Βιβλία για να διαβάσεις αυτή την εβδομάδα
Όσα ξεχωρίσαμε και προτείνουμε για τη βιβλιοθήκη σου
Ένα ταξίδι. Αυτό είναι ένα βιβλίο. Είναι η εκκίνηση, η διαδρομή και ο προορισμός ενός ταξιδιού που σε παίρνει από το χέρι και σε πάει σε καινούρια τοπία.
Το αν θα σου αρέσει το ταξίδι, αν θα μείνεις για καιρό εκεί και πότε θα επιστρέψεις πίσω για ένα επόμενο, είναι δικός σου λογαριασμός. Ας συμφωνήσουμε όλοι πάντως, πως είναι συναρπαστικά αυτά τα ταξίδια. Ας συμφωνήσουμε πως είναι υπέροχο να ξεκινάς μια καινούρια ιστορία και να γίνεσαι από θεατής της μέχρι και μέρος της. Ας συμφωνήσουμε όλοι πως τα βιβλία – από τη μυρωδιά μέχρι την γραμματοσειρά τους και το οπισθόφυλλο – είναι μία διαχρονική απόλαυση που κάθε φορά θα μας γοητεύουν.
Εμείς, συγκεντρώσαμε μερικά από τα βιβλία που ξεχωρίσαμε αυτές τις μέρες και σας τα προτείνουμε για τα επόμενα… ταξίδια σας!
- Nowherelands. Άτλαντας Χωρών Που Δεν υπάρχουν Πια. 1840-1970 | Εκδόσεις Κυριακίδη, σελ. 240
Το «Nowherelands. Άτλαντας χωρών που δεν υπάρχουν πια. 1840-1970» του Bjørn Berge κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κυριακίδη, σε μετάφραση του Κάκωβου Μιχαηλίδη. Πρόκειται για ένα βιβλίο που έχει ως αντικείμενο τις χώρες που έχουν κυριολεκτικά εξαφανιστεί από τον χάρτη! Μια διαφορετική εκδοχή παγκόσμιας ιστορίας. Μια αφήγηση -μέσω των γραμματοσήμων- της ιστορίας των κρατών που έχουν εξαφανισθεί από το χάρτη. Περισσότερες από 1.000 χώρες εξέδωσαν τα δικά τους γραμματόσημα τα τελευταία 175 χρόνια, μετά την κυκλοφορία του ‘Penny Black’ στην Αγγλία το 1840. Οι περισσότερες από αυτές σήμερα, δεν υπάρχουν. Τα ονόματα κάποιων από τις χώρες αυτές αντανακλούν δεσμούς, όπως η Biafra με την πείνα και το Bhopal με την περιβαλλοντική καταστροφή. Άλλες πάλι σε ελάχιστους θυμίζουν κάτι, όπως το Labuan, το Tannu Tu-va και το Fiume. Όλες αυτές οι χώρες έχουν συναρπαστικές ιστορίες να μας διηγηθούν, ακόμη κι αν η ζωή τους υπήρξε βραχύβια όπως, για παράδειγμα, η Eastern Karelia, η οποία επέζησε μόνο για μερικές εβδομάδες τον χειμώνα του 1922· άλλες πάλι υπήρξαν περισσότερο επίμονες, όπως για παράδειγμα το Orange Free State, μια δημοκρατία των Boer η οποία γιόρτασε τα 50 χρόνια της ως ανεξάρτητο κράτος στα τέλη του 1800. Το «Nowherelands. Άτλαντας χωρών που δεν υπάρχουν πια. 1840-1970» παρουσιάζει την ιστορία 50 χωρών οι οποίες έχουν καταρρεύσει. To εύρος των χωρών αυτών αντανακλά διαφορετικές όψεις της παγκόσμιας ιστορίας κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα, με τις ιδεολογίες τους, τον ιμπεριαλισμό, τον αγώνα για την εξεύρεση πόρων, τα κύματα προσφύγων, τους μεγάλους και τους ασήμαντους πολέμους. Στο πλαίσιο, αυτό τα γραμματόσημα με τα μοτίβα και τα σύμβολά τους πρέπει να εξετασθούν ως επίσημες αυτοπαρουσιάσεις. Αποτελούν ουσιαστικά εκφράσεις της επιθυμητής εικόνας που οι εκάστοτε εξουσίες επιθυμούσαν να παρουσιάσουν, των θέσεων και των φιλοδοξιών τους, είτε ήταν επαναστατικές, είτε αποικιοκρατικές. Πέρα από τα γραμματόσημα, το βιβλίο βασίζεται και σε αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων καθώς και σε μεταγενέστερες ιστορικές αναλύσεις.
