Τα νέα βιβλία που θα διαβάσεις αυτό το καλοκαίρι

Μπήκε για τα καλά το καλοκαίρι και αν μία εποχή υπάρχει που εκφράζει περισσότερο την ανάγνωση βιβλίων, είναι σίγουρα αυτή που όλο και περισσότερο χρόνο βρίσκουμε για μία καλή ιστορία σε σελίδες, δίπλα σε μία θάλασσα ή κάτω από ένα κλιματιστικό.

Κι αν όλοι μας έχουμε αρκετά βιβλία στις βιβλιοθήκες μας, είναι γνωστό πως τα καινούρια βιβλία έχουν άλλη χάρη και πάντα θα έχουμε λίγο χώρο για μερικά καινούργια ακόμα!

Έτσι, θα δούμε σήμερα εκείνα τα βιβλία που εμείς ξεχωρίσαμε και σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα για τους επόμενους μήνες!

Καλή ανάγνωση!

Ψυχή ντυμένη αέρα | Έλενα Χουζούρη

Η Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου [1908-1935] σφράγισε με την παρουσία της και το έργο της τη μεσοπολεμική Θεσσαλονίκη. Ποιήτρια, πεζογράφος, θεατρική συγγραφέας, με έντονη και ανυπόταχτη προσωπικότητα, κατάφερε να επιβληθεί και να καταξιωθεί μέσα στο ανδροκρατούμενο και εν πολλοίς συντηρητικό περιβάλλον της πόλης. Η θυελλώδης ερωτική σχέση της με τον κορυφαίο Θεσσαλονικιό ποιητή Γιώργο Βαφόπουλο φέρει τα χαρακτηριστικά ρομαντικού μυθιστορήματος και άφησε το στίγμα της και στη δική της ποίηση, αλλά, ίσως περισσότερο, σε εκείνη του Γιώργου Βαφόπουλου. Τη χαρακτήρισαν μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης, όχι αδίκως. Η ολιγόχρονη, δυστυχώς, ζωή της ξετυλίγεται μέσα σε μια Θεσσαλονίκη που, μετά το 1912, προσπαθεί να χαράξει τα δικά της πολιτιστικά χνάρια, με το θέατρό της, τους κινηματογράφους της, το νεοσύστατο Πανεπιστήμιό της, το 1926, την πρώτη Διεθνή της Έκθεση την ίδια χρονιά, το πρώτο, σε Ελλάδα και Βαλκάνια, ραδιόφωνό της, τα πολλά βιβλιοπωλεία της, τις εφημερίδες της και βέβαια την εμβληματική και πρωτοπόρα ομάδα του νεωτερικού λογοτεχνικού περιοδικού Μακε­δονικές Ημέρες, που εισάγει στη νεοελληνική λογοτεχνία τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Η Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου είναι παρούσα σε όλες αυτές τις μεσοπολεμικές πολιτιστικές και λογοτεχνικές διαδρομές της Θεσσαλονίκης. Όταν, το 1935, πεθαίνει από φυματίωση, μόλις στα 27 της χρόνια, αφήνει πίσω της, ποιήματα, διηγήματα και δύο θεατρικά έργα. Το βιβλίο αυτό θέλει να αναδείξει το πολυσχιδές έργο της, ενταγμένο στην πολιτιστική μεσοπολεμική Θεσσαλονίκη.

