Τα βιβλία που θα διαβάσεις αυτές τις μέρες

Βιβλία που ξεχωρίσαμε, σας τα παρουσιάζουμε προκειμένου να έχετε την πιο καλή «συντροφιά» αυτές τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.

Μερικά βιβλία, διαφορετικά μεταξύ τους, για διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές απαιτήσεις και πάνω από όλα, για διαφορετικές διαθέσεις που εμείς αγαπήσαμε ήδη.

Σκέφτεστε κάποια καλύτερη παρέα;

Το μονοπάτι | Μάικλ Πιούετ – Κριστίν Γκρος-­Λο

Πριν από περίπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια, σχεδόν παράλληλα με την ανάπτυξη της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, εμφανίστηκαν τα διδάγματα των Κινέζων φιλοσόφων, οι οποίοι επιδίω­ξαν να απαντήσουν σε θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής, όπως πώς μπορούν οι άνθρωποι να βελτιώσουν τον εαυτό τους και την κοινωνία τους. Μία από τις πλέον ανατρεπτικές ιδέες του κινεζικού τρόπου σκέψης είναι ότι η καλλιέργεια και η μεταμόρφωση του ατόμου δεν προκύπτουν από την εσωτερική αναζήτηση ενός κρυμμένου «αληθινού εαυτού» —πεποίθηση διάχυτη στις δυτικές κοινωνίες— αλλά από την καλλιέργεια του νου και των συναισθηματικών μας αντιδρά­σεων στα απρόβλεπτα γεγονότα του κόσμου.

Αντίστοιχα, η ποιότητα των ανθρώπινων σχέ­σεων δεν προκύπτει από την εφαρμογή αφηρημένων, υπερβατικών ιδεών, αλλά από τις απλές «τελετουργίες» που πραγματοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή· η δύναμη δεν προκύπτει από την επιβολή αλλά από τον αυτοέλεγχο· η αριστεία επιτυγχάνεται μέσω των επιλογών που κάνουμε και δεν προκαθορίζεται από τις φυσικές μας ικανότητες. Απαύγασμα μακροχρόνιας ενασχόλησης με την κινεζική σκέψη και φιλοσοφία, το βιβλίο του Μάικλ Πιούετ και της Κριστίν Γκρος-­Λο είναι ένα έργο που μας προσκαλεί να αμφισβητήσουμε θεμελιώδεις πεποιθήσεις μας για το πώς μπορούμε να ζούμε καλά. Το Μονοπάτι δεν είναι μια προκαθορισμένη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουμε αλλά ο δρόμος που διανοίγουμε καθημερινά καθώς προχωρούμε.

ΣΕΙΡΑ: ΚΙΝΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τα βιβλία της σειράς καλούν σε έναν εισαγωγικό διάλογο με την Κίνα, τον πολιτισμό και την σκέψη της ανά τους αιώνες, αποσκοπώντας να καταστήσουν αυτή τη σπουδαία και αρχαία κουλτούρα, η οποία διέπεται από τις δικές της νοητικές συντεταγμένες και θεμελιώδεις έννοιες, προσιτή στο ελληνικό κοινό. Με ένα ευρύ φάσμα γενικής και εξειδικευμένης θεματολογίας, οι τίτλοι της σειράς καλύπτουν ποικίλες πτυχές του κινεζικού πολιτισμού —από τη γλώσσα έως την τέχνη και από τη φιλοσοφία έως την πολιτική— προσφέροντας μια σφαιρική και πολυδιάστατη εικόνα τόσο της αρχαίας όσο και σύγχρονης Κίνας. Με έμφαση σε τίτλους που συνειδητά αποσκοπούν να εξηγήσουν τον κινεζικό πολιτισμό με τους δικούς του όρους, η σειρά ευελπιστεί να προσεγγίσει την Κίνα με τρόπο που θα φωτίσει, επιπλέον, τις διαφορές και τις ομοιότητες με τον ελληνικό και ευρύτερο ευρωπαϊκό πολιτισμό.