- Ελεωνόρα Της Ακουιτανίας | Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 440
Στην ξένη λογοτεχνία, η συγγραφέας της επιτυχημένης «Τριλογίας της λευκής πόλης» επιστρέφει! Η Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι, με το καθηλωτικό ιστορικό θρίλερ που υπογράφει, μας συστήνει μια μυθική γυναίκα, την ΕΛΕΟΝΩΡΑ ΤΗΣ ΑΚΟΥΙΤΑΝΙΑΣ. Το βιβλίο τιμήθηκε με το βραβείο PLANETA, το σημαντικότερο της Ισπανίας, και ξεχωρίζει, μεταξύ άλλων, και για το εξώφυλλο του.
1137. Ο δούκας της Ακουιτανίας –της πιο περιζήτητης περιοχής της Γαλλίας– βρίσκεται νεκρός στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πού οφείλεται ο θάνατός του. Η κόρη του, Ελεονώρα, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση και γι’ αυτό παντρεύεται τον γιο αυτού που πιστεύει πως είναι ο δολοφόνος του: του Λουδουβίκου ΣΤ΄ του Παχέος, βασιλιά της Γαλλίας.
Στη διάρκεια της γαμήλιας τελετής, ο Λουδοβίκος πεθαίνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η Ελεονώρα, με τη συνδρομή των γάτων της Ακουιτανίας –των επικών κατασκόπων του δουκάτου–, θα προσπαθήσει να ανακαλύψει ποιον ευνοεί η στέψη δυο άπειρων παιδιών στον θρόνο…
Ένα καθηλωτικό ιστορικό θρίλερ που διατρέχει έναν αιώνα γεμάτο βεντέτες, αιμομιξίες και πολέμους. Κι ένα σκοτεινό μυστήριο γύρω από τρεις ζωές που θα σφυρηλατήσουν το μέλλον αυτού που σήμερα ονομάζεται Ευρώπη.
Η συγγραφέας της επιτυχημένης ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ επιστρέφει! Η ΕΥΑ ΓΚΑΡΘΙΑ ΣΑΕΝΘ ΝΤΕ ΟΥΡΤΟΥΡΙ γεννήθηκε στη Βιτόρια της Ισπανίας. Πήρε πτυχίο οπτικής και οπτομετρίας και εργάστηκε αρκετά χρόνια στον τομέα αυτόν, ώσπου πρόσφατα έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Αλικάντε. Το 2012 το βιβλίο της La saga de los longevos χαρακτηρίστηκε εκδοτικό φαινόμενο, και μεταφράστηκε στα αγγλικά με μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ακολούθησαν τα Los hijos de Adán και Pasaje a Tahití το 2014, και το 2016 ξεκίνησε η θρυλική τριλογία της Λευκής Πόλης. Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ είναι το πρώτο μέρος της σειράς, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία του πολύ γνωστού διεθνώς Ισπανού σκηνοθέτη Daniel Calparsoro (Ποιος κλέβει ποιον; και Το μυστικό της πεταλούδας).
- Ο Καρομυτόγκας και ο κύκλος του νερού | Εκδόσεις Αιώρα, σελ. 32
Με αφορμή τον πρόσφατο, αναπάντεχο θάνατο της σπουδαίας Μαριανίνας Κριεζή και με διάθεση να τιμήσουμε τη μνήμη της, επιλέγουμε να θυμηθούμε το τελευταίο βιβλίο που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2015 με εικονογράφηση της Σοφίας Ζαραμπούκα, από τις Εκδόσεις Αιώρα.
«Ο Καρομυτόγκας και ο κύκλος του νερού» είναι αποτέλεσμα της αναπάντεχης συνεργασίας των δύο και, ειδικά, με μία Μαριανίνα Κριεζή που επέστρεφε στο παιδικό βιβλίο και με τους ευφάνταστους και πρωτότυπους στίχους της αφηγήθηκε τον κύκλο του νερού. Άλλωστε, οι οικολογικές ανησυχίες της Κριεζή είναι ξεκάθαρες σε ό,τι έχει γράψει, από παιδικά βιβλία μέχρι στίχους για τραγούδια και θέατρο.
