Βιβλίο

Τα βιβλία που θα διαβάσεις αυτόν τον χειμώνα

Μερικές προτάσεις για τις κρύες μέρες στο σπίτι (και όχι μόνο)

Parallaxi
τα-βιβλία-που-θα-διαβάσεις-αυτόν-τον-χε-883852
Parallaxi

Με μία σειρά νέων εκδόσεων μπήκε η καινούρια χρονιά και όπως όλα δείχνουν, θα έχουμε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον 2024 αναγνωστικά, με βιβλία που ήδη κυκλοφόρησαν αλλά και πολλά που αναμένουμε τους επόμενους μήνες για να μας κρατήσουν (καλή) συντροφιά τον χειμώνα για αρχή.

Παρακάτω, μερικές από τις εκδοτικές κυκλοφορίες που ξεχωρίσαμε και σας προτείνουμε!

 

Ρησπέκτ [λέξεις για τρίτους] | Άρις Γεωργίου

Στο Ρησπέκτ ο Άρις Γεωργίου αποδίδει φόρο τιμής σε έργα ομοτέχνων της φωτογραφίας ή της ζωγραφικής. Επίσης, εξηγεί με ποιόν τρόπο ορισμένα βιβλία τον κινητοποίησαν και αναφέρεται σε φωτεινές περιπτώσεις προσώπων που διαδραμάτισαν δημοσίως ένα ρόλο αξιοσημείωτο ή και κομβικό για τον ίδιο. Ο συγγραφέας, εν είδει ελάχιστης οφειλής, συγκεντρώνει λέξεις που για αρκετά χρόνια συνωστίζονται συνυφαίνοντας δική του προνομία.

Για τη φωτογραφία

Nicholas Nixon, Γιώργος Κατσάγγελος, Νίκος Πάντης, Κάρολος Τσίζεκ/Giulio Vernazza, Luis Ramon Marin, Τάκης Τλούπας, Κώστας Μπαλάφας, Τάσος Σχίζας, Πάνος Πατίλης, Βέλης Βουτσάς, Philippe Delacroix, Χρήστος Καλός, Σοφία Τολίκα, Σίμος Μπενσασσών, Νάσος Αβδαρμάνης, Παναγιώτης Πλουμής, Νίκος Κουκής, Νίκη Γλεούδη, Δώρα Γάτση, Μιχάλης Παππούς, Vasco Ascolini, Βίκτωρ Κοέν

Για τη ζωγραφική

Χρήστος Λεφάκης, Αλέξανδρος Ίσαρης, Γιώργος Λαζόγκας, Φωτεινή Χαμιδιελή, Γιάννης Τσατσάγιας, Γιώργος Φυσικόπουλος, Γιάννης Βούρος, Δημήτρης Βαριάς

Για τα βιβλία

Julietta Harvey, Σπύρος Παλούκης, Λευτέρης Τζιόλας, Victor Koen, Christian Lutz, Γιώργος Δεπόλλας, Γιάννης Στυλιανού, Ηρακλής Παπαϊωάννου, Γιώργος Οικονόμου

Για τους ποικίλως Απαράκαμπτους

Σάκης Σερέφας, Ζήτα Μι, Διονύσης Καψάλης, Γιάννης Μπουτάρης, Στέγιος Δελιαλής, Σάκης Παπαδημητρίου, J-B Lenoir, Alabama Blues, Kυριάκος Κρόκος, Ondi Timoner/ Mapplethorpe

Άρις Γεωργίου είναι αρχιτέκτων. Έχει στο ενεργητικό του πολυάριθμες εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, όπως και πλήθος εκδόσεων και βιβλίων με τα έργα του και τα κείμενά του. Υπήρξε ο ιδρυτής και επί δεκαπενταετία διευθυντής του διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας Φωτογραφική Συγκυρία (1988-2003), καθώς και ο πρώτος διευθυντής (1998-2002) του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

University Studio Press, σελ. 214

Η Ζωή του Νου | Hannah Arendt

Η Ζωή του Νου, απο­τε­λού­με­νη από δύο τό­μους που εξε­τά­ζουν τη Σκέ­ψη και τη Βού­λη­ση, είναι το τε­λευ­ταίο και ίσως το κο­ρυ­φαίο έρ­γο της Χά­να Άρεντ. Με­τα­το­πί­ζο­ντας το εν­δι­α­φέ­ρον της από τον κό­σμο της πο­λι­τι­κής πρά­ξης, τη Vita Activa, με τον oποίο είχε ασχο­λη­θεί δη­μι­ουρ­γι­κό­τα­τα, δι­εισ­δύει βα­θιά στις νο­η­τι­κές δι­α­δι­κα­σί­ες, στη Vita Contemplativa.