*Ο Μάικλ Πιούετ (Michael Puett) είναι καθηγητής Κινεζικής Ιστορίας και Ανθρωπολογίας στο Τμήμα Γλωσσών και Πολιτισμών της Ανατολικής Ασίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Το μάθημά του για την κινεζική ηθική και πολιτική φιλοσοφία στους προπτυχιακούς φοιτητές είναι από τα δημοφιλέστερα στο πανεπιστήμιο. Για το εξαιρετικό του διδακτικό έργο έχει τιμηθεί με το Harvard College Professorship.

ΟΙ ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ

Η Άννα-Ειρήνη Μπάκα είναι Μεταδιδακτορική Ερευνή­τρια Marie Curie στο Τμήμα Ανατολικών Ασιατικών Γλωσ­σών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Πολιτιστικής Κληρονο­μιάς του Πανεπιστημίου Κα’ Φόσκαρι της Βενετίας. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, έλαβε το διδακτορικό της στη Φιλοσοφία του Δικαίου από το Τμήμα της Νομικής του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ με πλήρη υποτροφία του ίδιου πανεπιστη­μίου και του ελληνικού Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου μελέτησε την εφαρμογή της φαινομενολογίας του Έντμουντ Χούσσερλ στη φιλοσοφία του δικαίου. Ερευνά πλέον ζητήματα συγκριτικής φιλοσοφίας με έμφαση στις δικαιικές και ηθικές προσεγγίσεις της αριστοτελικής παράδοσης, του κομφουκιανισμού και του νεοκομφουκιανισμού.

Ο Στέφανος Γκαντόλφο είναι Μεταδιδακτορικός Ερευνη­τής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και Επιστημονικός Επισκέπτης (Visiting Scholar) στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Απέκτησε το πρώτο του πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Γέιλ στη Φιλοσοφία και τα Οικονομικά, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Κινεζική Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, και έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ερευνώντας τον παραδοσιακό τρόπο οργάνωσης της γνώσης στην Κίνα. Η έρευνά του έχει δημοσιευθεί σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους κινεζικής φιλοσοφίας.

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 248

Θάνατος στο βιβλιοπωλείο | Άλις Σλεϊτερ

Εσύ θα σκότωνες για μια καλή ιστορία;

Η Ρόουτς, βιβλιοπώλισσα, μοναχική και φανατική με τα αληθινά εγκλήματα, δεν ενδιαφέρεται να αποκτήσει φίλους. Όση συντροφιά χρειάζεται τη βρίσκει στα βιβλία της που μιλάνε για κατά συρροή δολοφόνους, στα podcasts που αναλύουν στυγερά εγκλήματα και στο σαλιγκάρι της, τον Μπλιπ.

Αυτό μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται στο βιβλιοπωλείο η Λόρα, μια νέα υπάλληλος.

Η Λόρα, με τις χαριτωμένες υφασμάτινες τσάντες της και το λαμπερό χαμόγελό της, γίνεται η αγαπημένη βιβλιοπώλισσα όλων. Όμως, κάτω από το φωτεινό προσωπείο, η Ρόουτς νιώθει πως η Λόρα κρύβει κάτι σκοτεινό ‒ τόσο σκοτεινό, όσο κι αυτό που έχει μέσα της η ίδια.

Και καθώς η περιέργειά της εξελίσσεται σε νοσηρή εμμονή, η Ρόουτς νιώθει όλο και πιο αποφασισμένη να γίνει μέρος της ιστορίας της Λόρα ‒ είτε το θέλει η Λόρα είτε όχι.

Ένα διασκεδαστικό μυθιστόρημα αγωνίας, που διερευνά ηθικά ζητήματα σχετικά με το πάθος μας για τα αληθινά εγκλήματα και το πώς διαχειριζόμαστε ιστορίες που δε μας ανήκουν.