Επιθυμία δική της ήταν να αναλάβει την εικονογράφηση η Σοφία Ζαραμπούκα, η οποία, μόλις διάβασε την ιστορία, δέχτηκε με χαρά και πειραματίστηκε με νέα εικαστικά εργαλεία.
Οι δύο κορυφαίες δημιουργοί καταπιάνονται με τον αέναο κύκλο του νερού, που ξεκινάει από τα σπλάχνα της γης, ανεβαίνει στην επιφάνεια, αναβλύζει από τις πηγές, γίνεται ποτάμι, φτάνει στη θάλασσα, γίνεται σύννεφο, μετατρέπεται σε βροχή και επιστρέφει στη γη. Στο διάβα του συναντά θαυμαστά πλάσματα της φύσης και φυσικά τον άνθρωπο. Τι παρεμβαίνει σ’ αυτή τη διαδρομή και ο κόσμος αρχίζει να γίνεται καρό;
- Στα Σπίτια Της Αμαρτίας. Χθες και σήμερα | Εκδόσεις Κάκτος, σελ. 269
Μία δημοσιογραφική έρευνα για το φαινόμενο της πορνείας από την αρχαιότητα έως σήμερα, από την δημοσιογράφο και συγγραφέα Εύα Νικολαϊδου σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες. Ένα μεγάλο ταξίδι που ξεκίνησε από το Παρίσι και συνεχίστηκε στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.
ΠΟΡΝΕΣ. Γυναίκες χαμένες στην ανυπαρξία. Ενώ η ερωτική πράξη είναι ζωή, αυτές ζουν έναν αργό θάνατο. Χαμένες από τον εαυτό τους. Ούτε τα σώματά τους προλαβαίνουν να γνωρίσουν. Ξεχασμένες από τις οικογένειές τους, ζουν πάντα με τον φόβο μήπως τις ανακαλύψουν. Χωρίς ταυτότητα. Πολλές φορές, ξεχνάνε το πραγματικό τους όνομα.
Πίνοντας καφέ μ’ αυτά τα κορίτσια, στους οίκους ανοχής, η Εύα Νικολαΐδου, δημοσιογράφος-συγγραφέας, καταγράφει την καθημερινότητά τους. Κρατούσε σαράντα χρόνια στο αρχείο της ένα δημοσιογραφικό ημερολόγιο με συνεντεύξεις, φωτογραφίες, ταυτότητές τους, βιβλιάρια υγείας τους, έγγραφα…
Στο βιβλίο Στα σπίτια της αμαρτίας: χθες και σήμερα, η συγγραφέας δημιούργησε ένα πλέγμα υφασμένο από νήματα που ενώνουν τον εταιρισμό από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο μέχρι σήμερα, δίνοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα της πορνείας. Τι ψάχνουν οι πελάτες; Γιατί τις επιλέγουν; Τι τους ζητάνε; Πώς συμπεριφέρονται; Το χθες ήταν διαφορετικό; Τι μετατοπίστηκε με το πέρασμα του χρόνου; Είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία θα βρείτε απαντήσεις. Ο ορατός και ο αόρατος κόσμος τους.
Ο αναγνώστης, μεταξύ άλλων, θα απολαύσει την αφήγηση της διασημότερης πόρνης της Αθήνας, της Γαβριέλλας Ουσάκοβα, στη μοναδική της συνέντευξη, το βιβλίο της οποίας εκδόθηκε πριν από τριάντα χρόνια. Μια πόρνη θρύλος που είχε πει τη γνωστή φράση: «Έγινα πόρνη διότι εγεννήθην έτσι».
Ο καταξιωμένος δημοσιογράφος-συγγραφέας Νίκος Σίμος, στον πρόλογο του παρόντος βιβλίου, επισημαίνει: «Μας ανοίγει την πόρτα στην ψυχολογία μιας πόρνης. Όποια κι αν είναι η αφετηρία τους αυτές δεν παύει να αποτελούν βασανισμένες ψυχές».
