογητικό, γλυκόπικρο, ακαριαία τρυφερό, ένα µυθιστόρηµα σαν φευγαλέο χάδι στους ανθρώπους που ραγίζουν αθόρυβα δίπλα µας.

 *H Mάρω Δούκα γεννήθηκε το 1947 στα Xανιά. Aπό το 1966 ζει στην Aθήνα. Έχει τελειώσει το Iστορικό και Aρχαιολογικό Tµήµα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Aθηνών. Έχει τιµηθεί µε το Bραβείο «Nίκος Kαζαντζάκης» του Δήµου Hρακλείου για το µυθιστόρηµα H αρχαία σκουριά, µε το B΄ Kρατικό Bραβείο για το µυθιστόρηµα H πλωτή πόλη και µε το Bραβείο Πεζογραφίας Kώστα Oυράνη της Aκαδηµίας Aθηνών για το µυθιστόρηµα Aθώοι και φταίχτες. Για το ίδιο µυθιστόρηµα τιµήθηκε επίσης µε το Bραβείο Balkanika και το βραβείο Καβάφη. Για το µυθιστόρηµα Έλα να πούµε ψέµατα έχει τιµηθεί µε το βραβείο «Νίκος Θέµελης» του ηλεκτρονικού περιοδικού «O Αναγνώστης». Eπίσης, έχει βραβευτεί για το σύνολο του έργου της µε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2019  (Μεγάλο Βραβείο Γραµµάτων). Διηγήµατα και µυθιστορήµατά της έχουν µεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.

Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 272

Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ | Marcia Bjornerud

Οι πέτρες και οι βράχοι δεν είναι παρά το αρχείο που διατηρεί ο πλανήτης µας για το παρελθόν του, το ηµερολόγιο που κράτησε στο πέρασµα του γεωλογικού χρόνου. Είναι ένα ηµερολόγιο τόσο εκτενές, µε τόσο πολλούς τόµους, ώστε για να στεγαστεί χρειάστηκε ολόκληρος ο γήινος φλοιός. Μόλις κάποιος µάθει να βλέπει τις πέτρες σαν κείµενα, ολόκληρη η Γη µετατρέπεται σε µια πλανητική βιβλιοθήκη. Και οι άνθρωποι που εδώ και δύο αιώνες ανέλαβαν να µεταφράσουν τα κείµενα της βιβλιοθήκης αυτής είναι οι γεωλόγοι.

Τα κείµενα της πλανητικής µας βιβλιοθήκης αφηγούνται παραµύθια επιβίωσης µε αίσιο τέλος, αλλά και γοτθικής ατµόσφαιρας ιστορίες µαζικής καταστροφής. Καθώς βυθιζόµαστε στις αχανείς εκτάσεις του γεωλογικού χρόνου και της γήινης ιστορίας, νιώθουµε να µας τυλίγει η παρουσία του παρελθόντος και συνειδητοποιούµε ότι µια µέρα θα γίνουµε κι εµείς µια µικρή καταχώριση στο ηµερολόγιο της Γης. Ας σεβαστούµε, λοιπόν, τις λεπτές ισορροπίες του κόσµου που µας περιβάλλει, ώστε η µελλοντική καταγραφή που θα µας αφορά να µην θυµίζει αρχαία ελληνική τραγωδία.

*H Marcia Bjornerud είναι αµερικανίδα γεωλόγος, καθηγήτρια περιβαλλοντικών σπουδών και γεωεπιστηµών στο Πανεπιστήµιο Lawrence των ΗΠΑ. Μέλος της Αµερικανικής Γεωλογικής Εταιρείας, έχει πλούσιο ερευνητικό έργο το οποίο επικεντρώνεται στη φυσική των σεισµών και στις ορογενετικές διαδικασίες. Αρθρογραφεί συχνά σε εφηµερίδες (Wall Street Journal, Los Angeles Times) και περιοδικά (The New Yorker, Wired), ενώ έχει σηµαντική συγγραφική παρουσία στο πεδίο της επιστηµονικής εκλαΐκευσης. Άλλα βιβλία της: Timefulness: How Thinking Like a Geologist Can Help Save the World (2018, Η πληµµύρα του χρόνου: Πώς η γεωλογική σκέψη µπορεί να σώσει τον κόσµο· θα εκδοθεί στα ελληνικά από τις Πανεπιστηµιακές Εκδόσεις Κρήτης), Geopedia: A Brief Compendium of Geologic Curiosities (2022, Γεωπαιδεία: Συνοπτική επιτοµή µικρών γεωλογικών θαυµάτων).