*Η ΑΛΙΣ ΣΛΕΪΤΕΡ είναι κειμενογράφος, δημιουργός podcasts και πρώην βιβλιοπώλισσα από το Λονδίνο. Σπούδασε δημιουργική γραφή στο Manchester Metropolitan University και στο University of East Anglia. Ζει στο Λονδίνο με τον άντρα της και πολλά βιβλία. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 456

Το χρονικό μιας επιτυχημένης πορείας (1927-2022) | Συλλογικό έργο της Σχολής Θετικών Επιστημών ΑΠΘ

Το λεύκωμα αυτό αφηγείται την ιστορία της Σχολής Θετικών Επιστημών με έμφαση στην περίοδο πριν την έλευση του νέου αιώνα. Από την ίδρυσή της (κάποια τμήματα λειτουργούν ήδη από το 1928-29) έως και σήμερα, η Σχολή συνεχίζει την πορεία της και την προσφορά της στην επιστήμη, στη φοιτητική νεολαία και γενικότερα στην κοινωνία και την οικονομία της χώρας.

Στο πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνεται η ιστορική αναδρομή της Σχολής, με ορόσημο το 1982, όταν η λεγόμενη Φυσικομαθηματική μετονομάζεται σε Σχολή Θετικών Επιστημών. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται μία περιγραφή των κτιρίων της Σχολής, ενώ στο τρίτο αναφέρονται τα επτά τμήματά της (Μαθηματικών, Φυσικής, Χημείας, Φυσιογνωσίας, Βιολογίας, Γεωλογίας, Πλη- ροφορικής) με τη σειρά ίδρυσής τους. Στο τελευταίο, τέταρτο κεφάλαιο, ο αναγνώστης θα βρει κάποια κείμενα ειδικού ενδιαφέροντος με αναφορά σε σημαντικά γεγονότα-σταθμούς (π.χ. η περιπέτεια του νόμου 1268/82, ο σεισμός του 1978 και η ίδρυση σεισμολογικού σταθμού στο ΑΠΘ, η ιστορία των Κεντρικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών κ.ά.), που σηματοδότησαν την υπόσταση της ακαδημαϊκής οντότητας της ΣΘΕ.

Η έκδοση διανθίζεται από πλήθος φωτογραφικού υλικού, πραγματοποιώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο ένα ταξίδι στο χρόνο, και παράλληλα στοχεύοντας στο μέλλον μιας Σχολής άρρηκτα συνδεδεμένης με την ιστορία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Συντονισμός  – Επιμέλεια: Θεόδωρος Καρακώστας

Συντακτική Επιτροπή: Σαρλ-Χαρίτων Χιντήρογλου, Ευαγγελία Βαρέλλα, Χαράλαμπος Βάρβογλης, Ελευθέριος Ελευθερίου, Θεόδωρος Καρακώστας, Πολυχρόνης Μωϋσιάδης, Σπυρίδων Παυλίδης

Στην έκδοση συνεργάστηκαν: Καλλιόπη Ακριτίδου-Ντοκούτση, Γεωργία Θεοχάρη, Παναγιώτης Κατσαρός, Αναστάσιος Λιόλιος, Ιωάννης Παπαδογιάννης

University Studio Press, σελ. 176

Ένα παιδί μετράει κεφάλια | Βασίλης Τζανακάρης

Ιστορίες του Βασίλη Τζανακάρη, κυρίως από την εποχή του Εμφυλίου, και όχι μόνο. Καλογραμμένες, ιστορικά ενδιαφέρουσες, συγκινητικές.