Η Εύα Νικολαΐδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και στο College of Journalism στο Λονδίνο, καθώς και κοινωνιολογία στο Mary Ward Center (Tutorial University). Παρακολούθησε στη Σορβόννη το Τμήμα Πολιτισμού και ακολούθως έκανε ένα stage στην εφημερίδα Le Monde. Το 1985, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, τελείωσε στο Centre Formation du Journalisme το Τμήμα Τηλεόρασης. Παρακολούθησε μαθήματα ρωσικής γλώσσας, καθώς και μαθήματα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροάτρια. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το γυναικείο περιοδικό Πάνθεον και συνέχισε στα περιοδικά Ταχυδρόμος, Ένα, Γυναίκα, Bazaar και στις εφημερίδες Κυριακάτικο Βήμα, Έθνος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, περιοδικό Αν της Απογευματινής, Πρώτη, Εφημερίδα των Συντακτών κ.ά. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων.
Μέσα από την πολύχρονη καριέρα της είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να συνομιλήσει με προσωπικότητες διεθνούς κύρους όπως οι Ίντιρα Γκάντι, Έντουαρντ Κένεντι, Γιασέρ Αραφάτ, Νίλντε Γιότι, αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Μάικ Δουκάκης, Σιμόν Βέιλ και πολλοί άλλοι. Στην ΕΡΤ εργάστηκε περίπου 35 χρόνια. Από το 1990 έως το 2013 εργαζόταν στη Διεύθυνση Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών. Επί 20 χρόνια ήταν αρχισυντάκτρια της πολιτιστικής εκπομπής «9+1 Μούσες», η οποία πρόβαλλε τα σημαντικότερα πολιτιστικά γεγονότα της χώρας μας. Μετά από 40 χρόνια καριέρας συνταξιοδοτήθηκε από την ΕΡΤ. Γι’ αυτή τη διαδρομή της βραβεύτηκε το 2019 από το Ίδρυμα Μπότση. Έχει γράψει πολλά βιβλία, άλλοτε με λιγότερα και άλλοτε με περισσότερα ιστορικά στοιχεία, πάντα αναδεικνύοντας την δημοσιογραφική της ιδιότητα και αισθητική.
- Εάλω Η Σμύρνη. Δακρυσμένη Μικρασία 1919 – 1922 | Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 944
Ένα ιστορικό βιβλίο, από αυτά που με ακρίβεια έχει την ικανότητα να γράφει ο δημοσιογράφος Βασίλης Τζανακάρης επιστρέφει με νέα, εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη έκδοση και με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας – Χρονικού 2008 στο βιογραφικό του.
Από τις αστραφτερές αίθουσες των Βερσαλιών και το «Παρίσι της ελπίδας» στα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, από τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, το Εσκί Σεχίρ, το Αφιόν Καραχισάρ, την Αλμυρά Έρημο και τον Σαγγάριο, στην άγνωστη Ελλάδα της καθημερινότητας, της ξεγνοιασιάς, του μεροκάματου, της ανέχειας, της ελπίδας. Από τα «ωσαννά» και το «ευλογημένος ο ερχόμενος» στην εναγώνια κραυγή «Γιουνανλάρ γκελίορλαρ» (έρχονται οι Έλληνες) και από την τελευταία λειτουργία του Χρυσόστομου στην οδοιπορούσα ρωμιοσύνη της προσφυγιάς. Το έπος της Μικρασιατικής Εκστρατείας και ο ακάνθινος στέφανος των ξεριζωμένων μέχρι τη Νέμεση των ανθρώπων και της ιστορίας. Με πρωταγωνιστές ματωμένα πιόνια στα δάχτυλα της ειμαρμένης: Βενιζέλος, Αλέξανδρος, Κωνσταντίνος, Γούναρης, Πρωτοπαπαδάκης, Μπαλτατζής, Θεοτόκης, Στράτος, Χατζανέστης, Παρασκευόπουλος, Παπούλας, Πλαστήρας, Πάγκαλος, Χρυσόστομος, Αριστείδης Στεργιάδης κ.ά.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα καθώς τα συγκλονιστικά γεγονότα τρέχουν με κινηματογραφική ταχύτητα. Τι έκαναν οι Έλληνες για να θέλουν με τόσο μίσος να πάρουν πίσω το αίμα τους οι Τούρκοι; Τι πραγματικά γινόταν στην παραλία της Σμύρνης εκείνη τη μέρα της φωτιάς και του θανάτου; Και τι μάθαιναν για όλα αυτά οι άνθρωποι στην Ελλάδα; Η έκδοση συμπληρώνεται από σπάνιες φωτογραφίες της Μικρασιατικής Εκστρατείας του Σερραίου φωτογράφου Σεραφείμ Β. Σεραφείμ από το αρχείο του ιστορικού περιοδικού “Γιατί”.