*Η Έλενα Χουζούρη έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, δοκίμια και μελέτες για πρόσωπα [Η Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου (εκδ. Επίκεντρο)] και θέματα της ελληνικής λογοτεχνίας [Η στρατιωτική ζωή στη νεοελληνική λογοτεχνία (εκδ. Μεταίχμιο)], μία συγκεντρωτική έκδοση κριτικών της για Έλληνες ποιητές και μία συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της [2011]. Στην πεζογραφία εμφανίστηκε το 2004 με το μυθιστόρημα Σκοτεινός Βαρδάρης [εκδ. Κέδρος], υποψήφιο για το Κρατικό Bραβείο Λογοτεχνίας [βραχεία λίστα] και υποψήφιο για το βραβείο BALKANIKA 2006. Το 2009 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της Πατρίδα από βαμβάκι [εκδ. Κέδρος], υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών, ενώ συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού Διαβάζω. Το 2013 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της Δύο φορές αθώα [εκδ. Κέδρος], υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο [βραχεία λίστα] και το βραβείο του περιοδικού Ο αναγνώστης [βραχεία λίστα] και το 2016 το μυθιστόρημα Ο θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ [εκδ. Πατάκης], Βραβείο Πεζογραφίας 2016 του περιοδικού Κλεψύδρα, καθώς και υποψήφιο [βραχεία λίστα] των λογοτεχνικών βραβείων για το Athens Prize for Literature. Ποιήματα, διηγήματα καθώς και κριτικές της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικές εκδόσεις, καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, σερβικά, βουλγαρικά και τουρκικά. Ως κριτικός της λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με την Καθημερινή [1995-2000] και τη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας [2000-2009]. Διετέλεσε σύμβουλος ξένης λογοτεχνίας στις εκδόσεις Πατάκη [1992-1996] και ελληνικής λογοτεχνίας στις εκδόσεις Λιβάνη [1996-1999]. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον τομέα πολιτισμού και βιβλίου στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, καθώς και στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών [ΕΣΗΕΑ] και της Εταιρείας Συγγραφέων, στο ΔΣ της οποίας έχει χρηματίσει Αντιπρόεδρος [2009-2011] και Γεν. Γραμματέας [2011-2013].

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 296

Έγκλημα στα Τέμπη | Γιάννης Μυλόπουλος

Τα Τέμπη δεν είναι δυστύχημα. Είναι έγκλημα. Γιατί ενώ οι αρχές είχαν εγκαίρως ειδοποιηθεί και γνώριζαν για τα κενά στις υποδομές, για τις ελλείψεις στα συστήματα ασφαλείας και για τη συρρίκνωση του προσωπικού στον Σιδηρόδρομο, δεν έκαναν τίποτε για να αποκαταστήσουν τα προβλήματα και να αποτρέψουν την τραγωδία. Το πραγματικό δυστύχημα, τελικά, που είναι και η αιτία για τον θάνατο 57 ανθρώπων που επέστρεφαν με το τρένο στα σπίτια τους το μοιραίο βράδυ και που δεν έφτασαν ποτέ, είναι η διάλυση του δημόσιου τομέα.

Που συμπαρέσυρε, εκτός των άλλων και τη διάλυση των Σιδηροδρόμων και την κατάρρευση της ασφάλειας των Μεταφορών. Το έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου της διάλυσης του Κοινωνικού Κράτους. Μιας διάλυσης που συντελείται τα τελευταία χρόνια οργανωμένα σε κάθε δημόσιο αγαθό και σε κάθε δημόσια υπηρεσία. Από την ασφάλεια των Μεταφορών, μέχρι τους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Ενέργειας, της Κοινωνικής Προστασίας και της Εργασίας. Απομακρύνοντας, εντέλει, τη χώρα από την επίτευξη των στόχων της Βιώσιμης Ανάπτυξης. Γιατί μια Ανάπτυξη που υπηρετεί τα κέρδη των λίγων και δεν απευθύνεται στην κοινωνική ευημερία των πολλών, δεν μπορεί να είναι Βιώσιμη.

*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1958. Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο του Πειραματικού Σχολείου της Θεσσαλονίκης το 1976. Πήρε το δίπλωμα του Πολιτικού Μηχανικού το 1982 και διδακτορικό δίπλωμα το 1987 από την Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ. Από το 1990 έως και σήμερα υπηρετεί ως μέλος ΔΕΠ στον Τομέα Υδραυλικής & Τεχνικής Περιβάλλοντος, του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ, από το 2003 ως Καθηγητής. Εργάστηκε ως Επισκέπτης Καθηγητής στο York University στον Καναδά, στο Stevens Institute of Technology στις ΗΠΑ και στο European University στην Κύπρο. Το 2010 εκλέχθηκε Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατά την τετραετή θητεία του υπήρξε προεδρεύων της Συνόδου των Πρυτάνεων, καθώς και εκπρόσωπός της στην Ευρωπαϊκή Ένωση Πανεπιστημίων. Το ίδιο διάστημα διετέλεσε Πρόεδρος του ΔΣ του Κέντρου Τεχνολογίας και Διάδοσης Επιστημών «ΝΟΗΣΙΣ», καθώς και του Τελλόγλειου Ιδρύματος της Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει άλλα δύο βιβλία, έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 100 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια, έχει συμμετάσχει και έχει συντονίσει δεκάδες ερευνητικά έργα στον τομέα της Βιώσιμης Ανάπτυξης για το Περιβάλλον, ενώ αρθρογραφεί τακτικά σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Είναι πατέρας δύο παιδιών, του Ανδρέα και της Ιωάννας.