Πρό­κει­ται για εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νη και προ­κλη­τι­κή ανά­λυ­ση του αν­θρώ­πι­νου νου μέ­σω της κρι­τι­κής προ­σέγ­γι­σης του έρ­γου των με­γά­λων φι­λο­σό­φων, από τους Προ­σω­κρα­τι­κούς ως τους σύγ­χρο­νους. Κύ­κνειο άσμα της Χά­να Άρεντ, γεν­ναι­ό­δω­ρη φι­λο­σο­φι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη για τη ση­με­ρι­νή και τις επό­με­νες γε­νι­ές.

*Η Χά­να Άρεντ (1906-1975) ήταν από τους στο­χα­στές που με τη βα­θύ­τη­τα και την πρω­το­τυ­πία του έρ­γου τους ση­μά­δε­ψαν τον 20ό αιώ­να.

Γεν­νή­θη­κε Γερ­μα­νο­ε­βραία, σπού­δα­σε στα πα­νε­πι­στή­μια Μαρ­βούρ­γου, Φρά­ι­μπουργκ και Χα­ϊ­δελ­βέρ­γης με τους Μάρ­τιν Χά­ι­ντε­γκερ, Έντμουντ Χού­σερλ και Καρλ Γι­ά­σπερς. Σώ­θη­κε από τους χιτ­λε­ρι­κούς δι­ωγ­μούς δρα­πε­τεύ­ο­ντας στη Γαλ­λία και από εκεί στις ΗΠΑ, όπου έζη­σε ως τον θά­να­τό της δι­α­τη­ρώ­ντας πά­ντα στε­νούς δε­σμούς με τη Γερ­μα­νία και την Ευρώ­πη. Δί­δα­ξε πο­λι­τι­κή φι­λο­σο­φία στο Πα­νε­πι­στή­μιο του Σι­κά­γου και στη New School of Social Research της Νέ­ας Υόρ­κης.

Τα έρ­γα της έχουν με­τα­φρα­στεί σε δε­κά­δες γλώσ­σες, ανε­ξά­ντλη­τα είναι τα βι­βλία, τα συ­νέ­δρια, τα άρ­θρα, οι συ­ζη­τή­σεις και ανα­φο­ρές στις αίθου­σες δι­δα­σκα­λί­ας και στα μέ­σα κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ω­σης για τη ζωή και το έρ­γο της.

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 304

Ποιήματα και Τραγούδια | Θωμάς Κοροβίνης

Εμείς αγαπάμε όχι τη ζοφερή και απάνθρωπη πλευρά της αλητείας, την ξέφρενη αληταμπουρία, τον ανθρωποβόρο τυχοδιωκτισμό, τον βίαιο τραμπουκισμό, ούτε την αληταρία της πολιτικής, των σκοτεινών γραφείων και των απρόσιτων σαλονιών.

Αλλά την πολυδαίδαλη διαδρομή καθενός προς τη δική του Ιθάκη με το ακριβό κόστος του ρίσκου τής προσωπικής επιλογής, του «ανοιχτού δρόμου» κόντρα στο ρεύμα, τους «νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες» του Οδυσσέα Ελύτη, που κι ο ίδιος βαφτίστηκε με ποιητικό ψευδώνυμο παρωδώντας το «αλήτης», αυτό που οι ποιητές ονόμασαν «αλήτις μοίρα» και «αλήτης δρόμος», που ο φίλος ποιητής Γιάννης Στίγκας το έκανε τίτλο σε συλλογή του («Αλητεία του αίματος»), το «είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα» του Τσιτσάνη, και το «περιπλανώμενη ζωή, περιπλανώμενο κορμί» του ίδιου, τους ατέλειωτους «ωραίους και γενναίους αλήτες», σαν τα αγόρια και τα κορίτσια που ανταμώσαμε σε μονοπάτια της προσωπικής μας περιπλάνησης, και την εκλεκτή αλητεία της τέχνης και της ιστορίας, περιπτώσεις όπως ο Ρεμπώ και ο Μπωντλαίρ, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος, η Φρίντα Κάλο και η Τζόυς Μανσούρ, ο Μπουκόφσκι και ο Μπάρροουζ, ο Θεόφιλος και ο Χαλεπάς, η Μπίλλυ Χόλιντεϋ και η Τζάνις Τζόπλιν, η Κατερίνα Γώγου και ο Νικόλας Άσιμος, ο Παζολίνι και ο Ζενέ, ο Λαπαθιώτης και ο Παπανικολάου, ο Τζακ Κέρουακ και ο Άλλεν Γκίνζμπεργκ, ο Βαμβακάρης και ο Μπάτης, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζωρτζ Μπεστ, η Μπέλλου και η Πολυδούρη, όλους εκείνους τους πλάνητες που καμιά επισημότητα δεν τους άγγιξε και καμιά περγαμηνή δόξας ή λαχτάρα για συσσώρευση πλούτου δεν ράγισε την αυθεντικότητά τους. Αυτούς που ακολουθώντας δρόμους λοξούς ο ανθρωπισμός και οι περιπλανήσεις τους ενδυνάμωσαν την ουσία της υπόστασής τους και ενίσχυσαν το κύρος τους.