Γράφει ο συγγραφέας: Βίωσα µια σειρά από γεγονότα που συνέβησαν στην πόλη µου τις Σέρρες αλλά και σ’ εµένα προσωπικά, που µε σηµάδεψαν από την παιδική µου ηλικία και που νοµίζω ότι έπρεπε να τα καταγράψω µε τη µορφή µιας σειράς βιωµατικών αφηγηµάτων ή και διηγηµάτων, στα οποία τα ίχνη της µυθοπλασίας που χρησιµοποίησα δεν αποτελούν το κεντρικό σηµείο αναφοράς αλλά βοηθούν στην καλύτερη κατανόησή τους. Όπως η ιστορία που δάνεισε τον τίτλο του βιβλίου, µε την εικόνα των κοµµένων κεφαλιών ανταρτών και κυρίως η τοποθέτησή τους στο πλέον κεντρικό σηµείο της πόλης µου ήταν κάτι σαν την οµηρική ύβρη που έµεινε ανεξίτηλα αποτυπωµένη στην παιδική µου µνήµη, καθώς αυτή και µόνο αυτή µπορούσε να καταγράφει µε ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο το βιωµατικό γεγονός.

Για το κατάκλειστο και σφραγισμένο σπίτι της περιοχής του Ιμαρέτ έμαθα διαβάζοντας γι’ αυτό κάτι παλιές κιτρινισμένες εφημερίδες της εποχής του Εμφύλιου. Εκείνα τα χρόνια ζούσε σ’ αυτό ένα αντρόγυνο με το μοναχοπαίδι τους, ένα αγόρι στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Oι γονείς, οργανωμένα στελέχη, πιστά στο κόμμα και φανατισμένα. Στο σπίτι τους, καθώς αυτό βρισκόταν στην άκρη της πόλης, απ’ όπου άρχιζαν ένα σωρό δίοδοι και μονοπάτια που οδηγούσαν στα γύρω βουνά, έκρυβαν όπλα, νάρκες, πολεμοφόδια. Tα βράδια κατέβαιναν οι αντάρτες, τα έπαιρναν με μουλάρια ή έφερναν καινούργια. O κίνδυνος ήταν τρισμέγιστος.

Aλλά όχι μόνο από αυτό. Yπήρχαν έγγραφα, κατάλογοι με ονόματα, κουπόνια εισφορών. Oι γονείς έτρεχαν δεξιά κι αριστερά να τα μοιράσουν, να μαζέψουν χρήματα για το κόμμα, τον αγώνα.

Γι’ αυτό µπορώ να πω ότι οι 27 αφηγήσεις µου είναι µια εσωτερική συνάντηση µε τον εαυτό µου, η ιχνηλάτηση µιας προσωπικής διαδροµής και αναζήτησης, µε ιδιαίτερα εµφανές το στοιχείο της απώλειας.

*Ο Βασίλης Ι. Τζανακάρης γεννήθηκε στην Πεντάπολη Σερρών και σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο ΑΠΘ. Από τα γυμνασιακά του χρόνια ασχολήθηκε με το γράψιμο και τη δημοσιογραφία. Έχει εκδώσει τρεις εφημερίδες, 28 βιβλία και έχει διοργανώσει 14 εκθέσεις αρχειακού υλικού. Από το 1975 και για 34 χρόνια εξέδιδε το μηνιαίο περιοδικό Γιατί. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με τα οποία ασχολήθηκε επί σειρά ετών. Είναι μέλος του Συνδέσμου Εκδοτών Βορείου Ελλάδος και αντεπιστέλλον μέλος της ΕΣΗΕΜΘ. Το βιβλίο του Εάλω η Σμύρνη-Δακρυσμένη Μικρασία 1919-1922 τιμήθηκε το 2008 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο χρονικού-μαρτυρίας.

Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 264

Σκληρός από τρυφερότητα | John Taylor – μετάφραση: Γιώργος Ι. Αλλαμανής

Μια βιογραφία – εισαγωγή στο έργο και τη ζωή του Πετρόπουλου.