Εκδόσεις Παπαζήση, σελ. 176

Σοβιετικός Μοντερνισμός | Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος

Όπως όλες οι μεγάλες επαναστάσεις, η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 λειτούργησε σαν μια πυρηνική έκρηξη: καταλύοντας την καθεστηκυία κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική τάξη, αποδέσμευσε πρωτόγνωρες δημιουργικές δυνάμεις με διακηρυγμένο στόχο το χτίσιμο μιας νέας κουλτούρας, τη δημιουργία μιας νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, τη διάπλαση ενός νέου τύπου ανθρώπου, ενός νέου συλλογικού υποκειμένου, με βάση τις αρχές της κοινωνικής ισότητας και της προόδου. Εικαστικοί καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες, λογοτέχνες και άνθρωποι του θεάτρου και του κινηματογράφου, ανάμεσά τους ο Καζιμίρ Μαλέβιτς, ο Σεργκέι Άιζενσταϊν, ο Βλαντίμιρ Τάτλιν, ο Ελ Λισίτσκι, ο Αλεξάντρ Ρόντσενκο και η σύντροφός του Βαρβάρα Στεπάνοβα, η Λιουμπόφ Ποπόβα, ο Αλεξάντρ Βέσνιν και οι αδελφοί του Λεονίντ και Βίκτορ, ο Ιβάν Λεονίντοφ, ο Κονσταντίν Μέλνικοφ, o Mοϊσέι Γκίνζμπουργκ και πολλοί άλλοι, στρατεύτηκαν στην πραγμάτωση αυτού του νέου οράματος και αποτύπωσαν μέσα από τα σύνθετα έργα και τα μανιφέστα τους τους στόχους της νέας επαναστατικής τέχνης· ο σουπρεματισμός, ο κονστρουκτιβισμός, ο ωφελιμισμός-προντουκτιβισμός, ο ρασιοναλισμός, ο φορμαλισμός υπήρξαν τα καλλιτεχνικά ρεύματα που τροφοδότησαν το σαρωτικό ποτάμι της σοβιετικής πρωτοπορίας ή του σοβιετικού μοντερνισμού, για μια περίπου δεκαπενταετία μετά την Επανάσταση, πριν από την επιβολή της σταλινικής ορθοδοξίας.

Η μελέτη του Κωνσταντίνου Ξανθόπουλου δεν αρκείται σε μια αισθητική αποτίμηση του πολύπτυχου αυτού κινήματος, η σημασία του οποίου μόλις τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να εκτιμάται στις πραγματικές της διαστάσεις. Αφού εξετάσει το ιστορικό, κοινωνικό, ιδεολογικό και αισθητικό υπόβαθρο αυτής της δημιουργικής έκρηξης, την ώσμωση ιδεών και τάσεων και τον διάλογο, σε μια αρχική φάση τουλάχιστον, ανάμεσα στη σοβιετική και τη δυτική πρωτοπορία, αναδεικνύει το επαναστατικό έργο κυρίως της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας, ως κατεξοχήν πεδίου συγκερασμού των τεχνών, της επιστήμης και των νέων κοινωνικών ιδεών. Σημαντική συμβολή της μελέτης είναι μεταξύ άλλων η παρουσίαση του έργου και της λειτουργίας των ΦΧΟΥΤΕΜΑΣ και ΦΧΟΥΤΕΪΝ, των εκπαιδευτικών φορέων που συγκροτήθηκαν μετά την Επανάσταση με όραμα τη συνθετική προσέγγιση της αρχιτεκτονικής και διαφόρων εκφάνσεων της τέχνης και την οργανική διασύνδεσή τους με τη βιομηχανική παραγωγή και τις ανάγκες της νέας κοινωνίας.

*Ο Κωνσταντίνος Ε. Ξανθόπουλος σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. και μεταπτυχιακά στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης (M.Sc., Ph.D.). Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Columbia (1970-1974), καθώς και στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών (1999-2006). Υπήρξε Ερευνητής σε διάφορα Κέντρα εφαρμοσμένης αρχιτεκτονικής έρευνας στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Σουηδία). Από το 1965 άσκησε το αρχιτεκτονικό λειτούργημα συνεργαζόμενος αρχικά σε αρχιτεκτονικά Γραφεία (Κυπριανού Μπίρη, Δοξιάδη, Robert Chapman). Το 1977 ίδρυσε το Γραφείο του στην Αθήνα (ΣΥΜΑ-Σύμπραξη Αρχιτεκτόνων) εκπονώντας με τους συνεργάτες του μελέτες και διαγωνισμούς κυρίως ειδικών κτηρίων (νοσοκομείων, σχολείων, πανεπιστημιακών συγκροτημάτων κ.ά.). Έχει γράψει δοκίμια και άρθρα δημοσιευμένα σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά και επιθεωρήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται και δημοσιεύσεις πανεπιστημιακών συγγραμμάτων (Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο), μελετών και μεταφράσεων. Ενδεικτικά αναφέρονται: Η Ειρωνεία της φαντασίας…. Θύμιος Ξανθόπουλος (1902-1988): Βιογραφικό και λογοτεχνικό «ταξίδι» ενός λησμονημένου πεζογράφου από την «Αργώ» της Αλεξάνδρειας και εκείθεν (Οσελότος, 2014), Το νοσοκομείο στις διασταυρώσεις της αρχιτεκτονικής με την ιατρική (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 2016), Alvar Aalto and Greece; Trailing Ariadne‘s Thread (Melissa, 2019), Δώδεκα δοκίμια για τον Άνθρωπο, την Τέχνη και την Αρχιτεκτονική, 1980-2018 (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2021· μετάφραση με την Αναστασία-Σάσα Λαδά δοκιμίων του Juhani Pallasmaa). Από το 2007, μοιράζεται τον πολύτιμο χρόνο του μεταξύ Αθήνας, Ελσίνκι και Μπανγκόκ.

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 352

Οι στοιχειώδεις μορφές του θρησκευτικού βίου / Υπομνηματισμός και σχόλια | (2 τόμοι) | Εμίλ Ντυρκέμ / Μύρων Αχείμαστος

Η κοινωνιολογία θέτει άλλα προβλήματα από εκείνα που ανακινεί η ιστορία ή η εθνογραφία. Η κοινωνιολογία δεν αναζητά τη γνώση των παλαιότερων μορφών του πολιτισμού με αποκλειστικό σκοπό να τις γνωρίσει και να τις ανασυστήσει. Αλλά, όπως όλες οι θετικές επιστήμες, η κοινωνιολογία έχει πρωταρχικά ως στόχο να εξηγήσει την ενεργό πραγματικότητα, την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, και κατά συνέπεια είναι ικανή να επηρεάσει τις ιδέες μας και τις πράξεις μας: ἡ πραγματικότητα αυτή είναι ο άνθρωπος, και ειδικότερα ο σύγχρονος άνθρωπος, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτόν μας ενδιαφέρει περισσότερο να γνωρίσουμε σε βάθος. Επιλέξαμε τη συγκεκριμένη θρησκεία ως αντικείμενο της ερευνάς μας, επειδή πιστεύουμε ότι αποτελεί το προσφορότερο παράδειγμα προκειμένου να κατανοήσουμε τη θρησκευτική φύση του ανθρώπου, θα μας αποκαλύψει δηλαδή μια ουσιώδη και διαρκή όψη της ανθρωπότητας. (Εμίλ Ντυρκέμ)