Γιατί την ψυχή τους την όριζε η πηγαία και ισοβίως άσβεστη φλόγα ζωής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο και η λατρεία της τέχνης τους που υπηρέτησαν με γνήσιο πάθος.

Η παρούσα έκδοση συγκεντρώνει τα ποιήματα του Θωμά Κοροβίνη, μελοποιημένα του ποιήματα και μη μελοποιημένα ποιήματα για τραγούδια.

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, σελ. 216

Η Φόνισσα | Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη προβάλλεται στη μεγάλη οθόνη από την Tanweer και ξεπέρασε ήδη τα 200.000 εισιτήρια μέσα σε λιγότερο από 2 εβδομάδες. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Δείτε το επίσημο trailer της ταινίας εδώ.

Από το διάσπαρτο σε εφημερίδες και περιοδικά έργο του, ο Παπαδιαμάντης δεν κατόρθωσε να δει ούτε ένα βιβλίο του τυπωμένο. Η γραφή του, απαράμιλλη σε λυρισμό και ψυχογραφική δύναμη, κατέλιπε—κοινό αγαθό στον πολιτισμό— πά­­νω από 170 διηγήματα, τα μυθιστορήματα και τα ποιήματά του, τις μελέτες και τα άρθρα του. Το έργο του και η ζωή του υπήρξαν πάντοτε υ­­­­­πο­­­­­­­­­­­­­­­­­στάσεις αδιαχώριστες. Ό,τι αφομοίωνε η αισθαντική ψυχή και η νόησή του το λεπτουργούσε και το εξωτερίκευε η τέχνη του, η οποία ποτέ δεν αφηγούνταν απλώς και μόνο μια κατάσταση, κάποια ιστορία: ζωγράφιζε και αποτύπωνε στο χαρτί πλήρεις εικόνες ψυχής και ζωής μέσα στο περιβάλλον τους, αναδιφώντας πάντοτε το θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης, την ουσιωμένη έννοιά της στο είναι και στο όντως υπάρχειν της. Το έρ­­­­γο που μας άφησε πίσω του μας έκανε όλους βα­­­­­θύτερους αναγνώστες. Από την εισαγωγή του αγαπημένου μας Κώστα Σταμάτη, που αποτελεί ένα «βιβλίο μέσα στο βιβλίο» του Παπαδιαμάντη.

*O Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851, τέταρτο παιδί από τα οχτώ που έφεραν στη ζωή ο παπάς Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Αγγελική (Γκιουλώ) Μωραΐτη. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο νησί του και στη Σκόπελο, ενώ στις γυμνασιακές τάξεις μαθήτευσε στη Χαλκίδα και κατόπιν στον Πειραιά. Το 1872 εγκατέλειψε προσωρινά το σχολείο και πήγε προσκυνητής στο Άγιον Όρος για ένα εξάμηνο, αργότερα όμως επέστρεψε στα μαθήματά του και πήρε το απολυτήριό του από το Βαρβάκειο. Δεινός μεταφραστής από τα γαλλικά και τ’ αγγλικά, δούλεψε για πολλά από τα στερη­μένα στην Αθήνα χρόνια του στον Τύπο, συνήθως έναντι ενός γλίσχρου μισθού. Στα 1879-80 δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημά του H Με­τανάστις και ακολούθησαν: Οι Έμποροι των Εθνών (1882-83, μυθιστόρημα), Η Γυφτοπούλα (1884, μυθιστόρημα) και το ιστορικό αφήγημα Χρήστος Μηλιόνης(1885). Από το 1887 ο συγγρα­­φέας στράφηκε οριστικά στη διηγηματογραφία, εγκαινιάζοντας αυτήν τη δεύτερη περίοδο της δη­μιουργίας του με το διήγημα Το Χριστόψωμο. Το 1903 εκδόθηκε Η Φόνισσα, το αριστούργημά του, έργο που ως τις μέρες μας θεωρείται η πιο δια­­­­­­χρονική δημιουργία του, αξεπέραστη και μοναδική, ακόμα και μέσα στο σύνολο της νεοελληνικής πεζογραφίας.

Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 336

Το Ποτάμι του Χρόνου | Μιχάλης Μακρόπουλος

Το σινεμά είναι ψέματα, το σινεμά είν’ αλήθεια. Για μιάμιση ώρα, είναι η μόνη αλήθεια. Κυλά στον δικό του χρόνο έξω από το χρόνο… Μια ταινία είναι ένας πλήρης κόσμος. Δεν τον πιστεύουμε γιατί ’ναι αληθινός· είναι αληθινός γιατί τον πιστεύουμε. Η αλήθεια του είναι πλασμένη από φως, υποκριτική, γωνίες λήψης, κινήσεις της κάμερας.

Με άξονες το χρόνο, το πρόσωπο, την ψευδαίσθηση, τους κόσμους, τη μνήμη, το Ποτάμι του χρόνου είναι μια λογοτεχνική αφήγηση που, περνώντας από δεκάδες ταινίες, ξετυλίγει μια προσωπική σχέση αγάπης με τον κινηματογράφο, την τέχνη που περισσότερο απ’ όλες τις άλλες σημάδεψε τον 20ό αιώνα και συνυφάνθηκε μ’ αυτόν.

*Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία δεκατρία χρόνια ζει με την οικογένειά του στη Λευκάδα. Έχει εκδώσει δεκατέσσερα βιβλία για ενήλικες, τα τελευταία έξι από τις εκδόσεις Κίχλη: Το δέντρο του Ιούδα (2014), Τσότσηγια & Ω’μ (2017), Μαύρο νερό (2019), Η θάλασσα (2020), Άρης (2021, μαζί με την ποιήτρια Ελένη Κοφτερού), Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον (2022). Το Μαύρο νερό τιμήθηκε με το Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2020 του περιοδικού Ο Αναγνώστης και το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2020, και η Μαλαματένια βελανιδιά (Καλειδοσκόπιο, 2020) με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 56

Σχεδιάζοντας Το Σχέδιο | Γιάννης Τσάρας

Το βιβλίο, μέσα από την περιγραφή μιας σύγχρονης κατασκευής, εξερευνά τους τρόπους έκφρασης του αρχιτεκτονικού σχεδίου, καλύπτοντας όλο σχεδόν το φάσμα των σχεδιαστικών συμβάσεων της αρχιτεκτονικής μελέτης. Απευθύνεται κυρίως σε φοιτητές αρχιτεκτονικής, ωστόσο η ύλη του διευρύνεται και σε άλλα πεδία, προκειμένου να καλύψει μία σειρά άλλων θεμάτων απεικόνισης σχεδίων, τα οποία αφορούν έναν ευρύτερο κύκλο πέραν των πανεπιστημιακών μαθημάτων. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο ως νοητική κατασκευή –όπως το προσεγγίζει ο συγγραφέας– κωδικοποιεί τη χωρική επιθυμία μέσα από μια σειρά κανόνων στήνοντας διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των επιστημών της μηχανικής, των καλών τεχνών και των μαθηματικών. Επιδιώκοντας την προαπεικόνιση του πραγματικού, μπορεί να ειδωθεί τόσο ως εργαλείο επαλήθευσης της κατασκευής, όσο και ως το κατεξοχήν κείμενο οδηγιών, που περιγράγει και καθοδηγεί.

*Ο Γιάννης Τσάρας είναι αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης.

University Studio Press, σελ. 116

Τα γενέθλια της Ριρίκας | Μαρία Κηλαηδόνη

Σήμερα είναι τα γενέθλια της Ριρίκας! Φέτος θα τα γιορτάσει μόνη της και για να της φτιάξει η διάθεση, σκέφτηκε να κατέβει στην πόλη για να φάει το αγαπημένο της παγωτό φιστίκι από το καλύτερο παγωτατζίδικο του κόσμου. Στον δρόμο, σελίδα τη σελίδα, συναντάει τους φίλους της. Όταν η παρέα βρίσκει το παγωτατζίδικο κλειστό, οι φίλοι καλούνται να σώσουν την κατάσταση!