Είκοσι χρόνια πριν, στις 3 Σεπτεμβρίου 2003, ο συγγραφέας Ηλίας Πετρόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι. Ο Αμερικανός ποιητής, μεταφραστής και κριτικός λογοτεχνίας John Taylor ήταν ένας από τους ανθρώπους του στενού κύκλου που παρευρέθηκε στην κηδεία και την αποτέφρωσή του, η οποία έγινε λίγες μέρες αργότερα (11/9) και μάλιστα απήγγειλε ένα ποίημά του για τον μέντορά του. Οι στάχτες του Έλληνα ποιητή και λαογράφου του άστεως πετάχτηκαν σε έναν υπόνομο στο Παρίσι, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία και μετά την τελετή ο Taylor άρχισε να μαζεύει σε σημειώσεις τις σκέψεις και τις αναμνήσεις από την κοινή τους πορεία. Αυτές οι σημειώσεις έγιναν ένα ιδανικό βιβλίο-πυξίδα για τη ζωή και το τεράστιο έργο του Ηλία Πετρόπουλου με ξεναγό τον φίλο και μεταφραστή του στα αγγλικά. Ο John Taylor δίνει στις σελίδες αυτής της μαρτυρίας/βιογραφίας μια πλήρη εικόνα του Ηλία Πετρόπουλου που δεν έχει στοιχεία ωραιοποίησης, σέβεται τις αντιφάσεις του και λειτουργεί εκλαϊκευτικά χωρίς να προορίζεται μόνο για γνώστες του έργου του. Παραθέτει αποσπάσματα από βιβλία, άρθρα και ποιήματα τα οποία αναδεικνύουν τη μεθοδολογία του Πετρόπουλου και την περίφημη «λοξή ματιά» του, ενώ βουτάει βαθύτερα στους στίχους και την ψυχή του αποκαλύπτοντας τη «σκληρή τρυφερότητα» που τον διέκρινε.

*Ο John Taylor (1952) είναι Αμερικανός πεζογράφος, ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας, που ζει στη Γαλλία από το 1977. Σπούδασε μαθηματικά, φιλοσοφία και φιλολογία στις ΗΠΑ και στη Γερμανία. Είναι δόκιμος μεταφραστής στα αγγλικά έργων σύγχρονης λογοτεχνίας από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα νέα ελληνικά, ενώ κείμενα και ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Στα ελληνικά κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή Φινιστρίνια/Portholes. Τα δοκίμιά του τον έχουν καθιερώσει ως έναν από τους πιο έγκυρους διαμεσολαβητές της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας στο αγγλόφωνο κοινό. Περιλαμβάνουν το τρίτομο έργο Paths to Contemporary French Literature (2004, 2007, 2011), το Into the Heart of European Poetry (2008), και το A Little Tour through European.

*Με το brand name Γιώργος Ι. Αλλαμανής κυκλοφορούν εδώ και περίπου 35 χρόνια στην μιντιακή αγορά της Ψωροκώσταινας δύο χειροποίητα προΐόντα: ένας δημοσιογράφος με ειδικότητα στη διεθνή ειδησεογραφία (απ’ το 1984) κι ένας ραδιο-επιτηδευματίας και συγγραφέας με αυξημένο ενδιαφέρον για το τραγούδι, ελληνικό και ξένο (απ’ το 1987). Ο πρώτος έχει εργαστεί αόκνως στις εφημερίδες Καθημερινή, Βήμα και Documento, στα δελτία ειδήσεων των καναλιών Mega και Alpha και κατά καιρούς έχει παρεκτραπεί στην αρχισυνταξία τηλεοπτικών εκπομπών, το ρεπορτάζ και την αρθρογραφία. Απολαμβάνει να σκαλίζει και την πιο ταπεινή λεζάντα. Δεν έχει απασχοληθεί ποτέ σε γραφεία Τύπου. Δεν φλέγεται να βλέπει παντού το όνομα και τη φωτογραφία του. Ο δεύτερος έχει εργαστεί στην ΕΡΤ, στο Κανάλι 15, στον Μελωδία (10 συναπτά έτη), στον Εν Λευκώ και σήμερα συμμετέχει υπερηφάνως στο αυτοδιαχειριζόμενο web radio ΜεταΔεύτερο (www.metadeftero.gr). Δεν έχει πει όχι στην μουσικοκριτική και στο πολιτιστικό/πολιτικό χρονογράφημα. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί μεταξύ άλλων στα περιοδικά Ηχος & Hi Fi, Σχολιαστής, Μετρό και Δίφωνο και στο εβδομαδιαίο Ποντίκι. Εχει κάνει εκατοντάδες (ίσως λίγες χιλιάδες;) συνεντεύξεις και έχει συγγράψει την ερευνητική βιογραφία του τραγουδοποιού Νικόλα ‘Ασιμου «Δίχως καβάντζα καμιά» (2000). Το σχιζοφρενικώς αξιοσημείωτο είναι ότι και οι δύο, πιστεύουν ότι είναι ένα. Με βάση αυτή την πεποίθηση, ο Γιώργος Ι.Αλλαμανής, γεννημένος στην Αθήνα το 1964 και κάτοικος Παγκρατίου, πατέρας τριών θυγατέρων και ενός γιού, ελπίζει ότι όσο ζει θα κάνει ραδιόφωνο, ότι θα αξιωθεί να γράψει κάμποσα βιβλία ακόμη και ότι θα γεράσει εν ειρήνη σε υψόμετρο 608 μέτρων απ’ την επιφάνεια της θάλασσας, εποπτεύοντας τα έλατα του Πάρνωνα και όχι βιομηχανικής κλίμακας αιολικά πάρκα.