Η κοινωνία δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά ενός καθαρού υποκειμένου, δεν είναι δηλαδή νομιναλιστική οντότητα, δεν έχει μεταφυσική διάσταση, όπως θα μπορούσε να φανταστεί ένας «πρωτόγονος» εμπειρισμός ή ένας βεμπεριανής έμπνευσης μεθοδολογικός ατομικισμός. Η κοινωνία δεν είναι επίσης ορθολογική οντότητα, δεν διαθέτει δηλαδή τη σύσταση εκείνη που θα της επέτρεπε να συγκροτήσει αυτόνομη ορθολογική κρίση, την οποία διαθέτει μόνο μια οντότητα με τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού ατόμου. Η ισορροπία της ντυρκεμιανής σκέψης αναδεικνύεται, έτσι, μέσω της διάκρισης ανάμεσα στη λογική και την ορθολογική σκέψη. Στις Στοιχειώδεις μορφές, ο Ντυρκέμ επιμένει στην καθολικότητα της λογικής σκέψης, καθώς την ταυτίζει με τη γένεση του πολιτισμού. Η ορθολογική σκέψη όμως, αποτελεί δυνάμει στοιχείο του ατόμου που μετατρέπεται σε υποκείμενο, δηλαδή σε πρόσωπο. (Μύρων Αχείμαστος)

Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, σελ. τόμ. Ι: 592, τόμ. ΙΙ: σ. 976

Τα ονόματα | Florence Knapp

Αύριο –αν ξημερώσει, αν πάψει να μαίνεται η καταιγίδα– η Κόρα θα δηλώσει στο ληξιαρχείο το όνομα του γιου της. Ή ίσως, κι αυτή είναι η πραγματική της έγνοια, θα επισημοποιήσει το ποιος θα γίνει.

Βρισκόμαστε στο 1987 και, ύστερα από μια σφοδρή καταιγίδα, η Κόρα πηγαίνει μαζί με την εννιάχρονη κόρη της να δηλώσει τη γέννηση του γιου της. Ο σύζυγός της θεωρεί δεδομένο πως θα ακολουθήσει μια παμπάλαια οικογενειακή παράδοση και θα δώσει στο μωρό το δικό του όνομα. Όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με την απόφαση, όμως, η Κόρα διστάζει. Το να πάει ενάντια στην επιθυμία του είναι ένα ρίσκο που θα έχει συνέπειες, είναι όμως σωστό για το παιδί της να κληρονομήσει το όνομά του από τόσες γενιές δεσποτικών αντρών; Η επιλογή που κάνει αυτή τη στιγμή θα διαμορφώσει την πορεία της ζωής τους.

Ισχυρά συγκινητική και γεμάτη ελπίδα, αυτή είναι η ιστορία τριών ονομάτων, τριών εκδοχών μιας ζωής, και των αμέτρητων ενδεχομένων που μπορεί να πυροδοτήσει μία και μόνο απόφαση. Είναι η ιστορία μιας οικογένειας και των απεριόριστων δυνατοτήτων της αγάπης να αντέχει, ό,τι κι αν επιφυλάσσει η μοίρα.

Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 400

Η Γυάλα | Τζένη Δάγλα

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το βιβλίο της Τζένης Δάγλα με τίτλο «Η Γυάλα». Πρόκειται για έναν θεατρικό μονόλογο. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε 3 γλώσσες, ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. Την μετάφραση για το αγγλικό κείμενο έκανε η Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη / Christina Babou-Pagoureli, ενώ για το προλογικό κείμενο ο Δρ. Δημήτρης Θανασούλας / Dr. Dimitris Thanasoulas. Αντίστοιχα την γερμανική μετάφραση έκανε συνολικά ο Τέο Βότσος / Theo Votsos.

Στην Αθήνα της βαθιάς κρίσης, η Λούσυ, μια σύγχρονη ανεξάρτητη γυναίκα, συντροφιά με τη μικρή Λούσυ, το χρυσόψαρο στη γυάλα, αφηγείται τις ιστορίες της: ιστορίες για τον μικρό, καθημερινό πόνο που ζει καθένας μας, και τον μεγάλο πόνο, τον πόνο για την Ελλάδα, που «γιάτρεψε» όλους τους μικρούς…

*Η Τζένη Δάγλα γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε με άριστα από την Νομική Σχολή Αθηνών. Εργάστηκε 2 χρόνια στον Antenna και μετά άσκησε τα νομικά σε ελεύθερο επάγγελμα. Παρακολούθησε σεμινάρια θεάτρου στην Δανία και Ιταλία με τον Eugenio Barba καθώς και στην Πολωνία, Αγγλία, Γερμανία και Ελλάδα με ηθοποιούς του Grotowski και διεθνείς και Έλληνες καλλιτέχνες. Έχει γράψει έξη «θεατρικά σχόλια»: «Η Άγνωστη Χώρα»  (θέατρο Αργώ 2012), «Time, please!» (Φεστιβάλ Αναλόγιο 2015), «Η Γυάλα» (θέατρο Φούρνος 2017-2018, Βερολίνο Ιούνιος 2025), «Καραγκιόζ» (Φεστιβάλ Αναλόγιο 2023), «Γουρούνα. Αθώος» (Φεστιβάλ Αναλόγιο 2020, Λονδίνο και Οξφόρδη 2024) και «Ο Παύλος Βρέλλης έφτιαξε ένα Μουσείο στα Ιωάννινα και κάπως προβληματίζεται». Στη πεζογραφία εμφανίστηκε το 2020 με το πειραματικό «ΣΟΝΟΡΧ», καρπός δουλειάς μιας δεκαετίας (εκδόσεις Θερμαϊκός). Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια σχετικά με το σύγχρονο θέατρο. Μιλά αγγλικά, γερμανικά, ρωσικά, γαλλικά.

Εκδόσεις Θερμαϊκός, σελ. 120

Ο κήπος των μικρών θεών | Σοφία Βοϊκου

Οκτώβριος του 1915, Σαλονίκη. Όταν η Ραχήλ το σκάει από το σπίτι της για να φωτογραφίσει τα γαλλικά πλοία που αγκυροβολούν στο λιμάνι, δε φαντάζεται πως η πόλη της σύντομα θα μεταμορφωθεί σε ένα πολύβουο ανθρώπινο μελίσσι. Όταν ο Στεφάν αποβιβάζεται σε αυτή την εξωτική πόλη της Ανατολής, δεν υποψιάζεται την απελπισία που θα ζήσει στο Ζέιτενλικ, το στρατόπεδο όπου «θερίζουν» η ελονοσία και ο τύφος. Κι ας λένε πώς στο Μακεδονικό Μέτωπο ο πόλεμος μοιάζει με γιορτή. Ενώ ο φακός της Ραχήλ αιχμαλωτίζει τα μύχια μυστικά των πελατών της, το επιδέξιο χέρι του Στεφάν ράβει κι επουλώνει τις ανθρώπινες πληγές. Σίγουρος για την ομορφιά του, την εξαργυρώνει αβίαστα στα καφέ σαντάν της πόλης. Ένας τραυματισμός, ωστόσο, τον καταδικάζει σε μια ζωή γεμάτη απομόνωση και θλίψη. Ώσπου, χάρη στον φίλο του τον Αντρέ, θα ανακαλύψει μία ομάδα ανθρώπων, «μικρών θεών», που υπόσχεται μια νέα ζωή.

Ένα οδοιπορικό στη γοητευτική Θεσσαλονίκη των αρχών του εικοστού αιώνα. Ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τις αληθινές ιστορίες των ανθρώπων που έχασαν το πρόσωπό τους αλλά συνέχισαν να αγωνίζονται, να ονειρεύονται και να ερωτεύονται. Μια ιστορία για όλους εκείνους που κρύβουν τόση αγάπη μέσα τους ώστε να γίνονται «μικροί θεοί» για τους άλλους.

*Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή του Λούβρου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην Επικοινωνία και τον Πολιτισμό των Χωρών της Μεσογείου στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Γαλλίας. Από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας, διευθύνοντας το δικό της δημιουργικό γραφείο. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 432

Η περιπέτεια της Θεσσαλονίκης | Γιώργος & Μάκης Αδαμτζίλογλου

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις IANOS το βιβλίο των Γιώργου & Μάκη Αδαμτζίλογλου με τίτλο: «Η περιπέτεια της Θεσσαλονίκης – Εικονογραφημένη ιστορία της πόλης». Μια «εικονογραφημένη περιπέτεια» σε μορφή κόμικ, «απλή, εκλαϊκευμένη», όπου αποδίδεται με χρώματα και γλαφυρό λόγο η μακρόχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης. Πόλη «ευανδρούσα» και «πολυάνθρωπος», βιώνει δόξες και καταστροφές, υποδέχεται λαούς, παλεύει με βαρβάρους και κατακτητές, αφομοιώνοντας στους κόλπους της ποικίλους πολιτισμούς, ενώ, μέσα από το πολυτάραχο και ένδοξο παρελθόν της, μας κληροδοτεί σήμερα τον δικό της πνευματικό και μνημειακό πλούτο.