Ο Βασίλης Ι. Τζανακάρης σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Α.Π.Θ. και από τα γυμνασιακά του χρόνια ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έχει εκδώσει τρεις εφημερίδες, περισσότερα από είκοσι βιβλία και έχει διοργανώσει πολλές εκθέσεις αρχειακού υλικού. Από το 1975, και για 34 χρόνια, εξέδιδε το μηνιαίο σερραϊκό περιοδικό «Γιατί». Υπήρξε από τους πρωτοπόρους στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με τα οποία ασχολήθηκε επί σειρά ετών. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων, του Συνδέσμου Εκδοτών Βορείου Ελλάδος και αντεπιστέλλον μέλος της ΕΣΗΕΜΘ. Κείμενα, μελέτες, ποιήματα και συνεντεύξεις του υπάρχουν δημοσιευμένα σε πολλές εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
- Η δική σου ομπρέλα μου | Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, σελ. 660
Οι εκδόσεις Μπαρμπουνάκη εκδίδουν ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε εν μέσω πανδημίας από δύο νέες συγγραφείς εν αποστάσει. Η Ελένη Ανδρεάδου από τη Θεσσαλονίκη και η Ελισάβετ Παπανικολάου από την Αθήνα ένωσαν τη συγγραφική δυναμική τους και δημιούργησαν ένα σύγχρονο βιβλίο, το οποίο κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
H Ελένη Ανδρεάδου και η Ελισάβετ Παπανικολάου έχοντας σπουδάσει φιλολογία, γλωσσολογία και άλλα παρόμοια, που καλλιέργησαν μέσα τους μια αγάπη για τη λογοτεχνία την οποία έμαθαν να θαυμάζουν «σαν τους λογίους μπροστά στα γράμματα μιας χαμένης γλώσσας» όπως λέει και ο Μπαλζάκ, έκαναν μια μπάντα συγγραφική, τις Διδυμολογώ.
Καθώς δεν βρίσκονταν ποτέ στην ίδια πόλη, καμιά φορά ούτε στην ίδια χώρα, η συγγραφή ήταν ο τόπος συνάντησης που χρειάζονταν. Ως συγγραφείς ρομαντικού μυθιστορήματος που σέβονται τον εαυτό τους αναφέρουν ως μεγαλύτερη επιρροή τους την Τζέιν Όστιν με την πνευματώδη πένα της, στην πορεία όμως προέκυψαν κι άλλοι συγγραφείς, όπως ο Crébillon(fils) με τους περιπαικτικούς έρωτές του, ο Στέφαν Τβάιχ με την συναισθηματική ευαισθησία του και ο Τόμας Μαν με την φιλοσοφική ματιά του.
Έμεινε να τον κοιτάζει νιώθοντας -χωρίς να το επιδιώκει κάποιος βαθύτερος ευσεβής της πόθος- υπερήφανη που ο συγκεκριμένος άντρας την περίμενε εκεί, εμφανώς εξαντλημένος, αμήχανος και προβληματισμένος από τη δυναμική τους σύγκρουση. Η υπερηφάνειά της άγγιζε εκείνη την εγωιστική απόλαυση που αντλεί κανείς από την αναγνώριση της δύναμής του πάνω στο αγαπημένο του πρόσωπο, αντικείμενο του έρωτα και του πόθου του, που παλινδρομεί μεταξύ αγαλλίασης και μαρτυρίου, ενώ την ίδια στιγμή κινείται στα όρια της ηδονικής ευχαρίστησης από τον αλλόκοτο παρόλα αυτά συνδυασμό τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Η δική σου ομπρέλα μου”, είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια των δύο συγγραφέων. Είναι μια σύγχρονη ρομαντική, χιουμοριστική, αισιόδοξη ιστορία για ανθρώπους που θέλουν να είναι μαζί και ακέραιοι σε ένα κόσμο γεμάτο αναπάντεχα, προκλήσεις και όρια…
- Τζιχάντ. Θεατρικό έργο | Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 192
Το Τζιχάντ είναι η ιστορία του Ρεντά, του Ισμαήλ και του Μπεν, τριών Βέλγων μουσουλμάνων. Όπως και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι, προσηλυτίστηκαν και επιστρατεύτηκαν για να πολεμήσουν. Όμως γρήγορα απογοητεύονται και, όπως εξηγεί ο Ismael Saidί, “συνειδητοποιούν ότι αυτό που τους πούλησαν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, μέσα από την προπαγάνδα μίσους, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα αντικρίσουν. Αποδεικνύεται ένας βάλτος, ένας ομαδικός τάφος, όπου στέλνονται βορά στα όπλα άνθρωποι που το μόνο που ήθελαν ήταν να αποδείξουν την ύπαρξή τους”.