Εκδόσεις Δίχτυ, σελ. 374

Ο δρόμος προς το Μακόντο | Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκες

Ένα συναρπαστικό λογοτεχνικό ταξίδι στα πεζά κείμενα που οδήγησαν στη δημιουργία του μυθικού σύμπαντος του Εκατό χρόνια μοναξιά. Σε πολλές περιστάσεις, ο Μάρκες είχε δηλώσει ότι προκειμένου να γραφτεί ένα βιβλίο, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να το στήσεις και μόνο τότε είσαι σε θέση να έρθεις αντιμέτωπος με τη γραφομηχανή.

«Έζησε» στο Μακόντο σχεδόν είκοσι χρόνια πριν μπορέσει να ολοκληρώσει ένα από τα διασημότερα λογοτεχνικά έργα όλων των εποχών, το “Εκατό χρόνια μοναξιά”. Αυτή η ανθολογία, η οποία συγκροτήθηκε σε μια προσπάθεια να ανιχνευθεί το μονοπάτι που ακολούθησε ο συγγραφέας, περιλαμβάνει όλα τα δημοσιευμένα πεζογραφήματά του.

Σε αυτά διαμορφώνεται σιγά σιγά το μυθικό του σύμπαν, αρχής γενομένης από τις σημειώσεις του για ένα μυθιστόρημα του 1950 και τα πρώτα του διηγήματα έως τα έργα “Ο συρφετός”, “Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει” και “Η κακιά η ώρα” το 1966. Αγαπητέ αναγνώστη, καλώς ήρθες στον Δρόμο προς το Μακόντο.

*Ο ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ, ο Γκάμπο ή Γκαμπίτο, όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά σε όλη τη Λατινική Αμερική, γεννήθηκε στην Αρακατάκα της Κολομβίας το 1927. Σπούδασε νομικά στην Μπογκοτά, αλλά σύντομα άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο εξωτερικό. Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Τα νεκρά φύλλα, το 1955. Ακολούθησαν μεταξύ άλλων το ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ, που τον καθιέρωσε διεθνώς, τα Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ, ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ και ΟΙ ΔΥΣΤΥΧΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, καθώς και πάμπολλα διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια. Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα και από τους βασικούς εκπροσώπους του μαγικού ρεαλισμού, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αποτύπωσε μοναδικά στο έργο του την ομορφιά και την τραγωδία της Λατινικής Αμερικής και τιμήθηκε για το τεράστιο έργο του με το Διεθνές Βραβείο Neustadt το 1972 και με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1982. Πέθανε το 2014 στην Πόλη του Μεξικού.

Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 608