Έχουν εκδοθεί, αναμφίβολα, πολλά και ποικίλα κείμενα σχετικά με τη Θεσσαλονίκη. Μονογραφίες ή συλλογικά έργα, άρθρα, μελέτες, χρονικά, πρακτικά επιστημονικών συ­νεδρίων, γραμμένα από διακεκριμένους ιστορικούς, αρχαιολόγους, ερευνητές, λαογρά­φους, περιηγητές, λογοτέχνες, που συνοδεύονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, σχέδια, χάρτες κ.λπ., όπου κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει πληροφορίες σχετικά με συγκεκριμένα θέματα. Όμως, δεν υπάρχει μία εργασία απλή, εκλαϊκευμένη, που να καλύπτει θεματικά όλη τη μακρόχρονη ιστορία της πόλης, δοσμένη με ζωντανή και πλούσια εικονογράφηση, σε μορφή κόμικ. Αυτό το κενό ελπίζω να καλύπτει η παρού­σα προσπάθεια, με την οποία δίνεται ένα σύντομο αλλά περιεκτικό ιστορικό χρονικό, συνοδευόμενο από τοπικούς θρύλους και λαϊκές παραδόσεις που βοηθούν στην κα­τανόηση των πραγματικών ιστορικών γεγονότων. Η συχνή χρήση ξένης γλώσσας κρίθηκε σκόπιμη ώστε να προσδώσει μεγαλύτερη γλαφυρότητα στο έργο.

*Ο Μάκης Αδαμτζίλογλου, γεννήθηκε το 1947 στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση στο σκίτσο, ξεκινώντας με την εικονογράφηση εβδομαδιαίων παραμυθιών στον Ελληνικό Βορρά. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με διάφορους εκδοτικούς οίκους εικονογραφώντας βιβλία, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του πορείας αφιερώθηκε στη δημιουργία μακετών, διακριτικών σημάτων και λογοτύπων εταιρειών. Η πιο γνωστή δουλειά του ως σκιτσογράφου ήταν Οι Άθλοι του Βούγδουπου, σε συνεργασία με τον Τάσο Αποστολίδη. Το τελευταίο έργο του Η περιπέτεια της Θεσσαλονίκης, το κείμενο του οποίου έγραψε ο ίδιος, έμεινε ανολοκλήρωτο λόγω του αιφνίδιου θανάτου του από καρδιακή ανακοπή το 2021.

Ο Γιώργος Αδαμτζίλογλου γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Αποφοίτησε από το Β’ Γυμνάσιο Αρρένων και σπούδασε στη Γεωπονοδασολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου έλαβε πτυχίο Γεωπονίας. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως αξιωματικός τεθωρακισμένων και στη συνέχεια εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2012. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας ασχολούνταν με τη ζωγραφική – όσο του το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις του. Μετά τη συνταξιοδότησή του, αφιέρωσε περισσότερο χρόνο σε αυτό το «χόμπι» του, σε ερασιτεχνικό πάντα βαθμό. Αποφάσισε να δημοσιοποιήσει για πρώτη φορά την Περιπέτεια της Θεσσαλονίκης, έργο που άφησε ημιτελές ο αδελφός του, σε συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο ΙΑΝΟS, ενώ ήδη προετοιμάζει και άλλα παρόμοια έργα.

Εκδόσεις IANOS, σελ. 88

Homo Ludens – Αναδρομή 1974-2024 | Άρις Γεωργίου

Η έκθεση του Άρι Γεωργίου Homo Ludens – Αναδρομή 1974–2024 στοχεύει στην παρουσίαση του μεγάλης εμβέλειας εικαστικού του έργου (ζωγραφική, εικαστική φωτογραφία, ασαμπλάζ, κατασκευές), ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970 και φτάνοντας στο σήμερα. Οι αναζητήσεις του γύρω από τα όρια του φωτογραφικού μέσου, η παιγνιώδης και πειραματική του διάθεση, καθώς και η μελέτη του γύρω από τη σύνθεση, το σχέδιο, την ύλη και το χρώμα αναδεικνύονται μέσα από πέντε θεματικούς άξονες: από τους πρώτους πειραματισμούς την περίοδο των σπουδών του στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Μονπελιέ και τη συμμετοχή του με φωτογραφικές συνθέσεις στη Μπιενάλε του Παρισιού το 1982 μέχρι τα έργα από την προσωπική του συλλογή και τις συνεργασίες με συγγραφείς και μουσικούς σε Ελλάδα και Γαλλία.