Το Τζιχάντ είναι ένα θεατρικό έργο-φαινόμενο στο Βέλγιο και στη Γαλλία που έγραψε ο Ismaël Saidi, Βέλγος μαροκινής καταγωγής. Την μετάφραση, τον σχολιασμό, επίμετρο και επιμέλεια της ελληνικής έκδοσης, ανέλαβε η Χριστίνα Οικονομοπούλου. Με περισσότερους από 675.000 θεατές, έχει ως βασική θεματική σημερινούς νέους τζιχαντιστές της Ευρώπης, οι οποίοι προσχωρούν στους κόλπους του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα στη Συρία. Το έργο παρωδεί τα πάντα: τον δογματισμό, τη θυματοποίηση, τον συνηθισμένο ρατσισμό των προαστίων, τα ταμπού της αραβο-μουσουλμανικής κοινότητας και τις προκαταλήψεις όλων μας, είτε είμαστε χριστιανοί είτε μουσουλμάνοι.
Ο Ismaël Saidi Εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια ως αστυνομικός. Από το 2004, ξεκίνησε η ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο και το θέατρο. Έχει στο καλλιτεχνικό ενεργητικό του πέντε κινηματογραφικές ταινίες μικρού μήκους, δύο μεγάλου μήκους και τρεις τηλεταινίες ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός, και πέντε θεατρικά έργα ως δραματουργός και σκηνοθέτης. Το Τζιχάντ είναι το τέταρτο δραματουργικό του έργο, στο οποίο συμμετείχε ως συγγραφέας, σκηνοθέτης, παραγωγός και ηθοποιός.
- Χαλκιδική. Ο τόπος μου είναι ένα ποίημα | Εκδόσεις Αρμός, σελ. 64
Η Ραχήλ Μαρτίδου, σχολική σύμβουλος, παιδαγωγός και συγγραφέας συστήνεται αυτή τη φορά στο αναγνωστικό κοινό με την ποιητική της συλλογή “Χαλκιδική, ο τόπος μου ένα ποίημα”, από τις εκδόσεις Αρμός.
Η συλλογή, αποτελεί μία απόπειρα της Ραχήλ Μαρτίδου να δείξει μία δική της ματιά στα όμορφα μέρη της περιοχής. Μιας ματιάς μεστής από όμορφα βιώματα και συναισθήματα. Αφορμή στάθηκε η τοποθέτησή της σε αυτήν, ως σχολική σύμβουλος επί επτά συνεχή έτη και ένας από τους λόγους, είναι αυτός που το βιβλίο αφιερώνεται στους εκπαιδευτικούς της Χαλκιδικής.
Όλος ο τόπος ένα ποίημα, όλος ο τόπος πολιτισμός, όλος ο τόπος μια ιστορία, ένας πανέμορφος νομός. Τέτοιο νομό με τρία πόδια όπου κι αν ψάξεις δε θα βρεις, γι’ αυτό μόλις γι’ αυτόν ακούσεις τρέξε κοντά για να τον δεις. Η Κασσανδρεία πρώτο πόδι, η Σιθωνία ακολουθεί, το Άθως κει ψηλά δεσπόζει με ιστορία ιερή. Όλος ο τόπος ένα ποίημα, αμέτρητες οι ομορφιές, ένα ταξίδι ξεκινάει μαγευτικό σε διαδρομές!