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 320

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ | Shearer West

Στον εικο­στό πρώ­το αιώ­να, η επι­θυ­μία για κοι­νο­ποί­η­ση προ­σω­πι­κών στιγ­μών κερ­δί­ζει συ­νε­χώς έδα­φος, υπερ­βαί­νο­ντας, πολ­λές φο­ρές, την επι­θυ­μία για δι­α­σφά­λι­ση της ιδι­ω­τι­κό­τη­τας που χα­ρα­κτή­ρι­ζε πα­λαι­ό­τε­ρες επο­χές. Η ναρ­κισ­σι­στι­κή αυτο­προ­βο­λή, μέ­σω των social media και της selfie φω­το­γρα­φί­ας, θα μπο­ρού­σα­με να πού­με ότι στα­δι­α­κά εξο­στρα­κί­ζει τον πα­ρα­τη­ρη­τή Big brother και κα­θί­στα­ται ο ίδι­ος, έστω και πρό­σκαι­ρα, κυ­ρί­αρ­χος της δη­μό­σι­ας εικό­νας.

Η προ­σω­πο­γρα­φία λοι­πόν, χω­ρίς να έπα­ψε πο­τέ να υπάρ­χει ως καλ­λι­τε­χνι­κό είδος, επα­να­φέ­ρει ζη­τή­μα­τα απει­κό­νι­σης του εαυ­τού και του άλ­λου και θέ­τει νέα ερω­τή­μα­τα σχε­τι­κά με τον ρό­λο της ως επι­κοι­νω­νι­α­κού μέ­σου. Επο­μέ­νως, κρί­νε­ται ση­μα­ντι­κή η με­λέ­τη της έν­νοι­ας και των ειδών της προ­σω­πο­γρα­φί­ας, ανά­λο­γα με τα μέ­σα ή τα υλι­κά δη­μι­ουρ­γί­ας της, της εικα­στι­κής προ­σέγ­γι­σής της στις δι­ά­φο­ρες πε­ρι­ό­δους της Ιστο­ρί­ας της Τέ­χνης, των δι­α­φο­ρε­τι­κών μορ­φών της και των θε­μα­τι­κών που προ­κύ­πτουν από αυτές.

Στο ίδιο πλαί­σιο, είναι ση­μα­ντι­κή η δι­ε­ρεύ­νη­ση του ρό­λου του καλ­λι­τέ­χνη αλ­λά και της μορ­φής ή του ρό­λου του υπο­κει­μέ­νου που εγ­γρά­φει στο τέ­χνερ­γό του.

*Η Shearer West είναι Κα­θη­γή­τρια Ιστο­ρί­ας της Τέ­χνης στο Πα­νε­πι­στή­μιο του Birmingham. Οι δη­μο­σι­εύ­σεις της πε­ρι­λαμ­βά­νουν τα έρ­γα: The Image of the Actor: Verbal and Visual Representation in the Age of Garrick and Kemble, Fin de Siècle: Art and Society in an Age of Uncertainty, The Visual Arts in Germany 1890–1940 και την επι­μέ­λεια των βι­βλί­ων Visions of the «neue Frau»: Women and the Visual Arts in Weimar Germany (with Marsha Meskimmon), The Bloomsbury Guide to Art, The Victorians and Race και Italian Culture in Northern Europe in the Eighteenth Century

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 368