*O Άρις Γεωργίου (Θεσσαλονίκη, 1951) είναι εικαστικός καλλιτέχνης με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μονπελιέ στη Γαλλία, όπου πήρε και το μεταπτυχιακό δίπλωμα DEA Πολεοδομίας. Από το 1977 εκθέτει ζωγραφική και φωτογραφία σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Υπήρξε συνιδρυτής του Ελληνικού Μουσείου Φωτογραφίας και ήταν ο εμπνευστής και, επί δεκαπενταετία, διοργανωτής της Φωτογραφικής Συγκυρίας, του ετήσιου διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Το 1998 ορίστηκε διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, με τετραετή θητεία, μετά το τέλος της οποίας κληροδότησε οριστικά τη Φωτογραφική Συγκυρία στο Μουσείο Φωτογραφίας. Έχουν εκδοθεί πολλές ατομικές παρουσιάσεις φωτογραφιών και έργων του, μεταξύ άλλων, από τις εκδόσεις Άγρα, συν και πλην, Τράπεζα Μακεδονίας Θράκης, Διαγώνιος, Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας, Σαιξπηρικόν, University Studio Press, Εστία, Κίχλη, ΜΙΕΤ.

Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, σελ. 320

Το μυστηριώδες χαμόγελο της Αθήνας | Θάνος Κονδύλης

Όταν μια μυστηριώδης κοπέλα καταγγέλλει στον αστυνόμο Περικλή Πανταζή την κλοπή από το Μουσείο της Ακρόπολης μιας μαρμάρινης πλάκας που αναπαριστά τη θεά Αθηνά, εκείνος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια απίστευτη ιστορία, όπου εμπλέκονται άτομα της υψηλής κοινωνίας, πολιτικοί, επιχειρηματίες, αστυνομικοί, άτομα του υποκόσμου αλλά και απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν μαραθώνιο όπου όλοι επιδιώκουν να τερματίσουν πρώτοι και να κατακτήσουν τον υπέρτατο θησαυρό, τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Αλλά κανείς δεν έχει καταλάβει ότι είναι μαριονέτες που τα νήματά τους κινεί μια γοητευτική κοπέλα. Όταν μάλιστα δολοφονείται ένας συνεργάτης του, ο αστυνόμος Πανταζής θα συνειδητοποιήσει ότι από αυτή την υπόθεση εξαρτάται όχι μόνο η καριέρα του αλλά και η ίδια του η ζωή! Μια συναρπαστική περιπέτεια αρχαιοκαπηλίας που εκτυλίσσεται στη σημερινή Αθήνα.

*Ο ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2006 αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Το 1996 και το 2002 τιμήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το συγγραφικό του έργο σχετικά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το 2015 το Πανεπιστήμιο Αθηνών τού απένειμε βραβείο για τη διδακτορική διατριβή του σχετικά με το μεσαιωνικό Ναύπλιο. Αυτό που τον διακρίνει είναι κυρίως η αγάπη του για την ελληνική οικογένεια, τα παιδιά, την ελληνορθόδοξη παιδεία και το βιβλίο. Στη διάρκεια της συγγραφικής του καριέρας έχει συνεργαστεί με τους πιο αξιόλογους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους. Έχει συγγράψει με επιτυχία περισσότερα από σαράντα βιβλία, όπως μυθιστορήματα για ενηλίκους, παιδιά και εφήβους, συλλογές διηγημάτων, ιστορικά έργα και δοκίμια. Μερικά εξ αυτών έχουν ήδη μεταφραστεί και στο εξωτερικό. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του για παιδιά 1821. ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ, το οποίο τιμήθηκε με Έπαινο Συγγραφής από τα Βραβεία Ορθόδοξου Χριστιανικού Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου 2021, και 1922. ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ.

Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 432