Μια ιστορία που μιλάει με απλό και διασκεδαστικό τρόπο στα παιδιά για την τεράστια αξία της φιλίας.

*Η Μαρία Κηλαηδόνη γεννήθηκε τον Μάιο του 1982 στη Λάρισα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνική λειτουργός και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχοθεραπεία. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως κοινωνική λειτουργός μέχρι που πήρε τη μεγάλη απόφαση να αφιερωθεί αποκλειστικά σε αυτό που αγαπάει περισσότερο, στη μουσική. Έχει κυκλοφορήσει δύο προσωπικούς δίσκους. «Τα γενέθλια της Ριρίκας» είναι το πρώτο της παιδικό βιβλίο. Είναι παντρεμένη και έχει δύο γιους, τον Λουκιανό και τον Παναγιώτη. Εκτός από την οικογένειά της, τους φίλους της και τη μουσική, η Μαρία λατρεύει τα ταξίδια και ονειρεύεται μια μέρα να γυρίσει τον κόσμο με τρένο.

Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 40

Η εμπλοκή των ΜI6 και CIA στην Αλβανία και ο ρόλος της Ελλάδας 1949-1953 | Βασίλης Κόντης

Η γε­ω­πο­λι­τι­κή θέ­ση της Αλ­βα­νί­ας, απο­μο­νω­μέ­νης από τα υπό­λοι­πα κρά­τη του κομ­μου­νι­στι­κού μπλοκ, και το μι­κρό της μέ­γε­θος, την κα­τέ­στη­σαν το ιδα­νι­κό «πει­ρα­μα­τό­ζωο» για να δο­κι­μα­στεί η «Επι­χεί­ρη­ση Ρολ­μπάκ». Την υλο­ποί­η­ση του επι­χει­ρη­σι­α­κού σχε­δι­α­σμού ανέ­λα­βαν το 1949 από κοι­νού οι Βρε­τα­νοί και οι Αμε­ρι­κα­νοί με τα προ­γράμ­μα­τα που είχαν τις κω­δι­κές ονο­μα­σί­ες «Valuable» και «Fiend» αντί­στοι­χα.

Ο τε­λι­κός στό­χος της επι­χεί­ρη­σης ήταν η ανα­τρο­πή της αλ­βα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης του Χό­τζα, μι­ας κυ­βέρ­νη­σης απο­λύ­τως ελεγ­χό­με­νης από την ΕΣ­ΣΔ, και η εγκα­τά­στα­ση μι­ας νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης που θα ήταν απο­δε­κτή από τον αλ­βα­νι­κό λαό και ταυ­τό­χρο­να δεν θα ήταν εχθρι­κή προς τα συμ­φέ­ρο­ντα των ΗΠΑ. Επί­σης ένας από τους βα­σι­κούς στό­χους ήταν να εξα­λει­φθεί ο κίν­δυ­νος να μπο­ρούν οι Έλ­λη­νες κομ­μου­νι­στές να χρη­σι­μο­ποι­ούν την Αλ­βα­νία ως βά­ση για ανταρ­το­πό­λε­μο, όπως συ­νέ­βη κα­τά την δι­άρ­κεια του Εμ­φυ­λίου.

*O Bασί­λης Κό­ντης γεν­νή­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη το 1937. Φοί­τη­σε στο Β΄ Γυ­μνά­σιο αρ­ρέ­νων Θεσ­σα­λο­νί­κης και στη συ­νέ­χεια έφυ­γε για σπου­δές στην Αμε­ρι­κή στα Πα­νε­πι­στή­μια Connecticut (BA), Bridgeport (MA) και New York University, όπου πή­ρε το δι­δα­κτο­ρι­κό του στην Νε­ώ­τε­ρη Ιστο­ρία με θέ­μα Greece and Albania 1908-1914 το 1973. Δι­ε­τέ­λε­σε συ­νερ­γά­της, δι­ευ­θυ­ντής και πρό­ε­δρος του Ιδρύ­μα­τος Με­λε­τών Χερ­σο­νή­σου του Αίμου και κα­θη­γη­τής Νε­ώ­τε­ρης Ιστο­ρί­ας στο ΑΠΘ.

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 192

#TAGS
Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα